غلبه بر دشواری‌های موعظهٔ خانه‌به‌خانه

‏«در خدای خود دلیری کردیم تا انجیل خدا را با جدّ و جهد شدید به شما اعلام نماییم.‏» —‏ ۱تَسّالونیکیان ۲:‏۲‏.‏

۱.‏ اِرْمیا برای اعلام پیام خدا با چه دشواری‌هایی روبرو بود و چگونه قادر به انجام آن گردید؟‏

اِرْمیا مردی بود با احساساتی همچون احساسات ما.‏ وقتی یَهُوَه به او گفت:‏ «تو را نبی امّت‌ها قرار دادم،‏» فریاد برآورد که «آه ای خداوند یَهُوَه اینک من تکلّم کردن را نمی‌دانم چونکه طفل هستم.‏» با این حال،‏ اِرْمیا با توکّل به یَهُوَه مأموریت خود را پذیرفت.‏ (‏اِرْمیا ۱:‏۴-‏۱۰‏)‏ او بیش از ۴۰ سال با دشواری‌هایی همچون بی‌اعتنایی،‏ عدم‌پذیرش،‏ تمسخر و حتی خشونت مردم دست‌وپنجه نرم کرد.‏ (‏اِرْمیا ۲۰:‏۱،‏ ۲‏)‏ برخی اوقات به قدری دلسرد می‌شد که می‌خواست از آن مأموریت دست بکشد.‏ اما از اعلام آن پیام ناخوشایند به امّتی که اکثرشان واکنشی مثبت نشان ندادند دست نکشید.‏ اِرْمیا به قوّت خدا مأموریتی را به انجام رساند که هرگز با توانایی خود قادر به انجام آن نمی‌بود.‏ —‏ اِرْمیا ۲۰:‏۷-‏۹ خوانده شود.‏

۲،‏ ۳.‏ خادمان امروز خدا همچون اِرْمیا با چه دشواری‌های مشابهی روبرو هستند؟‏

^۲ بسیاری از ما خادمان امروز خدا با اِرْمیا  هم‌احساسیم.‏ خیلی از ما در مورد موعظهٔ خانه‌به‌خانه به خود می‌گفتیم:‏ ‹این کار از من بر نمی‌آید.‏› اما وقتی ارادهٔ یَهُوَه را دریافتم که خبر خوش باید به همه اعلام شود بر ترس خود فائق آمده،‏ به موعظه مشغول شدیم.‏ حتی بسیار از ما ممکن است بعد از مدتی به دلیل یک سری دشواری‌ها برای مدتی قادر به موعظه کردن نبوده‌ایم.‏ و باید اذعان کرد که شروع کردن موعظهٔ خانه‌به‌خانه و ادامه دادن آن تا به انتهای این دنیا ساده نیست.‏ —‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۳‏.‏

^۳ شاید شما کتاب مقدّس را از شاهدان یَهُوَه تعلیم می‌گیرید و مدتی است که در جلسات جماعت نیز شرکت می‌کنید.‏ ولی برای شروع موعظهٔ خانه‌به‌خانه مردد هستید.‏ یا شاید شاهد تعمیدیافته‌ای هستید که با وجود توانایی جسمی خدمت موعظهٔ خانه‌به‌خانه برایتان دشوار است.‏ در این صورت چه باید بکنید؟‏ خیلی از شاهدان از طبقات مختلف اجتماع بر دشواری‌های خدمت موعظهٔ خانه‌به‌خانه فائق آمده‌اند.‏ شما نیز به کمک یَهُوَه می‌توانید بر این مشکلات فائق آیید.‏

