۱،‏ ۲.‏ به گفتهٔ یوحنای رسول،‏ چگونه یَهُوَه به ما آموخت که به او محبت کنیم؟‏

گفته می‌شود بهترین روشی که پدری می‌تواند فرزندش را آموزش دهد این است که خود برای او نمونه باشد.‏ یوحنای رسول نوشت:‏ ‹ما محبت می‌کنیم؛‏ زیرا خدا نخست به ما محبت کرد.‏› (‏۱یو ۴:‏۱۹‏)‏ روشن است که یَهُوَه پدر آسمانی‌مان،‏ خود نمونه‌ای فوق‌العاده از محبت برای ما به جا گذاشته است و از این طریق محبت کردن را به ما آموخته است.‏

^۲ چگونه یَهُوَه خدا «نخست به ما محبت کرد؟‏» پولُس رسول می‌گوید:‏ «خدا ارزش محبت خود را این گونه به ما ثابت می‌کند که وقتی هنوز گناهکار بودیم،‏ مسیح جان خود را برای ما داد.‏» (‏روم ۵:‏۸‏)‏ یَهُوَه،‏ پسر خود را برای انسان‌های باایمان قربانی کرد.‏ این عمل او ازخودگذشتگی بزرگی بود.‏ یَهُوَه به این ترتیب برای ما میسر ساخت که از محبت او بهره‌مند شده،‏ به او نزدیک شویم و همچنین محبتمان را به او ابراز کنیم.‏ او با این ایثارگری و فداکاری‌اش شیوهٔ محبت واقعی را به ما آموخت.‏—‏۱یو ۴:‏۱۰‏.‏

۳،‏ ۴.‏ محبتمان به یَهُوَه باید چگونه باشد؟‏

^۳ محبت خصوصیت غالب یَهُوَه است.‏ از این رو عیسی تأکید کرد که مهم‌ترین حکم محبت است و گفت:‏ «یَهُوَه خدای خود را با تمامی دل،‏ با تمامی جان،‏  با تمامی ذهن و با تمامی قوّت خود دوست بدار.‏» (‏مرق ۱۲:‏۳۰‏)‏ از گفتهٔ عیسی می‌آموزیم که محبت ما به خدا از دل ریشه می‌گیرد.‏ یَهُوَه زمانی از ما خشنود خواهد بود که با تمام دلمان به او محبت ورزیم.‏ اما اگر در دلمان کسی یا چیزی دیگر را به او ترجیح دهیم،‏ از ما می‌رنجد.‏ محبت ما به یَهُوَه باید با تمامی جان،‏ ذهن و قوّتمان نیز باشد.‏ این نشان می‌دهد که محبت به خدا تنها احساسی در دلمان نیست.‏ افزون بر این،‏ اعمال و افکار ما نیز باید حاکی از محبتمان به خدا باشد.‏ میکاه نبی نیز تأکید کرد که این همان چیزی است که یَهُوَه از ما می‌خواهد.‏—‏میکاه ۶:‏۸ خوانده شود.‏

^۴ چگونه می‌توانیم ثابت کنیم که به راستی یَهُوَه خدا،‏ پدر آسمانی‌مان را دوست داریم؟‏ نباید هیچ چیز مانع و سد محبت‌مان به او شود.‏ همان طور که عیسی گفت محبت ما به او باید با تمام جان و دل و توانمان باشد.‏ در مقالهٔ قبل،‏ چهار طریق را بررسی کردیم که یَهُوَه محبت فراوانش را به فرزندانش ابراز داشته است.‏ حال بررسی می‌کنیم که ما از چه طرقی می‌توانیم عشق و محبت‌مان را به او عمیق‌تر سازیم و آن را در عمل به او نشان دهیم.‏

۵.‏ با تأمّل بر آنچه یَهُوَه برای شما کرده است،‏ به چه کاری برانگیخته می‌شوید؟‏

^۵ قاعدتاً وقتی کسی هدیه‌ای به شما می‌دهد،‏ آن را بدیهی نمی‌شمارید و به شکلی قدردانی‌تان را بابت آن نشان می‌دهید.‏ همچنین،‏ چون برای آن هدیه ارزش قائلید از آن استفاده می‌کنید.‏ یعقوب شاگرد نوشت:‏ «هر بخشش نیکو و هر موهبت کامل از بالاست و از پدر نورهای آسمانی عطا می‌شود.‏ او تغییر نمی‌کند و دگرگون نمی‌شود؛‏ همچون سایه‌هایی نیست که پیوسته در حال جنبش و تغییرند.‏» (‏یعقو ۱:‏۱۷‏)‏ یَهُوَه همیشه هر آنچه ما برای زندگی و لذّت بردن از آن نیاز داریم به ما می‌بخشد.‏ آیا همین امر ما را بر نمی‌انگیزد که محبت‌مان را به او ابراز کنیم؟‏

