۱.‏ عیسی چه الگویی از خود به جا گذاشت و چگونه؟‏

وقتی عیسی بر زمین بود الگویی کامل از فداکاری و ازخودگذشتگی برای پیروانش به جا گذاشت.‏ او خواسته‌ها و راحتی خود را در راه انجام دادن ارادهٔ خدا کنار گذاشت.‏ (‏یو ۵:‏۳۰‏)‏ عیسی حتی بر تیر شکنجه تا پای مرگ به خدا وفادار ماند و بدین شکل ثابت کرد که روحیهٔ ازخودگذشتگی وی حدومرزی ندارد.‏—‏فیلیپ ۲:‏۸‏.‏

۲.‏ چگونه می‌توانیم ازخودگذشته باشیم و چرا باید چنین کنیم؟‏

^۲ ما پیروان عیسی باید همچون او ازخودگذشته و ایثارگر باشیم.‏ داشتن روحیهٔ ازخودگذشتگی به چه مفهوم است؟‏ بدین مفهوم که شخص راغبانه حاضر است در راه کمک به دیگران از علایق خود بگذرد.‏ می‌توان گفت که این خصوصیت برخلاف خودخواهی است.‏ ‏(‏مَتّی ۱۶:‏۲۴ خوانده شود.‏)‏ روحیهٔ ازخودگذشتگی باعث می‌شود که به احساسات و علایق دیگران اولویت دهیم.‏ (‏فیلیپ ۲:‏۳،‏ ۴‏)‏ در واقع،‏ عیسی تعلیم داد که روحیهٔ ازخودگذشتگی اساس پرستشمان است.‏ چرا؟‏ زیرا محبت مسیحی که محرک شخص در ایثارگری و ازخودگذشتگی است،‏ نشان پیروان حقیقی عیسی است.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ به برکاتی فکر کنید که از روحیهٔ ازخودگذشتگی برادری جهانی به دست می‌آید!‏

۳.‏ چه چیزی ممکن است روحیهٔ ازخودگذشتگی را در ما تضعیف سازد؟‏

^۳ ما با دشمنی روبروییم که قادر است روحیهٔ ازخودگذشتگی را در ما  تضعیف سازد.‏ این دشمن تمایل ما به خودخواهی است.‏ به خاطر آورید که آدم و حوّا چگونه خودخواهانه عمل کردند.‏ حوّا از روی خودخواهی خواست که مانند خدا شود.‏ شوهرش از روی خودخواهی در پی خرسندی زنش برآمد.‏ (‏پیدا ۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ ابلیس همواره انسان‌ها را پس از روگرداندن آدم و حوّا از پرستش حقیقی،‏ به راه‌های خودخواهانه سوق داده است.‏ او حتی از این روش برای وسوسه کردن عیسی استفاده کرد.‏ (‏مت ۴:‏۱-‏۹‏)‏ شیطان در روزگار ما موفق شده است اکثر انسان‌ها را به راه‌های خودخواهانه سوق دهد.‏ باید به این موضوع به خوبی توجه کنیم زیرا روحیهٔ خودخواهانه ممکن است در ما نیز رخنه کند.‏—‏افس ۲:‏۲‏.‏

۴.‏ الف)‏ آیا اکنون می‌توانیم تمایل به خودخواهی را در خود ریشه‌کن کنیم؟‏ توضیح دهید.‏ ب)‏ در این مقاله چه سؤالاتی بررسی می‌شود؟‏

^۴ خودخواهی را می‌توانیم به زنگ‌زدگی روی آهن تشبیه کنیم.‏ آهن تحت رطوبتِ محیط زنگ می‌زند.‏ خطر زمانی است که به زنگ‌زدگی توجه نکنیم و اجازه دهیم پیشروی کند و به بدنه صدمه زند.‏ به همین شکل نباید خطر خودخواهی را دست کم گرفت.‏ چرا؟‏ زیرا اکنون ما نمی‌توانیم ناکاملی و تمایل به خودخواهی را در خود ریشه‌کن سازیم.‏ از این رو،‏ باید همواره با آن مبارزه کنیم.‏ (‏۱قر ۹:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ چگونه می‌توانیم علائم خودخواهی را در خود تشخیص دهیم؟‏ و چگونه می‌توانیم در پروراندن روحیهٔ ازخودگذشتگی پیشرفت کنیم؟‏

