آیا از چشم یَهُوَه به دیگران نگاه می‌کنیم؟
آیا از چشم یَهُوَه به دیگران نگاه می‌کنیم؟
‹نباید جدایی در بدن بیفتد، بلکه اعضا به برابری در فکر یکدیگر باشند.› — ۱قُرِنتیان ۱۲:۲۵.
۱. آیا احساس خود را زمانی که قدم به بهشت روحانی گذاشتید به خاطر می‌آورید؟
آیا هنوز خاطرهٔ شیرین روزهایی را به یاد دارید که با گام‌هایی استوار از پهنهٔ سرد و تاریک نظام شریر شیطان قدم بیرون گذاشتید و به فضای گرم و پرمهر شاهدان واقعی خدا پا نهادید؟ به راستی که چه تفاوت فاحشی است میان دنیایی که اکثر مردم آن خود را به دست ستیزه‌جویی‌ها و پلیدی‌های شیطان سپرده‌اند، و بهشتی روحانی که مردمان آن از پروردگار مهربان خود صلح و اتحاد را می‌آموزند. — اِشَعْیا ۴۸:۱۷، ۱۸؛ ۶۰:۱۸؛ ۶۵:۲۵.
۲. الف) چه عاملی ممکن است دید ما را نسبت به برادرانمان تغییر داده باشد؟ ب) برخی از ما چه باید بکنیم؟
۲ اما، شاید با گذشت زمان تصویر بهشت‌گونه‌ای که از این جمع در نظرمان داشتیم رنگ باخته باشد. شاید به دلیل ناکاملی‌ها و ضعف‌های خود با ذرّه‌بینی به وارسی ناکاملی‌ها و ضعف‌های برادرانمان مشغول شده باشیم؛ به عبارت ساده‌تر فراموش کرده باشیم از دیدگاه یَهُوَه به آنان نگاه کنیم و خصوصیات روحانی‌شان را نیز مد نظر قرار دهیم. اگر ما نیز چنین ذرّه‌بینی به دست گرفته‌ایم بجاست آن را کنار بگذاریم و سعی کنیم نگاهی دیگر به برادران و خواهران خود بیندازیم؛ اما این بار از دیدگاه یَهُوَه. — خروج ۳۳:۱۳.
یَهُوَه چه دیدی نسبت به اعضای جماعت دارد
۳. کتاب مقدّس جماعت مسیحی را به چه تشبیه کرده است؟
۳ پولُس رسول در اوّل قُرِنتیان ۱۲:۲-۲۶ جماعت مسح‌شدگان را به بدن انسان که ‹اعضای متعددی› دارد تشبیه می‌کند. چنان که اعضای بدن با یکدیگر متفاوتند، اعضای جماعت نیز از لحاظ شخصیت و قابلیت‌هایشان با یکدیگر تفاوت دارند. این تنوع شخصیت به هیچ وجه خلاف نظر یَهُوَه نیست. یَهُوَه به فردفرد اعضای جماعت محبت دارد و برایشان احترام قائل است. پولُس می‌گوید که ما نیز باید ‹به برابری در فکر یکدیگر باشیم.› دشواری این امر گاه از این جهت است که خصوصیات اعضای جماعت با یکدیگر متفاوت است.
۴. چرا ممکن است لازم باشد دید خود را نسبت به برادرانمان تغییر دهیم؟
۴ شاید ما تمایل داشته باشیم روی نقطه‌ضعف‌های برادرانمان انگشت بگذاریم. این کار مثل این است که با ذرّه‌بینی فقط بخش کوچکی از یک تصویر را بزرگ کنیم و به آن بنگریم. اما یَهُوَه کل تصویر را نگاه می‌کند. ما معمولاً روی خصوصیاتی انگشت می‌گذاریم که در نظرمان خوشایند نیست. اما، یَهُوَه تمام خصوصیات شخص را در نظر می‌گیرد و ویژگی‌های خوب او را از نظر دور نمی‌دارد. تلاش ما در جهت الگو قرار دادن یَهُوَه، تلاشی است برای ترویج روحیهٔ محبت و وحدت در جماعت. — اَفَسُسیان ۴:۱-۳؛ ۵:۱، ۲.
