کلام یَهُوَه زنده است

نکاتی از رساله‌های پولُس به قُرِنتیان

پولُس رسول در مورد وضع روحانی جماعت قُرِنتُس بسیار نگران است.‏ او شنیده که میان برادران اختلاف عقیده وجود دارد و نسبت به فساد اخلاقی حساسیت نشان نمی‌دهند.‏ جماعت به پولُس نامه‌ای نوشته و از او درخواست کرده است که به موضوعاتی خاص رسیدگی کند.‏ در این رابطه،‏ پولُس در حدود سال ۵۵ م.‏ هنگامی که طی سوّمین سفر میسیونری خود در اَفَسُس اقامت دارد اوّلین رساله از دو رساله‌اش را به قُرِنتیان می‌نویسد.‏

رسالهٔ دوّم پولُس به قُرِنتیان ظاهراً فقط چند ماه بعد از رسالهٔ اوّل نوشته شده است.‏ از آنجایی که اوضاع داخل و خارج جماعت شباهت زیادی به اوضاع ایّام ما دارد،‏ پیام رساله‌های پولُس،‏ برای ما نیز بسیار مهم است.‏ —‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏.‏

‏‹بیدار شوید،‏ استوار باشید،‏ زورآور شوید›‏

‏(‏۱قُرِنتیان ۱:‏۱–‏۱۶:‏۲۴‏)‏

پولُس استدعا دارد که ‹همه یک سخن گویند.‏› (‏۱قُرِنتیان ۱:‏۱۰‏)‏ ‹بنیادی دیگر جز عیسی مسیح› نیست که بر آن خصوصیات مسیحی را بتوان بنا کرد.‏ (‏۱قُرِنتیان ۳:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ پولُس در مورد شخص زناکار در جماعت می‌گوید:‏ «آن شریر را از میان خود برانید.‏» (‏۱قُرِنتیان ۵:‏۱۳‏)‏ و می‌افزاید:‏ «جسم برای زنا نیست،‏ بلکه برای خداوند است.‏» —‏ ۱قُرِنتیان ۶:‏۱۳‏.‏

پولُس در جواب ‹آنچه قُرِنتیان نوشته بودند› نصایح مفیدی در زمینهٔ زندگی زناشویی و تجرّد می‌دهد.‏ (‏۱قُرِنتیان ۷:‏۱‏)‏ او پس از توضیح نقش سَروری،‏ شایستگی و انتظام جلسات مسیحی و قطعیت رستاخیز،‏ چنین پند می‌دهد:‏ «بیدار شوید،‏ در ایمان استوار باشید و مردان باشید و زورآور شوید.‏» —‏ ۱قُرِنتیان ۱۶:‏۱۳‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۱:‏۲۱ ‏—‏ آیا یَهُوَه واقعاً از «جهالت» برای نجات ایمانداران استفاده می‌کند؟‏ خیر،‏ او این کار را نمی‌کند.‏ آنچه خدا برای نجات انسان‌ها استفاده می‌کند به نظر جهان جهالت می‌آید.‏ زیرا که «جهان از حکمت خود به معرفت خدا نرسید.‏» —‏ یوحنّا ۱۷:‏۲۵‏.‏

۵:‏۵ ‏—‏ این عبارت که ‹شخص به شیطان سپرده می‌شود به جهت هلاکت جسم تا روح نجات یابد› به چه مفهوم است؟‏ وقتی شخصی از گناه فاحش خود توبه نمی‌کند و از جماعت اخراج می‌گردد عضوی از دنیای شریر شیطان می‌شود.‏ (‏۱یوحنّا ۵:‏۱۹‏)‏ پس همان طور که پولُس می‌گوید شخص به شیطان سپرده می‌شود.‏ با اخراج شخص نفوذ عنصر نَفْسانی در جماعت از میان می‌رود تا روح جماعت یعنی جوّ حاکم بر آن حفظ شود.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۲۲‏.‏