۵.‏ الف)‏ کتاب مقدّس از چه جهت مانند آینه است؟‏ (‏تصویر اول مقاله ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ هنگام محک زدن خود از چه چیزی باید اجتناب کنیم؟‏

^۵ همان طور که آینه کمک می‌کند ظاهرمان را مرتب کنیم کتاب مقدّس نیز به ما کمک می‌کند هر گونه ضعفی را در خود بیابیم و اصلاح کنیم.‏ ‏(‏یعقوب ۱:‏۲۲-‏۲۵ خوانده شود.‏)‏ با این حال،‏ فقط زمانی می‌توانیم ظاهرمان را به خوبی مرتب کنیم که از آینه به درستی استفاده کنیم.‏ برای مثال،‏ اگر در آینه،‏ به خود نگاهی سطحی بیندازیم شاید متوجهٔ عیبی کوچک و در عین حال مهم نشویم.‏ یا اگر آینه را طوری بگیریم که تصویر شخصی دیگر را در آن ببینیم نمی‌توانیم ظاهر خود را مرتب کنیم.‏ به طور مشابه،‏ اگر کتاب مقدّس را سطحی بخوانیم یا ضعف‌های دیگران را در آن ببینیم نمی‌توانیم ضعف‌هایی مانند خودخواهی را در خود بیابیم.‏

۶.‏ چگونه می‌توان ‹شریعت کامل را از نظر دور نداشت›؟‏

^۶ ممکن است کلام خدا را مرتباً یا حتی روزانه بخوانیم و متوجهٔ خودخواهی‌ای که در ما رشد کرده است نشویم.‏ چگونه؟‏ در تشبیه آینه مشکل شخص غفلت در نگاه کردن نبود زیرا یعقوب نوشت که او در آینه «به چهرهٔ خود می‌نگرد.‏» یعقوب در این آیه از واژه‌ای یونانی استفاده کرد که به مفهوم ژرف‌نگری یا بررسی دقیق است.‏ پس مشکل وی چه بود؟‏ یعقوب گفت:‏ «از برابر [آینه] دور می‌شود،‏ از یاد می‌برد که چگونه سیمایی داشته است.‏» بلی،‏ او بدون آن که خود را اصلاح کند از برابر آینه دور شد.‏ یعقوب همچنین گفت که شخص موفق کسی است که ‹به شریعتِ کامل که شریعت آزادی است چشم می‌دوزد› و نیز «آن را از نظر دور نمی‌دارد.‏» این شخص به جای آن که به شریعت کامل خدا بی‌اعتنایی کند،‏ کلام خدا را مصرّانه به کار می‌گیرد.‏ عیسی نکته‌ای مشابه بیان کرد:‏ «اگر در کلام من بمانید،‏ براستی شاگرد من خواهید بود.‏»—‏یو ۸:‏۳۱‏.‏

۷.‏ چگونه می‌توانیم از کتاب مقدّس برای یافتن خودخواهی در خود حتی اگر اندک باشد استفاده کنیم؟‏

^۷ بنابراین،‏ برای مبارزه با خودخواهی در خود،‏ حتی اگر اندک باشد لازم است که کتاب مقدّس  را به دقت بخوانیم.‏ این کار به ما کمک می‌کند تا نقاط ضعف خود را بیابیم.‏ پس از آن باید قدمی فراتر برداشته،‏ در مورد آن آیات به خوبی تحقیق کنیم.‏ وقتی به مفهوم آن آیات پی بردیم لازم است که از خود چنین سؤالاتی کنیم:‏ ‹در چنین موقعیتی واکنش من چگونه خواهد بود؟‏ آیا واکنشی درست خواهم داشت؟‏› از همه مهم‌تر پس از تعمّق در آنچه خوانده‌اید در به‌کارگیری آن بکوشید.‏ (‏مت ۷:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ بیایید ببینیم که شرح حال شاؤل پادشاه و پِطرُس رسول چگونه به ما کمک می‌کند تا روحیهٔ ازخودگذشتگی را حفظ کنیم.‏