۶.‏ اسرائیلیان برای برخورداری از برکات یَهُوَه چه باید می‌کردند؟‏

^۶ یَهُوَه برای صدها سال از اسرائیلیان مراقبت و نگهداری کرد و برکات فراوانی،‏ چه مادی چه روحانی به آنان بخشید.‏ (‏تث ۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ البته آنان اگر از قوانین یَهُوَه اطاعت می‌کردند،‏ می‌توانستند همچنان از برکات او برخوردار شوند.‏ از جمله قوانین یَهُوَه این بود که آنان باید از «بهترین نوبر زمین خود» به او می‌بخشیدند.‏ (‏خرو ۲۳:‏۱۹‏)‏ اسرائیلیان با به گوش گرفتن فرامین او نشان می‌دادند که محبت او و برکاتی را که یَهُوَه به آنان می‌بخشید،‏ بدیهی نمی‌شمارند و برای آن ارزش قائلند.‏—‏تَثنیه ۸:‏۷-‏۱۱ خوانده شود.‏

۷.‏ چگونه می‌توانیم از «دارایی خود» بهره گیریم و محبت‌مان را به یَهُوَه ابراز کنیم؟‏

^۷ البته یَهُوَه امروزه از ما نمی‌خواهد که همچون اسرائیلیان قربانی بگذرانیم،‏ اما ما می‌توانیم با بخشیدن «دارایی خود» او را حرمت نهیم و محبت‌مان را به او ابراز کنیم.‏ (‏امث ۳:‏۹‏)‏ از چه طرقی می‌توانیم چنین کنیم؟‏ واضح است که یک راه آن کمک مالی به جماعت یا فعالیت جهانی است.‏ توان مالی ما هر چه که باشد،‏ می‌توانیم از این طریق از پیشبرد منافع پادشاهی خدا پشتیبانی کنیم و محبت‌مان را به یَهُوَه نشان دهیم.‏ (‏۲قر ۸:‏۱۲‏)‏ البته،‏ شیوه‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانیم محبت‌مان را به یَهُوَه ابراز کنیم.‏

۸،‏ ۹.‏ چگونه اعتماد به وعده‌های یَهُوَه با محبت ما به او در ارتباط است؟‏ مثالی بزنید.‏

^۸ به یاد داشته باشید که عیسی به پیروانش گفت که هرگز نگران غذا و پوشاک خود نباشند،‏ بلکه پیش از هر چیز در پی پادشاهی خدا باشند.‏ او گفت که پدر آسمانی ما به خوبی از نیازهای ما آگاه است.‏ (‏مت ۶:‏۳۱-‏۳۳‏)‏ هر چه عمق محبت‌مان به یَهُوَه بیشتر باشد،‏  اعتمادمان به این که او به این وعده‌اش عمل می‌کند،‏ بیشتر خواهد بود.‏ در واقع،‏ اعتماد و محبت با یکدیگر رابطهٔ مستقیم دارند.‏ واضح است که نمی‌توانیم کسی را که به او اعتماد نداریم،‏ دوست داشته باشیم.‏ (‏مز ۱۴۳:‏۸‏)‏ بجاست از خود بپرسیم:‏ ‹آیا روش زندگی من و اهدافی که در زندگی دنبال می‌کنم،‏ نشانهٔ محبتم به یَهُوَه خداست؟‏ آیا اعمالم حاکی از توکل و اعتمادم به این امر است که یَهُوَه نیازهای مرا برطرف می‌سازد؟‏›‏

