«حارمَجِدّون» جنگ خدا پایان‌بخش جنگ‌ها
«حارمَجِدّون» جنگ خدا پایان‌بخش جنگ‌ها
«در نظر آنان کشتن انسانی دیگر بسیار بی‌رحمانه است. از این رو جنگ برایشان غیر قابل درک و نفرت‌انگیز است طوری که در زبانشان واژه‌ای برای آن ندارند.» — محقق نروژی فریدجف نانسن در توصیف اسکیموهای گرینلند، سال ۱۸۸۸.
کیست که نخواهد در دنیایی زندگی کند که جنگ «غیر قابل درک و نفرت‌انگیز» باشد؟ کیست که نخواهد در دنیایی زندگی کند که ستیز و درگیری بی‌معنا باشد و واژهٔ جنگ در لغتنامه یافت نشود؟ شاید چنین جامعه‌ای به نظرمان غیر قابل تصوّر و دست‌نیافتنی آید، به خصوص اگر برای برقراری آن چشم امید به انسان‌ها دوخته باشیم.
در کتاب اِشَعْیا از کتاب مقدّس، خدا خود وعدهٔ برقراری چنین دنیایی را داده است؛ دنیایی که مردم آن «شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزه‌های خویش را برای ارّه‌ها خواهند شکست و امّتی بر امّتی شمشیر نخواهد کشید و بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت.» — اِشَعْیا ۲:۴.
قطعاً در دنیای امروز با وجود ۲۰ میلیون سرباز در خدمت نظام و حدود ۲۰ جنگ که هم‌اکنون در حال وقوع است تحقق چنین وعده‌ای تغییراتی عظیم می‌طلبد. عجیب نیست که یَهُوَه خدای قادر مطلق خود دست به عمل خواهد زد و خود امور را در دست خواهد گرفت. این عمل خدا به رویدادی می‌انجامد که در کتاب مقدّس «حارمَجِدّون» نامیده شده است. — مکاشفه ۱۶:۱۴، ۱۶.
در سال‌های اخیر کلمهٔ «حارمَجِدّون» یا آرمگدون به مفهوم جنگ اتمی شناخته شده است. اما یک فرهنگ لغت معنی اصلی آن را چنین گفته است: «محل نبردی بزرگ و نهایی بین حق و باطل.» آیا به راستی عدالت می‌تواند شرارت و بدی را نابود کند یا چنین نبردی ساختهٔ تخیّل انسان است؟
در کتاب مقدّس مکرّراً از رویدادی تسلّی‌بخش سخن به میان رفته که همان نابودی بدی و شرارت روی زمین است. در مزامیر آمده است که ‹گناهکاران از زمین نابود می‌گردند و شریران دیگر یافت نخواهند شد.› (مزمور ۱۰۴:۳۵) در کتاب امثال می‌خوانیم: «زیرا که راستان در زمین ساکن خواهند شد، و کاملان در آن باقی خواهند ماند. لیکن شریران از زمین منقطع خواهند شد، و ریشهٔ خیانتکاران از آن کنده خواهد گشت.» — امثال ۲:۲۱، ۲۲.
کتاب مقدّس روشن می‌سازد که شریران حاضر نخواهند بود به طریقی آشتی‌جویانه از قدرت دست کشند؛ از این رو در نهایت لازم است که خدا خود شرارت و مصیبت را ریشه‌کن کند. از جمله مصیبت‌هایی که ریشه‌کن خواهد شد مصیبت جنگ است. (مزمور ۲:۲) نامی که در کتاب مقدّس به این عمل بی‌نظیر نسبت داده شده درخور توجه است.
نبردهایی در مَجِدّو
واژهٔ «حارمَجِدّون» به معنی «کوه مَجِدّو» است. تاریخ نشان می‌دهد که در این منطقه یعنی شهر باستانی مَجِدّو و دشت اطراف آن یَزْرَعیل جنگ‌های سرنوشت‌سازی صورت گرفته است. تاریخ‌نگاری به نام اریک کلاین در کتاب «نبرد آرمگدون» چنین نوشته است: «در طی تاریخ در منطقهٔ مَجِدّو و درهٔ یَزْرَعیل نبردهایی صورت گرفته که تاریخ بشر را تغییر داده است.»
این تاریخ‌نگار اشاره می‌کند که در این منطقه اغلب نبردها نتیجه‌ای قطعی و چشمگیر داشته‌اند. در قرن ۱۳ م. ارتش مغول بسیاری از مناطق آسیا را اشغال کرد اما در این منطقه بود که برای اوّلین بار طعم شکست را چشید. در جنگ جهانی اوّل نه چندان دورتر از این منطقه نیروهای انگلیس به فرماندهی ژنرال اِدموند آلنبی بر ترک‌ها پیروز شدند. تاریخ‌نگاری در امور نظامی، پیروزی آلنبی را «یکی از سریع‌ترین و کامل‌ترین پیروزی‌ها در تاریخ» خوانده است.