۵. چرا درست نیست برادر خود را قضاوت کنیم؟
۵ عیسی کاملاً واقف بود که انسان ناکامل تمایل دارد دیگران را قضاوت کند. او چنین فرمود: «حکم مکنید تا بر شما حکم نشود.» (متّیٰ ۷:۱) عبارتی که در این آیه «حکم مکنید» ترجمه شده است، در واقع در زبان یونانی به این مفهوم است: «دیگر در مورد یکدیگر قضاوت نکنید.» این سخن عیسی نشان می‌دهد که او به خوبی از این عادت بد بسیاری از مخاطبانش آگاه بود. آیا این عادت در ما هم به وجود آمده است؟ اگر چنین است باید نهایت تلاش خود را بنماییم تا آن را ترک کنیم. در غیر این صورت به همان ترتیب بر خود ما قضاوت می‌شود. به راستی ما که هستیم که بخواهیم کسی را که یَهُوَه مسئولیتی به وی واگذار کرده است محکوم کنیم یا بگوییم که اصلاً جای او در جماعت نیست؟ شاید یَهُوَه از یکی از برادرانمان که ضعف‌هایی دارد همچنان استفاده می‌کند. آیا درست است که ما او را مردود بدانیم؟ (یوحنّا ۶:۴۴) آیا حقیقتاً باور داریم که یَهُوَه از عهدهٔ رهبری جماعت مسیحی بر می‌آید و اگر تغییری لازم باشد می‌داند که بهترین زمان برای اِعمال آن چه هنگام است؟ — رومیان ۱۴:۱-۴ خوانده شود.
۶. یَهُوَه با چه دیدی به خادمانش نگاه می‌کند؟
۶ به این نکتهٔ مهم توجه کنید. یَهُوَه می‌داند خادمش وقتی در دنیای جدید به کاملیت برسد از چه ویژگی‌ها و قابلیت‌هایی برخوردار خواهد شد. او همچنین پیشرفتی را که شخص تا به حال داشته است مد نظر قرار می‌دهد. به همین سبب نمی‌خواهد تک‌تک نقطه‌ضعف‌های بندهٔ ناکاملش را بزرگ جلوه دهد. در مزمور ۱۰۳:۱۲ آمده است: «به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه گناهان ما را از ما دور کرده است.» چقدر باید از این بابت از خدای بخشنده‌مان سپاسگزار باشیم. — مزمور ۱۳۰:۳.
۷. از دیدگاه یَهُوَه نسبت به داود چه می‌آموزیم؟
۷ نمونه‌های بسیاری در کتاب مقدّس است که نشان می‌دهد یَهُوَه به خصوصیات خوب شخص بیشتر اهمیت می‌دهد. مثلاً یَهُوَه در مورد داود گفت: «بندهٔ من، داود . . . با تمامی دل خود مرا پیروی می‌نمود، و آنچه در نظر من راست است، معمول می‌داشت و بس.» (۱پادشاهان ۱۴:۸) خطاهای داود از هیچ یک از ما پنهان نیست. اما جالب اینجاست که یَهُوَه تنها نیکویی‌های داود را منظور نظر داشته است، زیرا از راستی دلِ بندهٔ خود آگاه بود. — ۱تواریخ ۲۹:۱۷.
برادر خود را از چشم یَهُوَه بنگریم
۸، ۹. الف) از چه نظر همهٔ ما می‌توانیم یَهُوَه را الگو قرار دهیم؟ ب) با تشبیهی نشان دهید که یَهُوَه به چه خصوصیاتی می‌نگرد، و چه درسی می‌توانیم از آن بیاموزیم؟
۸ ما مثل یَهُوَه از دل انسان‌ها آگاه نیستیم و نمی‌توانیم دقیقاً انگیزهٔ دیگران را از انجام عملی بدانیم. پس چه خوب است که هیچ کس را قضاوت نکنیم. مصمم باشیم که همچون آفریدگار پرمهرمان ناکاملی‌هایی را که به هر حال روزی از میان خواهند رفت زیر ذرّه‌بین نگذاریم. این یکی از اهدافی است که هر فرد مسیحی می‌تواند برای خود قرار دهد. این کار در ایجاد فضایی آرام و روابطی مسالمت‌آمیز در جماعت تأثیر بسزایی خواهد داشت. — اَفَسُسیان ۴:۲۳، ۲۴.
