یَهُوَه مسکن ما

‏«ای خداوند مسکن ما تو بوده‌ای،‏ در جمیع نسل‌ها.‏»—‏مز ۹۰:‏۱‏.‏

پاسخ به سؤالات مرور:‏

یَهُوَه برای خادمان وفادار باستان چگونه «مسکن» حقیقی بود؟‏

ابراهیم چه الگویی برایمان به جا گذاشت؟‏

چگونه می‌توانیم نشان دهیم که یَهُوَه «مسکن» حقیقی ماست؟‏

۱،‏ ۲.‏ خادمان خدا نسبت به این دنیا چه احساسی داشته‌اند و به چه مفهوم خانه و مسکن داشته‌اند؟‏

 آیا احساس می‌کنید که دنیای کنونی خانهٔ شماست جایی که احساس امنیت و آرامش دارید؟‏ اگر جواب شما منفی است،‏ بدانید که خادمان دیگرِ یَهُوَه نیز احساسی همانند شما داشته‌اند.‏ خادمان وفادار یَهُوَه از دوران باستان تا کنون در این دنیا غریب و بیگانه بوده‌اند.‏ برای مثال،‏ وقتی پرستندگان حقیقی خدا در هر جای سرزمین کنعان اردو می‌زدند آشکارا ‹اقرار می‌کردند که بر روی زمین،‏ بیگانه و غریب می‌باشند.‏›—‏عبر ۱۱:‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ قدیم.‏

^۲ مسح‌شدگان که ‹اهل آسمان› می‌باشند نیز خود را در دنیای کنونی ‹بیگانه و غریب› می‌پندارند.‏ (‏فیلیپ ۳:‏۲۰؛‏ ۱پطر ۲:‏۱۱‏)‏ ‹گوسفندان دیگر› مسیح نیز «به این دنیا تعلّق ندارند،‏ چنانکه [عیسی] نیز تعلّق» نداشت.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶؛‏ ۱۷:‏۱۶‏)‏ با این حال،‏ قوم خدا بی‌خانه‌مان نیستند.‏ در واقع ما در امن‌ترین و گرم‌ترین خانه‌ای به سر می‌بریم که آن را فقط با چشم ایمان می‌توان دید.‏ موسی نوشت:‏ «ای خداوند مسکن ما تو بوده‌ای،‏ در جمیع نسل‌ها.‏» (‏مز ۹۰:‏۱‏)‏ یَهُوَه چگونه برای خادمان وفادار باستان خود «مسکن» حقیقی بود؟‏ امروزه برای شاهدانش چگونه «مسکن» حقیقی است؟‏ و چگونه در آینده تنها مسکن امن خواهد بود؟‏

یَهُوَه «مسکن» حقیقی خادمان باستان

۳.‏ در مزمور ۹۰:‏۱ چه موضوع،‏ تصویر و نکاتی مشابه می‌یابیم؟‏

^۳ درست مانند دیگر صنایع بدیع کتاب مقدّس،‏ مزمور ۹۰:‏۱ نیز دارای موضوع،‏ تصویر و نکات مشابه است.‏ موضوع آن یَهُوَه خداست.‏ تصویر،‏ خانه‌ای برای سکونت است.‏ به علاوه،‏ یَهُوَه با خانه نکاتی مشابه دارد.‏ برای مثال،‏ همان طور که خانه از شخص محافظت می‌کند،‏ یَهُوَه نیز از قومش محافظت می‌کند.‏ این موضوع هماهنگ با خصوصیت محبت خداست.‏ (‏۱یو ۴:‏۸‏)‏ همان طور که خانه محل  آرامش است،‏ یَهُوَه خدای آرامش باعث می‌شود خادمانش «در امنیت ساکن» شوند.‏ (‏مز ۴:‏۸‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ حال،‏ بیایید ببینیم که یَهُوَه چگونه برای پَطرِیارْخ‌ها یعنی ابراهیم،‏ اسحاق و یعقوب مسکن یا خانه بود.‏