در کتاب مقدّس نیز از نبردهایی گزارش شده است که حوالی مَجِدّو صورت گرفته‌اند و فاتحان این نبردها به نحوی قطعی غلبه یافته‌اند. باراق، یکی از داوران اسرائیل باستان نیروهای کنعانی را که فرمانده آنان سِیسَرا بود مغلوب کرد. (داوران ۴:۱۴-۱۶؛ ۵:۱۹-۲۱) در آن منطقه جِدْعُون تنها با ۳۰۰ نفر ارتش بزرگی را شکست داد. (داوران ۷:۱۹-۲۲) همچنین در نزدیک کوه جِلْبُوع بود که شاؤل پادشاه و پسر او یوناتان جان سپردند و فلسطیان ارتش اسرائیل را شکست دادند. — ۱سموئیل ۳۱:۱-۷.
در طی ۴۰۰۰ سال گذشته مَجِدّو و درّهٔ اطرافش به دلیل موقعیت سوق‌الجیشی آن شاهد نبردهای بسیاری بوده است. تاریخ‌نگاری می‌گوید حداقل ۳۴ جنگ در آن منطقه صورت گرفته است.
کلمهٔ «حارمَجِدّون» بی‌تردید به صورت سمبولیک با تاریخ مَجِدّو و موقعیت سوق‌الجیشی آن مرتبط است. این کلمه فقط یک بار در کتاب مقدّس به چشم می‌خورد اما مضمون آن بخش از کتاب به روشنی آشکار می‌سازد که این جنگ بر زندگی تک‌تک افراد بشر تأثیر خواهد داشت.
حارمَجِدّون بر طبق کتاب مقدّس
با این که فاتحان بسیاری از جنگ‌های گذشته که حوالی مَجِدّو صورت گرفته پیروزی‌های قطعی داشته‌اند اما هیچ‌کدام نبرد بین نیک و بدِ مطلق نبوده‌اند. واضح است که تنها خدا قادر است در نبردی کاملاً عادلانه درستی و خوبی را به کل جایگزین شرارت و بدی کند. همان طور که عیسی گفت: «هیچ کس نیکو نیست جز یکی که خدا باشد.» (لوقا ۱۸:۱۹) به علاوه کتاب مقدّس مشخصاً حارمَجِدّون را جنگ خدا می‌نامد.
در کتاب مقدّس آمده است که ‹پادشاهان تمام ربع مسکون برای جنگِ آن روز عظیمِ خدای قادر مطلق› جمع خواهند شد. (مکاشفه ۱۶:۱۴) این پیشگویی چنین ادامه می‌یابد که ایشان «به موضعی که آن را در عبرانی حارمَجِدّون می‌خوانند» گرد هم می‌آیند. * (مکاشفه ۱۶:۱۶) در ادامه توضیح می‌دهد که پادشاهان زمین و لشکرهای ایشان جمع می‌شوند «تا با اسب‌سوار و لشکر او جنگ کنند.» (مکاشفه ۱۹:۱۹) این اسب‌سوار کسی نیست غیر از عیسی مسیح. — ۱تیموتاؤس ۶:۱۴، ۱۵؛ مکاشفه ۱۹:۱۱، ۱۲، ۱۶.
از این آیات نتیجه می‌گیریم که حارمَجِدّون جنگ خدا با قدرت‌ها و انسان‌های نافرمان است. چرا یَهُوَه خدا و عیسی مسیح چنین جنگی برپا خواهند کرد؟ حارمَجِدّون آنانی که زمین را فاسد و تباه ساخته‌اند به تباهی و نابودی خواهد کشاند. (مکاشفه ۱۱:۱۸) به علاوه همان طور که وعده‌اش را داده است دنیایی صلح‌آمیز به وجود خواهد آورد؛ ‹زمینی جدید که در آن عدالت ساکن خواهد بود.› — ۲پِطْرُس ۳:۱۳.
چرا نیاز به چنین جنگی است؟
آیا برای شما درک این امر مشکل است که یَهُوَه «خدای محبت» عیسی «سَرور سلامتی» و صلح را برای جنگ برگزیده است؟ (۲قُرِنتیان ۱۳:۱۱؛ اِشَعْیا ۹:۶) قطعاً درک انگیزهٔ آنان پاسخ این سؤال را برایتان روشن می‌کند. در کتاب مزامیر عیسی، سواری جنگجو معرفی شده است. برای چه او می‌جنگد؟ کتاب مزامیر پاسخ می‌دهد: «به جهت راستی و حلم و عدالت» می‌جنگد، زیرا عدالت را دوست و از شرارت نفرت دارد. — مزمور ۴۵:۴، ۷.
