خصوصیاتی که باید در پی آن بکوشیم

‏«در پی درستکاری،‏ خداجویی،‏ ایمان،‏ محبت،‏ صبر و استقامت و نرمخویی باش.‏» —‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

۱.‏ واژهٔ «در پی» ممکن است چه مفهومی را تداعی کند؟‏

وقتی به واژهٔ «در پی» فکر می‌کنید چه تصوّری در ذهن شما پدیدار می‌شود؟‏ شاید این واژه روزگار موسی را به یاد شما آورد یعنی هنگامی که مصریان با لشکر خود «در عقب» اسرائیلیان بودند ولی در دریای سرخ نابود شدند.‏ (‏خروج ۱۴:‏۲۳‏)‏ یا شاید به فکر کسی بیفتید که در روزگار اسرائیل باستان باعث قتل غیرعمد شده بود و به سرعت می‌بایست به یکی از شش شهر ملجا فرار می‌کرد.‏ چرا که مدعی خون مقتول در پی قاتل بود تا او را بکشد.‏ —‏ تثنیه ۱۹:‏۶‏.‏

۲.‏ الف)‏ خدا برخی از مسیحیان را ترغیب می‌کند تا در پی چه پاداشی بکوشند؟‏ ب)‏ یَهُوَه امروزه چه امیدی برای اکثر مسیحیان قرار داده است؟‏

^۲ پولُس رسول برعکس نمونه‌های بالا به بخش مثبت این واژه اشاره کرده،‏ چنین نوشت:‏ «در پی مقصد می‌کوشم به جهت انعام دعوت بلند خدا که در مسیح عیسی است.‏» (‏فیلِپّیان ۳:‏۱۴‏)‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که ۱۴۴٬۰۰۰ مسیحی مسح‌شده،‏ منجمله پولُس،‏ زندگی آسمانی را پاداش می‌گیرند و با عیسی هزار سال بر زمین حکومت می‌کنند.‏ چه هدف پرشکوهی برای مسح‌شدگان تا در پی آن بکوشند!‏ اما اکثر مسیحیان حقیقی امروزه  امید یا هدف متفاوتی دارند.‏ آنچه آدم و حوّا از دست دادند یَهُوَه با مهربانی به این مسیحیان تقدیم می‌کند،‏ یعنی امید زندگی ابدی با تندرستی کامل در زمین بهشتی.‏ —‏ مکاشفه ۷:‏۴،‏ ۹؛‏ ۲۱:‏۱-‏۴‏.‏

۳.‏ چگونه می‌توانیم از خدا برای لطفی که در حق ما کرده است شکرگزار باشیم؟‏

^۳ بشر گناهکار نمی‌تواند با انجام اَعمال خوب زندگی ابدی را به دست آورد.‏ (‏اِشَعْیا ۶۴:‏۶‏)‏ تنها با ایمان به آنچه خدا برای نجات از طریق عیسی مسیح تدارک دیده می‌توانیم به حیات جاودانی برسیم.‏ حال،‏ چگونه می‌توانیم از خدا برای این لطفی که در حق ما کرده است سپاسگزار باشیم؟‏ می‌توانیم از این فرمان اطاعت کنیم:‏ «در پی درستکاری،‏ خداجویی،‏ ایمان،‏ محبت،‏ صبر و استقامت و نرمخویی باش.‏» (‏۱تیموتاؤس ۶:‏۱۱‏،‏ دج‏)‏ بررسی این خصوصیات می‌تواند ما را ترغیب کند تا «بیش از پیش» در پی آن‌ها بکوشیم.‏ —‏ ۱تَسّالونیکیان ۴:‏۱‏،‏ انجیل شریف.‏

‏‹در پی درستکاری باش›‏

۴.‏ چرا ضروری است که در پی «درستکاری» بکوشیم و اوّلین قدم چه می‌باشد؟‏

^۴ پولُس رسول در هر دو نامهٔ خود به تیموتاؤس یک سری از خصوصیات را نام برد تا در پی آن‌ها بکوشد.‏ و هر دو بار،‏ اوّل به صفت «درستکاری» اشاره کرد که در کتاب مقدّس فارسی «عدالت» ترجمه شده است.‏ (‏۱تیموتاؤس ۶:‏۱۱؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲۲‏)‏ به علاوه،‏ آیات دیگر کتاب مقدّس نیز ما را ترغیب می‌کند که در پی درستکاری باشیم.‏ (‏امثال ۱۵:‏۹؛‏ ۲۱:‏۲۱؛‏ اِشَعْیا ۵۱:‏۱‏)‏ قدم اوّل،‏ آن است که برای شناختِ «خدای واحد حقیقی و عیسی مسیح» معرفت کسب کنیم.‏ (‏یوحنّا ۱۷:‏۳‏)‏ کوشیدن در پی درستکاری،‏ شخص را به توبه از گناهان سابق و «بازگشت» برای انجام ارادهٔ خدا وامی‌دارد.‏ —‏ اَعمال ۳:‏۱۹‏.‏