^۹ برادری مسیحی به نام مایک،‏ نشان داد که چنین محبت و اعتمادی به یَهُوَه خدا دارد.‏ در جوانی خواست قلبی او این بود که در کشوری دیگر خدمت کند.‏ حتی زمانی که ازدواج کرد و دو فرزند داشت،‏ همچنان میل به این خدمت در او وجود داشت.‏ مطالعهٔ مقالات و گزارش‌ها در مورد خدمت در مناطقی که نیاز به کمک است،‏ مایک و خانواده‌اش را بر آن داشت که زندگی‌شان را ساده کنند.‏ خانه‌شان را فروختند و به یک آپارتمان نقل‌مکان کردند.‏ مایک که صاحب شرکت خدمات نظافتی بود،‏ کارش را تقلیل داد و توانست از راه اینترنت بر آن کار نظارت داشته باشد.‏ سپس،‏ او و خانواده‌اش برای خدمت به کشوری دیگر نقل‌مکان کردند.‏ پس از دو سال خدمتِ شادی‌بخش در آنجا،‏ مایک گفت:‏ «ما حقیقت گفتهٔ عیسی را در مَتّی ۶:‏۳۳ به راستی تجربه کردیم.‏»‏

۱۰.‏ اگر همچون داوود بر آنچه یَهُوَه به ما می‌آموزد تعمّق کنیم،‏ چه فایده‌ای می‌بریم؟‏

^۱۰ حدود ۳۰۰۰ سال پیش داوود پادشاه به آسمان نگاه کرد و بر آن شد که چنین بنویسد:‏ «آسمان جلال خدا را بیان می‌کند،‏ و فَلَک از عمل دستهایش سخن می‌گوید.‏» همچنین داوود تحت تأثیر حکمتی که در پس قوانین یَهُوَه است،‏ قرار گرفت و گفت:‏ «شریعت خداوند کامل است،‏ و جان را احیا می‌کند.‏ شهادات خداوند امین است،‏ و ساده‌لوحان را حکیم می‌گرداند.‏» داوود با تعمّق بر قوانین حکیمانهٔ یَهُوَه و آفرینش زیبای او،‏ به یَهُوَه خدا نزدیک شد و بر آن شد که محبتش را به او ابراز کند.‏ او نوشت:‏ «سخنان دهانم و تفکر دلم در نظرت پذیرفته آید،‏ ای خداوند،‏ که صخرهٔ من و رهانندهٔ من هستی!‏»—‏مز ۱۹:‏۱،‏ ۷،‏ ۱۴‏.‏

۱۱.‏ چگونه می‌توانیم با استفاده از دانشی که یَهُوَه خدا به ما داده است محبت‌مان را به او نشان دهیم؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۱۱ امروزه ما از این برکت برخورداریم که از آفرینش یَهُوَه خدا و مقصود او شناخت فراوانی داریم.‏ دنیا تحصیلات عالی را ترویج می‌دهد.‏ اما تجربه نشان داده است که دنبال کردن چنین اهدافی اغلب باعث از دست دادن ایمان و محبت شخص به خدا می‌شود.‏ کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند که نه تنها کسب دانش را دوست بداریم،‏ بلکه فهم و حکمت را نیز بیاموزیم.‏ به این معنی که بیاموزیم چگونه از طریق شناخت و آگاهی‌ای که یَهُوَه خدا در اختیارمان می‌گذارد،‏ هم خود فایده ببریم و هم به دیگران فایده رسانیم.‏ (‏امث ۴:‏۵-‏۷‏)‏ یَهُوَه خدا «می‌خواهد همه گونه افراد نجات یابند و به شناخت دقیق حقیقت برسند.‏» (‏۱تیمو ۲:‏۴‏)‏ اگر افراد بیشتری را از پادشاهی خدا و مقصود او برای انسان‌ها آگاه سازیم،‏ محبتمان را به یَهُوَه خدا و همنوعانمان نشان می‌دهیم.‏—‏مزمور ۶۶:‏۱۶،‏ ۱۷ خوانده شود.‏

۱۲.‏ نوجوانی چگونه قدردانی‌اش را از تدارک روحانی یَهُوَه ابراز کرد؟‏

^۱۲ حتی نوجوانان نیز می‌توانند با قدردانی از تدارکات روحانی یَهُوَه،‏ محبتشان را به او ابراز کنند.‏ زمانی که شانون ۱۱ سال داشت به همراه والدین و خواهر ده‌ساله‌اش،‏ به کنگرهٔ «وقف الٰهی» رفت.‏ در یکی از برنامه‌های کنگره از جوانان خواسته شد که در محلّی خاص بنشینند.‏ برای شانون راحت نبود،‏ اما این کار را  کرد.‏ زمانی که به هر یک از جوانان به عنوان هدیه،‏ کتابی با عنوان پرسشهای جوانان—‏پاسخ‌های مفید داده شد،‏ شانون بسیار تحت تأثیر قرار گرفت.‏ این امر چه تأثیری بر احساسات او نسبت به یَهُوَه گذاشت؟‏ او می‌گوید:‏ «آن زمان بود که بالاخره تشخیص دادم که یَهُوَه واقعاً هست و شخص مرا خیلی دوست دارد.‏» شانون همچنین می‌گوید:‏ «به راستی چقدر مایهٔ شادی است که یَهُوَه،‏ خداوند بزرگ ما،‏ به ما چنین هدایای فوق‌العاده و زیبایی می‌دهد.‏»‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ محبت ما به یَهُوَه چه نقشی در پذیرفتن پند او دارد؟‏