دلیری کنید

۴.‏ چه چیزی به پولُس رسول کمک کرد تا خبر خوش را با دلیری اعلام کند؟‏

^۴ بی‌شک تشخیص داده‌اید که فعالیت موعظهٔ جهانی نه به قوّت و نه به حکمت انسان بلکه به کمک روح خدا به انجام رسیده است.‏ (‏زَکَرِیّا ۴:‏۶‏)‏ این مورد برای موعظهٔ تک‌تک مسیحیان نیز صدق می‌کند.‏ (‏۲قُرِنتیان ۴:‏۷‏)‏ برای مثال پولُس رسول را در نظر بگیریم.‏ پولُس با به خاطر آوردن بدرفتاری مخالفان با او و همکار میسیونرش چنین نوشت:‏ «قبل از آن در فیلِپّی زحمت کشیده و بی‌احترامی دیده بودیم،‏ .‏ .‏ .‏ لیکن در خدای خود دلیری کردیم تا انجیل خدا را با جدّ و جهد شدید به شما اعلام نماییم.‏» (‏۱تَسّالونیکیان ۲:‏۲؛‏ اَعمال ۱۶:‏۲۲-‏۲۴‏)‏ شاید تصوّر این موضوع دشوار باشد که بعضی اوقات خدمت موعظه برای موعظه‌گری غیور همچون پولُس با تلاش بسیار همراه بود.‏ بلی،‏ پولُس نیز می‌بایست توکّل به یَهُوَه را می‌آموخت تا بتواند خبر خوش را با دلیری اعلام نماید.‏ (‏اَفَسُسیان ۶:‏۱۸-‏۲۰ خوانده شود.‏‏)‏ حال،‏ چگونه می‌توانیم از پولُس سرمشق بگیریم؟‏

۵.‏ یک راه دلیری کردن در موعظه کدام است؟‏

^۵ یک راه دلیری کردن در موعظه دعاست.‏ پیشگامی می‌گوید:‏ «برای این که هنگام صحبت با مردم اعتمادبه‌نَفْس داشته باشم دعا می‌کنم،‏ برای به دست آوردن دل مردم دعا می‌کنم و برای شادی در خدمت دعا می‌کنم.‏ در هر صورت،‏ این یَهُوَه است که خدمت موعظه را پیش می‌برد و بدون کمک او قادر نیستیم به این فعالیت بپردازیم.‏» (‏۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۷‏)‏ باید همیشه در دعا روح‌القدس خدا را تقاضا نماییم تا با دلیری موعظه کنیم.‏ —‏ لوقا ۱۱:‏۹-‏۱۳‏.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ حِزْقِیال چه رؤیایی دریافت کرد و معنای آن چه بود؟‏ ب)‏ رؤیای حِزْقِیال چه درسی به خادمان امروز خدا می‌دهد؟‏

^۶ کتاب حِزْقِیال موضوع دیگری را آشکار می‌سازد که به ما کمک می‌کند با دلیری موعظه کنیم.‏ یَهُوَه در رؤیایی به حِزْقِیال طوماری که دو طرف آن نوشته شده بود داد که «نوحه و ماتم و وای بر آن مکتوب بود.‏» بعد به او چنین گفت:‏ «ای پسر انسان شکم خود را بخوران و احشای خویش را از این طوماری که من به تو می‌دهم پر کن.‏» مفهوم این رؤیا چه بود؟‏ حِزْقِیال قبل از اعلام این پیام می‌بایست آن را کاملاً هضم می‌کرد،‏ به طوری که بخشی از او می‌گشت و بر احساساتش اثر می‌گذاشت.‏ پس نبی چنین بیان کرد:‏ «آن را خوردم و در دهانم مثل عسل شیرین بود.‏» بلی،‏ اعلام پیام خدا برای حِزْقِیال مانند چشیدن عسل شادی‌آور بود.‏ او نمایندهٔ یَهُوَه بودن و انجام دادن مأموریت خدادادی‌اش را افتخاری بزرگ می‌دانست،‏ هرچند که می‌بایست پیامی شدید را به مردمی که پذیرای آن نبودند اعلام می‌کرد.‏ —‏ حِزْقِیال ۲:‏۸–‏۳:‏۴،‏ ۷-‏۹ خوانده شود.‏