۵.‏ چه باید بکنیم تا در نزد خدا درستکار باقی بمانیم؟‏

^۵ میلیون‌ها نفر که صادقانه در پی درستکاری می‌باشند زندگی خود را به یَهُوَه وقف کرده،‏ به نشان وقف خود در آب تعمید گرفته‌اند.‏ ما مسیحیان تعمیدیافته می‌باید از خود بپرسیم:‏ ‹آیا در زندگی نشان می‌دهم که در پی درستکاری می‌باشم؟‏› یک راه آن است که هنگام مواجه شدن با تصمیمات زندگی با استفاده از کتاب مقدّس «نیک و بد» را از هم تشخیص دهیم.‏ (‏عبرانیان ۵:‏۱۴ خوانده شود.‏‏)‏ برای مثال،‏ اگر مسیحی مجرّدی هستید که به سن ازدواج رسیده‌اید آیا راسخانه تصمیم گرفته‌اید که به کسی که شاهد یَهُوَه نیست دل نبندید؟‏ کسی که در پی درستکاری باشد مطمئناً چنین تصمیمی می‌گیرد.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۳۹‏.‏

۶.‏ در پی درستکاری بودن شامل چه می‌شود؟‏

^۶ درستکاری با پارسانمایی یا ‹به افراط درستکار بودن› فرق دارد.‏ (‏جامعه ۷:‏۱۶‏)‏ عیسی هشدار داد که اَعمال درست خود را به رخ دیگران نکشیم به نحوی که خود را بر دیگران برتر بدانیم.‏ (‏متّیٰ ۶:‏۱‏)‏ کسی که حقیقتاً در پی درستکاری است می‌کوشد تا افکار،‏ رفتارها،‏ انگیزه‌ها و تمایلات اشتباه را از دل خود ریشه‌کن کند.‏ چنین کاری به احتمال زیاد ما را از انجام گناهی جدّی باز می‌دارد.‏  ‏(‏امثال ۴:‏۲۳ خوانده شود؛‏ با یعقوب ۱:‏۱۴،‏ ۱۵ مقایسه شود.‏)‏ به علاوه،‏ یَهُوَه ما را برکت می‌دهد و در به دست آوردن دیگر خصوصیات مسیحی یاری می‌کند.‏

‏‹در پی خداجویی باش›‏

۷.‏ «خداجویی» چیست؟‏

^۷ شخص خداجو مصرّانه در پی وفا به عهد خود است یعنی جویندهٔ خوشنودی خداست.‏ فرهنگی از کتاب مقدّس واژهٔ یونانی «خداجویی» را که در کتاب مقدّس فارسی «دینداری» ترجمه شده است چنین تشریح می‌کند:‏ «کسی که برای خداترسی ارزش فراوانی قائل است.‏» اَعمال سرکشانهٔ اسرائیلیان نشان داد که در پی خداجویی نبودند،‏ حتی پس از رهایی از مصر.‏

۸.‏ الف)‏ گناه آدم چه سؤالی را مطرح ساخت؟‏ ب)‏ جواب آن «سرّ مقدّس» چگونه آشکار شد؟‏

^۸ بعد از آن که آدمِ کامل گناه کرد برای هزاران سال این سؤال مطرح بود:‏ «آیا انسانی وجود دارد که کاملاً خداجو باشد؟‏» در تمام این مدت انسانی وجود نداشت که بتواند کاملاً خداجو باشد.‏ اما یَهُوَه در زمان مناسب جواب آن «سرّ مقدّس» را آشکار کرد.‏ او زندگی یگانه پسر آسمانی خود را به رحم مریم انتقال داد تا همچون آدم،‏ کامل متولّد شود.‏ عیسی طی زندگی زمینی و مرگ خفّت‌آور خود نشان داد که چگونه می‌توان مصرّانه در پی خوشنودی خدا بود و کاملاً به او وفادار ماند.‏ دعاهای او نشان می‌دهد که برای پدر آسمانی‌اش احترام عمیقی قائل بود.‏ (‏متّیٰ ۱۱:‏۲۵؛‏ یوحنّا ۱۲:‏۲۷،‏ ۲۸‏)‏ بنابراین،‏ یَهُوَه به پولُس الهام کرد تا هنگام بررسی زندگی نمونهٔ عیسی بر زمین در مورد «خداجویی» سخن گوید.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۱۶ خوانده شود.‏

