آنیتا * پس از آن که شاهد یَهُوَه شد و تعمید گرفت،‏ از سوی شوهرش با مخالفت شدید روبرو شد.‏ آنیتا می‌گوید:‏ «نمی‌گذاشت به جلسات بروم و حتی به من گفت که حق ندارم نام خدا را به زبان بیاورم.‏ اگر اسم یَهُوَه را می‌گفتم،‏ شوهرم از کوره در می‌رفت.‏»‏

همچنین برای آنیتا تعلیم به فرزندانش در مورد یَهُوَه مشکلی بزرگ بود.‏ او می‌گوید:‏ «در خانهٔ خودم پرستش یَهُوَه برایم ممنوع بود!‏ نمی‌توانستم آشکارا به فرزندانم تعلیم دهم و اجازه نداشتم آن‌ها را به جلسات ببرم.‏»‏

همان طور که شرح‌حال آنیتا نشان می‌دهد،‏ مخالفت از سوی اعضای خانواده،‏ می‌تواند به راستی وفاداری فرد مسیحی را تحت آزمایش قرار دهد.‏ سختی‌های دیگر،‏ همچون بیماری‌ای مزمن،‏ مرگ فرزند یا همسر،‏ یا زمانی که یکی از اعضای خانواده‌مان به یَهُوَه پشت می‌کند نیز می‌تواند وفاداری ما را تحت آزمایش قرار دهد.‏ در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم به یَهُوَه وفادار بمانیم؟‏

شما هنگام رویارویی با چنین سختی‌هایی چه می‌کردید؟‏ پولُس رسول می‌گوید:‏ «باید پایداری کنید.‏» (‏عبر ۱۰:‏۳۶‏)‏ چگونه می‌توانیم در این کار موفق شویم؟‏

یکی از مهم‌ترین راه‌ها برای دریافت قدرت برای پایداری،‏ دعا به یَهُوَه خداست.‏ خواهری به نام آنا در یک بعدازظهر دوشنبه با فاجعه‌ای روبرو شد.‏ پس از ۳۰ سال زندگی مشترک،‏ شوهرش که فقط ۵۲ سال داشت،‏ ناگهان درگذشت.‏ او می‌گوید:‏ «شوهرم از کار به خانه برنگشت.‏»‏

آنا چگونه توانست این مصیبت را تحمّل کند؟‏ او نیاز داشت دوباره مشغول به کار شود و این موضوع به او کمک کرد.‏ هر چند که حواسش بیشتر مشغول کارش شده بود،‏ اما درد و غصه‌اش برطرف نشده بود.‏ او می‌گوید:‏ «سفرهٔ دلم را نزد یَهُوَه باز کردم و از او تمنا کردم بار سوگ و غمم را سبک کند.‏» آیا یَهُوَه به دعاهای او پاسخ داد؟‏ آنا اطمینان دارد که چنین بود.‏ او می‌گوید:‏ «آرامشی که تنها یَهُوَه می‌تواند ببخشد جانم را تسکین داد و فکر و ذهنم را حفظ کرد.‏ شک ندارم که یَهُوَه همسرم را رستاخیز می‌دهد.‏»—‏فیلیپ ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

یَهُوَه خدا،‏ شنوندهٔ دعا،‏ قول داده است که به خادمانش هر آنچه برای وفادار ماندن نیاز دارند در اختیارشان قرار دهد.‏ (‏مز ۶۵:‏۲‏)‏ آیا اطمینان از این امر به ما قوّت نمی‌دهد؟‏ آیا به شما اطمینان نمی‌دهد که شما نیز می‌توانید پایداری کنید؟‏

یَهُوَه از طریق جماعت مسیحی از قومش حمایت کرده است.‏ برای مثال زمانی که جماعت تِسالونیکی تحت آزار و اذیت شدید قرار گرفته بود،‏ پولُس رسول آنان را چنین ترغیب کرد:‏ «همیشه یکدیگر را تشویق کرده،‏ بنا کنید،‏ چنان که اکنون نیز می‌کنید.‏» (‏۱تسا ۲:‏۱۴؛‏ ۵:‏۱۱‏)‏ مسیحیان تِسالونیکی با محبت کردن و یاری رساندن به یکدیگر توانستند از آن آزمایشِ ایمان سربلند بیرون آیند.‏ پایداری این مسیحیان نمونه‌ای فوق‌العاده برای ماست و برای پایدار ماندن امری مهم را آشکار می‌کند.‏

ایجاد پیوند دوستی با هم‌ایمانانمان در جماعت به ما کمک می‌کند که در پی «بنای یکدیگر» باشیم.‏ (‏روم ۱۴:‏۱۹‏)‏ این کار به خصوص در زمان‌های سخت اهمیت دارد.‏ پولُس رسول مصیبت‌های بسیاری کشید و یَهُوَه به او قدرت شکیبایی و پایداری داد.‏ گاه یَهُوَه،‏ پولُس را از طریق هم‌ایمانانش تشویق و دلگرم کرد.‏ برای مثال زمانی که پولُس به برخی از اعضای جماعت کولُسی سلام رساند،‏ در مورد آنان گفت:‏ «بسیار مایهٔ دلگرمی من بوده‌اند.‏» (‏کول ۴:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ بلی،‏ محبت آنان را برانگیخت که پولُس را هنگامی که نیاز داشت،‏ دلداری و دلگرمی دهند.‏ احتمالاً اعضای جماعتتان به شما نیز هنگامی که نیاز داشته‌اید،‏ قوّت‌قلب و دلگرمی داده‌اند.‏