^۷ این رؤیا درس پرارزشی به خادمان امروز خدا می‌دهد.‏ ما نیز می‌باید پیامی شدید را به مردمی برسانیم که ارزشی برای کار ما قائل نیستند.‏ برای آن که خدمت مسیحی‌مان را افتخاری بزرگ بدانیم باید خود را با غذای  روحانی،‏ قوی سازیم.‏ با مطالعهٔ سطحی و نامرتب هرگز نمی‌توانیم کلام خدا را کاملاً هضم کنیم.‏ آیا می‌توانیم کیفیت خواندن و مطالعهٔ کتاب مقدّس خود را بالا ببریم و این کار را مرتباً انجام دهیم؟‏ آیا می‌توانیم در آنچه می‌خوانیم بیشتر تعمّق کنیم؟‏ —‏ مزمور ۱:‏۲،‏ ۳‏.‏

شروع تدریس کتاب مقدّس

۸.‏ چه روشی به برخی از مبشّران کمک کرده است تا در خدمت موعظهٔ خانه‌به‌خانه راه را برای گفتگو در بارهٔ کتاب مقدّس باز کنند؟‏

^۸ بزرگ‌ترین مانع برای بسیاری از مبشّران در خدمت موعظهٔ خانه‌به‌خانه نحوهٔ آغاز گفتگو با صاحبخانه است.‏ باید اذعان کرد که در برخی محدوده‌ها به دشواری می‌توان با مردم گفتگویی را شروع کرد.‏ برخی از مبشّران قادر بوده‌اند با مقدّمه‌ای کوتاه و از قبل آماده شده،‏ به راحتی دمِ در خانه سر صحبت را با مردم باز کنند و همان گونه که در کادر آمده است به ایشان رساله‌ای بدهند.‏ عنوان یا عکس رساله ممکن است توجه صاحبخانه را به خود جلب کند و فرصتی باشد تا دلیل ملاقات خود را توضیح دهیم و بتوانیم سؤالی مطرح کنیم.‏ روش دیگر آن است که چند رسالهٔ مختلف را به صاحبخانه نشان دهیم و از وی بخواهیم آن که برایش جالب‌تر است برگزیند.‏ البته،‏ هدف ما فقط پخش رساله نیست بلکه شروع گفتگو با شخص در مورد کتاب مقدّس و تدریس آن با وی است.‏

۹.‏ چرا باید خود را از قبل به خوبی آماده کرد؟‏

 ^۹ به هر حال،‏ هر روشی که برگزینیم می‌باید خود را به خوبی آماده نماییم چرا که به ما کمک می‌کند در خدمت موعظهٔ خانه‌به‌خانه حالتی طبیعی و پرشور داشته باشیم.‏ پیشگامی می‌گوید:‏ «وقتی خودم را به خوبی حاضر می‌کنم شادی بیشتری می‌یابم.‏ بدین شکل مشتاقم با استفاده از مقدّمه‌ای که حاضر کردم با مردم گفتگو کنم.‏» پیشگامی دیگر می‌گوید:‏ «وقتی با محتوای نشریه آشنا می‌شوم با شور بیشتری آن را عرضه می‌کنم.‏» توی دل خواندن تمرین خوبی است اما بهتر است که مقدّمهٔ خود را با صدای بلند تمرین کنیم چرا که آن را بهتر به ذهن خود خواهیم سپرد.‏ اگر چنین کنیم آنچه به یَهُوَه می‌دهیم از دل خواهد بود.‏ —‏ کُولُسیان ۳:‏۲۳؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۱۵‏.‏