۹.‏ چگونه می‌توانیم در پی خداجویی بکوشیم؟‏

^۹ ما انسان‌های ناکامل هرگز نمی‌توانیم کاملاً خداجو باشیم.‏ اما می‌توانیم در پی آن بکوشیم.‏ به شرطی که تا جای ممکن بر اثر قدم‌های عیسی گام برداریم.‏ (‏۱پِطْرُس ۲:‏۲۱‏)‏ بدین ترتیب به مانند ریاکارانی نخواهیم بود که ظاهری خداپرست دارند ولی آن را در عمل انکار می‌کنند.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۵‏)‏ البته بدین مفهوم نیست که خداپرستی ارتباطی با ظاهرمان ندارد.‏ ظاهر ما نیز باید نشان دهد که جویای خوشنودی خدا هستیم.‏ برای مثال،‏ لباسی که می‌پوشیم چه برای عروسی چه در زندگی روزمره می‌باید با ادعای ما به خداپرستی هماهنگ باشد.‏ (‏۱تیموتاؤس ۲:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ بلی،‏ در پی خداجویی بودن مستلزم این است که در زندگی روزمره به معیارهای عادلانهٔ خدا توجه کنیم.‏

‏‹در پی ایمان باش›‏

۱۰.‏ چگونه می‌توانیم ایمان خود را قوی سازیم؟‏

^۱۰ رومیان ۱۰:‏۱۷ خوانده شود.‏ * فردی مسیحی برای رشد و حفظ ایمانی قوی می‌باید در مورد حقایق کلام خدا تعمّق کند.‏ «غلام امین و دانا» نشریات فراوانی تهیه دیده است.‏ یکی از آن‌ها کتاب بزرگ‌ترین انسان همهٔ اعصار است تا عیسی را بهتر بشناسیم و نمونهٔ خود قرار دهیم.‏ (‏متّیٰ ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ طبقهٔ غلام همچنین ترتیباتی برای برگزاری جلسات،‏ مجمع‌ها و کنگره‌ها می‌بیند که بسیاری از این ترتیبات «کلام در بارهٔ مسیح» را برجسته می‌سازند.‏ هنگام استفاده از این تدارکات آیا می‌توانید در پی راهی باشید تا برای فایده بردن با دقت هر چه بیشتر گوش دهید؟‏ —‏ عبرانیان ۲:‏۱‏.‏

۱۱.‏ دعا و اطاعت چگونه به ما کمک می‌کند تا در پی ایمان باشیم؟‏

 ^۱۱ روشی دیگر برای تقویت ایمان دعاست.‏ یک بار شاگردان عیسی از او چنین تقاضا کردند:‏ «ایمان ما را زیاد کن.‏» ما نیز فروتنانه می‌توانیم از خدا چنین تقاضایی بکنیم.‏ (‏لوقا ۱۷:‏۵‏)‏ برای زیاد شدن ایمان می‌باید از خدا روحش را درخواست کنیم؛‏ ایمان بخشی از «ثمرهٔ روح» است.‏ (‏غَلاطیان ۵:‏۲۲‏)‏ به علاوه،‏ اطاعت از احکام خدا ایمانمان را قوی می‌سازد.‏ برای مثال،‏ شاید تصمیم بگیریم بر خدمت موعظه خود بیفزاییم.‏ مسلّماً چنین کاری بر شادی‌مان می‌افزاید.‏ وقتی به برکاتی فکر می‌کنیم که از اولویت دادن به «ملکوت خدا و عدالت او» نصیبمان شده است ایمانمان نیز زیاد می‌شود.‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۳۳‏.‏

‏‹در پی محبت باش›‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ فرمان جدید عیسی چه بود؟‏ ب)‏ به چه روش‌هایی می‌باید محبت مسیح‌گونه را به کار بست؟‏

