۱.‏ از آنجایی که به صورت خدا آفریده شده‌ایم،‏ چه توانایی‌هایی داریم؟‏

گاهی برخی می‌گویند:‏ «این پدر و پسر مثل سیبی‌اند که از وسط نصف شده است.‏» به درستی که بسیاری از فرزندان شباهت بسیاری به والدینشان دارند زیرا آنان برخی از خصوصیات پدر و مادر خود را به ارث می‌برند.‏ یَهُوَه،‏ پدر آسمانی‌مان عطاکنندهٔ زندگی است.‏ (‏مز ۳۶:‏۹‏)‏ ما فرزندان بشری خدا نیز تا حدّی با او شباهاتی داریم.‏ از آنجایی که به صورت خدا آفریده شده‌ایم،‏ توانایی استدلال کردن داریم،‏ قادریم تصمیماتی بگیریم و با دیگران ارتباط دوستی برقرار کنیم.‏—‏پیدا ۱:‏۲۶‏.‏

۲.‏ بر چه اساسی می‌توانیم با خدا رابطهٔ دوستی ایجاد کنیم؟‏

^۲ ما می‌توانیم با یَهُوَه رابطهٔ دوستی ایجاد کنیم.‏ چنین دوستی‌ای بر اساس محبت خدا به ما و ایمان ورزیدن ما به او و پسرش امکان‌پذیر است.‏ عیسی گفت:‏ «خدا جهان را آنقدر محبت کرد که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که به او ایمان آوَرَد هلاک نگردد،‏ بلکه حیات جاویدان یابد.‏» (‏یو ۳:‏۱۶‏)‏ بسیاری از انسان‌ها با یَهُوَه رابطه‌ای صمیمی به وجود آورده‌اند.‏ بیایید نمونهٔ دو نفر را بررسی کنیم.‏

۳،‏ ۴.‏ فرق ابراهیم با نسلش در دوستی با خدا چه بود؟‏

^۳ یَهُوَه،‏ ‹ابراهیم را دوست خود› خواند که جدّ اسرائیلیان است.‏ (‏اشع ۴۱:‏۸‏)‏ در ۲تواریخ ۲۰:‏۷ نیز ابراهیم دوست خدا خوانده شده است.‏ چرا ابراهیم چنین رابطهٔ صمیمی‌ای با آفریدگار به وجود آورده بود؟‏ دلیل آن،‏ ایمان بزرگ ابراهیم بود.‏—‏پیدا ۱۵:‏۶؛‏ یعقوب ۲:‏۲۱-‏۲۳ خوانده شود.‏

^۴ یَهُوَه همچنین پدر و دوست نسل ابراهیم یعنی ملت اسرائیل باستان بود.‏ متأسفانه آنان دوستی خود را با خدا از دست دادند.‏ چرا؟‏ زیرا ایمانشان را به وعده‌های خدا از دست دادند.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ شما چگونه با یَهُوَه دوست شدید؟‏ ب)‏ به چه سؤالاتی باید توجه کرد؟‏

^۵ هر چه بیشتر در بارهٔ یَهُوَه بیاموزید ایمانتان به او بیشتر و مهر شما به او عمیق‌تر می‌شود.‏ زمانی را به خاطر آورید که با شخصیت و خصوصیات خدا آشنا شدید و دریافتید که دوستی با او امکان‌پذیر است.‏ همچنین آموختید که ما انسان‌ها در اثر سرکشی آدم با گناه موروثی متولّد شده‌ایم و بشر در کل با خدا بیگانه است.‏ (‏کول ۱:‏۲۱‏)‏ سپس متوجه شدید که خدا از ما دور نیست و به ما علاقه دارد.‏ وقتی آموختید که خدا عیسی را در راه نجاتمان فدیه کرد و به آن فدیه ایمان ورزیدید،‏ رابطهٔ دوستی را با خدا آغاز کردید.‏