۱۰.‏ چگونه می‌توان جلسهٔ خدمت موعظه را عملی و مفید اجرا کرد؟‏

^۱۰ جلسهٔ خدمت موعظه که در آن روش‌های عملی ارائه می‌شود خدمت مبشّران را مؤثر می‌سازد و موجب شادی‌شان می‌شود.‏ در این جلسات،‏ شاید بتوان آیهٔ روز را خواند و بررسی کرد به شرطی که در رابطه با خدمت موعظه باشد.‏ با این حال،‏ برادری که جلسهٔ خدمت موعظه را اداره می‌کند می‌باید وقت کافی برای گفتگو در مورد یک مقدّمه یا نمایشی که برای محدوده مناسب است کنار بگذارد.‏ یا این که اطلاعات دیگری را با حضار بررسی کند که در خدمت موعظهٔ آن روز قابل استفاده می‌باشد.‏ بدین شکل حاضرین مجهز می‌شوند خدمت موعظهٔ مؤثری داشته باشند.‏ پیران مسیحی و آنانی که این جلسات را اداره می‌کنند با آمادگی قبلی می‌توانند این کار را به نحو احسن انجام دهند و جلسه را سر وقت تمام کنند.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۸‏.‏

قدرت گوش کردن به سخن دیگران

۱۱،‏ ۱۲.‏ دلسوزانه به مردم گوش دادن چگونه به ما کمک می‌کند مژدهٔ ملکوت را به ایشان برسانیم؟‏ مثالی بیاورید.‏

^۱۱ نه تنها آمادگی قبلی بلکه علاقهٔ عمیق به دیگران نیز راه را برای گفتگو با ایشان باز می‌کند تا پیاممان به دلشان راه یابد.‏ چنین علاقه‌ای را می‌توانیم با گوش دادن به حرف مردم ابراز کنیم.‏ سرپرست سیّاری چنین اظهار کرد:‏ ‹صبور بودن و مشتاقانه به سخنان مردم گوش دادن ایشان را جذب مژدهٔ ملکوت می‌کند و بهترین روش برای ابراز علاقه است.‏› گزارشی در یک روزنامهٔ فرانسوی نشان می‌دهد که دلسوزانه گوش دادن به سخن دیگران می‌تواند قفل دل ایشان را باز کند.‏

^۱۲ در شهر سنت‌اِتین،‏ خانمی در روزنامهٔ لوپرُگْره نامه‌ای به چاپ رساند.‏ وی در نامهٔ خود به دو نفر اشاره کرد که مدتی کوتاه بعد از مرگ دختر سه‌ماه‌اش درِ خانهٔ وی را زدند.‏ او نوشت:‏ «بلافاصله تشخیص دادم که آن‌ها شاهدان یَهُوَه هستند.‏ برای همین آماده بودم که خیلی مؤدبانه ردشان کنم،‏ ولی متوجه بروشوری شدم که در دستشان بود.‏ آن بروشور توضیح می‌داد که چرا خدا اجازه می‌دهد مصیبت وجود داشته باشد.‏ پس با این هدف که دلایلشان را رد کنم آن‌ها را به داخل خانه دعوت کردم.‏ .‏ .‏ .‏ آن شاهدان حدود یک ساعت در خانهٔ من ماندند.‏ با دلسوزی فراوان به حرف‌های من گوش دادند و وقتی خانه را ترک می‌کردند به قدری احساس آرامش کردم که تقاضای آن‌ها را برای ملاقات بعدی قبول کردم.‏» (‏رومیان ۱۲:‏۱۵‏)‏ آن خانم در وقت مناسب،‏ پیشنهاد تدریس کتاب مقدّس را قبول کرد.‏ آنچه او از اوّلین ملاقات به خاطر می‌آورد سخنان شاهدان نبود بلکه نحوهٔ گوش دادنشان بود.‏

۱۳.‏ هنگام اعلام خبر خوش چگونه می‌توانیم نحوهٔ گفتگوی خود را با وضعیت اشخاص تطبیق دهیم؟‏