۴،‏ ۵.‏ خدا چگونه برای ابراهیم «مسکن» حقیقی بود؟‏

^۴ احساس اَبرام یا ابراهیم را تصوّر کنید وقتی خدا به او گفت:‏ «از ولایت خود،‏ و از مولد خویش .‏ .‏ .‏ به سوی زمینی که به تو نشان دهم بیرون شو.‏» حتی اگر این سخنان،‏ ابراهیم را نگران ساخته بود،‏ سخنان بعدی یَهُوَه او را آسوده‌خاطر ساخت:‏ «از تو امّتی عظیم پیدا کنم و تو را برکت دهم،‏ و نام تو را بزرگ سازم،‏ .‏ .‏ .‏ و برکت دهم به آنانی که تو را مبارک خوانند،‏ و لعنت کنم به آنکه تو را ملعون خواند.‏»—‏پیدا ۱۲:‏۱-‏۳‏.‏

^۵ یَهُوَه خود را با این سخنان موظف ساخت تا امنیت ابراهیم و نسلش را برآورده سازد.‏ (‏پیدا ۲۶:‏۱-‏۶‏)‏ یَهُوَه به قول خود وفا کرد.‏ برای مثال،‏ او مانع شد که فرعونِ مصر و اَبیمَلِک،‏ پادشاه جِرار به سارَه دست دراز کنند و ابراهیم را بکشند.‏ او اسحاق و رِفقَه را نیز به طور مشابه محافظت کرد.‏ (‏پیدا ۱۲:‏۱۴-‏۲۰؛‏ ۲۰:‏۱-‏۱۴؛‏ ۲۶:‏۶-‏۱۱‏)‏ در این رابطه در کتاب مقدّس آمده است:‏ «[یَهُوَه] نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند بلکه پادشاهان را به خاطر ایشان توبیخ نمود.‏ که بر مسیحان من دست مگذارید.‏ و انبیای مرا ضرر مرسانید.‏»—‏مز ۱۰۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

۶.‏ اسحاق به یعقوب گفت چه کند و یعقوب احتمالاً با خود چه فکر کرد؟‏

^۶ یعقوب نوهٔ ابراهیم نیز شامل آن انبیا می‌شد.‏ وقتی که زمان ازدواج یعقوب فرارسید پدرش اسحاق به او گفت:‏ «زنی از دختران کنعان مگیر.‏ برخاسته،‏ به فَدّانِ اَرام،‏ به خانهٔ پدر مادرت،‏ بتوئیل،‏ برو و از آنجا زنی از دختران لابان،‏ برادر مادرت،‏ برای خود بگیر.‏» (‏پیدا ۲۸:‏۱،‏ ۲‏)‏ یعقوب بلافاصله از اسحاق اطاعت کرد.‏ او خانهٔ امن و خانوادهٔ خود را در کنعان رها کرد و از قرار معلوم به تنهایی عازم سفر به حَران شد که صدها کیلومتر فاصله داشت.‏ (‏پیدا ۲۸:‏۱۰‏)‏ شاید او طی راه با خود فکر می‌کرد:‏ ‹چه مدت از آنجا دور خواهم بود؟‏ آیا دایی‌ام مرا به گرمی می‌پذیرد و زنی خداترس به من می‌دهد؟‏› نگرانی یعقوب هر چه بود به حتم با رسیدن به لوز که تقریباً در صد کیلومتری (‏۶۰ میل)‏ بئرشِبَع بود برطرف شد.‏ در لوز چه اتفاقی افتاد؟‏

