نکاتی از کتاب متّیٰ
کلام یَهُوَه زنده است
نکاتی از کتاب متّیٰ
متّیٰ که قبل از معاشرت نزدیکش با عیسی مأمور جمع‌آوری مالیات بود نخستین کسی است که زندگی عیسی و فعالیت‌های او را در گزارشی پرشور به رشتهٔ تحریر درآورد. نگارش این کتاب در اصل به زبان عبری بوده و در سال ۴۱ م. به پایان رسیده است. این کتاب بعدها به زبان یونانی ترجمه شد و می‌توان گفت پل ارتباطی‌ای است بین نوشته‌های عبری و نوشته‌های یونانی کتاب مقدّس.
این انجیل پر معنا و تکان‌دهنده، عیسی را پسر خدا و مسیح موعود معرفی می‌کند. به وضوح می‌توان دید در نگارش این کتاب در درجهٔ اوّل یهودیان مد نظر بوده‌اند. بررسی پیام این کتاب و توجه به آن ایمان ما را به خدای حقیقی، پسر او و وعده‌هایش استوار می‌سازد. — عبرانیان ۴:۱۲.
«ملکوت آسمان نزدیک است»
(متّیٰ ۱:۱–۲۰:۳۴)
متّیٰ در نگارش این کتاب در صدد برجسته ساختن ملکوت خدا و تعالیم عیسی بوده است و وقایع را به ترتیب زمان وقوع آن‌ها بیان نکرده است. برای مثال، موعظهٔ بالای کوه عیسی در ابتدای این کتاب آمده است، در حالی که عیسی این سخنرانی را اواسط خدمتش روی زمین ایراد کرد.
عیسی در طی خدمتش در استان جلیل معجزاتی انجام داد، راهنمایی‌هایی به ۱۲ رسولش کرد و فریسیان را مردود شمرد. همچنین با تشبیهاتی ملکوت خدا را از جنبه‌های مختلف برجسته ساخت. سپس او جلیل را ترک کرد و «به حدود یهودیه از آن طرف رود اردن» رفت. (متّیٰ ۱۹:۱) عیسی در راه به شاگردانش چنین گفت: ‹اینک به سوی اورشلیم می‌رویم، حکم قتل پسر انسان را خواهند داد، و او در روز سوّم خواهد برخاست.› — متّیٰ ۲۰:۱۸، ۱۹.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۳:۱۶ — هنگام تعمید عیسی ‹گشاده شدن آسمان بر او› بر چه دلالت دارد؟ به نظر می‌رسد بر این امر دلالت دارد که عیسی زندگی گذشته‌اش در آسمان را به خاطر آورد.
۵:۴۸ — آیا به راستی می‌توانیم مانند پدر آسمانی‌مان «کامل» باشیم؟ بله، اما به صورت نسبی. در اینجا موضوع صحبت عیسی محبت بود. او از مخاطبانش می‌خواهد که در نشان دادن محبت مانند خدا کامل باشند. چگونه؟ با محبت داشتن به همه، حتی به دشمنانشان. — متّیٰ ۵:۴۳-۴۷.
۷:۱۶ — چه ‹میوه‌هایی› مشخص کنندهٔ دین راستین است؟ ثمرهٔ دین راستین فقط به اخلاق و رفتار خوب پیروان آن محدود نمی‌شود بلکه اعتقادات آنان و پای‌بندی‌شان به تعالیم را نیز شامل می‌گردد.
۱۰:۳۴-۳۸ — آیا تعالیم کتاب مقدّس سبب بروز اختلافات خانوادگی می‌شود؟ خیر، به هیچ وجه. بلکه اختلافات به دلیل عکس‌العمل اعضایی از خانواده به وجود می‌آید که به تعالیم کتاب مقدّس اعتقاد ندارند. آنان ممکن است شروع به رد کردن یا مخالفت با تعالیم مسیحی کنند که سبب بروز اختلاف و تفرقه در خانواده می‌شود. — لوقا ۱۲:۵۱-۵۳.
۱۱:۲-۶ — اگر یحیی با شنیدن صدای خدا از آسمان بر مسیح بودن عیسی اطمینان داشت، پس چرا سؤال کرد که آیا او «آن آینده» است یا باید منتظر «دیگری» باشند؟ ممکن است یحیی با مطرح کردن این سؤال خواست که عیسی خود دلیل و گواهی بر مسیح بودنش بیاورد. به علاوه یحیی می‌خواست بداند آیا شخص «دیگری» به عنوان حاکم خواهد آمد که قادر باشد تمام امیدهایی را که یهودیان در انتظار آن بودند برآورده سازد. پاسخ عیسی نشان داد که چنین جانشینی وجود ندارد.
