۱.‏ نحوهٔ برخورد ما با مردم در موعظه چه تأثیری دارد؟‏ مثالی آورید.‏ (‏تصویر اول مقاله ملاحظه شود.‏)‏

چند سال پیش،‏ زوجی مسیحی در فیجی مشغول فعالیت پخش دعوتنامهٔ یادبود مرگ مسیح بودند.‏ طی گفتگو با زنی که بیرون از خانه‌اش ایستاده بود،‏ باران شروع شد.‏ آن برادر چتری به دست آن زن داد و خود به زیر چتر همسرش رفت.‏ در شب یادبود،‏ آن زوج با دیدن آن زن بسیار خوشحال شدند.‏ آن زن گفت که از موعظهٔ آن زوج مطلبی خاص به خاطر نمی‌آورد.‏ پس چه باعث شده بود که آن زن در مراسم یادبود شرکت کند؟‏ رفتار آن زوج بود که آن زن را تحت تأثیر قرار داده بود.‏ بلی،‏ آن زوج رفتاری داشتند که قانون طلایی نامیده شده است.‏

۲.‏ قانون طلایی چیست و چگونه می‌توان آن را به کار برد؟‏

^۲ قانون طلایی چیست؟‏ قانون طلایی فرمان عیسی است که در کلام خدا چنین آمده است:‏ «با مردم همان‌گونه رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند.‏» (‏مت ۷:‏۱۲‏)‏ چگونه می‌توانیم این فرمان را به کار بریم؟‏ اول آن که باید از خود سؤال کنیم:‏ ‹اگر جای شخص مقابل باشم دوست دارم با من چگونه رفتار کند؟‏› سپس تا جای ممکن با دیگران همان طور رفتار کنیم.‏—‏۱قر ۱۰:‏۲۴‏.‏

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ چرا نباید قانون طلایی را فقط در رابطه با هم‌ایمانانمان به کار بریم؟‏ توضیح دهید.‏ ب)‏ در این مقاله چه سؤالاتی را بررسی خواهیم کرد؟‏

 ^۳ قانون طلایی را اغلب در روابطمان با هم‌ایمانان به کار می‌بریم.‏ اما عیسی اشاره نکرد که این قانون را فقط در رابطه با هم‌ایمانانمان به کار بریم.‏ در واقع،‏ وقتی عیسی توضیح می‌داد که چگونه با عموم مردم حتی دشمنانمان رفتار کنیم به قانون طلایی اشاره کرد.‏ ‏(‏لوقا ۶:‏۲۷،‏ ۲۸،‏ ۳۱،‏ ۳۵ خوانده شود.‏)‏ پس اگر قرار باشد که قانون طلایی را در رابطه با دشمنانمان به کار بریم،‏ چقدر بیشتر باید آن را هنگام موعظه به مردمی که بسیاری از آن‌ها در راه رسیدن به حیات جاودان دلی پذیرا دارند به کار بریم!‏—‏اعما ۱۳:‏۴۸‏.‏

^۴ اکنون چهار سؤال را بررسی خواهیم کرد که هنگام خدمت موعظه باید آن را به یاد داشته باشیم:‏ به چه کسی موعظه می‌کنم؟‏ در کجا موعظه می‌کنم؟‏ چه زمانی موعظه می‌کنم؟‏ چگونه گفتگو می‌کنم؟‏ این سؤالات به ما کمک می‌کند که هنگام موعظه،‏ ملاحظهٔ حال مخاطبمان را بکنیم و رفتاری درست داشته باشیم.‏—‏۱قر ۹:‏۱۹-‏۲۳‏.‏