۷.‏ خدا یعقوب را چگونه از طریق رؤیایی قوّت قلب داد؟‏

^۷ یَهُوَه در لوز در رؤیایی بر یعقوب ظاهر شد و به او گفت:‏ «اینک من با تو هستم،‏ و تو را در هر جایی که روی،‏ محافظت فرمایم تا تو را بدین زمین  باز آورم،‏ زیرا که تا آنچه به تو گفته‌ام،‏ به جا نیاورم،‏ تو را رها نخواهم کرد.‏» ‏(‏پیدا ۲۸:‏۱۵‏)‏ این سخنان مهربانانه به حتم یعقوب را تسلّی و قوّت قلب داد!‏ آیا می‌توانید یعقوب را تصوّر کنید که چگونه مشتاقانه در انتظار تحقق کلام خدا بود؟‏ اگر شما نیز خانهٔ خود را مثلاً برای خدمت در سرزمینی دیگر رها کرده باشید،‏ احتمالاً احساس یعقوب را درک می‌کنید.‏ بدون شک برایتان ثابت شده است که یَهُوَه از شما مراقبت می‌کند.‏

۸،‏ ۹.‏ یَهُوَه چگونه برای یعقوب «مسکن» حقیقی بود و از این موضوع چه یاد می‌گیریم؟‏

^۸ وقتی یعقوب به حَران رسید،‏ دایی‌اش لابان به گرمی از وی استقبال کرد و بعدها دخترانش،‏ لیه و راحیل را به همسری یعقوب درآورد.‏ بعدها،‏ لابان تلاش کرد یعقوب را استثمار کند و دستمزد او را ده بار تغییر داد!‏ (‏پیدا ۳۱:‏۴۱،‏ ۴۲‏)‏ با این حال،‏ یعقوب این بی‌عدالتی را تحمّل کرد و اطمینان داشت که یَهُوَه از او همواره محافظت و مراقبت خواهد کرد و چنین نیز کرد!‏ بلی،‏ وقتی خدا به یعقوب گفت به کنعان برگردد،‏ یعقوب صاحب «گله بسیار و کنیزان و غلامان و شتران و حماران» بود.‏ (‏پیدا ۳۰:‏۴۳‏)‏ یعقوب با سپاسگزاری چنین دعا کرد:‏ «من ارزش این همه لطف و وفا را که به بندهٔ خود نشان داده‌ای،‏ ندارم.‏ زیرا تنها با همین چوب‌دستی خود از این اردن گذشتم،‏ ولی اکنون صاحب دو اردو شده‌ام.‏»—‏پیدا ۳۲:‏۱۰‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

^۹ بلی،‏ دعای موسی حقیقت دارد که گفت:‏ «ای خداوند مسکن ما تو بوده‌ای،‏ در جمیع نسل‌ها»!‏ (‏مز ۹۰:‏۱‏)‏ این سخن امروزه نیز صدق می‌کند چرا که یَهُوَه که «در او نه تغییری است و نه سایهٔ ناشی از دگرگونی» همواره مسکن امن و گرم برای خادمان وفادارش است.‏ (‏یعقو ۱:‏۱۷‏)‏ بیایید این موضوع را بررسی کنیم.‏

یَهُوَه «مسکن» حقیقی ما

۱۰.‏ چرا اطمینان داریم که یَهُوَه همواره مسکن امن خادمانش است؟‏

^۱۰ این موضوع را تصوّر کنید:‏ شما به ضدّ سازمان جنایی جهانی در دادگاه شهادت می‌دهید.‏ رهبر این سازمان بسیار باهوش،‏ قدرتمند،‏ دروغگویی بی‌رحم و قاتل است.‏ وقتی در پایان روز از دادگاه خارج می‌شوید چه احساسی خواهید داشت؟‏ آیا احساس امنیت می‌کنید؟‏ مطمئناً خیر!‏ پس حق دارید که از دولت تقاضای محافظت کنید.‏ این توصیف به خوبی وضعیت خادمان یَهُوَه را نمایان می‌سازد.‏ آنان با شجاعت برای یَهُوَه شهادت می‌دهند و شرارت دشمن اصلی خدا،‏ شیطان را دلیرانه افشا می‌کنند.‏ ‏(‏مکاشفه ۱۲:‏۱۷ خوانده شود.‏‏)‏ ولی آیا شیطان توانسته است قوم خدا را خاموش سازد؟‏ خیر!‏ در واقع،‏ قوم خدا رو به افزایش است.‏ چرا؟‏ زیرا یَهُوَه هنوز «مسکن» یا پناهگاه ماست،‏ به خصوص در این ایّام آخر.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۵۴:‏۱۴،‏ ۱۷ خوانده شود.‏‏)‏ ولی اگر اجازه دهیم شیطان ما را از «مسکن» امن یَهُوَه بیرون بکشد،‏ نباید انتظار داشته باشیم یَهُوَه ما را محافظت کند.‏