همچنین کتاب مقدّس عکس‌العمل یَهُوَه خدا را در مورد بی‌عدالتی که در دنیا حکمفرماست بیان می‌کند. اِشَعْیای نبی گفته است که «خداوند تمام این بدی‌ها را دیده و غمگین است.» و اضافه می‌کند: «خداوند عدالت را مانند زره می‌پوشد و کلاه‌خود نجات را بر سر می‌گذارد. سراسر وجود او آکنده از حس عدالت‌خواهی است؛ او از ظالمان انتقام خواهد کشید.» — اِشَعْیا ۵۹:۱۵، ۱۷؛ ترجمهٔ تفسیری.
تا زمانی که ظالمان بر سر قدرتند انسان‌های عادل طعم صلح و امنیت واقعی را نخواهند چشید. (امثال ۲۹:۲؛ جامعه ۸:۹) به واقع نمی‌توان فساد و شرارت را از شریران جدا ساخت، از این رو صلح پایدار و عدالت تنها با نابودی شریران میسر می‌گردد. سلیمان نبی می‌گوید: «شریران فدیهٔ عادلان می‌شوند.» — امثال ۲۱:۱۸.
از آنجایی که خداست که انسان‌ها را قضاوت می‌کند پس می‌توانیم اطمینان داشته باشیم داوری بر شریران عادلانه خواهد بود. ابراهیم پیامبر می‌پرسد: «آیا داور تمام جهان، انصاف نخواهد کرد؟» ابراهیم پاسخ این سؤال را آموخت که یَهُوَه همواره عادلانه عمل خواهد کرد. (پیدایش ۱۸:۲۵) به علاوه، کتاب مقدّس به ما نشان می‌دهد که یَهُوَه از نابودی شریران خوشنود نیست بلکه نابودی آنان را آخرین راه حل می‌داند. — حِزْقِیال ۱۸:۳۲؛ ۲پِطْرُس ۳:۹.
حارمَجِدّون را جدّی بگیرید
در این نبرد ما جانب چه کسی را می‌گیریم؟ پاسخ این سؤال برای اغلب ما بدیهی است که جانب حق و خوبی را می‌گیریم. اما چگونه می‌توانیم از این بابت اطمینان حاصل کنیم؟ کتاب مقدّس از ما چنین می‌خواهد: «عدالت را بطلبید و تواضع را بجویید.» (صَفَنْیا ۲:۳) پولُس رسول می‌گوید خواست خدا این است که «جمیع مردم نجات یابند و به معرفت راستی گرایند.» — ۱تیموتاؤس ۲:۴.
دانستن حقیقت در مورد یَهُوَه خدا و خواست او که زمین از شرارت و بدی پاک خواهد شد اوّلین قدم برای نجات است. انصاف و عدالت را به جا آوردن قدم دوّم است که خوشنودی خدا و پشتیبانی و حفاظت او را به همراه خواهد داشت.
اگر این گام‌های حیاتی را برداریم با اشتیاق منتظر حارمَجِدّون خواهیم بود جنگی که به راستی به جنگ‌های انسان‌ها پایان می‌بخشد. پس از پایان این جنگ برای مردم تمام جهان، جنگ غیر قابل درک و نفرت انگیز خواهد بود و آنان «بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت.» — اِشَعْیا ۲:۴.
[پاورقی]
^ بند 17 نبرد حارمَجِدّون در یک منطقهٔ خاص صورت نمی‌گیرد زیرا این جنگ چنان است که طرفین آن نمی‌توانند در یک منطقه محصور شوند بلکه کل زمین جبههٔ جنگ خواهد بود.
[نکتهٔ برجسته‌شده در سفحهٔ ۵]
مداخلهٔ خدا در امور بشر حارمَجِدّون نامیده شده است
[تصویر در صفحهٔ ۶]
پیروزی کامل جِدْعُون و مردانش در نبردی حوالی مَجِدّو به وقوع پیوست
[تصویر در صفحهٔ ۶]
مَجِدّو
[تصویر در صفحهٔ ۶، ۷]
زمانی که حارمَجِدّون به پایان رسد مردم تمام جهان جنگ را غیر قابل درک و نفرت‌انگیز خواهند دانست
[تصویر در صفحهٔ ۸]
دانستن حقیقت در مورد یَهُوَه خدا و خواست او که زمین از شرارت و بدی پاک خواهد شد اوّلین قدم برای نجات است