۵.‏ چه سؤالاتی به ما کمک می‌کند به تک‌تک انسان‌ها احترام بگذاریم؟‏

^۵ در خدمت موعظه با اشخاص گوناگون گفتگو می‌کنیم.‏ هر شخص پیشینه‌ای خاص و مشکلات منحصربه‌فرد دارد.‏ (‏۲توا ۶:‏۲۹‏)‏ وقتی خبر خوش را به کسی موعظه می‌کنید از خود سؤال کنید:‏ ‹دوست دارم شخص مقابل چه دیدی نسبت به من داشته باشد؟‏ آیا دوست دارم در مورد من سریع قضاوت کند؟‏ یا این که دوست دارم مرا بشناسد و دیدی مثبت داشته باشد؟‏› این سؤالات به ما کمک می‌کند به تک‌تک انسان‌ها احترام بگذاریم.‏

۶،‏ ۷.‏ اگر کسی در خدمت موعظه عصبانی شود یا گستاخی کند چه باید کرد؟‏

^۶ هیچ کس دوست ندارد که به او برچسب بزنند.‏ برای مثال،‏ ما مسیحیان تلاش می‌کنیم که به این پند کتاب مقدّس عمل کنیم:‏ ‹سخنان شما همیشه پر از فیض باشد.‏› (‏کول ۴:‏۶‏)‏ با این حال،‏ به دلیل ناکاملی گاهی سخنی به زبان می‌آوریم که بعد پشیمان می‌شویم.‏ (‏یعقو ۳:‏۲‏)‏ گاهی ممکن است روز بدی داشته باشیم و از این رو با کسی نامهربانانه صحبت کنیم.‏ به حتم دوست نداریم که کسی ما را به این دلیل،‏ بی‌ادب یا بی‌ملاحظه بنامد.‏ در عوض امیدواریم که موقعیت ما را درک کند.‏ در این صورت آیا ما نیز نباید با دیگران چنین رفتار کنیم؟‏

^۷ اگر در خدمت موعظه با کسی روبرو شویم که سریع عصبانی شود یا گستاخی کند،‏ آیا سعی می‌کنیم او را درک کنیم؟‏ شاید او تحت فشار کاری یا مدرسه قرار دارد یا دچار بیماری‌ای وخیم است.‏ در بسیاری از موارد،‏ اشخاصی که در ابتدا رفتاری خوب نداشتند به دلیل رفتار ملایم و محترمانهٔ شاهدان یَهُوَه بعداً واکنشی مثبت نشان داده‌اند.‏—‏امث ۱۵:‏۱؛‏ ۱پطر ۳:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

۸.‏ چرا نباید از موعظه به انسان‌ها از هر قشر جامعه خودداری کنیم؟‏

^۸ خبر خوش پادشاهی خدا انسان‌ها را از هر قشری که باشند به خود جذب می‌کند.‏ فقط در چند سال اخیر شرح حال بیش از ۶۰ نفر در سری مقالات «کتاب مقدّس زندگی انسان را تغییر می‌دهد» در مجلّهٔ برج دیده‌بانی چاپ شده است.‏ در آنجا آمده است که این اشخاص چگونه به حقیقت کتاب مقدّس جذب و شاهد یَهُوَه شده‌اند.‏ برخی از آنان در گذشته دزد،‏ عضو باندی تبهکار،‏ معتاد به الکل یا مواد مخدّر و برخی دیگر سیاستمدار یا رهبر مذهبی بودند.‏ عده‌ای نیز زندگی خود را وقف شغل و حرفهٔ شخصی کرده و بعضی دیگر در پی امور غیراخلاقی  بودند.‏ با این حال،‏ همهٔ آنان تدریس کتاب مقدّس را با شنیدن بشارت پذیرفته،‏ زندگی خود را تغییر داده و به یَهُوَه وقف کرده‌اند.‏ از این رو،‏ نباید فکر کنیم که برخی از انسان‌ها هرگز خبر خوش پادشاهی را نخواهند پذیرفت.‏ ‏(‏۱قُرِنتیان ۶:‏۹-‏۱۱ خوانده شود.‏)‏ برعکس به خاطر داشته باشیم که انسان‌ها از هر قشر جامعه به حقیقت کتاب مقدّس جذب می‌شوند.‏—‏۱قر ۹:‏۲۲‏.‏