۱۱.‏ از پَطرِیارْخ‌ها چه درسی می‌گیریم؟‏

^۱۱ بیایید بار دیگر از پَطرِیارْخ‌ها درس گیریم.‏ آنان با آن که در سرزمین کنعان زندگی می‌کردند،‏ خود را از مردم شریر آنجا جدا نگه داشتند و از اعمال غیراخلاقی‌شان متنفر بودند.‏ (‏پیدا ۲۷:‏۴۶‏)‏ آنان برای اطاعت از یَهُوَه به لیستی بلندپایه نیاز نداشتند.‏ آنچه در مورد یَهُوَه و شخصیتش می‌دانستند برایشان کافی بود.‏ از آنجایی که یَهُوَه مسکن آنان بود،‏ تمام کوشش خود را می‌کردند تا به دنیا تعلّق نداشته باشند.‏ آنان حقیقتاً الگویی نیکو برایمان به جا گذاشتند!‏ آیا این پَطرِیارْخ‌های وفادار را در انتخاب معاشران و تفریحات سرمشق قرار می‌دهید؟‏ متأسفانه برخی در جماعت مسیحی تا حدّی دنیای شیطان را خانهٔ خود ساخته‌اند.‏  اگر این موضوع در مورد شما نیز صدق می‌کند،‏ حتی به مقدار کم،‏ در مورد آن دعا کنید.‏ فراموش نکنید که این دنیا به شیطان تعلّق دارد و روحیهٔ خودخواهانهٔ شیطان در آن حاکم است.‏—‏۲قر ۴:‏۴؛‏ افس ۲:‏۱،‏ ۲‏.‏

۱۲.‏ الف)‏ یَهُوَه چگونه نیاز خانوادهٔ روحانی خود را فراهم می‌بیند؟‏ ب)‏ نسبت به این تدارکات چه احساسی دارید؟‏

^۱۲ برای مقابله با فریب‌های زیرکانهٔ شیطان لازم است که از تدارکات روحانی کاملاً بهره گیریم؛‏ تدارکاتی که یَهُوَه برای اهل ایمان و کسانی که در او ساکنند فراهم دیده است.‏ این تدارکات شامل جلسات مسیحی،‏ پرستش خانوادگی و ‹عطایای انسانی› است یعنی شبانانی که خدا منصوب کرده است تا ما را در دوران سخت زندگی تسلّی دهند و حمایت کنند.‏ (‏افس ۴:‏۸-‏۱۲‏)‏ جورج گنْگِس که برای چندین سال یکی از اعضای هیئت اداره‌کننده بود چنین نوشت:‏ «وقتی در میان [قوم خدا] یعنی در فردوس روحانی هستم،‏ احساس می‌کنم در خانه با خانواده‌ام هستم.‏» آیا شما هم چنین احساسی دارید؟‏

