۱-‏۳.‏ چرا خواهرمان اطمینان یافت که یَهُوَه به راستی از نیاز او آگاه بود؟‏

لانا آنچه را در یک روز تابستان در سال ۲۰۱۲ در آلمان روی داد،‏ هیچ گاه فراموش نمی‌کند.‏ او می‌گوید پاسخ دو دعایش را که به صورت مشخص بیان کرده بود،‏ گرفت.‏ دعای اولش را در قطار کرد زمانی که در مسیر طولانی فرودگاه در حرکت بود.‏ از یَهُوَه خواست که برای موعظه راهی برایش باز کند.‏ زمانی که به فرودگاه رسید و فهمید که پروازش به روز بعد موکول شده است،‏ دعای دوم را کرد؛‏ در این مورد که جایی برای ماندن نداشت و تقریباً تمامی پولش را هم استفاده کرده بود.‏

^۲ لانا هنوز دعای دومش را به پایان نرسانده بود که صدای مردی جوان را شنید که می‌گوید:‏ «سلام،‏ لانا.‏ اینجا چکار می‌کنی؟‏» آن مرد جوان همکلاسی سابقش بود که به آفریقای جنوبی می‌رفت و مادر و مادربزرگش نیز برای خداحافظی از او به فرودگاه آمده بودند.‏ وقتی از موقعیت لانا آگاه شدند،‏ الکه،‏ مادر آن مرد جوان با گرمی از او خواست که پیش آنان بماند.‏ الکه و مادرش خیلی مهمان‌نواز بودند و در مورد اعتقادات لانا و خدمت او به عنوان مبشّر تمام‌وقت مرتب از او سؤالاتی می‌کردند.‏

^۳ روز بعد پس از صبحانه‌ای مفصل،‏ لانا به سؤالات دیگر میزبانانش در  مورد کتاب مقدّس پاسخ گفت و برای این که یک شاهد یَهُوَه بتواند با آنان در تماس باشد،‏ اطلاعات آنان را گرفت.‏ لانا به سلامت به خانه بازگشت و همچنان به پیشگامی خود ادامه داد.‏ او حس می‌کند یَهُوَه که ‹دعا را می‌شنود› در آن وقایع دخیل بود.‏—‏مز ۶۵:‏۲‏.‏

۴.‏ در این مقاله چه چیز را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۴ زمانی که ناگاه با مشکلی روبرو می‌شویم،‏ به یاد داریم که از یَهُوَه درخواست کمک کنیم و او نیز با رغبت به درخواست‌های ما گوش می‌دهد.‏ (‏مز ۳۴:‏۱۵؛‏ امث ۱۵:‏۸‏)‏ اما از دعای نمونهٔ عیسی درمی‌یابیم که نیازهای بسیار پر اهمیت دیگری داریم که ممکن است در دعاهایمان فراموش کنیم که آن‌ها را درخواست کنیم.‏ در این مقاله،‏ بررسی خواهیم کرد که چگونه چهار درخواست آخر در دعای نمونه در وفاداری ما به یَهُوَه اهمیت دارد.‏—‏مَتّی ۶:‏۱۱-‏۱۳ خوانده شود.‏

۵،‏ ۶.‏ چرا حتی اگر ما خود غذای کافی داشته باشیم باز هم درخواست برای ‹نان روزانه‌مان› اهمیت دارد؟‏

^۵ عیسی در دعای نمونه به ما آموخت که برای ‹نان روزانه‌مان› دعا کنیم،‏ نه فقط ‹نان روزانهٔ خود.‏› ویکتور یکی از سرپرستان حوزه در آفریقا می‌گوید:‏ «من اغلب عمیقاً از یَهُوَه تشکر می‌کنم که من و همسرم نباید به فکر این باشیم که وعدهٔ بعدی غذایمان از کجا می‌رسد؛‏ یا این که نگران باشیم که چه کسی اجارهٔ محل اقامتمان را پرداخت می‌کند.‏ برادران مهربانمان هر روز از ما مراقبت می‌کنند.‏ دعای من این است که این برادران با وجود فشار اقتصادی بتوانند چرخ زندگی‌شان را بگردانند.‏»‏