^۱۳ کتاب مقدّس به ما یادآوری می‌کند که «خداوند آنان را که دوست می‌دارد،‏ تأدیب می‌کند چنان که پدری،‏ فرزند خویش را که مایهٔ خشنودی اوست.‏» (‏امث ۳:‏۱۲‏)‏ اگر تأدیب یَهُوَه را بپذیریم و اجازه دهیم که او ما را تربیت کند،‏ می‌آموزیم که آنچه درست است بجا آوریم و در پی آن آرامش خواهیم داشت.‏ البته واضح است که «هیچ تأدیبی هنگامی که به کار برده می‌شود خوشایند نیست،‏ بلکه دردآور است.‏» (‏عبر ۱۲:‏۱۱‏)‏ با این حال،‏ در مقابل تأدیب یَهُوَه چه واکنشی باید نشان دهیم؟‏ هیچ گاه نباید پندهای یَهُوَه را نادیده بگیریم و اگر شنیدن آن پند برایمان ناخوشایند است،‏ نباید رنجیده شویم.‏ ما یَهُوَه را دوست داریم،‏ پس پند او را به گوش می‌گیریم و تغییرات لازم را در خود ایجاد می‌کنیم.‏

^۱۴ یهودیان در روزگار مَلاکی،‏ به پندهای خدا بی‌توجه بودند.‏ آنان قوانین مربوط به گذراندن قربانی را می‌دانستند،‏ اما با بی‌شرمی آن را نادیده می‌گرفتند.‏ از این رو،‏ یَهُوَه به آنان پندی شدید داد.‏ ‏(‏مَلاکی ۱:‏۱۲،‏ ۱۳ خوانده شود.‏)‏ در واقع،‏ یَهُوَه بارها به آنان پند داد،‏ اما آنان به پندهای او بی‌توجهی کردند.‏ این امر تا چه حد جدّی بود؟‏ یَهُوَه به آنان گفت:‏ ‹بر شما لعنت خواهم فرستاد و برکات شما را لعن خواهم کرد،‏ بلکه هم‌اکنون آن‌ها را لعن کرده‌ام،‏ زیرا که فرامین مرا در دل خود نمی‌نهید.‏› (‏ملا ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ روشن است که به گوش نگرفتن پندهای پرمهر یَهُوَه،‏ عمداً یا از روی عادت عاقبت تلخی خواهد داشت و موجب می‌شود که رابطهٔ دوستی‌مان را با او از دست بدهیم.‏

۱۵.‏ در دنیای امروز،‏ چه خصوصیتی بسیار رایج است که ما باید از آن دوری کنیم؟‏

 ^۱۵ امروزه که غرور و خودپسندی خصیصهٔ رایج مردم دنیاست،‏ شنیدن پند و نصیحت برای بسیاری دشوار است،‏ چه رسد به قبول آن.‏ حتی کسانی که به نظر می‌رسد پند و تأدیب را می‌پذیرند،‏ اغلب با بی‌میلی و ناخوشنودی چنین می‌کنند.‏ اما به مسیحیان گفته شده است که «دیگر همشکل این دنیا مشوید.‏» ما باید «خواست نیکو،‏ پسندیده و کامل خدا» را دریابیم و به آن عمل کنیم.‏ (‏روم ۱۲:‏۲‏)‏ یَهُوَه از طریق سازمانش به ما پندهایی به موقع در مورد جنبه‌های مختلف زندگی می‌دهد؛‏ از جمله رفتار با جنس مخالف،‏ معاشران ما و انتخاب تفریحات.‏ اگر با میل و رغبت راهنمایی‌ها یَهُوَه را به کار بندیم،‏ نشان می‌دهیم که بابت آن‌ها قدردانیم و یَهُوَه را از دل دوست می‌داریم.‏—‏یو ۱۴:‏۳۱؛‏ روم ۶:‏۱۷‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ چرا پیش از تصمیم‌گیری باید به خواست خدا توجه کنیم؟‏ ب)‏ اسرائیلیان چه کردند که نشانهٔ بی‌مهری و بی‌اعتمادی‌شان به یَهُوَه بود؟‏