۱۹:۲۸ — «دوازده سِبط اسرائیل» که داوری می‌شوند مظهر چه کسانی هستند؟ در اینجا منظور از ۱۲ سِبط اسرائیل که داوری می‌شوند اسرائیل خدا نیست. (غَلاطیان ۶:۱۶؛ مکاشفه ۷:۴-۸) عیسی با رسولانش عهد ملکوت را بست که در مقام «پادشاه و کهنه» خدمت کنند. (لوقا ۲۲:۲۸-۳۰؛ مکاشفه ۵:۱۰) در این آیه مخاطبین عیسی یعنی رسولانش داوران اسرائیل خدا نبودند بلکه خود اعضای اسرائیل خدا بودند. اعضای اسرائیل خدا «دنیا را داوری» خواهند کرد. (۱قُرِنتیان ۶:۲) از آنجا که گفته شده است اعضای اسرائیل خدا یعنی کسانی که بر کرسی آسمانی داور خواهند بود، «دوازده سِبط اسرائیل» را داوری خواهند کرد می‌توان نتیجه گرفت این «دوازده سِبط اسرائیل» مظهر انسان‌های روی زمینند. انسان‌هایی که خارج از مقام سلطنت و طبقهٔ کاهنان هستند. اینان در روز کفّاره به عنوان ۱۲ سِبط غیر کاهن اسرائیل به تصویر کشیده می‌شدند. — لاویان باب ۱۶.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۴:۱-۱۰. از این گزارش می‌آموزیم که شیطان خصوصیتی زشت نیست، بلکه موجودی واقعی است. او از «شهوت جسم و خواهش چشم و غرور زندگانی» برای وسوسه کردن ما استفاده می‌کند. اما ما می‌توانیم با به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس به خدا وفادار مانیم. — ۱یوحنّا ۲:۱۶.
۵:۱–۷:۲۹. عیسی در موعظهٔ بالای کوه خود چنین پندهایی به ما می‌دهد: به نیازمان به داشتن رابطه‌ای خوب با خدا آگاه باشیم. افکار غیر اخلاقی را از خود دور کنیم. در پی صلح باشیم. به قول خود وفا کنیم. هنگام دعا آنچه به مقصود خدا مربوط می‌شود را بر موضوعات مادی اولویت دهیم. گنج در آسمان بیندوزیم. در زندگی قبل از هر چیز طالب ملکوت خدا و عدالت او باشیم. بر دیگران قضاوت نکنیم. خواست و ارادهٔ خدا را به انجام رسانیم. به راستی که پندهای عیسی در این سخنرانی بسیار عملی و مفیدند.
۹:۳۷، ۳۸. اگر از صاحب حصاد درخواست می‌کنیم که کارگر برای «حصاد خود بفرستد» خود نیز باید هماهنگ با آن عمل کنیم و با جدّیت در کار شاگردسازی فعال باشیم. — متّیٰ ۲۸:۱۹، ۲۰.
۱۰:۳۲، ۳۳. هیچ گاه نباید از ابراز ایمانمان ترسی به خود راه دهیم.
۱۳:۵۱، ۵۲. درک حقایق در مورد ملکوت خدا مسئولیت تعلیم به دیگران را به همراه می‌آورد و باید دیگران را در این «خزانه» یا گنج سهیم کرد.
۱۴:۱۲، ۱۳، ۲۳. برای تأمّل و تفکّر بر موضوعات، ضروری است که زمانی را در خلوت بگذرانیم. — مَرقُس ۶:۴۶؛ لوقا ۶:۱۲.
۱۷:۲۰. ما برای کنار آمدن با مشکلات و غلبه بر موانع کوه مانند که از پیشرفت روحانی ما جلوگیری می‌کنند نیاز به ایمان داریم. پس باید همواره ایمانمان را به یَهُوَه و مقاصد او تقویت کنیم. — مَرقُس ۱۱:۲۳؛ لوقا ۱۷:۶.
۱۸:۱-۴؛ ۲۰:۲۰-۲۸. شاگردان عیسی به دلیل ناکاملی‌شان و پیشینهٔ مذهبی‌ای که داشتند به مقام و موقعیت بسیار اهمیت می‌دادند. ما باید همچنان که در مقابل امیال خطا مقاومت می‌کنیم فروتنی را نیز در خود پرورش دهیم و دیدی درست نسبت به مسئولیت‌هایمان و وظایفی که در جماعت به ما محوّل می‌شود داشته باشیم.
