در سال ۱۸۷۰ در شهر پیتزبورگ در ایالت پنسیلوانیای آمریکا گروهی کوچک به تحقیق و بررسی در کتاب مقدّس همّت گماشتند.‏ این گروه به هدایت چارلز تِیز راسل موضوع فدیهٔ مسیح را بررسی کردند و به‌زودی به نقش پراهمیت آن در مقصود خدا پی بردند.‏ همچنین وقتی آموختند که از طریق فدیه نجات حتی برای کسانی که هرگز نام عیسی را نشنیده‌اند،‏ میسر خواهد شد،‏ بسیار به هیجان آمدند!‏ آنان از روی قدردانی هر سال یادبود مرگ عیسی را برگزار می‌کردند.‏—‏۱قر ۱۱:‏۲۳-‏۲۶‏.‏

برادر راسل چندی بعد مجلّهٔ برج دیده‌بانی صهیون را منتشر ساخت و در آن از فدیه به عنوان بزرگ‌ترین ابراز محبت یَهُوَه یاد کرد و با قدرت از آن دفاع نمود.‏ مجلّهٔ برج دیده‌بانی ایّام یادبود مرگ مسیح را «ایّامی فوق‌العاده ارزشمند» خواند و خوانندگان را ترغیب کرد که در پیتزبورگ یا در خانه‌های خود این مراسم را برگزار کنند،‏ «حتی اگر دو یا سه نفر» یا فقط یک نفر باشند.‏ آنان بدین سان «با سَرور همسفره» می‌شدند.‏

هر ساله بر شمار کسانی که برای مراسم یادبود به پیتزبورگ می‌آمدند،‏ افزوده می‌شد.‏ در دعوتنامه قید شده بود که افرادی با گرمی از مهمانان استقبال خواهند کرد.‏ چنین هم بود.‏ طی این ایّام،‏ برادران و خواهران با میل و رغبت تمام هم‌ایمانانشان را به خانه‌ها و بر سر سفرهٔ خود دعوت می‌کردند.‏ در سال ۱۸۸۶ در ایّام یادبود،‏ گردهمایی عمومی‌ای به مدت چند روز برگزار شد.‏ در برج دیده‌بانی به همه چنین تأکید شده بود:‏ «بیایید و با دلی سرشار از عشق به سَرور،‏ عشق به برادرانش و عشق به حقیقتی که آموزش داد،‏ در مراسم یادبود شرکت کنید.‏»‏

به مدت چند سال،‏ شاگردان کتاب مقدّس برای استقبال از کسانی که به فدیه ایمان داشتند،‏ کنگره‌هایی در ایّام یادبود ترتیب می‌دادند.‏ با بیشتر شدن شمار این گروه،‏ بر شمار حاضران در مراسم یادبود نیز افزوده شد.‏ رِی باپ از جماعت شیکاگو به خاطر می‌آورد که در دههٔ ۱۹۱۰ ساعت‌ها طول می‌کشید که نان و شراب را میان صدها نفر بگذرانند؛‏ زیرا تقریباً تمام حاضران از نان و شراب می‌خوردند.‏

در آن زمان از چه شرابی استفاده می‌کردند؟‏ هر چند برادران متوجه بودند که عیسی هنگام شام سَرور از شراب استفاده کرد،‏ در برج دیده‌بانی توصیه شده بود که از آب انگور تازه یا آب کشمش پخته استفاده شود و دلیل آن این بود که نمی‌خواستند افراد ضعیف وسوسه شوند.‏ با این حال به کسانی که اعتقاد داشتند «در این مراسم باید آب انگور تخمیرشده به کار رود،‏» شراب نیز داده می‌شد.‏ برادران بعدها پی بردند که شراب قرمز بدون هیچ گونه افزودنی،‏ مناسب‌ترین سمبول برای خون عیساست.‏