۹.‏ چرا باید حرمت خانهٔ مردم را حفظ کنیم؟‏

^۹ در خدمت موعظه کجا به مردم موعظه می‌کنیم؟‏ اغلب جلوی درِ خانهٔ مردم.‏ (‏مت ۱۰:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ ما دوست داریم که مردم حرمت خانه و اموال ما را حفظ کنند زیرا برای خانه و اموالمان ارزش قائلیم.‏ همچنین دوست داریم که در خانهٔ خود احساس امنیت و آسایش کنیم.‏ پس ما هم باید با مردم به همین شکل رفتار کنیم.‏ بنابراین طی موعظهٔ خانه‌به‌خانه لازم است در مورد رفتارمان در جلوی خانهٔ مردم فکر کنیم.‏—‏اعما ۵:‏۴۲‏.‏

۱۰.‏ در خدمت موعظه چگونه می‌توانیم از ناراحت کردن مردم اجتناب کنیم؟‏

^۱۰ در دنیایی که پر از جرم و جنایت است بسیاری از مردم اغلب نسبت به غریبه‌ها مشکوک می‌باشند.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱-‏۵‏)‏ ما نباید طوری رفتار کنیم که موجب سوءظن آنان شود.‏ برای مثال وقتی درِ خانه‌ای را زدید،‏ اگر کسی در را باز نکند آیا از پنجره به درون خانه نگاه می‌کنید یا داخل حیاط شده،‏ به جستجوی صاحبخانه می‌گردید؟‏ آیا چنین عملی در محل شما صحیح است یا خیر؟‏ همسایگان در مورد شما چه فکر خواهند کرد؟‏ البته از رساندن خبر خوش به مردم نیّتی خوب داریم و تلاش می‌کنیم که خبر خوش را به همهٔ مردم برسانیم.‏ (‏اعما ۱۰:‏۴۲؛‏ روم ۱:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ با این حال،‏ عاقلانه خواهد بود که در خدمت موعظه از هر عملی که موجب ناراحتی مردم شود اجتناب کنیم.‏ پولُس رسول گفت:‏ «ما در هیچ چیز سبب لغزش کسی نمی‌شویم،‏ تا خدمتمان ملامت کرده نشود.‏» (‏۲قر ۶:‏۳‏)‏ وقتی حرمت خانهٔ مردم را حفظ کنیم،‏ برخی از آنان به حقیقت کتاب مقدّس جذب می‌شوند.‏—‏۱پِطرُس ۲:‏۱۲ خوانده شود.‏

۱۱.‏ چرا خوشحال می‌شویم که دیگران رعایت حال ما را بکنند؟‏

^۱۱ اکثر ما مسیحیان زندگی‌ای پرمشغله داریم.‏ از این رو،‏ برای رسیدگی به امور زندگی اولویت‌هایی قرار می‌دهیم و با دقت برنامه‌ریزی می‌کنیم.‏ (‏افس ۵:‏۱۶؛‏ فیلیپ ۱:‏۱۰‏)‏ اگر کسی غیرمنتظره برنامه‌مان را به هم ریزد ناراحت می‌شویم.‏ بنابراین خوشحال می‌شویم که دیگران رعایت حال ما را بکنند و وقتمان را بیش از حد نگیرند.‏ با در نظر داشتن قانون طلایی چگونه می‌توانیم رعایت حال مخاطبمان را در خدمت موعظه بکنیم؟‏

۱۲.‏ چه سؤالاتی به ما کمک می‌کند که بهترین زمان موعظه را دریابیم؟‏

^۱۲ باید دریابیم که بهترین موقع برای صحبت با مردم محدوده‌مان چه زمانی است.‏ در محدودهٔ شما مردم معمولاً چه زمانی در خانه هستند؟‏ چه زمانی بیشتر وقت دارند با شما گفتگو کنند؟‏ بهتر است فعالیت‌های دیگر زندگی را طوری تنظیم کنیم تا بتوانیم در زمان‌هایی که مناسب حال مردم است به سراغشان رویم.‏ در برخی از نقاط دنیا ثمربخش‌ترین زمان برای موعظهٔ خانه‌به‌خانه عصرهاست.‏ در صورتی که محدودهٔ شما نیز چنین باشد آیا می‌توانید ترتیبی دهید که برخی از روزها در چنین ساعاتی به موعظهٔ خانه‌به‌خانه روید؟‏ ‏(‏۱قُرِنتیان ۱۰:‏۲۴ خوانده شود.‏)‏ مطمئناً یَهُوَه چنین ازخودگذشتگی‌ای را برکت می‌دهد.‏