^۱۲ اوّل تیموتاؤس ۵:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏ پولُس در این آیه پندی عملی به مسیحیان داد که چگونه باید به یکدیگر محبت کنند.‏ خداجویی همچنین شامل اطاعت از فرمان عیسی می‌شود که گفت:‏ «یکدیگر را محبت نمایید،‏ چنانکه من شما را محبت نمودم.‏» (‏یوحنّا ۱۳:‏۳۴‏)‏ یوحنّای رسول اشاره کرد:‏ «کسی که معیشت دنیوی دارد و برادر خود را محتاج بیند و رحمت خود را از او باز دارد،‏ چگونه محبت خدا در او ساکن است؟‏» (‏۱یوحنّا ۳:‏۱۷‏)‏ آیا می‌توانید موقعیتی را به یاد آورید که در عمل به شخصی ابراز محبت کرده‌اید؟‏

^۱۳ طریق دیگری که می‌توان در پی محبت کوشید آن است که به جای کینه‌توزی نسبت به برادرانمان،‏ آنان را ببخشیم.‏ (‏۱یوحنّا ۴:‏۲۰ خوانده شود.‏‏)‏ مطمئناً می‌خواهیم که به این پند الهامی عمل کنیم:‏ «متحمّل یکدیگر شده،‏ همدیگر را عفو کنید هر گاه بر دیگری ادعایی داشته باشید؛‏ چنانکه [‹یَهُوَه،‏› دج‏] شما را آمرزید،‏ شما نیز چنین کنید.‏» (‏کُولُسیان ۳:‏۱۳‏)‏ آیا می‌توانید این پند را در مورد کسی در جماعت به کار ببندید؟‏ آیا حاضرید او را ببخشید؟‏

‏‹در پی صبر و استقامت باش›‏

۱۴.‏ از جماعت فیلادِلفیه چه می‌آموزیم؟‏

^۱۴ اغلب کوشش برای رسیدن به هدفی نزدیک آسان است،‏ ولی مشکل زمانی است که دست یافتن به هدف برایمان دشوار باشد یا بیش از انتظارمان به طول انجامد.‏ مسلّماً برای آن که در پی هدف حیات ابدی بکوشیم باید صبر و استقامت داشته باشیم.‏ عیسی به جماعت فیلادِلفیه گفت:‏ ‹چون کلامی را که در بارهٔ صبر و استقامت گفته بودم حفظ نمودی،‏ من نیز تو را محفوظ خواهم داشت.‏› (‏مکاشفه ۳:‏۱۰‏)‏ بلی،‏ عیسی لزوم داشتن صبر و استقامت را تعلیم داد؛‏ خصوصیتی که به ما کمک می‌کند هنگام روبرو شدن با آزمایش‌ها و وسوسه‌ها تسلیم نشویم.‏ برادران جماعت فیلادِلفیه در قرن اوّل صبر و استقامت زیادی طی آزمایش‌های ایمان نشان داده بودند.‏ به همین دلیل عیسی اطمینان داد که طی آزمایشی بزرگ‌تر که در راه بود از ایشان حمایت کند.‏ —‏ لوقا ۱۶:‏۱۰‏.‏

۱۵.‏ عیسی چه درسی در مورد صبر و استقامت داد؟‏

^۱۵ عیسی می‌دانست که پیروانش مورد تنفر خویشاوندان غیرشاهد و به طور کلّی دنیا قرار خواهند گرفت.‏ پس،‏ حداقل در دو فرصت آن‌ها را بدین گونه تشویق کرد:‏ «هر که تا به آخر صبر کند،‏ نجات یابد.‏» (‏متّیٰ ۱۰:‏۲۲؛‏ ۲۴:‏۱۳‏)‏ عیسی همچنین نشان داد که شاگردانش چگونه می‌توانند قوّت و استقامت لازم را به دست آورند.‏ او در یکی از مثل‌های خود زمین سنگلاخ را به اشخاصی ربط داد که ‹کلام خدا را با شادی می‌پذیرند› اما هنگام  مواجه شدن با آزمایش ایمان از میدان به در می‌روند.‏ با این حال،‏ شاگردان وفادار خود را به زمین نیکویی تشبیه کرد که کلام خدا را ‹نگاه می‌دارند و با صبر و استقامت ثمر می‌آورند.‏› —‏ لوقا ۸:‏۱۳،‏ ۱۵‏.‏

۱۶.‏ یَهُوَه چه تدارک محبّانه‌ای را برایمان فراهم دیده است تا صبر و استقامت داشته باشیم؟‏

^۱۶ آیا به راز صبر و استقامت پی بردید؟‏ ما باید کلام خدا را در دل و ذهن خود زنده ‹نگاه داریم.‏› کتاب مقدّس امروزه به بسیاری از زبان‌ها موجود است.‏ این هدیهٔ نفیسی است که خدای مهربان یَهُوَه برایمان مهیا کرده است.‏ خواندن هر روزهٔ بخشی از کلام خدا و تعمّق کردن در آن به ما کمک می‌کند تا قدرت و استقامت لازم را به دست آوریم.‏ —‏ مزمور ۱:‏۱،‏ ۲‏.‏