^۶ شاید ما خود غذای کافی داشته باشیم،‏ اما بسیاری از برادرانمان نیازمند یا مصیبت‌زده باشند.‏ ما باید برای آنان دعا کرده،‏ همچنین هماهنگ با دعایمان عمل کنیم.‏ برای نمونه،‏ می‌توانیم آنچه که داریم با هم‌ایمانان نیازمندمان تقسیم کنیم.‏ می‌توانیم با آگاهی از این که کمک‌های مالی‌مان برای فعالیت جهانی به بهترین نحو استفاده می‌شود،‏ مرتباً در این کار سهیم شویم.‏—‏۱یو ۳:‏۱۷‏.‏

۷.‏ چگونه عیسی با مثالی این پند را که «هرگز نگران فردا مباشید» روشن ساخت؟‏

^۷ منظور عیسی از نان روزانه،‏ در واقع نیازهای اولیهٔ ما بود.‏ او پس از تعلیم دعای نمونه اشاره کرد که چگونه خدا جامه‌ای زیبا بر گل صحرایی پوشانده است و گفت:‏ «ای کم‌ایمانان آیا بیشتر به فکر تأمین جامهٔ شما نخواهد بود؟‏ پس،‏ هرگز نگران مباشید و مگویید .‏ .‏ .‏ ‹چه بپوشیم؟‏›» و در آخر پند خود را چنین تکرار کرد:‏ «هرگز نگران فردا مباشید.‏» (‏مت ۶:‏۳۰-‏۳۴‏)‏ این نشان می‌دهد که به جای اهمیت دادن بیش از حد به مادیات،‏ باید به نیازهای اولیهٔ زندگی‌مان قانع باشیم؛‏ نیازهای اولیه شامل سرپناهی مناسب،‏ داشتن شغلی برای امرار معاش خانواده و حکمتی برای مقابله با مشکلات سلامتی است.‏ اما اگر فقط برای این نیازهایمان دعا کنیم،‏ نشانهٔ عدم تعادل ماست.‏ ما نیازهای روحانی نیز داریم که از اهمیت بیشتری برخوردارند.‏

۸.‏ اشارهٔ عیسی به نان روزانه باید برای ما یادآور چه نیاز مهمی باشد؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۸ اشارهٔ عیسی به نان روزانه باید برایمان نیاز روحانی‌مان را تداعی کند.‏ او گفت:‏ «زندگی انسان نه فقط به نان،‏ بلکه به هر کلمه‌ای که از دهان یَهُوَه بیرون می‌آید نیز وابسته است.‏» (‏مت ۴:‏۴‏)‏ پس باید همچنان دعا کنیم که یَهُوَه مرتباً به موقع خوراک روحانی ما را برساند.‏

۹.‏ از چه جهت می‌توان گفت که با گناه کردن به یَهُوَه مقروض می‌شویم؟‏

^۹ چرا عیسی از واژهٔ «قرض» استفاده کرد در صورتی که در جای دیگر برای گفتن همین مطلب واژهٔ  ‏«گناه» را به کار برد؟‏ (‏مت ۶:‏۱۲؛‏ لو ۱۱:‏۴‏)‏ او از این دو واژه استفاده کرد،‏ چون گناهان ما همچون قرض‌های ما هستند.‏ در مجلّهٔ برج دیده‌بانی سال ۱۹۵۱ توضیح داده شد که ما با گناه کردن،‏ گویی به یَهُوَه مقروض می‌شویم.‏ محبت به یَهُوَه و اطاعت از او دِینی است که ما به او داریم.‏ با گناه بر ضدّ خدا،‏ در دادن آنچه به او تعلّق دارد،‏ کوتاهی می‌کنیم.‏ اگر یَهُوَه بخواهد می‌تواند دوستی‌اش را با ما قطع کند.‏ مجلّهٔ برج دیده‌بانی چنین افزود:‏ «گناه بی‌مهری به خداست.‏»—‏۱یو ۵:‏۳‏.‏