یَهُوَه به شکلی دیگر نیز از طریق جماعت مسیحی از ما حمایت می‌کند و به ما دلگرمی می‌بخشد.‏ پیران جماعت مردانی دلسوز و با تجربه‌اند و کتاب مقدّس آنان را به «پناهگاهی در برابر باد و سرپناهی در برابر توفان .‏ .‏ .‏ همچون نهرهای آب در بیابان خشک،‏ و سایهٔ صخره‌ای بزرگ در صحرای سوزان» تشبیه کرده است.‏ (‏اشع ۳۲:‏۲‏)‏ به راستی چه تدارک اطمینان‌بخشی!‏ آیا در پی آن بوده‌اید که از این تدارک پر مهر یَهُوَه فایده ببرید؟‏ حمایت و دلگرمی و قوّت‌قلبی که آنان می‌بخشند به شما یاری خواهد کرد که در سختی‌ها پایدار بمانید.‏

البته،‏ مسلّماً این مردان معجزه نمی‌کنند.‏ آنان نیز انسان‌هایی ناکامل هستند با ‹ضعف‌هایی همچون ضعف‌های ما.‏› (‏اعما ۱۴:‏۱۵‏)‏ با این حال،‏ دعاهای صمیمانهٔ آنان کمک بزرگی برایمان است.‏ (‏یعقو ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ برادری در ایتالیا که برای سالیان سال از بیماری اختلال عضلانی رنج می‌بَرد،‏ گفت:‏ «مهر و محبت این برادران و دیدارهای مرتب آنان از من،‏ به من قدرت پایداری بخشیده است.‏» آیا شما نیز در صدد هستید که از این تدارک پرمهر یَهُوَه بیشتر فایده برید؟‏

کارهای دیگری هم به ما قوّت پایداری می‌دهد.‏ یکی از آن‌ها شرکت مرتب در فعالیت‌های مسیحی است.‏ جان که ۳۹ سال دارد به نوعی سرطان نادر مبتلاست.‏ او می‌گوید:‏ «ابتدا احساس کردم که در حقم اجحاف شده است،‏ چون بسیار جوان بودم.‏» در آن زمان جان پسری سه ساله داشت.‏ او می‌گوید:‏ «همسرم در کنار مراقبت از فرزند کوچکمان لازم بود از من نیز که تحت درمان بودم،‏ مراقبت کند.‏» جان پس از هر شیمی‌درمانی،‏ شدیداً احساس خستگی می‌کرد و حالت تهوع داشت.‏ علاوه بر آن،‏ پدر جان نیز دچار بیماری‌ای مهلک شد و نیاز داشت که اعضای خانواده از او مراقبت کنند.‏

جان و خانواده‌اش چگونه چنین موقعیت دشواری را تحمّل کردند؟‏ او می‌گوید:‏ «با وجود خستگی شدید،‏ همیشه مد نظر داشتم که من و خانواده‌ام مرتباً در فعالیت‌های مسیحی شرکت کنیم.‏ ما به همهٔ جلسات جماعت می‌رفتیم،‏ هر هفته زمانی به موعظه اختصاص می‌دادیم و مرتباً پرستش خانوادگی‌مان را هم برگزار می‌کردیم؛‏ حتی زمانی که برایمان دشوار بود.‏» بلی،‏ جان درک کرده بود که کلید پایداری در هر سختی،‏ توجه به رابطه‌مان با یَهُوَه است.‏ توصیهٔ او برای آنانی که با شرایطی سخت روبرو هستند،‏ چیست؟‏ او می‌گوید:‏ «پس از پشت سر گذاشتن ضربهٔ روحی ابتدایی،‏ قدرت و محبت یَهُوَه افکار آزاردهنده‌تان را بیرون می‌کند.‏ یَهُوَه قادر است به شما قدرت تحمّل و پایداری دهد،‏ همان طور که به من داد.‏»‏

بدون شک با حمایت یَهُوَه می‌توانیم در هر موقعیت سخت،‏ چه اکنون و چه در آینده،‏ پایدار بمانیم.‏ باشد که همیشه دعا کرده،‏ به یَهُوَه توکل کنیم،‏ با اعضای جماعتمان رابطهٔ صمیمی برقرار کنیم،‏ از حمایت پیران جماعت بهره گیریم و مرتباً در فعالیت‌های مسیحی شرکت داشته باشیم.‏ بدین شکل هماهنگ با سخنان پولُس رسول عمل کرده‌ایم که گفت:‏ «باید پایداری کنید.‏»‏