^۶ حال شایسته است از خود بپرسیم:‏ ‹آیا دوستی‌ام با خدا از آن زمان تا به حال قوی‌تر شده است؟‏ آیا اعتماد،‏ توکّل و مهر و محبتم هر روز به یَهُوَه،‏ بهترین دوستم بیشتر می‌شود؟‏› جِدْعُون نمونه‌ای دیگر از دوران باستان است که با یَهُوَه رابطه‌ای صمیمی به وجود آورد.‏ بگذارید الگوی او را بررسی کنیم و آن را سرمشق قرار دهیم.‏

۷-‏۹.‏ الف)‏ چه اتفاق چشمگیری برای جِدْعُون رخ داد و نتیجهٔ آن چه بود؟‏ (‏تصویر اول مقاله ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم دوستی‌مان را با یَهُوَه استحکام بخشیم؟‏

^۷ جِدْعُون داور،‏ یَهُوَه را در دورانی بحرانی،‏ مدتی پس از ورود قوم اسرائیل به سرزمین موعود خدمت می‌کرد.‏ باب ۶ کتاب داوران شرح می‌دهد که فرشتهٔ یَهُوَه در «عُفْرَه» به ملاقات جِدْعُون رفت.‏ در آن زمان مدیان همسایهٔ قوم اسرائیل،‏ دشمن آنان بود.‏ از این رو،‏ جِدْعُون گندم را نه در مزرعه بلکه در «چَرخُشت» می‌کوبید،‏ جایی که از دید دشمن به دور بود و می‌توانست گندم پرارزش را سریع پنهان کند.‏ جِدْعُون از ملاقات فرشته و از این که او را «مرد زورآور» خواند متعجب شده بود.‏ او می‌دانست که یَهُوَه،‏ آنان را از مصر نجات داد ولی شک داشت که قوم اسرائیل را در آن زمان از دست مدیان نجات دهد.‏ فرشته جِدْعُون را اطمینان داد که یَهُوَه حقیقتاً از او حمایت خواهد کرد.‏

^۸ جِدْعُون نمی‌دانست که چگونه «اسرائیل را از دست مدیان رهایی» خواهد داد.‏ یَهُوَه به او گفت:‏ «یقیناً من با تو خواهم بود و مدیان را مثل یک نفر شکست خواهی داد.‏» (‏داو ۶:‏۱۱-‏۱۶‏)‏ او برای اطمینان از این موضوع از خدا درخواست علامتی کرد.‏ توجه کنید که جِدْعُون در گفتگویش با یَهُوَه در وجود او تردیدی نداشت.‏

^۹ آنچه بعداً اتفاق افتاد ایمان جِدْعُون را تقویت و او را به یَهُوَه نزدیک‌تر کرد.‏ جِدْعُون غذایی تهیه دید و آن را به فرشته داد.‏ وقتی فرشته نوک عصا را به غذا زد،‏ آتش آن را بلعید.‏ از این رو،‏ جِدْعُون پی برد که آن فرشته حقیقتاً از سوی یَهُوَه بود.‏ جِدْعُون با ترس گفت:‏ «آه ای خداوند یَهُوَه،‏ چونکه فرشتهٔ خداوند را روبرو دیدم»!‏ (‏داو ۶:‏۱۷-‏۲۲‏)‏ آیا این اتفاق به دوستی جِدْعُون با خدا لطمه‌ای وارد آورد؟‏ مطمئناً  خیر.‏ چون جِدْعُون با شناخت بهتر از یَهُوَه احساس آرامش کرد.‏ این موضوع را از نام مذبحی که جِدْعُون در آنجا بنا کرد درمی‌یابیم.‏ او آن مذبح را «یَهُوَه شالوم» نامید که بدین مفهوم می‌باشد:‏ «یَهُوَه آرامش است.‏» ‏(‏داوران ۶:‏۲۳،‏ ۲۴ خوانده شود.‏)‏ وقتی به آنچه یَهُوَه هر روز برای ما انجام می‌دهد فکر می‌کنیم پی می‌بریم که او دوستی واقعی است.‏ هر چه بیشتر به او دعا کنیم احساس آرامش بیشتری می‌یابیم و دوستی‌مان با او قوی‌تر می‌شود.‏