۱۳.‏ به چه طرق دیگری می‌توانیم به صاحبخانه احترام بگذاریم؟‏

 ^۱۳ به چه طرق دیگری می‌توانیم به صاحبخانه احترام بگذاریم؟‏ وقتی کسی را می‌یابیم که علاقه‌مند است البته باید به خوبی به او موعظه کنیم اما نباید بیش از حد وقتش را بگیریم.‏ شاید صاحبخانه زمانی را برای انجام دادن کاری مهم کنار گذاشته باشد.‏ اگر بگوید که سرش شلوغ است به او بگویید که چند دقیقه بیشتر وقتش را نمی‌گیرید و مطابق با قول‌تان عمل کنید.‏ (‏مت ۵:‏۳۷‏)‏ وقتی گفتگویتان تمام شود بهتر است از او بپرسید که بهترین زمان برای دیدار بعدی چه زمانی است.‏ برخی از مبشّران چنین می‌پرسند:‏ «دوست دارم شما را دوباره ببینم.‏ آیا قبل از آن می‌توانم تلفنی با شما تماس بگیرم یا پیامی به تلفن همراهتان بفرستم؟‏» وقتی برنامه‌مان را با برنامهٔ مردم محدوده‌مان تطبیق دهیم پولُس رسول را الگو قرار می‌دهیم که گفت:‏ «در پی نفع خود نیستم،‏ بلکه نفع بسیاری را می‌جویم.‏»—‏۱قر ۱۰:‏۳۳‏.‏

۱۴-‏۱۶.‏ الف)‏ چرا لازم است که مقصود از دیدارمان را به صاحبخانه بیان کنیم؟‏ ب)‏ چه روشی برای یکی از سرپرستان سیّار مؤثر بوده است؟‏

^۱۴ تصوّر کنید که ناشناسی با شما تلفنی تماس می‌گیرد و از شما در مورد غذای دلخواهتان سؤال می‌کند.‏ ممکن است با خود فکر کنید که او چه کسی است و با شما چه کار دارد.‏ شاید از روی ادب خیلی کوتاه گفتگو کنید ولی سریع به گفتگو خاتمه دهید.‏ از طرفی دیگر،‏ تصوّر کنید که آن شخص خود را  معرفی می‌کند و می‌گوید که تغذیه‌شناس است و مایل است اطلاعات مفیدی در اختیارتان بگذارد.‏ بلی،‏ ما دوست داریم که مردم در گفتگو با ما صریح و سنجیده باشند.‏ حال ما چگونه می‌توانیم در موعظه چنین عمل کنیم؟‏

^۱۵ درست است که اطلاعاتی بسیار مفید برای صاحبخانه داریم ولی در بسیاری از محدوده‌ها لازم است که مقصود خود را از دیدار مردم به روشنی بیان کنیم.‏ برای مثال،‏ تصوّر کنید که گفتگوی خود را بدون معرفی با چنین سؤالی شروع کنید:‏ «اگر قدرت داشتید چه مشکلی از جهان را حل می‌کردید؟‏» البته با چنین سؤالی می‌خواهیم به دیدگاه شخص پی ببریم و گفتگو را به سمت کتاب مقدّس سوق دهیم.‏ ولی صاحبخانه ممکن است با خود فکر کند:‏ ‹این غریبه کیست؟‏ و چرا این سؤال را از من می‌پرسد؟‏ او از من چه می‌خواهد؟‏› پس لازم است که شخص را برای گفتگو آماده کنیم.‏ (‏فیلیپ ۲:‏۳،‏ ۴‏)‏ اما چگونه؟‏