۱۰.‏ یَهُوَه بر چه مبنایی می‌تواند ما را ببخشد،‏ و ما باید چه احساسی نسبت به این تدارک داشته باشیم؟‏

^۱۰ خدا به صورت قانونی تدارکی دیده است که تنها راه بخشش گناهان ماست؛‏ یعنی فدیهٔ عیسی.‏ ما نیز نیاز داریم که هر روزه از یَهُوَه درخواست کنیم که گناهان ما را ببخشد.‏ با این که این فدیه حدود ۲۰۰۰ سال پیش پرداخت شد،‏ ما باید چنان ارزشی برای آن قائل باشیم که گویی همین امروز پرداخت شده است.‏ «خونبهای» زندگی ما آنقدر «گرانبهاست» که هیچ انسان ناکاملی نمی‌تواند حتی اندکی از آن را بپردازد.‏ ‏(‏مزمور ۴۹:‏۷-‏۹؛‏ ۱پِطرُس ۱:‏۱۸،‏ ۱۹ خوانده شود.‏)‏ به‌راستی،‏ هیچ گاه نباید در قدردانی از این هدیهٔ باارزش کوتاهی کنیم.‏ همچنین استفاده از عبارت ‏«گناهان ما» به جای ‏«گناهان من» باید برایمان یادآور این امر باشد که همهٔ برادران و خواهران ما نیاز به این تدارک پرمهر دارند.‏ روشن است که یَهُوَه از ما می‌خواهد که نه فقط به فکر رابطهٔ خود با یَهُوَه باشیم،‏ بلکه به رابطهٔ برادرانمان با او نیز اهمیت دهیم؛‏ از جمله آنانی که ممکن است نسبت به ما مرتکب گناهی شده باشند.‏ اغلب،‏ گناهان برادرانمان نسبت به ما کوچک است و بخشش آنان بدون قید و شرط فرصتی است تا محبت واقعی‌مان را به آنان نشان دهیم؛‏ همان گونه که خدا به ما رحمت نشان می‌دهد و ما را می‌بخشد.‏—‏کول ۳:‏۱۳‏.‏

۱۱.‏ چرا داشتن روحیهٔ بخشش اهمیت دارد؟‏

^۱۱ متأسفانه گاه برای ما انسان‌های ناکامل دشوار است که دیگران را ببخشیم و ممکن است کینه به دل بگیریم.‏ (‏لاو ۱۹:‏۱۸‏)‏ اگر در مورد آن موضوع با دیگران صحبت کنیم،‏ امکان دارد که آنان جانب ما را بگیرند و همین کار سبب تفرقه در جماعت شود.‏ اگر اجازه دهیم چنین وضعیتی باقی‌بماند نشانهٔ بی‌توجهی به رحمت یَهُوَه و ارزش فدیه است.‏ چنانچه ما دیگران را نبخشیم،‏ یَهُوَه خدا نیز نمی‌تواند ما را ببخشد.‏ (‏مت  ۱۸:‏۳۵‏)‏ عیسی پس از ذکر دعای نمونه به روشنی به این موضوع اشاره کرد.‏ ‏(‏مَتّی ۶:‏۱۴،‏ ۱۵ خوانده شود.‏)‏ برای این که از رحمت خدا برخوردار شویم،‏ باید از گناهان جدّی حذر کنیم.‏—‏۱یو ۳:‏۴،‏ ۶‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ اندکی پس از تعمید عیسی چه روی داد؟‏ ب)‏ زمانی که ما تسلیم وسوسه می‌شویم،‏ مسبب اصلی کیست؟‏ پ)‏ عیسی با وفاداری‌اش تا پای مرگ،‏ چه موضوعی را ثابت کرد؟‏