۹ بگذارید مثالی بزنیم. خانه‌ای را تصوّر کنید که ناودان‌های آن آویزان، پنجره‌هایش شکسته و گچ‌های سقفش نم‌کشیده و ریخته است. اغلبِ مردم با دیدن ظاهر آن می‌گویند این خانه کلنگی است و باید خراب شود. اما فردی در آن میان با دیدی کاملاً متفاوت به آن می‌نگرد. او بدون توجه به ظاهر خراب خانه، به اسکلت محکم آن نگاه می‌کند و متوجه می‌شود که کاملاً قابل ترمیم است. پس خانه را می‌خرد و با کمی تعمیرات آن را به عمارتی زیبا مبدّل می‌کند و همهٔ عابرین را مجذوب آن می‌سازد. چقدر خوب است ما نیز مانند این شخص روی ضعف‌های بارز و مشخص برادر خود قضاوت نکنیم، بلکه ببینیم در رابطه‌اش با یَهُوَه تا چه حد پیشرفت داشته است و چه خصوصیات بالقوّه‌ای در او وجود دارد. چنین دیدی نسبت به برادرمان به ما کمک می‌کند تا بتوانیم همچون یَهُوَه زیبایی‌های معنوی او را ببینیم. — عبرانیان ۶:۱۰ خوانده شود.
۱۰. نصیحت پولُس در فیلِپّیان ۲:۳، ۴ از چه جهت برای ما مفید است؟
۱۰ پولُس رسول نصایحی می‌کند که در ایجاد روابط مسالمت‌آمیز در جماعت بسیار مفید است. پولُس به ما مسیحیان چنین اندرز می‌دهد: «هیچ چیز را از راه تعصب و عُجب مکنید، بلکه با فروتنی دیگران را از خود بهتر بدانید. و هر یک از شما ملاحظهٔ کارهای خود را نکند، بلکه هر کدام کارهای دیگران را نیز.» (فیلِپّیان ۲:۳، ۴) فروتنی سبب می‌شود دیدی معقول نسبت به برادر خود پیدا کنیم، خصوصیات خوب او را بیشتر مد نظر قرار دهیم و به مصلحت او بیندیشیم. به این طریق می‌توانیم با دید یَهُوَه به برادر خود بنگریم.
۱۱. چه تغییری در برخی جماعات به وجود آمده است؟
۱۱ امروزه، تغییر و تحوّلات جهانی سبب مهاجرت بسیاری از مردم دنیا به کشورهای دیگر شده است. در نتیجه در برخی از شهرها شمار کثیری از ملیت‌های مختلف سکنی گزیده‌اند. شاید شما نیز در منطقهٔ زندگی خود افرادی از «هر امّت و قبیله و قوم و زبان» دیده باشید که به کتاب مقدّس علاقه نشان داده، برای پرستش یَهُوَه به جماعات شاهدان پیوسته‌اند. (مکاشفه ۷:۹) وجود این عزیزان چهره‌ای بین‌المللی به بسیاری از جماعات مسیحی بخشیده است.
۱۲. باید همواره چه دیدی نسبت به برادران خود داشته باشیم، و چرا این امر گاه دشوار است؟
۱۲ اعضای این گونه جماعات باید بیشتر توجه کنند که با چه دیدی به برادران خود می‌نگرند. پِطْرُس رسول ما را ترغیب می‌کند که «محبت برادرانهٔ بی‌ریا» داشته باشیم و ‹یکدیگر را از دل به شدّت محبت نماییم.› (۱پِطْرُس ۱:۲۲) البته، نشان دادن محبتی از ته دل و خالی از هر گونه ظاهرسازی همیشه آسان نیست. تفاوت‌های فرهنگی میان اعضای این جماعات ممکن است زیاد باشد و اعضای آن شاید از لحاظ قومی و سطوح تحصیلی و اقتصادی متفاوت باشند. آیا برای شما نیز گاه درک نگرش و عکس‌العمل برخی برادرانتان دشوار است؟ آنان نیز ممکن است همین نظر را نسبت به شما داشته باشند. قدر مسلّم آن است که یَهُوَه از ما می‌خواهد ‹همهٔ برادران را محبت نماییم.› — ۱پِطْرُس ۲:۱۷.
۱۳. گهگاه لازم است چه تغییری در طرز فکر خود ایجاد کنیم؟
۱۳ گهگاه لازم است تغییری در طرز فکر خود ایجاد کنیم. مثلاً، شاید لازم باشد دامنهٔ محبت خود را گسترش دهیم و همهٔ برادرانمان را محبت نماییم. (۲قُرِنتیان ۶:۱۲، ۱۳ خوانده شود.) آیا گاهی شده است که بگوییم: «البته نمی‌خواهم پیشداوری کنم. ولی . . . » و بعد خصوصیتی منفی را به تمام مردمان یک قوم و مملکت نسبت دهیم؟ چنین طرز فکری بیانگر این حقیقت است که ریشه‌های تعصب و پیشداوری هنوز کاملاً در وجودمان خشک نشده است. می‌توانیم از خود چنین سؤال کنیم: ‹آیا تلاش می‌کنیم با برادرانی در جماعت آشنا شویم که فرهنگی متفاوت دارند؟› این کار به ما کمک می‌کند تا قدر برادران خود را بیشتر بدانیم و راحت‌تر نگرش آن‌ها را بپذیریم.