^۱۳ وقتی دلسوزانه به حرف مردم گوش می‌دهیم نیاز آن‌ها را به ملکوت خدا در می‌یابیم.‏ بدین شکل برای رساندن مژدهٔ ملکوت از موقعیت بهتری برخورداریم.‏ به حتم توجه کرده‌اید که مبشّران مجرّب معمولاً شنوندگان خوبی هستند.‏ (‏امثال ۲۰:‏۵‏)‏ آن‌ها به مردم علاقهٔ واقعی نشان می‌دهند.‏ نه تنها نام و نشانی شخص را بلکه علایق و نیازهای آن‌ها را نیز یادداشت می‌کنند.‏ وقتی کسی از نگرانی خود صحبت می‌کند در آن مورد تحقیق کرده،‏ بلافاصله به دیدن وی می‌روند.‏ ایشان همچون پولُس رسول پیام ملکوت را با وضعیت اشخاص تطبیق می‌دهند.‏ (‏۱قُرِنتیان ۹:‏۱۹-‏۲۳ خوانده شود.‏‏)‏ چنین علاقه‌ای مردم را  به طرف مژدهٔ ملکوت جلب می‌کند و بازتابی است از «رحمت خدای ما.‏» —‏ لوقا ۱:‏۷۸‏.‏

حفظ کردن طرز فکر مثبت

۱۴.‏ چگونه می‌توانیم در خدمت موعظه خصوصیات خدا را از خود نمایان سازیم؟‏

^۱۴ یَهُوَه با دادن اختیارِ عمل برای ما انسان‌ها احترام قائل شده است.‏ گرچه خدای قادر مطلق است هرگز کسی را وادار به خدمت نمی‌کند.‏ او بر اساس محبت انسان‌ها را دعوت می‌کند و به آنانی که تدارکات عالی وی را می‌پذیرند برکت می‌دهد.‏ (‏رومیان ۲:‏۴‏)‏ ما خادمان خدا پیام ملکوت را می‌باید به نحوی به مردم برسانیم که شایستهٔ خدای رحیم است.‏ (‏۲قُرِنتیان ۵:‏۲۰،‏ ۲۱؛‏ ۶:‏۳-‏۶‏)‏ لازم است که تا به انتها طرز فکر مثبت خود را نسبت به مردمی که در محدودهٔ ما ساکنند حفظ کنیم.‏ چگونه می‌توانیم این کار را بکنیم؟‏

۱۵.‏ الف)‏ عیسی شاگردانش را تعلیم داد که اگر مردم پیامشان را رد نمایند چه بکنند؟‏ ب)‏ چه به ما کمک می‌کند تا اشخاص لایق را پیدا کنیم؟‏

^۱۵ عیسی پیروان خود را تعلیم داد تا بیش از حد نگران آنانی نباشند که پیام ملکوت را رد می‌کنند.‏ برعکس تمام حواس خود را روی اشخاص لایق متمرکز سازند.‏ (‏متّیٰ ۱۰:‏۱۱-‏۱۵ خوانده شود.‏‏)‏ گذاشتن اهداف کوچک کمک بزرگی است در این کار.‏ برای مثال:‏ برادری خود را به جویندهٔ طلا تشبیه می‌کند.‏ شعار او چنین است:‏ «امروز تمام سعی خودم را می‌کنم تا قطعه طلایی چشمگیر پیدا کنم.‏» هدف برادری دیگر این است که هر هفته حداقل با یک نفر خوش‌برخورد روبرو شود و برای ایجاد علاقهٔ بیشتر بعد از چند روز به بازدید وی برود.‏ برخی از مبشّران سعی می‌کنند حداقل یک آیه برای هر صاحبخانه بخوانند.‏ حال شما چه هدف واقع‌بینانه‌ای می‌توانید برای خود قرار دهید؟‏