^۱۲ عبارت «ما را در وسوسه میاور» در دعای نمونه،‏ واقعه‌ای را به یادمان می‌آورد که اندکی پس از تعمید عیسی بر او گذشت.‏ روح خدا عیسی را به بیابان هدایت نمود.‏ به چه منظور؟‏ تا ابلیس او را وسوسه کند.‏ (‏مت ۴:‏۱؛‏ ۶:‏۱۳‏)‏ آیا این امر برای ما تعجب‌آور است؟‏ قاعدتاً چنین نیست اگر درک کرده باشیم که چرا خدا پسرش را به زمین فرستاد.‏ پس از این که آدم و حوّا حاکمیت خدا را رد کردند،‏ پرسش‌هایی مطرح شد که پاسخ به آن‌ها نیاز به زمان داشت.‏ پرسش‌هایی همچون،‏ آیا یَهُوَه در آفرینش انسان اشتباهی مرتکب شده بود؟‏ آیا انسانی کامل می‌تواند حتی وقتی «آن شریر» او را وسوسه می‌کند به یَهُوَه وفادار ماند؟‏ آیا چنان که شیطان به طور ضمنی بیان کرد،‏ انسان جدا از حاکمیت خدا بهتر زندگی می‌کرد؟‏ (‏پیدا ۳:‏۴،‏ ۵‏)‏ پاسخ به این پرسش‌ها نیاز به زمان دارد.‏ اما هنگامی که تمامی این پرسش‌ها پاسخ داده شود،‏ به همهٔ مخلوقات هوشمند یَهُوَه ثابت خواهد شد که حکمرانی یَهُوَه بهترین است.‏

^۱۳ یَهُوَه مقدّس است از این رو هیچ گاه کسی را به انجام عملی خطا وسوسه نمی‌کند.‏ در واقع شیطان آن «وسوسه‌کننده» است.‏ (‏مت ۴:‏۳‏)‏ شیطان می‌تواند موقعیت‌هایی وسوسه‌انگیز به وجود آورد.‏ اما،‏ این که تسلیم وسوسه بشویم یا نه،‏ به شخص ما بستگی دارد.‏ ‏(‏یعقوب ۱:‏۱۳-‏۱۵ خوانده شود.‏)‏ عیسی با به کار بردن نقل‌قولی مناسب از کلام خدا فوراً هر وسوسه‌ای را رد کرد.‏ به این ترتیب،‏ به سهم خود نشان داد که یَهُوَه خدا حق و شایستگی حاکمیت را دارد.‏ اما شیطان دست نکشید،‏ بلکه در انتظار «فرصت مناسب» ماند.‏ (‏لو ۴:‏۱۳‏)‏ عیسی با تمام تلاش‌های شیطان در این راه که او قانون خدا را زیر پا بگذارد،‏ مقابله کرد.‏ عیسی مسیح جانب حاکمیت یَهُوَه را گرفت و ثابت کرد که انسانی کامل می‌تواند با وجود سخت‌ترین وسوسه‌ها و آزمایش‌ها وفادار ماند.‏ با این حال،‏ شیطان همچنان تلاش می‌کند که پیروان عیسی را به دام اندازد؛‏ از جمله شما را.‏

۱۴.‏ برای این که تسلیم وسوسه نشویم،‏ چه باید بکنیم؟‏

^۱۴ هنوز نیاز است که پرسشی که در خصوص حاکمیت یَهُوَه مطرح شد،‏ پاسخ داده شود.‏ از این رو یَهُوَه به شیطان اجازه داده است که برای وسوسهٔ ما از آنچه در این دنیاست،‏ استفاده کند.‏ خدا ما را وسوسه نمی‌کند،‏ بلکه او اطمینان دارد که ما می‌توانیم با وسوسه مقابله کنیم و در این راه به ما یاری می‌کند.‏ اما به دلیل اختیار و اراده‌ای که به ما ارزانی داشته است،‏ ما را به انجام کار درست مجبور نمی‌کند.‏ او راه را برای ما باز گذاشته است؛‏ تصمیم با ماست که به او وفادار بمانیم یا پشت کنیم.‏ برای این که در مقابله با وسوسه از حمایت او برخوردار شویم،‏ باید به او نزدیک بمانیم و پیوسته در دعا از او کمک بخواهیم.‏ چگونه یَهُوَه دعاهای ما را پاسخ می‌دهد؟‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ برخی وسوسه‌هایی که باید با آن مقابله کنیم کدامند؟‏ ب)‏ اگر شخصی تسلیم وسوسه شود،‏ مقصر کیست؟‏

