زندگی‌نامه

زندگی‌ای پرمفهوم با وجود سختی‌ها

از زبان پاتریشا اسمیت

وقتی پسرم گری در سال ۱۹۵۸ متولّد شد احساس کردم فرزندم سالم نیست.‏ اما ده ماه طول کشید که دکتران بیماری او را تشخیص دهند و بعد از آن پنج سال طول کشید متخصصان لندن آن را تأیید کنند.‏ غم و اندوهم زمانی افزایش یافت که نُه سال پس از تولّد گری دخترم لوئیز با علائم شدیدتری از همان بیماری متولّد شد.‏

دکتری با مهربانی به من گفت:‏ «هر دو فرزند شما مبتلا به سندروم باردت بیدل (LMBB)‏ * هستند و متأسفانه برای آن درمانی وجود ندارد.‏» در آن زمان،‏ در مورد این اختلال ژنتیکیِ نادر اطلاعات چندانی در دست نبود.‏ مشخصات این اختلال شامل چاقی،‏ انگشتان اضافی در دست و پا،‏ تأخیر رشد،‏ اختلال در هماهنگی حرکات اعضای بدن،‏ دیابت شیرین،‏ آرترز،‏ اختلالات کلیوی و ضعف بینایی است که به نابینایی می‌انجامد.‏ بنابراین نگهداری و مراقبت از فرزندانم مشکل بود.‏ در تحقیقات اخیر برآوُرد شده است که در بریتانیا از ۱۲۵٬۰۰۰ نفر یک نفر مبتلا به این ناهنجاری است،‏ گرچه ممکن است تعداد بسیاری به شکلی خفیف‌تر آن را داشته باشند.‏

یَهُوَه «پناهگاه» ما شده است

مدتی کوتاه پس از ازدواجم،‏ یکی از شاهدان یَهُوَه با من صحبت کرد و بلافاصله به پیام کتاب مقدّس جذب شدم.‏ اما شوهرم علاقه‌ای به آن نداشت.‏ شغل شوهرم ایجاب می‌کرد که یک جا ماندگار نباشیم.‏ از این رو،‏ نمی‌توانستم به جلسات روم.‏ ولی همیشه کتاب مقدّس را می‌خواندم و به یَهُوَه دعا می‌کردم.‏ خواندن مزامیر ۹:‏۹،‏ ۱۰ برایم خیلی تسلّی‌دهنده بود.‏ در آنجا آمده است:‏ «خداوند پناهگاه رنجدیدگان است و ایشان را در سختی‌ها حفظ می‌کند.‏ خداوندا،‏ .‏ .‏ .‏ تو هرگز طالبان خود را ترک نکرده‌ای.‏»—‏ترجمهٔ تفسیری.‏

گری بینایی محدودی داشت و در سن شش سالگی برای تحصیل به مدرسهٔ شبانه‌روزی ویژه در ساحل جنوبی انگلیس فرستاده شد.‏ او مرتباً تلفنی با من تماس می‌گرفت و مسائلی را که موجب ناراحتی‌اش می‌شد گفتگو می‌کرد و من با اصول پایه‌ای کتاب مقدّس به او کمک می‌کردم.‏ چند سال پس از تولّد لوئیز به اسکلروز چندگانه (‏ام اس)‏ و فیبرومیالژیا مبتلا شدم.‏ گری در ۱۶سالگی به خانه برگشت.‏ بینایی‌اش تا حدّی کاهش یافته بود که در سال ۱۹۷۵ نابینا محسوب شد.‏ در سال ۱۹۷۷ شوهرم ما را ترک کرد.‏

پس از برگشت گری در سال ۱۹۷۴ شروع به فعالیت با جماعتی کردیم که اعضای آن بسیار مهربانند و من در همان سال تعمید گرفتم.‏ خیلی سپاسگزارم که پیری مسیحی به گری کمک کرد تا دوران بلوغ را به خوبی پشت سر بگذارد.‏ برکتی دیگر این است که چند خواهر و برادر در کارهای خانه به من کمک می‌کردند تا این که ادارهٔ خدمات اجتماعیِ محلّی پنج تن از آنان را رسماً مددکار ما قرار داد.‏

گری به خوبی پیشرفت کرد و در سال ۱۹۸۲ تعمید گرفت.‏ از آنجایی که خیلی دلش می‌خواست پیشگام کمکی شود،‏ تصمیم گرفتم او را در این خدمت همراهی کنم.‏ از این رو،‏ چندین سال با او به این خدمت پرداختم.‏ مدتی بعد،‏ سرپرست حوزه به پسرم گفت:‏ «گری تو می‌توانی پیشگام دائم شوی!‏» گری از شنیدن این حرف خیلی خوشحال شد و خدمت پیشگام دائمی را در سال ۱۹۹۰ شروع کرد.‏