۱۰.‏ یَهُوَه مطابق با مزمور ۱۵:‏۳،‏ ۵ از دوستانش چه انتظاری دارد؟‏

^۱۰ برای دوستی با یَهُوَه لازم است واجد شرایط باشیم.‏ داود در مزمور باب ۱۵ آشکار ساخت که چه کسانی برای ‹میهمان بودن در خانهٔ یَهُوَه› یعنی دوستی با خدا واجد شرایطند.‏ (‏مز ۱۵:‏۱‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ اجتناب از تهمت زدن و داشتن رفتار صادقانه در هر جنبه از زندگی دو شرطی است که می‌خواهیم در این مقاله بررسی کنیم.‏ داود در این مزمور سرود،‏ کسی در خانهٔ یَهُوَه میهمان خواهد بود «که به زبان خود غیبت ننماید [«تهمت نزند،‏» دج *‏] .‏ .‏ .‏ و رشوه بر بی‌گناه» نگیرد.‏—‏مز ۱۵:‏۳،‏ ۵‏.‏

۱۱.‏ چرا ضروری است که از تهمت‌زدن اجتناب کنیم؟‏

^۱۱ داود در مزموری دیگر چنین هشدار دارد:‏ «زبانت را از بدی نگاه‌دار.‏» (‏مز ۳۴:‏۱۳‏)‏ غفلت در این پند الٰهی بین ما و پدر آسمانی فاصله می‌اندازد.‏ در واقع،‏ تهمت زدن خصوصیت شیطان،‏ دشمن بزرگ یَهُوَه است.‏ واژهٔ «ابلیس» در برخی از زبان‌ها از واژه‌ای یونانی ریشه گرفته است که به معنای «تهمت‌زننده» می‌باشد.‏ وقتی مراقبیم که دربارهٔ دیگران به بدی سخن نگوییم،‏ رابطهٔ صمیمی ما با یَهُوَه حفظ می‌شود.‏ این موضوع به خصوص در مورد طرز فکرمان نسبت به برادران منصوب جماعت صدق می‌کند.‏—‏عبرانیان ۱۳:‏۱۷؛‏ یهودا ۸ خوانده شود.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ چرا باید در هر امری صادق باشیم؟‏ ب)‏ صداقت ما چه تأثیری در دیگران می‌گذارد؟‏

^۱۲ صداقت شاهدان یَهُوَه به خوبی شناخته شده است.‏ پولُس رسول گفت:‏ «برای ما دعا کنید زیرا ما را یقین است که ضمیر خالص [یا وجدان بی‌عیب] داریم و می‌خواهیم در هر امر رفتار نیکو نماییم.‏» (‏عبر ۱۳:‏۱۸‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ از آنجایی که مصممیم «در هر امر رفتار نیکو نماییم،‏» در پی سوءاستفاده از برادران مسیحی خود برنمی‌آییم.‏ برای مثال،‏ اگر آنان برایمان کار کنند،‏ باید اطمینان حاصل کنیم که رفتاری منصفانه با آنان داشته باشیم و مطابق با توافق‌نامه به آنان حقوق دهیم.‏ ما مسیحیان باید بکوشیم که با کارمندانمان و همهٔ مردم به صداقت رفتار کنیم.‏ و وقتی برای هم‌ایمانی کار می‌کنیم،‏ نباید توقع داشته باشیم که به ما امتیازات ویژه دهد.‏

^۱۳ اغلب،‏ مردم دنیا ما شاهدان یَهُوَه را از بابت صداقتمان تحسین می‌کنند.‏ برای مثال،‏ مدیر شرکتی بسیار بزرگ متوجه شد که شاهدان یَهُوَه به قول خود وفا می‌کنند و گفت:‏ «شما هیچ وقت زیر حرفتان نمی‌زنید.‏» (‏مز ۱۵:‏۴‏)‏ چنین رفتاری به ما کمک می‌کند دوستی‌مان را با یَهُوَه حفظ کنیم.‏ به علاوه،‏ موجب تمجید و جلال پدر آسمانی‌مان می‌شود.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ در خدمت موعظه چگونه می‌توانیم به مردم کمک کنیم تا دوست یَهُوَه شوند؟‏