۸.‏ شاؤل،‏ پادشاهی خود را با چه نگرشی شروع کرد و نگرش او چگونه نمایان شد؟‏

^۸ شرح حال شاؤل پادشاه نشان می‌دهد که خودخواهی روحیهٔ ازخودگذشتگی را تضعیف می‌سازد.‏ شاؤل،‏ پادشاهی خود را با نگرشی متواضعانه و فروتنانه نسبت به خود شروع کرد.‏ (‏۱سمو ۹:‏۲۱‏)‏ او با آن که پادشاه بود از مجازات اسرائیلیانی که بر ضدّ او سخن گفته بودند امتناع ورزید.‏ (‏۱سمو ۱۰:‏۲۷‏)‏ شاؤل پادشاه اسرائیلیان را به هدایت روح خدا در جنگ با عَمّونیان رهبری کرد و پیروز شد.‏ سپس،‏ پیروزی را فروتنانه به یَهُوَه نسبت داد.‏—‏۱سمو ۱۱:‏۶،‏ ۱۱-‏۱۳‏.‏

۹.‏ چگونه در شاؤل غرور و طرز فکری خودخواهانه به وجود آمد؟‏

^۹ بعدها،‏ شاؤل اجازه داد تا طرز فکر خودخواهانه و غرور مانند فلزی که زنگ می‌زند در او رشد کند.‏ او پس از شکست عَمالَقه،‏ خودخواهانه عمل نمود زیرا از فرمان یَهُوَه سرپیچی کرد.‏ شاؤل به جای آن که غنایم را نابود سازد،‏ آن را از روی طمع جمع و متکبّرانه برای خود ستونی به مظهر یادبود بنا کرد.‏ (‏۱سمو ۱۵:‏۳،‏ ۹،‏ ۱۲‏)‏ وقتی سموئیل نبی به او گفت که یَهُوَه از او ناراضی است،‏ شاؤل با انداختن خطا به گردن دیگران و اشاره به فرامینی که اطاعت کرده بود در پی توجیه عمل خود برآمد.‏ (‏۱سمو ۱۵:‏۱۶-‏۲۱‏)‏ به علاوه،‏ تکبّر،‏ شاؤل را بر آن داشت تا در پی حفظ آبروی خود باشد نه خرسندی خدا.‏ (‏۱سمو ۱۵:‏۳۰‏)‏ چگونه شرح حال شاؤل همچون آینه‌ای به ما کمک می‌کند تا روحیهٔ ازخودگذشتگی را حفظ کنیم؟‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ از شرح حال شاؤل در رابطه با حفظ روحیهٔ ازخودگذشتگی چه می‌آموزیم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم از راه بد شاؤل اجتناب کنیم؟‏

^۱۰ درس اول این است که نباید فکر کنیم چون سابقاً روحیهٔ ازخودگذشتگی داشتیم همیشه آن را حفظ خواهیم کرد.‏ (‏۱تیمو ۴:‏۱۰‏)‏ به یاد داشته باشید که شاؤل برای مدتی از لطف خدا برخوردار بود.‏ اما چون در مبارزه با خودخواهی کوتاهی و سرانجام سرپیچی کرد لطف یَهُوَه را از دست داد.‏

^۱۱ درس دوم این است که نباید حواس خود را بر نقاط مثبت خود چنان معطوف سازیم که نقاط ضعف خود را نبینیم.‏ این کار مانند آن است که فقط لباس نوی خود را در آینه ببینیم و آن را تحسین کنیم و هیچ توجهی به صورت کثیف خود نکنیم.‏ حتی اگر مانند شاؤل ازخودراضی نباشیم باید بکوشیم تا از هر گونه تمایلی که به راه بد او می‌انجامد اجتناب کنیم.‏ پس وقتی به ما پندی داده شود بیایید عمل خود را توجیه نکنیم،‏ مشکل را کوچک نپنداریم و خطا را به گردن دیگران نیندازیم.‏ به جای آن که مانند شاؤل عمل کنیم بیایید پند داده‌شده را بپذیریم.‏—‏مزمور ۱۴۱:‏۵ خوانده شود.‏