۱۴، ۱۵. الف) کسانی را نمونه بیاورید که دیدگاه خود را تغییر دادند. ب) چگونه می‌توانیم آنان را الگو قرار دهیم؟
۱۴ در کتاب مقدّس شرح‌حال کسانی را می‌خوانیم که طرز فکر خود را تغییر دادند. یکی از آن‌ها پِطْرُس رسول است. پِطْرُس مانند هر یهودی دیگر از رفت و آمد با شخصی غیریهودی امتناع می‌ورزید. می‌توان تصوّر کرد که وقتی از او خواسته شد به خانهٔ کُرنیلیوس که شخصی غیریهودی و نامختون بود برود چقدر برایش دشوار بوده است! اما پِطْرُس نگرش خود را اصلاح کرد و پی برد که خواست خداست که مردم تمام قوم‌ها و نژادها به جماعت مسیحی بپیوندند. (اَعمال ۱۰:۹-۳۵) سَوْلُس نیز که بعدها پولُس رسول خوانده شد می‌بایست تعصبات و پیشداوری‌های خود را کنار می‌گذاشت. او اذعان کرد که چنان نفرتی از مسیحیان داشت که به جماعات خدا ‹بی‌نهایت جفا می‌نمود و آن را ویران می‌ساخت.› اما، وقتی عیسی نگرش پولُس را اصلاح کرد، او دیدگاه خود را نسبت به کسانی که پیش از آن اذیت و آزار می‌رساند تغییر داد و حتی از آن‌ها راهنمایی و فرمان می‌گرفت. — غَلاطیان ۱:۱۳-۲۰.
۱۵ تردیدی وجود ندارد که با قدرت روح‌القدس قادر خواهیم بود هر تغییری در نگرش خود ایجاد کنیم. اگر حس می‌کنیم که هنوز اثراتی از تعصب و پیشداوری در ما باقی مانده است باید با تلاشی پیگیر ریشه‌های آن را در خود بخشکانیم و ‹سعی کنیم که یگانگی روح را در رشتهٔ سلامتی [صلح و آرامش] نگاه داریم.› (اَفَسُسیان ۴:۳-۶) کتاب مقدّس ما را ترغیب می‌کند: ‹محبت را که کمربند کمال است بپوشیم.› — کُولُسیان ۳:۱۴.
در موعظه یَهُوَه را الگو قرار دهیم
۱۶. مقصود خدا در خصوص مردم دنیا چیست؟
۱۶ پولُس رسول نوشته است: «نزد خدا طرفداری نیست.» (رومیان ۲:۱۱) مقصود یَهُوَه این است که مردمی از همهٔ ملیت‌ها و قوم‌ها به پرستش او روی آورند. (۱تیموتاؤس ۲:۳، ۴ خوانده شود.) به همین دلیل ترتیباتی منظور داشته است تا «انجیل جاودانی» به مردمی ‹از هر امّت و قبیله و زبان و قوم بشارت داده شود.› (مکاشفه ۱۴:۶) عیسی در مورد وسعت این فعالیت می‌گوید: «مزرعه، این جهان است.» (متّیٰ ۱۳:۳۸) حال، شما و خانواده‌تان چه نقشی می‌توانید در این مقصود عظیم خدا ایفا کنید؟
۱۷. چگونه می‌توانیم به مردم ملیت‌های دیگر کمک کنیم؟
۱۷ لازم به ذکر است که همهٔ برادران نمی‌توانند به مناطق دوردست سفر کنند و مژدهٔ ملکوت خدا را به مردمان آن مناطق برسانند. اما شاید بتوانیم این پیام را به کسانی که از کشورهای دیگر به منطقهٔ ما نقل مکان کرده‌اند موعظه کنیم. آیا چنین موقعیتی را برای موعظه به مردم همهٔ ملت‌ها غنیمت می‌شماریم، یا این که طبق عادت فقط پیش کسانی می‌رویم که سال‌هاست به ایشان موعظه می‌کنیم؟ خوب است در این مورد تصمیمی قاطع اتخاذ کنیم و تلاش کنیم به کسانی که هنوز مژدهٔ ملکوت را نشنیده‌اند بشارت دهیم. — رومیان ۱۵:۲۰، ۲۱.