^۱۶ وقتی کودکان احساس خطر می‌کنند،‏ نزد پدر و مادر خود می‌روند.‏ هر چه بزرگ‌تر می‌شوند،‏ بیشتر و بیشتر بر خود تکیه می‌کنند و خود تصمیم می‌گیرند.‏ این روندِ بلوغ است.‏ اما فرزندانی که با والدینشان رابطه‌ای نزدیک دارند،‏ پیش از تصمیم‌گیری نظر آنان را نیز جویا می‌شوند.‏ در خصوص رابطهٔ ما با یَهُوَه نیز چنین است.‏ یَهُوَه به ما روح مقدّسش را عطا می‌کند و در ما «هم رغبت و هم قدرت عمل» را ایجاد می‌کند.‏ از سوی دیگر،‏ اگر بدون در نظر گرفتن خواست یَهُوَه تصمیم بگیریم،‏ نشانهٔ عدم محبت و اعتمادمان به اوست.‏—‏فیلیپ ۲:‏۱۳‏.‏

^۱۷ یک بار در زمان سموئیل،‏ اسرائیلیان در جنگ با فلسطینیان شکست بدی خوردند.‏ قوم خدا نیاز مبرمی به کمک و محافظت داشت.‏ آنان با خود گفتند:‏ «بیایید صندوق عهد خداوند را از شیلوه به اینجا بیاوریم تا در میان ما بیاید و ما را از دست دشمنانمان نجات بخشد.‏» نتیجه چه بود؟‏ «کشتار بسیار عظیمی شد،‏ چندان که سی هزار از پیاده‌نظام اسرائیل از پا در آمدند.‏ صندوق خدا به اسارت رفت.‏» (‏۱سمو ۴:‏۲-‏۴،‏ ۱۰،‏ ۱۱‏)‏ شاید به نظر رسد که آنان با آوردن صندوق عهد برای کمک به یَهُوَه روی آوردند.‏ اما واقعیت این بود که آنان هدایت یَهُوَه را درخواست نکردند،‏ بلکه به آنچه خود تصوّر می‌کردند درست است عمل کردند که نتیجهٔ تلخی نیز به همراه داشت.‏—‏امثال ۱۴:‏۱۲ خوانده شود.‏

۱۸.‏ کتاب مقدّس در خصوص اعتماد و توکل به یَهُوَه خدا چه می‌گوید؟‏

^۱۸ مزمورنویسی که یَهُوَه را دوست داشت و به او توکل می‌کرد،‏ چنین نوشت:‏ «بر خدا امید دار،‏ زیرا که او را باز خواهم ستود؛‏ او را که رهانندهٔ من و خدای من است.‏ جانم در اندرونم افسرده است؛‏ از این رو تو را یاد خواهم کرد.‏» (‏مز ۴۲:‏۵،‏ ۶‏)‏ آیا شما هم نسبت به یَهُوَه چنین محبت و اعتمادی در خود به وجود آورده‌اید؟‏ حتی اگر پاسختان به این پرسش مثبت است،‏ هنوز هم می‌توانید توکل و اعتمادتان را با عمل کردن به این گفتهٔ کتاب مقدّس افزایش دهید:‏ «با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن،‏ و بر عقل خویش تکیه منما؛‏ در همهٔ راههای خود او را در نظر داشته باش،‏ و او طریقهایت را راست خواهد گردانید.‏»—‏امث ۳:‏۵،‏ ۶‏.‏

۱۹.‏ از چه طرقی می‌خواهید به یَهُوَه نشان دهید که او را دوست دارید؟‏

^۱۹ یَهُوَه نخست به ما محبت نمود و از این طریق به ما نشان داد که چگونه محبتمان را به او ابراز کنیم.‏ باشد که همواره نمونهٔ فوق‌العادهٔ او را مد نظر داشته باشیم و بیش از پیش «با تمامی دل،‏ با تمامی جان،‏ با تمامی ذهن و با تمامی قوّت خود» به او عشق ورزیم.‏—‏مرق ۱۲:‏۳۰‏.‏