‏‹در پی نرمخویی› و صلح باش

۱۷.‏ الف)‏ چرا داشتن صفت «نرمخویی» حائز اهمیت است؟‏ ب)‏ عیسی چگونه نشان داد که شخصی نرمخو و ملایم است؟‏

^۱۷ کسی دوست ندارد که برای کاری که نکرده یا برای سخنی که نگفته است متهم شود.‏ در این گونه مواقع معمولاً عکس‌العمل اغلب انسان‌ها این است که با عصبانیت آن بی‌عدالتی را تکذیب کنند.‏ ولی چقدر بهتر است که در این مواقع نرمخو و ملایم باشیم!‏ (‏امثال ۱۵:‏۱ خوانده شود.‏‏)‏ برای حفظ آرامی و نرمخویی در چنین موقعیتی به قوّت زیادی نیاز است.‏ عیسی سرمشق خوب و کاملی در این مورد برای ما به جا گذاشت.‏ «چون او را دشنام می‌دادند،‏ دشنام پس نمی‌داد و چون عذاب می‌کشید تهدید نمی‌نمود،‏ بلکه خویشتن را به داور عادل تسلیم کرد.‏» (‏۱پِطْرُس ۲:‏۲۳‏)‏ البته انتظار نمی‌رود که رفتارمان دقیقاً همچون عیسی باشد.‏ اما هر یک از ما می‌توانیم در ابراز نرمخویی پیشرفت کنیم.‏

۱۸.‏ الف)‏ نتیجهٔ نرمخویی و ملایمت چیست؟‏ ب)‏ در پی چه صفت دیگری می‌باید بکوشیم؟‏

^۱۸ ما نیز همچون عیسی می‌خواهیم از ایمانمان دفاع کنیم لیکن با ملایمت و احترام.‏ (‏۱پِطْرُس ۳:‏۱۵‏)‏ نرمخویی مانع از ایجاد مشاجرات شدید با مردم در خدمت موعظه یا با هم‌ایمانمان می‌شود.‏ (‏۲تیموتاؤس ۲:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ ملایمت و نرمخویی سرچشمهٔ صلح است.‏ شاید به این دلیل پولُس در نامهٔ دوّم خود به تیموتاؤس «سلامتی» یا صلح را در میان خصوصیاتی قرار داد که می‌باید در پی آن کوشید.‏ (‏۲تیموتاؤس ۲:‏۲۲‏؛‏ با اوّل تیموتاؤس ۶:‏۱۱ مقایسه شود.‏)‏ بلی،‏ «صلح» صفت دیگری است که کتاب مقدّس ما را ترغیب می‌کند که در پی آن بکوشیم.‏ —‏ مزمور ۳۴:‏۱۴؛‏ عبرانیان ۱۲:‏۱۴‏.‏

۱۹.‏ بعد از بررسی این هفت خصوصیت مسیحی مصمم به چه کاری هستید؟‏

^۱۹ هفت صفت مسیحی را که باید در پی آن کوشید با هم بررسی کردیم یعنی درستکاری،‏ خداجویی،‏ ایمان،‏ محبت،‏ صبر و استقامت،‏ نرمخویی و صلح.‏ حقیقتاً چه برکتی برای هر جماعت خواهد بود هنگامی که برادران و خواهران با سعی و کوشش این خصوصیات را ابراز کنند!‏ بدین شکل به یَهُوَه احترام می‌گذاریم و اجازه می‌دهیم که ما را برای جلالش شکل دهد.‏

‏[پاورقی]‏

نکاتی برای تعمّق

‏• در پی درستکاری و خداجویی بودن به چه مفهوم است؟‏

‏• چه چیزی به ما کمک می‌کند تا در پی ایمان و صبر و استقامت بکوشیم؟‏

‏• محبت چگونه می‌باید در رفتارمان با دیگران تأثیر بگذارد؟‏

‏• چرا باید در پی نرمخویی و صلح بکوشیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۷]‏

عیسی هشدار داد که با اَعمال درست خود خودنمایی نکنیم

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

با تعمّق کردن در مورد حقایق کلام خدا می‌توانیم در پی ایمان بکوشیم

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰]‏

ما می‌توانیم در پی محبت و نرمخویی بکوشیم