^۱۴ با آن که برخی از مردم به وجود خدا اعتقاد دارند،‏ بسیاری از آنان،‏ خدا را بهترین دوست خود نمی‌دانند.‏ چگونه می‌توانیم به این اشخاص کمک کنیم؟‏ به دستورالعملی که عیسی به ۷۰ شاگرد خود  قبل از فرستادن آنان به خدمت موعظه داد توجه کنید:‏ «به هر خانه‌ای که وارد می‌شوید،‏ نخست بگویید:‏ ”سلام بر این خانه باد.‏“ اگر در آن خانه کسی از اهل صلح و سلام باشد،‏ سلام شما بر او قرار خواهد گرفت؛‏ وگرنه،‏ به خود شما بازخواهد گشت.‏» (‏لو ۱۰:‏۵،‏ ۶‏)‏ ما می‌توانیم مردم را با رفتار مهربانانه به سمت حقیقت سوق دهیم.‏ اگر در خدمت موعظه با مخالفان به نرمی گفتگو کنیم،‏ ممکن است عصبانیت آنان خاموش شود و در زمانی دیگر به سخنمان گوش دهند.‏

^۱۵ وقتی با اشخاصی روبرو می‌شویم که به مذهب و رسوم مذهبی کاذب خود وابسته‌اند،‏ باید رفتار مهربانانه و صلحجویانهٔ خود را حفظ کنیم.‏ ما در جلساتمان به همهٔ آنان خوشامد می‌گوییم،‏ به ویژه آنانی که از وضعیت جامعهٔ کنونی ناراحتند و مایلند با خدایی که ما پرستش می‌کنیم آشنا شوند.‏ شرح حال چنین اشخاصی را می‌توانیم در سری مقالات «کتاب مقدّس زندگی انسان را تغییر می‌دهد» بخوانیم.‏

۱۶.‏ چگونه می‌توانیم همکاران یَهُوَه باشیم؟‏

^۱۶ مردم اغلب با همکارانشان رابطهٔ دوستی ایجاد می‌کنند.‏ همهٔ آنانی که خود را به یَهُوَه وقف کرده‌اند نه تنها دوست او بلکه «همکاران» او نیز می‌باشند.‏ ‏(‏۱قُرِنتیان ۳:‏۹ از ترجمهٔ قدیم خوانده شود.‏)‏ شرکت در فعالیت موعظه و شاگردسازی بر بینش ما از صفات عالی پدر آسمانی‌مان می‌افزاید.‏ در این فعالیت می‌بینیم که یَهُوَه چگونه ما را با روح‌القدس خود برای پخش بشارت یاری می‌دهد.‏

۱۷.‏ غذای روحانی‌ای که در کنگره‌ها و مجمع‌ها عرضه می‌شود،‏ چگونه نشان می‌دهد که یَهُوَه دوست ماست؟‏

^۱۷ هر چه بیشتر در فعالیت شاگردسازی شرکت کنیم بیشتر به یَهُوَه نزدیک می‌شویم.‏ برای مثال،‏ به روشنی می‌توان دید که یَهُوَه مانع مخالفانِ موعظه می‌شود.‏ همچنین می‌بینیم که او ما را هدایت می‌کند و از طریق جلسات و نشریات مسیحی تعلیم می‌دهد.‏ در کنگره‌ها و مجمع‌ها پی می‌بریم که یَهُوَه مشکلات ما را درک می‌کند و مهربانانه نیازمان را فراهم می‌بیند.‏ خانواده‌ای با قدردانی از بابت کنگره‌ای،‏ در نامه‌ای چنین نوشت:‏ «برنامه‌ها حقیقتاً به دلمان نشست.‏ ما متوجه شدیم که یَهُوَه چقدر به تک‌تک ما محبت دارد و مشتاق است که در هر جنبه از زندگی موفق شویم.‏» زوجی از آلمان که در کنگرهٔ ویژه در ایرلند حضور یافتند،‏ پس از ابراز قدردانی از بابت گرمی و علاقهٔ برادران چنین بیان کردند:‏ «از همه بیشتر از یَهُوَه خدا و پادشاهمان عیسی مسیح تشکر می‌کنیم که ما را به این قوم متحد ملحق کرده‌اند.‏ اتحاد ما نه تنها در سخن بلکه در عمل نیز هرروزه دیده می‌شود.‏  خاطرات شیرین ما از کنگرهٔ ویژه در دوبلین همیشه برایمان یادآور این افتخار پرارزش است که یَهُوَه را دوشادوش هم خدمت می‌کنیم.‏»‏