۱۳.‏ از عبرانیان ۱۱:‏۱۳ چه درس مهمی می‌گیریم؟‏

^۱۳ به علاوه،‏ پَطرِیارْخ‌ها از این که با قوم‌های اطرافشان متفاوت بودند هراس نداشتند.‏ همان طور که در  بند اول گفته شد،‏ آنان آشکارا ‏«اقرار کردند که بر روی زمین،‏ بیگانه و غریب بودند.‏» (‏عبر ۱۱:‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ آیا آشکارا نشان می‌دهید که با دیگران فرق دارید؟‏ البته چنین کاری همیشه آسان نیست.‏ اما به کمک خدا و حمایت هم‌ایمانانتان می‌توانید موفق شوید.‏ به خاطر داشته باشید که تنها نیستید.‏ همهٔ آنانی که می‌خواهند به یَهُوَه خدمت کنند با شیطان و دنیا در جنگ می‌باشند!‏ (‏افس ۶:‏۱۲‏)‏ با این حال،‏ اگر به یَهُوَه توکّل کنیم و او را مسکن امن خود سازیم به حتم پیروز می‌شویم.‏

۱۴.‏ ابراهیم در انتظار چه «شهری» بود؟‏

^۱۴ نکتهٔ مهم دیگری که می‌توان از ابراهیم الگو گرفت این است که بر پاداش چشم دوخت.‏ (‏۲قر ۴:‏۱۸‏)‏ پولُس رسول در بارهٔ ابراهیم نوشت که او «چشم‌انتظار شهری بود با بنیاد،‏ که معمار و سازنده‌اش خداست.‏» (‏عبر ۱۱:‏۱۰‏)‏ این ‹شهر› پادشاهی خدا به حکمرانی مسیح است.‏ ابراهیم باید برای این ‹شهر› انتظار می‌کشید.‏ ولی ما لزومی ندارد به مانند او چشم‌انتظار باشیم چرا که این پادشاهی هم‌اکنون در آسمان در حال حکمرانی است و شواهد بسیاری وجود دارد که به زودی بر کل زمین تسلّط خواهد یافت.‏ آیا به پادشاهی خدا حقیقتاً ایمان دارید؟‏ آیا به پادشاهی خدا در زندگی اولویت می‌دهید و خود را از دنیا جدا می‌سازید؟‏—‏۲پِطرُس ۳:‏۱۱،‏ ۱۲ خوانده شود.‏

 مسکن حقیقی ما در واپسین روزهای دنیا

۱۵.‏ چه آینده‌ای در انتظار آنانی است که به سیستم کنونی توکّل دارند؟‏

^۱۵ با نزدیک‌تر شدن انتهای دنیای شیطان «درد زایمان» پیشگویی عیسی شدیدتر خواهد شد.‏ (‏مت ۲۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ طی مصیبت عظیم،‏ مطمئناً اوضاع وخیم‌تر نیز خواهد شد.‏ همه جا را خرابی و اغتشاش فرا خواهد گرفت و مردم پریشان و وحشت‌زده خواهند شد.‏ (‏حب ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ آنان خود را از ناچاری «در غارها و در میان صخره‌های کوهها پنهان» خواهند کرد.‏ (‏مکا ۶:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ ولی نه غارهای واقعی از آنان محافظت خواهد کرد و نه سازمان‌های سیاسی و اقتصادی کوه‌مانند.‏