یک مفصل ران گری در سال ۱۹۹۹ و مفصل ران دیگرش در سال ۲۰۰۸ تعویض شد.‏ اما بیماری لوئیز خیلی وخیم‌تر  بود.‏ او کاملاً نابینا به دنیا آمد و با دیدن انگشتی اضافی در یکی از پاهایش متوجه شدم که او هم مبتلا به سندروم باردت بیدل است.‏ معاینه‌ها و آزمایش‌ها خیلی سریع نشان داد که او در بسیاری از اندام‌های درونی نیز اختلالات شدید دارد.‏ چندین بار بر او جرّاحی‌های مهم شده است،‏ منجمله پنج جرّاحی روی کلّیه‌هایش.‏ به علاوه مانند گری به دیابت مبتلاست.‏

لوئیز با آگاهی از دشواری‌های عمل جرّاحی به جرّاحان،‏ متخصصان بی‌هوشی و مدیران بیمارستان همیشه توضیح می‌دهد که چرا فقط معالجات پزشکیِ بدون انتقال خون را می‌پذیرد.‏ در نتیجه با پرسنلی که از او نگهداری می‌کنند رابطه‌ای دوستانه دارد.‏

زندگی‌ای پرمفهوم

خانهٔ ما پر از فعالیت‌های مربوط به پرستش یَهُوَه است.‏ من در گذشته،‏ قبل از آن که نشریات الکترونیکی به وجود آید،‏ نشریات را برای گری و لوئیز می‌خواندم و برای این کار وقت بسیاری صرف می‌کردم.‏ الآن هر کدام از ما می‌تواند با استفاده از سی‌دی‌ها،‏ دی‌وی‌دی‌ها و نشریات صوتی از سایت org.‏jw.‏www به برنامهٔ هفتگی مطالعهٔ کتاب مقدّس در ساعات مختلف گوش دهد و تا جای ممکن در جلسات پاسخ دهد.‏

گاهی اوقات گری پاسخ‌هایش را حفظ می‌کند و وقتی که در مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک تکلیفی دارد می‌تواند فی‌البداهه سخنرانی دهد.‏ او در سال ۱۹۹۵ به خادم کمکی منصوب شد و همیشه در جماعت فعال است.‏ برای مثال،‏ در سالن به اعضای جماعت خوشامد می‌گوید و در به‌کارگیری از سیستم صوتی سالن ملکوت همکاری می‌کند.‏

هم‌ایمانان،‏ گری را در خدمت موعظه همراهی می‌کنند.‏ از آنجایی که گری آرترز دارد او را بر صندلی چرخدارش به موعظه می‌برند.‏ یکی از برادران به او کمک کرده است که کتاب مقدّس را به علاقه‌مندی آموزش دهد.‏ گری همچنین به شاهد یَهُوَه‌ای که ۲۵ سال غیرفعال بود کمک کرده است فعالیت خود را از سر گیرد.‏ هر دوی آنان اکنون در جلسات مسیحی شرکت می‌کنند.‏

لوئیز بافندگی را در ۹سالگی از مادربزرگش و گلدوزی را از من و یکی از مددکارانش آموخت.‏ از آنجایی که به بافندگی علاقه دارد برای نوزادان و اعضای مسن جماعت پتوی رنگی می‌بافد.‏ او همچنین با عکس‌برگردان‌های کوچک کارت‌های تبریک درست می‌کند.‏ این کارت‌ها در دید دریافت‌کنندگان هدیه‌ای گرانبهاست.‏ لوئیز در اوایل نوجوانی‌اش تایپ کردن را آموخت.‏ اکنون با استفاده از کامپیوترِ سخنگو مرتباً با دوستانش از طریق نامه‌های الکترونیکی در تماس است.‏ لوئیز در ۱۷سالگی تعمید گرفت.‏ ما با هم طی فعالیت‌های ویژه به خدمت پیشگامی کمکی می‌پردازیم.‏ لوئیز مانند گری آیات را حفظ می‌کند.‏ بدین شکل ایمانش را دربارهٔ دنیای جدید ابراز می‌کند؛‏ دنیایی که در آن «چشمان کوران باز خواهد شد» و «ساکن آن نخواهد گفت که بیمار هستم.‏»—‏اشع ۳۳:‏۲۴؛‏ ۳۵:‏۵‏.‏

از بابت حقایق پرارزش در کلام الهامی یَهُوَه بسیار شکرگزاریم!‏ همچنین از حمایت مهربانانهٔ برادران و خواهران جماعت سپاسگزاریم چرا که بدون کمک آنان بسیاری از فعالیت‌ها برایمان غیرممکن بود.‏ به خصوص،‏ یَهُوَه را شکر می‌کنیم که به زندگی ما مفهوم بخشیده است.‏

‏[پاورقی]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۲۵]‏

از بابت حقایق پرارزش در کلام الهامی یَهُوَه بسیار شکرگزاریم!‏