۱۲.‏ روحیهٔ ازخودگذشتگی چگونه به شخص کمک می‌کند تا به گناه بزرگ خود اعتراف کند؟‏

^۱۲ حال اگر گناهی بزرگ مرتکب شویم چه باید کنیم؟‏ شاؤل چون می‌خواست شهرتش را حفظ کند،‏ برای بهبود رابطهٔ دوستی‌اش با خدا قدمی برنداشت.‏ در صورتی که روحیهٔ ازخودگذشتگی به ما کمک می‌کند که بر شرم و خجالت غلبه کنیم و در پی  کمک برآییم.‏ (‏امث ۲۸:‏۱۳؛‏ یعقو ۵:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ برای مثال،‏ برادری از ۱۲سالگی مخفیانه به هرزه‌نگاری می‌پرداخت و بیش از ده سال به آن معتاد بود.‏ او می‌گوید:‏ «خیلی سخت بود که به همسرم و پیران جماعت اعتراف کنم.‏ اما الآن احساس می‌کنم که باری سنگین از دوش‌هایم برداشته شده است.‏ بعضی از دوستانم وقتی شنیدند که از خادم کمکی برکنار شدم از من مأیوس شدند.‏ با این حال،‏ می‌دانم که یَهُوَه اکنون از خدمتم راضی است و نگرش او برایم بیشتر اهمیت دارد.‏»‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ تمایل به خودخواهی چگونه در پِطرُس نمایان شد؟‏

^۱۳ روحیهٔ ازخودگذشتگی پِطرُس رسول در دورانی که از عیسی تعلیم می‌گرفت نمایان بود.‏ (‏لو ۵:‏۳-‏۱۱‏)‏ با این حال،‏ پِطرُس نیز باید با تمایلات خودخواهانه می‌جنگید.‏ برای مثال،‏ وقتی پِطرُس شنید که یعقوب و یوحنای رسول در پی این می‌باشند که در پادشاهی عیسی در سمت چپ و راستش بنشینند،‏ خشمگین شد.‏ احتمالاً پِطرُس با خود فکر می‌کرد که یکی از آن جایگاه‌ها به او تعلّق دارد زیرا عیسی وعدهٔ مسئولیتی ویژه را به او داده بود.‏ (‏مت ۱۶:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ با این حال،‏ عیسی نه تنها به یعقوب و یوحنا بلکه به پِطرُس و بقیهٔ رسولان نیز در رابطه با این طرز فکرِ خودخواهانه یعنی ‹سَروری کردن بر دیگران› هشدار داد.‏—‏مرق ۱۰:‏۳۵-‏۴۵‏.‏

^۱۴ پِطرُس حتی پس از آن که عیسی طرز فکر او را اصلاح کرد،‏ باز هم نسبت به خود دیدگاهی اشتباه داشت.‏ وقتی عیسی به رسولان گفت که او را ترک خواهند کرد،‏ پِطرُس ادعا کرد که او تنها کسی است که تا به آخر به او وفادار خواهد ماند و بدین شکل خود را از دیگران والاتر شمرد.‏ (‏مت ۲۶:‏۳۱-‏۳۳‏)‏ در آن شب،‏ پِطرُس عیسی را برای نجات جان خود سه بار انکار کرد.‏ در واقع اعتماد بیش‌ازحد پِطرُس به خود موجب تضعیف روحیهٔ ازخودگذشتگی در او شد.‏—‏مت ۲۶:‏۶۹-‏۷۵‏.‏

۱۵.‏ چرا نمونهٔ پِطرُس امیدبخش است؟‏

^۱۵ پِطرُس با وجود لغزش‌ها و قصوراتش الگویی  امیدبخش برای ماست.‏ پِطرُس با تلاش‌های خود و کمک روح‌القدس قادر شد بر تمایلات اشتباهش غالب آید و خویشتندار و ایثارگر باشد.‏ (‏غلا ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ او آزمایش‌هایی را تحمّل کرد که دشوارتر از آزمایش‌های پیشین بود.‏ وقتی پولُس رسول او را در عموم توبیخ کرد پِطرُس واکنشی فروتنانه داشت.‏ (‏غلا ۲:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ پِطرُس از توبیخ پولُس کینه به دل نگرفت و مپنداشت که شهرتش خراب شده است.‏ او پولُس را همواره دوست داشت و «برادر عزیز» خود خواند.‏ (‏۲پطر ۳:‏۱۵‏)‏ نمونهٔ پِطرُس به ما کمک می‌کند روحیهٔ ازخودگذشتگی را در خود پرورش دهیم.‏