۷:‏۳۳،‏ ۳۴ ‏—‏ منظور از «امور دنیا» که موجب نگرانی مرد یا زن متأهل می‌شود چیست؟‏ پولُس به امور عادی زندگی اشاره می‌کند که مسیحیان متأهل باید به فکر فراهم کردن آن باشند؛‏ اموری همچون خوراک،‏ پوشاک و مسکن.‏ در اینجا کاملاً واضح است که پولُس در بارهٔ امور ناشایست این دنیا که همهٔ مسیحیان حقیقی باید از آن‌ها دوری کنند،‏ صحبت نمی‌کند.‏ —‏ ۱یوحنّا ۲:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

۱۱:‏۲۶ ‏—‏ مرگ مسیح هر چند گاه و تا چه هنگام باید به یاد آورده شود؟‏ منظور پولُس این نبوده است که مرگ مسیح به دفعات در طول سال به یاد آورده شود.‏ واژهٔ یونانی «هر گاه» به مفهوم «هر وقت که» یا «هر زمان که» می‌باشد.‏ بنابراین،‏ منظور پولُس از «هر گاه،‏» یک بار در سال در روز ۱۴ نیسان است که مسیحیان مسح‌شده از نشان‌های مراسم یادبود مرگ مسیح می‌خورند و بدین طریق ‹موت  مسیح را ظاهر می‌نمایند.‏ تا هنگامی که بازآید› و همگی آنان رستاخیز یافته به عیسی بپیوندند.‏ —‏ ۱تَسّالونیکیان ۴:‏۱۴-‏۱۷‏.‏

۱۳:‏۱۳ ‏—‏ از چه لحاظ محبت بزرگ‌تر از ایمان و امید است؟‏ وقتی «چیزهای امید داشته شده» به واقعیت می‌پیوندند و صحّت «اعتماد» بر آن‌ها ثابت می‌شود ایمان و امید دیگر آن مفهومی را که قبلاً داشتند نخواهند داشت.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۱‏)‏ محبت از این لحاظ که تا ابد می‌ماند بزرگ‌تر از ایمان و امید است.‏

۱۵:‏۲۹ ‏—‏ مفهوم عبارت «آنانی که برای مردگان تعمید می‌یابند» چیست؟‏ در اینجا منظور پولُس این نیست که کسی می‌تواند به جای شخصی متوفی و تعمیدنیافته تعمید بگیرد.‏ بلکه از زندگی مسیحیان مسح‌شده در راهی صحبت می‌کند که در آن تمامیت خود را تا مرگ حفظ می‌کنند و به دنبال آن به زندگی‌ای روحی رستاخیز می‌یابند.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۱:‏۲۶-‏۳۱؛‏ ۳:‏۳-‏۹؛‏ ۴:‏۷‏.‏ فخر به یَهُوَه است که اتحاد را در جماعت ترویج می‌دهد نه فخر به خود.‏

۲:‏۳-‏۵‏.‏ پولُس در قُرِنتُس جایی که مرکز آموزش و فراگیری فلسفهٔ یونانی بود بشارت می‌داد.‏ احتمالاً در آنجا به فکر این بود که آیا می‌تواند شنوندگانش را متقاعد سازد.‏ تحت هیچ شرایطی نگذاشت ترس یا نقطه‌ضعفی مانع از خدمت الٰهی‌اش شود.‏ ما هم امروزه نباید اجازه دهیم شرایط سخت و غیرمعمول مانع از اعلام کردن خبر خوش ملکوت خدا شود.‏ برای کمک می‌توانیم همچون پولُس به خدا روی آوریم.‏

۲:‏۱۶‏.‏ برای داشتن فکر مسیح،‏ باید با طرز فکر مسیح یعنی آن طوری که او فکر می‌کرد آشنا شویم،‏ به شخصیت کاملش پی ببریم و همچون او رفتار کنیم.‏ (‏۱پِطْرُس ۲:‏۲۱؛‏ ۴:‏۱‏)‏ پس بسیار مهم است که زندگی و خدمت عیسی را به دقت مطالعه کنیم.‏