۱۸. عیسی به مردم چه توجهی نشان می‌داد؟
۱۸ عیسی به خوبی نیاز مردم را به کمک می‌دید. لذا، موعظهٔ خود را به یک منطقه محدود نکرد. کتاب مقدّس می‌گوید که او «در همهٔ شهرها و دهات» موعظه می‌کرد و «چون جمعی کثیر دید، دلش بر ایشان بسوخت.» او خاطر نشان کرد که برای کمک به این مردم نیاز به افراد بیشتری است. — متّیٰ ۹:۳۵-۳۷.
۱۹، ۲۰. ما به چه طریق‌هایی می‌توانیم همان نگرشی را نسبت به مردم داشته باشیم که یَهُوَه و عیسی دارند؟
۱۹ ما چگونه می‌توانیم با همان نگرش به مردم خدمت کنیم؟ برخی تصمیم گرفته‌اند که در منطقهٔ خود در مکان‌هایی موعظه کنند که کمتر این فعالیت صورت گرفته است؛ مثلاً در فروشگاه‌ها و بازارها، پارک‌ها، ایستگاه‌ها و یا نزدیک آپارتمان‌هایی که برای داخل شدن به آن‌ها محدودیت‌هایی وجود دارد. مبشّران دیگری هستند که تلاش می‌کنند زبان مردم یکی از ملیت‌های منطقهٔ خود را یاد بگیرند یا به گروه‌هایی موعظه کنند که کمتر به آنان بشارت داده شده است. حتی یاد گرفتن سلام و احوال‌پرسی به زبان ایشان نشانگر حسن نیّت و توجه ما به این عزیزان است. حال اگر ما خود امکان آموختن یک زبان دیگر را نداریم شاید بتوانیم دیگران را به این کار ترغیب کنیم. قدر مسلّم آن است که نمی‌خواهیم کسانی را که در این راه همّت به خرج می‌دهند دلسرد کنیم و از تلاشی که برای موعظه به مردم ملیت‌های دیگر انجام می‌دهند انتقاد کنیم. یَهُوَه برای زندگی فردفرد مردم روی زمین ارزش قائل است و ما هم می‌خواهیم با همین دید به آنان بنگریم. — کُولُسیان ۳:۱۰، ۱۱.
۲۰ مسیحیان می‌باید در خدمت موعظه نیز همه را از دید یَهُوَه بنگرند. گاه افرادی را می‌بینیم که ژولیده، بی‌خانمان یا شاید حتی از لحاظ اخلاقی ناپاک باشند. گاهی هنگام موعظه کردن با ما بد رفتاری می‌شود. ولی هرگز نباید رفتار ناپسند شخص را به تمام قوم و ملیت او نسبت دهیم. پولُس هنگام موعظه گاهی با بدرفتاری برخی ملیت‌ها و قوم‌ها روبرو می‌شد، اما این مسئله او را از دوباره موعظه کردن به آنان باز نمی‌داشت. (اَعمال ۱۴:۵-۷، ۱۹-۲۲) او می‌دانست که برخی در آن میان به پیام او گوش خواهند داد.
۲۱. شما از دیدگاهی که یَهُوَه نسبت به انسان‌ها دارد چه درسی آموختید؟
۲۱ برای ما روشن است که بهترین دیدگاه نسبت به برادران در جماعت، چه با ما هم ملیت باشند چه نباشند، دیدگاه یَهُوَه است. ما همین دیدگاه را باید نسبت به مردمی که به ایشان موعظه می‌کنیم داشته باشیم. تلاش ما در جهت الگو قرار دادن یَهُوَه، تلاشی است برای ایجاد وحدت و آرامش. بدین سان بهتر می‌توانیم به دیگران کمک کنیم که قدر آفریدگار مهربانمان یَهُوَه را بدانند. پی ببرند که یَهُوَه خدایی است که میان بندگان خود تبعیض قائل نمی‌شود و محبت خود را از هیچ کس دریغ نمی‌دارد، چون «جمیع ایشان عمل دست‌های وی‌اند.» — ایّوب ۳۴:۱۹.
مرور
• ما باید از داشتن چه نگرشی نسبت به برادرمان اجتناب کنیم؟
• چگونه می‌توانیم همان دیدگاهی را نسبت به برادرانمان داشته باشیم که یَهُوَه دارد؟
• ما باید نسبت به برادرانی که از ملیت‌های دیگرند چه نگرشی داشته باشیم؟
• چگونه می‌توانیم در خدمت موعظه مردم را از دید یَهُوَه بنگریم؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۲۶]
چگونه می‌توانیم با مردم فرهنگ‌های دیگر آشنا شویم؟