۱۶.‏ دشواری‌ها چه فرصتی را برایمان فراهم می‌سازد؟‏

^۱۶ واکنش شما در وضعیت دشوار چیست؟‏ وقتی پِطرُس و رسولان به دلیل موعظه به زندان افتادند و شلاق خوردند،‏ شادی کردند «زیرا شایسته شمرده شده بودند که به‌خاطر [نام عیسی] اهانت ببینند.‏» (‏اعما ۵:‏۴۱‏)‏ شما نیز می‌توانید اذیت و آزار را فرصتی برای سرمشق قرار دادن پِطرُس و عیسی در ازخودگذشتگی بدانید.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۲:‏۲۰،‏ ۲۱ خوانده شود.‏)‏ به علاوه،‏ این طرز فکر به شما کمک می‌کند که پند پیران جماعت را بپذیرید و بجای دلخور شدن،‏ از نمونهٔ پِطرُس سرمشق گیرید.‏—‏جا ۷:‏۹‏.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ در رابطه با دنبال کردن اهداف روحانی چه سؤالی باید از خود کنیم؟‏ ب)‏ اگر در خود اندکی خودخواهی بینیم چه باید کنیم؟‏

^۱۷ شما نیز می‌توانید در دنبال کردن اهداف روحانی از پِطرُس الگو گیرید.‏ نیّت ما از دنبال کردن اهداف روحانی باید بازتابی از روحیهٔ ازخودگذشتگی باشد.‏ با این حال،‏ باید احتیاط کرد که نیّت ما از دنبال کردن اهداف روحانی به کسب مقام و شهرت مبدّل نشود.‏ بنابراین از خود سؤال کنید:‏ ‹آیا ممکن است رغبتم به پیشرفت و افزایش خدمت به سبب رسیدن به جاه و مقام باشد،‏ درست همان طور که یعقوب و یوحنا در پی آن بودند؟‏›‏

^۱۸ اگر در دلتان اندکی خودخواهی بینید،‏ از یَهُوَه بخواهید که در اصلاح طرز فکر و احساستان به شما کمک کند.‏ سپس سخت بکوشید تا در پی جلال یَهُوَه باشید نه جلال خود.‏ (‏مز ۸۶:‏۱۱‏)‏ همچنین در پی اهدافی باشید که شما را مورد توجه دیگران قرار ندهد.‏ برای مثال،‏ صفتی از ثمرهٔ روح‌القدس را بیشتر در خود پرورش دهید که به‌کارگیری آن برایتان دشوارتر است.‏ شاید تکالیف و سخنرانی‌ها را برای جماعت به خوبی آماده می‌کنید ولی علاقه‌ای کم به نظافت کردن سالن ملکوت دارید.‏ در این صورت،‏ به‌کارگیری پند رومیان ۱۲:‏۱۶ را هدف خود قرار دهید.‏‏—‏خوانده شود.‏

۱۹.‏ چه کاری به ما کمک می‌کند تا از دیدن ضعف‌هایمان در آینهٔ کتاب مقدّس دلسرد نشویم؟‏

^۱۹ وقتی خود را در آینهٔ کلام خدا به خوبی بنگریم و ضعف‌هایی مانند خودخواهی را ببینیم،‏ ممکن است دلسرد شویم.‏ در این صورت،‏ سخن یعقوب را در رابطه با شخص موفق به یاد آورید و در آن تعمّق کنید.‏ یعقوب نگفت که آن شخص عیب‌هایش را به سرعت یا حتی همهٔ آن‌ها را اصلاح کرد بلکه فقط گفت:‏ «آن را از نظر دور نمی‌دارد.‏» (‏یعقو ۱:‏۲۵‏)‏ آن شخص آنچه را که در آینه دیده بود همواره در نظر داشت و برای بهبود آن کوشید.‏ پس دیدگاهی مثبت نسبت به خود و دیدگاهی متعادل نسبت به ضعف‌هایتان داشته باشید.‏ ‏(‏جامعه ۷:‏۲۰ خوانده شود.‏)‏ همواره به شریعت کامل چشم بدوزید و بکوشید تا روحیهٔ ازخودگذشتگی خود را حفظ کنید.‏ یَهُوَه به بسیاری از برادران کمک کرده و برکت داده است.‏ او مشتاق است که به شما نیز کمک کند.‏