برگزاری یادبود مرگ عیسی برای برادران و خواهران فرصتی فراهم می‌کرد تا عمیقاً در مورد فدیه تفکّر کنند.‏ اما،‏ در بعضی از جماعات در مراسم یادبود فضایی حزن‌آور حاکم بود و پس از اجرای مراسم  همه ساکت و خاموش جلسه را ترک می‌کردند.‏ در کتابی با عنوان «یَهُوَه»‏ * که در سال ۱۹۳۴ انتشار یافت،‏ گفته شد که مراسم یادبود،‏ نه در «سوگ» مرگ دردآور عیسی،‏ بلکه به یادبود پادشاهی او از سال ۱۹۱۴ باید برگزار شود که در واقع رویدادی «خجسته» است.‏

از سال ۱۹۳۵ با روشن شدن هویت گروه عظیم در مکاشفه ۷:‏۹ تغییری بزرگ در برگزاری مراسم یادبود به وجود آمد.‏ تا آن زمان خادمان یَهُوَه گروه عظیم را مسیحیانی تصوّر می‌کردند که شور و شوق کمتری در خدمت به سَرور دارند.‏ حال روشن شد که این گروه بزرگ،‏ مسیحیان وفاداری هستند که امیدشان زندگی در بهشت روی زمین است.‏ برادر راسِل پاگِنسی پس از روشن شدن این امر و محک زدن امید خود،‏ به این نتیجه رسید:‏ «یَهُوَه امید آسمانی را از طریق روح‌القدسش در من برنینگیخته است.‏» برادر پاگِنسی و بسیاری از مسیحیان وفادار همچنان در مراسم یادبود شرکت می‌کردند،‏ اما از آن پس دیگر از نان و شراب نمی‌خوردند.‏

در طی آن «ایّام فوق‌العاده ارزشمند» فعالیت‌های ویژه‌ای برای موعظه ترتیب داده شد.‏ این فعالیت‌ها فرصتی خوب به وجود آورد تا برادران قدردانی خود را نسبت به فدیه ابراز کنند.‏ در یکی از نسخه‌های بولتن در سال ۱۹۳۲ اشاره شد که درست نیست مسیحیان فقط در مراسم یادبود شرکت کنند،‏ اما وقتی نوبت به فعالیت موعظه می‌رسد،‏ میدان را خالی کنند.‏ در بولتن دیگری در سال ۱۹۳۴ این هدف قرار داده شد:‏ «آیا تا مراسم یادبود ۱۰۰۰ پیشگام ثبت‌نام خواهند کرد؟‏» در یکی از نسخه‌های اینفورمنت خطاب به مسح‌شدگان چنین گفته شد:‏ «شادی آنان تنها زمانی به کمال می‌رسد که به پادشاهی خدا شهادت دهند.‏» اندکی بعد،‏ این پند به مسیحیانی که امید زمینی داشتند نیز داده شد.‏ *

برای همهٔ شاهدان یَهُوَه مراسم یادبود‏،‏ مقدّس‌ترین شب سال است.‏ آنان این مراسم را حتی در سخت‌ترین شرایط برگزار می‌کنند.‏ در سال ۱۹۳۰ خواهری به نام پِرل انگلیش به همراه اُرا،‏ خواهر تنی‌اش برای حضور در مراسم یادبود حدود ۸۰ کیلومتر را پای پیاده طی کرد.‏ برادر میسیونری به نام هارولد کینگ در شب یادبود در سلول انفرادی یکی از زندان‌های چین،‏ شعرهایی در باب این شب سرود و نان و شراب را با برنج و تمشک درست کرد.‏ مسیحیان دیگری نیز از اروپای شرقی گرفته تا آمریکای مرکزی و آفریقا در زمان جنگ یا طی ممنوعیت فعالیت شاهدان با شجاعت یادبود مرگ عیسی را برگزار کردند.‏ ما نیز در هر جا و در هر موقعیتی که باشیم،‏ تلاش می‌کنیم در ایّام ارزشمند یادبود گرد هم آمده،‏ یَهُوَه خدا و عیسی مسیح را حرمت نهیم.‏