۱۶.‏ دید ما در مورد جماعت چه باید باشد و چرا؟‏

^۱۶ یَهُوَه خدا برخلاف سازمان‌های انسانی همچنان از خادمانش محافظت خواهد کرد و «مسکن» حقیقی‌شان خواهد بود.‏ خادمان یَهُوَه مانند حَبَقُّوق نبی ‹در یَهُوَه شادمان› خواهند شد و «در خدای نجات خویش وجد» خواهند نمود.‏ (‏حب ۳:‏۱۸‏)‏ یَهُوَه در آن زمانِ پرآشوب چگونه «مسکن» حقیقی آنان خواهد بود؟‏ البته به جزئیات این موضوع در آینده پی خواهیم برد.‏ با این حال،‏ مطمئنیم که ‹گروه عظیم› مانند قوم اسرائیل در زمان خروج از مصر،‏ همچنان سازمان‌یافته باقی خواهند ماند و از دستورعمل‌های یَهُوَه خدا برخوردار خواهند بود.‏ (‏مکا ۷:‏۹؛‏ خروج ۱۳:‏۱۸ خوانده شود.‏‏)‏ هدایت و دستورالعمل‌های یَهُوَه احتمالاً از طریق جماعت داده خواهد شد.‏ بلی،‏ در پیشگویی اِشَعْیای نبی،‏ هزاران جماعت در سراسر دنیا به ‹حجره‌هایی› تشبیه شده است که در آن خادمان خدا محفوظ خواهند ماند.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۲۶:‏۲۰ خوانده شود.‏‏)‏ آیا شما برای جلسات جماعت ارزش قائلید؟‏ آیا اکنون به راهنمایی‌های خدا که از طریق جماعت داده می‌شود گوش می‌دهید و به آن عمل می‌کنید؟‏—‏عبر ۱۳:‏۱۷‏.‏

۱۷.‏ چرا می‌توان گفت که یَهُوَه حتی برای خادمانی که اکنون در خواب مرگند «مسکن» حقیقی می‌باشد؟‏

^۱۷ حتی وفادارانی که پیش از آغاز مصیبت عظیم بمیرند در «مسکن» حقیقی یَهُوَه باقی خواهند ماند.‏ چگونه؟‏ در این رابطه سرنخی از سخنان یَهُوَه می‌یابیم.‏ قرن‌ها پس از مرگ پَطرِیارْخ‌های وفادار،‏ یَهُوَه خدا به موسی گفت:‏ «من هستم خدای .‏ .‏ .‏ ابراهیم،‏ و خدای اسحاق،‏ و خدای یعقوب.‏» (‏خرو ۳:‏۶‏)‏ عیسی پس از نقل‌قول این کلمات گفت:‏ «او خدای مردگان نمی‌باشد،‏ بلکه [خدای] زندگان می‌باشد،‏ چون که برای او همگی آن‌ها زنده می‌باشند.‏» (‏لو ۲۰:‏۳۸‏،‏ نگاشتنامه آسمانی پیام نوین‏)‏ بلی یَهُوَه خدا به حتم خادمان وفادارش را رستاخیز خواهد داد.‏ از این رو،‏ آنان در دید او زنده هستند.‏—‏جا ۷:‏۱‏.‏

۱۸.‏ یَهُوَه در دنیای جدید چگونه «مسکن» حقیقی قومش خواهد بود؟‏

^۱۸ در دنیای جدید که در شرف تحقق است،‏ یَهُوَه به شکلی دیگر نیز «مسکن» حقیقی قومش خواهد بود.‏ در مکاشفه ۲۱:‏۳ آمده است:‏ «اینک،‏ مسکن خدا با آدمیان است،‏ و او با آنها ساکن خواهد شد.‏» در ابتدا یَهُوَه خدا به واسطهٔ حکومت عیسی مسیح با انسان‌ها ساکن خواهد بود.‏ در انتهای حکومت هزارساله،‏ عیسی حکومت را پس از به انجام رساندن خواست خدا در رابطه با زمین و بشر به او برمی‌گرداند.‏ (‏۱قر ۱۵:‏۲۸‏)‏ پس از آن انسان‌های کامل دیگر نیازی به شفاعت عیسی نخواهند داشت.‏ در آن زمان یَهُوَه خدا مستقیماً بر انسان‌ها حکومت خواهد کرد و با آنان ساکن خواهد بود.‏ حقیقتاً آینده‌ای پرشکوه در انتظارمان است!‏ پس بیایید همواره از خادمان وفادار باستان سرمشق گیریم و یَهُوَه خدا را «مسکن» حقیقی خود سازیم.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰]‏

‏«تو را رها نخواهم کرد»‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

فرشتگان از خادمان خدا محافظت و حمایت می‌کنند