^۱۶ یکی از سرپرستان سیّار،‏ این روش مؤثر را در خدمت موعظه به کار می‌گیرد.‏ او تراکت حقیقت را مایلید بدانید؟‏ را پس از معرفی خود و احوال‌پرسی به صاحبخانه نشان می‌دهد و می‌گوید:‏ «در این محدوده به هر کس یکی از این تراکت‌ها را می‌دهیم.‏ در این تراکت شش سؤالی که اغلب مردم از خود می‌پرسند بررسی می‌شود.‏ این هم برای شماست.‏» آن سرپرست می‌گوید که وقتی مردم به هدف ما پی می‌برند با میل به سخنانمان گوش می‌دهند.‏ سپس سرپرست سیّار از صاحبخانه می‌پرسد:‏ «آیا تا به حال در مورد این سؤالات فکر کرده‌اید؟‏» اگر صاحبخانه به سؤالی اشاره کند،‏ آن برادر تراکت را باز می‌کند و تعلیم کتاب مقدّس را در مورد آن سؤال می‌خواند.‏ در غیر این صورت،‏ برای آن که موجب خجالت شخص نشود،‏ خود سؤالی را انتخاب می‌کند و به گفتگو ادامه می‌دهد.‏ البته راه‌های گوناگون برای شروع گفتگو وجود دارد.‏ در برخی نقاط دنیا صاحبخانه انتظار دارد که یک سری آداب و رسوم را قبل از مطرح کردن هدف از ملاقاتمان رعایت کنیم.‏ کلید موفقیت این است که نحوهٔ گفتگوی خود را با خواست مردم محدوده تطبیق دهیم.‏

۱۷.‏ چنانچه در این مقاله بررسی شد،‏ به چه طرقی می‌توانیم قانون طلایی را به کار گیریم؟‏

^۱۷ پس به چه طرقی می‌توانیم قانون طلایی را در خدمت موعظه به کار گیریم؟‏ به تک‌تک انسان‌ها احترام بگذاریم.‏ به خانه و اموال دیگران حرمت بگذاریم.‏ تلاش کنیم در ساعاتی به خدمت موعظه رویم که مردم در خانه و پذیرای ما باشند.‏ همچنین پیام خود را به نحوی ارائه کنیم که در محدوده‌مان قابل قبول باشد.‏

۱۸.‏ اگر در موعظه قانون طلایی را به کار گیریم چه فوایدی به دست می‌آوریم؟‏

^۱۸ وقتی در محدوده با مردم به نحوی رفتار کنیم که انتظار داریم با ما رفتار کنند،‏ فوایدی بسیار نصیبمان می‌شود.‏ وقتی رفتارمان نشان محبت و رعایت حال مردم باشد،‏ نور خود را به آنان می‌تابانیم،‏ بر ارزش اصول کتاب مقدّس تأکید می‌کنیم و به پدر آسمانی خود جلال می‌دهیم.‏ (‏مت ۵:‏۱۶‏)‏ بدین شکل انسان‌های بیشتری به سمت حقیقت جذب می‌شوند.‏ (‏۱تیمو ۴:‏۱۶‏)‏ از آنجایی که تلاش خود را تا جای ممکن در خدمت موعظه انجام می‌دهیم بسیار خرسندیم؛‏ حال مردم،‏ پیام پادشاهی خدا را بپذیرند یا نپذیرند.‏ (‏۲تیمو ۴:‏۵‏)‏ باشد که هر یک از ما از پولُس رسول الگو گیرد که نوشت:‏ «این همه را به‌خاطر انجیل می‌کنم» تا این پیام به گوش همه برسد.‏ (‏۱قر ۹:‏۲۳‏)‏ بیایید قانون طلایی را تا جای ممکن در خدمت موعظه به کار گیریم.‏