^۱۵ یَهُوَه از طریق روح‌القدس به ما کمک می‌کند و قدرت می‌بخشد تا با وسوسه مقابله کنیم.‏ همچنین از طریق کلامش و جماعت مسیحی به ما هشدار می‌دهد که از چه موقعیت‌هایی باید پرهیز کنیم؛‏ برای نمونه این که وقت،‏ دارایی و انرژی‌مان را برای چیزهای  غیرضروری تلف نکنیم.‏ اِسپِن و یانا در یکی از کشورهای مرفه اروپایی زندگی می‌کنند.‏ آنان برای سال‌ها در کشورشان در منطقه‌ای که نیاز بیشتری به مبشّر بود پیشگام بودند.‏ پس از تولّد فرزند اولشان مجبور شدند خدمت پیشگامی را کنار بگذارند.‏ اکنون فرزند دومشان نیز به دنیا آمده است.‏ اِسپِن می‌گوید:‏ «ما اغلب به یَهُوَه دعا می‌کنیم حال که دیگر نمی‌توانیم همچون گذشته در فعالیت‌های مسیحی شرکت کنیم،‏ تسلیم وسوسه نشویم.‏ از یَهُوَه می‌خواهیم که از لحاظ روحانی قوی بمانیم و شوقمان را در خدمت موعظه حفظ کنیم.‏»‏

^۱۶ یکی دیگر از وسوسه‌های این دوران،‏ پورنوگرافی یا تصاویر مبتذل است.‏ کسی که در دام آن می‌افتد،‏ نمی‌تواند شیطان را مقصر بداند.‏ چرا؟‏ چون شیطان و دنیای او نمی‌توانند ما را به انجام عملی خلافِ میلمان مجبور کنند.‏ برخی چون مرتباً در مورد چیزهای بد و ناپاک فکر می‌کنند،‏ تسلیم وسوسه می‌شوند.‏ اما می‌توان با وسوسه مقابله کرد،‏ همان گونه که هزاران برادر و خواهر چنین کرده‌اند.‏—‏۱قر ۱۰:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم هماهنگ با این درخواست که «ما را از شریر رهایی ده» عمل کنیم؟‏ ب)‏ رهایی از چه چیز نزدیک است؟‏

^۱۷ برای این که هماهنگ با این درخواستمان که «ما را از آن شریر رهایی ده» زندگی کنیم،‏ نباید به دنیای شیطان تعلّق داشته باشیم و نباید دنیای او و آنچه را در آن است دوست بداریم.‏ (‏یو ۱۵:‏۱۹؛‏ ۱یو ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ به گوش گرفتن این هشدار جنگی مدام است.‏ به‌راستی چه آرامشی خواهیم داشت زمانی که یَهُوَه «ما را از آن شریر رهایی دهد؛‏» زمانی که او را نابود کند و دنیای شریر او را از میان بردارد.‏ اما نباید فراموش کنیم که شیطان به زمین افکنده شده است و می‌داند که زمانی اندک دارد.‏ او با خشم تمام تلاش خود را می‌کند که ما به یَهُوَه پشت کنیم.‏ پس باید همواره برای رهایی از چنگ او،‏ دعا کنیم!‏—‏مکا ۱۲:‏۱۲،‏ ۱۷‏.‏

۱۸.‏ برای این که در دنیایی که دست شیطان از آن کوتاه شده است زندگی کنیم،‏ از چه کاری نباید دست بکشیم؟‏

^۱۸ آیا مشتاق نیستید در دنیایی زندگی کنید که دست شیطان از آن کوتاه شده است؟‏ پس همچنان برای پادشاهی خدا دعا کنید که نام او را مقدّس سازد و از طریق آن خواستش بر زمین انجام شود.‏ برای سیراب کردن نیازهای مادی و معنوی‌تان به یَهُوَه روی آورید.‏ آری،‏ مصمم باشید که هماهنگ با دعای نمونه زندگی کنید.‏