۱۶.‏ به چه دلایلی می‌باید به فعالیت موعظه ادامه دهیم؟‏

^۱۶ موفقیت در خدمت موعظهٔ خانه‌به‌خانه تنها به واکنش مردم بستگی ندارد.‏ درست است که فعالیت موعظه نقش بسزایی در نجات اشخاص صادق دارد اما دلایل مهم دیگری نیز وجود دارد.‏ این خدمت مسیحی به ما فرصتی می‌دهد تا محبت خود را به یَهُوَه ابراز کنیم.‏ (‏۱یوحنّا ۵:‏۳‏)‏ با این کار خون دیگران را بر گردن نخواهیم داشت.‏ (‏اَعمال ۲۰:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ نیز به خدانشناسان هشدار داده می‌شود «که زمان داوری [خدا] رسیده است.‏» (‏مکاشفه ۱۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ از همه مهم‌تر،‏ نام یَهُوَه در تمامی زمین تمجید می‌شود.‏ (‏مزمور ۱۱۳:‏۳‏)‏ از این رو،‏ چه مردم به پیام ملکوت گوش دهند چه ندهند می‌باید به موعظهٔ خود ادامه دهیم.‏ تلاش ما برای رساندن خبر خوش،‏ حقیقتاً در چشم یَهُوَه زیباست!‏ —‏ رومیان ۱۰:‏۱۳-‏۱۵‏.‏

۱۷.‏ مردم به زودی مجبور به تشخیص چه موضوعی می‌شوند؟‏

^۱۷ امروزه ممکن است بسیاری به فعالیت موعظهٔ ما اعتنایی نکنند،‏ اما به زودی به چشم دیگری به آن خواهند نگریست.‏ (‏متّیٰ ۲۴:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ یَهُوَه حِزْقِیال را اطمینان داد هنگامی که داوری اعلام‌شده به تحقق برسد اسرائیلیان سرکش «خواهند دانست که نبی‌ای در میان ایشان هست.‏» (‏حِزْقِیال ۲:‏۵‏)‏ به طور مشابه،‏ هنگامی که خدا بر دنیای شیطان داوری کند مردم مجبور به تشخیص این موضوع خواهند شد که منشأ موعظهٔ شاهدان یَهُوَه در عموم و خانه‌به‌خانه یَهُوَه خداست و ایشان حقیقتاً نمایندگان او می‌باشند.‏ چه افتخاری که نام او را بر خود داریم و پیامش را در این ایّام حساس اعلام می‌کنیم!‏ باشد که به قوّت او بر دشواری‌های موعظهٔ خانه‌به‌خانه فائق آییم.‏

چگونه جواب می‌دهید؟‏

‏• چگونه می‌توانیم در موعظه دلیری کنیم؟‏

‏• چه چیزی می‌تواند به ما کمک کند تا در موعظهٔ خانه‌به‌خانه سر صحبت را در مورد کتاب مقدّس باز کنیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم به دیگران صمیمانه ابراز علاقه کنیم؟‏

‏• چه چیزی می‌تواند به ما کمک کند تا طرز فکر مثبت خود را نسبت به مردم حفظ کنیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر/تصویر در صفحهٔ ۱۵]‏

یک روش شروع گفتگو در بارهٔ کتاب مقدّس

برای شروع:‏

▪ بعد از عرض سلام می‌توانید به صاحبخانه رساله‌ای بدهید و چنین بگویید:‏ ‏«دلیل ملاقات من این است که این موضوع تشویق‌کننده را به شما اعلام کنم.‏»‏

▪ یا می‌توانید رساله‌ای به شخص تقدیم کنید و بگویید:‏ ‏«برای این به ملاقات شما آمده‌ام تا نظرتان را در مورد این موضوع بپرسم.‏»‏

اگر شخص رساله را قبول کرد:‏

▪ با مکثی کوتاه نظر شخص را در مورد عنوان رساله بپرسید.‏

▪ با دقت به سخن وی گوش دهید،‏ در پی این باشید که دیدگاه او را درک و اظهاراتش را صمیمانه تحسین کنید.‏

ادامه دادن به گفتگو:‏

▪ یک یا دو آیه را بخوانید و آن را بررسی کنید و نحوهٔ ارائهٔ خود را بر طبق علاقه و نیاز شخص تغییر دهید.‏

▪ اگر شخص علاقه نشان داد به او نشریه‌ای ارائه و نحوهٔ تدریس را نشان دهید.‏ سپس قراری برای بازدید بگذارید.‏