«پسر انسان تسلیم کرده می‌شود»
(متّیٰ ۲۱:۱–۲۸:۲۰)
عیسی در روز ۹ نیسان سال ۳۳ م. ‹سوار بر کره الاغ› وارد اورشلیم شد. (متّیٰ ۲۱:۵) فردای آن روز به معبد رفت و آن را پاک نمود. در روز ۱۱ نیسان در معبد تعلیم داد و کاتبان و فریسیان را مردود شمارد همچنین برای شاگردانش روشن ساخت که نشان حضورش و پایان این دنیای زشت و پلید چه خواهد بود. (متّیٰ ۲۴:۳) فردای آن روز به آنان چنین گفت: «می‌دانید که بعد از دو روز عید فِصَح است که پسر انسان تسلیم کرده می‌شود تا مصلوب گردد.» — متّیٰ ۲۶:۱، ۲.
عیسی در روز ۱۴ نیسان چندی قبل از مرگش مراسمی را به مناسبت یادبود مرگ خود بنیان نهاد. سپس به او خیانت شد. دستگیرش کردند، محاکمه شد و در آخر او را به میخ کشیدند. در روز سوّم مرگش رستاخیز یافت و قبل از عروجش به آسمان به پیروانش چنین فرمان داد: «پس رفته، همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازید.» — متّیٰ ۲۸:۱۹.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۲۲:۳، ۴، ۹ — سه دعوت که در حکایت جشن عروسی گفته شده است چه زمان‌هایی به انجام رسیده‌اند؟ برای جمع‌آوری گروهی که عروس را تشکیل می‌دادند اوّلین دعوت را عیسی به همراه پیروانش بین سال‌های ۲۹ م. تا ۳۳ م. آغاز کردند. دعوت دوّم از زمان ریخته شدن روح‌القدس در روز پَنْطیکاست ۳۳ م. تا ۳۶ م. انجام گرفت. که البته تا آن زمان تنها از یهودی‌نژادها، غیریهودی‌نژادهایی که به یهودیت گرویده بودند و سامریان دعوت به عمل آمد. در دعوت سوّم منظور از «شوارع عامه» یا مردم خیابان‌ها غیریهودیان است. این دعوت در سال ۳۶ م. با پیوستن افسر رومی کُرنیلیوس آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد.
۲۳:۱۵ — چرا شخص غیر یهودی‌ای که مرید فریسیان می‌شد «دو مرتبه پست‌تر» از خود فریسیان سزاوار جهنّم یا نابودی بود؟ ممکن است این غیر یهودیان گناهکارانی بسیار شرور بودند. آنان با روی آوردن به عقاید فریسیانِ افراطی که خود در نظر خدا مردود شمرده می‌شدند قدمی به عقب برمی‌داشتند و افراطی‌تر و بدتر از سابق می‌شدند. از این رو می‌توان گفت دو برابر فریسیان یهودی‌نژاد سزاوار نابودی بودند.
۲۷:۳-۵ — یهودا از چه چیز پشیمان شد؟ نشانه‌ای از این موضوع نیست که پشیمانی یهودا توبه‌ای واقعی بوده است. او به جای طلب بخشش از درگاه خدا پشیمانی‌اش را به رؤسای کاهنان و مردان پیر اعتراف کرد. از آنجایی که یهودا مرتکب گناهی شده بود که «به موت» منجر می‌شد احساس تقصیر و یأس او را در هم شکست. (۱یوحنّا ۵:۱۶) پشیمانی او از فرط استیصال و درماندگی بود.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۲۱:۲۸-۳۱. آنچه برای یَهُوَه واقعاً اهمیت دارد این است که ما خواست او را به انجام رسانیم. برای مثال، باید با جدّیت و علاقه در فعالیت موعظهٔ ملکوت و شاگردسازی سهیم شویم. — متّیٰ ۲۴:۱۴؛ ۲۸:۱۹، ۲۰.
۲۲:۳۷-۳۹. به راستی که خواست خدا از پرستندگانش در این دو حکم اصلی خلاصه شده است.
[تصویر در صفحهٔ ۲۳]
آیا شما با جدّیت و علاقه در کار حصاد سهیم هستید؟
[سطر اعتبار]
© 2003 BiblePlaces.com
[تصویر در صفحهٔ ۲۳]
انجیل متّیٰ ملکوت خدا را برجسته ساخته است