۱۸.‏ در رابطه با گفتگو با یَهُوَه چه سؤالی باید از خود بپرسیم؟‏

^۱۸ گفتگوی خوب موجب تقویت دوستی می‌شود.‏ امروزه،‏ مردم مرتباً از شبکه‌های اجتماعی و ارسال پیامک برای ارتباط با دوستانشان استفاده می‌کنند.‏ در مقایسه با این موضوع،‏ ما برای گفتگو با بهترین دوستمان یَهُوَه چقدر تلاش می‌کنیم؟‏ بلی،‏ او ‹شنوندهٔ دعاست.‏› (‏مز ۶۵:‏۲‏)‏ ولی آیا ما مرتباً با او صحبت می‌کنیم؟‏

۱۹.‏ اگر نتوانیم سفرهٔ دلمان را نزد یَهُوَه باز کنیم چه کمکی در اختیار داریم؟‏

^۱۹ برای برخی از خادمان خدا آسان نیست که سفرهٔ دلشان را نزد یَهُوَه باز کنند.‏ با این حال،‏ یَهُوَه از ما می‌خواهد که چنین کنیم.‏ (‏مز ۱۱۹:‏۱۴۵‏؛‏ مر ۳:‏۴۱)‏ اگر قادر نباشیم احساساتمان را در دعا ابراز کنیم،‏ چه کمکی در اختیار داریم؟‏ پولُس رسول در این رابطه به مسیحیان روم چنین نوشت:‏ «روح [خدا] با ناله‌هایی بیان‌ناشدنی،‏ برای ما شفاعت می‌کند.‏ و او که کاوشگر دلهاست،‏ فکر روح را می‌داند،‏ زیرا روح مطابق با ارادهٔ خدا برای مقدّسان شفاعت می‌کند.‏» (‏روم ۸:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ وقتی کتب مقدّس را مانند کتاب‌های ایّوب،‏ مزمور و امثال می‌خوانیم می‌توانیم از کلمات یا عبارات آن برای ابراز احساساتمان در دعا به یَهُوَه استفاده کنیم.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷ چه تسلّی‌ای به ما می‌دهد؟‏

^۲۰ وقتی با وضعیتی دشوار مواجه می‌شویم پند الهامی پولُس را به فیلیپیان به یاد آورید که گفت:‏ «برای هیچ چیز نگران نباشید،‏ بلکه در هر چیز با دعا و استغاثه،‏ همراه با شکرگزاری،‏ درخواستهای خود را به خدا ابراز کنید.‏» چنین گفتگوی صریح با یَهُوَه،‏ بهترین دوستمان مطمئناً باعث آرامش و تسلّی است زیرا پولُس رسول در ادامه گفت:‏ «بدین‌گونه،‏ آرامش خدا که فراتر از تمامی عقل است،‏ دلها و ذهنهایتان را در مسیحْ عیسی محفوظ نگاه خواهد داشت.‏» (‏فیلیپ ۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ بیایید همواره قدر و ارزش موهبت «آرامش خدا» را که دل و ذهنمان را محفوظ نگه می‌دارد بدانیم.‏

^۲۱ دعا به ما کمک می‌کند که رابطهٔ دوستی‌مان با یَهُوَه مستحکم شود.‏ بنابراین بیایید «پیوسته دعا» کنیم.‏ (‏۱تسا ۵:‏۱۷‏)‏ باشد که این مقاله رابطهٔ دوستی پرارزشمان را با خدا محکم و عزممان را برای اطاعت از معیارهای عادلانه‌اش قوی سازد.‏ همچنین بیایید در برکاتی که یَهُوَه خدا،‏ پدر و بهترین دوستمان به ما می‌بخشد تعمّق کنیم.‏