۳:‏۱۰-‏۱۵؛‏ ۴:‏۱۷‏.‏ ما باید قابلیت تعلیم و شاگردسازی را در خود بررسی کرده،‏ آن را بهبود بخشیم.‏ (‏متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ اگر روش تعلیم ما خوب نباشد،‏ شاگردمان ممکن است در آزمایش ایمان رد شود.‏ این واقعه صدمه‌ای دردآور بر ما وارد خواهد آورد.‏ هر چند نجات می‌یابیم،‏ اما نجات ما «از میان آتش» خواهد بود.‏

۶:‏۱۸‏.‏ ‏‹از زنا گریختن› نه تنها اجتناب کردن از رابطهٔ جنسی نامشروع،‏ نیز اجتناب از هرزه‌نگاری،‏ اخلاق و افکار فاسد و گفتگو و شوخی دو جنس مخالف به منظور لذّت جنسی را شامل می‌شود یعنی دوری از هر آنچه که می‌تواند به زنا بینجامد.‏ —‏ متّیٰ ۵:‏۲۸؛‏ یعقوب ۳:‏۱۷‏.‏

۷:‏۲۹‏.‏ زنان و شوهران نباید چنان مجذوب زندگی مشترکشان شوند که امور ملکوت مکان دوّم را در زندگی‌شان داشته باشد.‏

۱۰:‏۸-‏۱۱‏.‏ هنگامی که قوم اسرائیل در مورد موسی و هارون شکایت و همهمه کردند یَهُوَه بسیار آزرده شد.‏ عاقلانه است که خود را به شکایت کردن عادت ندهیم.‏

۱۶:‏۲‏.‏ اگر از قبل برای حمایت مالی از امور ملکوت تهیه ببینیم،‏ حمایت ما پیوسته و مداوم خواهد بود.‏

‏«کامل شوید»‏

‏(‏۲قُرِنتیان ۱:‏۱–‏۱۳:‏۱۴‏)‏

پولُس به جماعت قُرِنتیان می‌گوید که باید شخص گناهکاری را که توبیخ شده است ‹عفو نموده،‏ تسلّی دهند.‏› رسالهٔ اوّل پولُس برای قُرِنتیان محزون‌کننده بود.‏ اما پولُس در رسالهٔ دوّم خود اظهار شادی می‌کند زیرا که ‹غم آن‌ها به توبه انجامیده است.‏› —‏ ۲قُرِنتیان ۲:‏۶،‏ ۷؛‏ ۷:‏۸،‏ ۹‏.‏

از آنجایی که قُرِنتیان ‹ در هر چیز افزونی دارند› پولُس آن‌ها را تشویق می‌کند که در نعمتِ سخاوتمندی ‹نیز بیفزایند.‏› بعد از آن که پولُس جواب مخالفان را می‌دهد،‏ در آخر به همه چنین توصیه می‌کند:‏ «شاد باشید،‏ کامل شوید،‏ تسلّی پذیرید؛‏ یکرأی و با سلامتی بوده باشید.‏» —‏ ۲قُرِنتیان ۸:‏۷؛‏ ۱۳:‏۱۱‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۲:‏۱۵،‏ ۱۶ ‏—‏ چرا ما «عطر خوشبوی مسیح» هستیم؟‏ زیرا که مطیع آنچه کتاب مقدّس می‌گوید هستیم و پیام آن را  همه جا پخش می‌کنیم.‏ این «بوی خوش» ممکن است برای ظالمان تنفرانگیز باشد،‏ اما برای یَهُوَه خدا و اشخاص صادق رایحه‌ای دل‌انگیز است.‏

۵:‏۱۶ ‏—‏ چگونه است که مسیحیان مسح‌شده ‹هیچ کس را به حسب جسم نمی‌شناسند›؟‏ آن‌ها به انسان‌ها با چشم جسمانی نمی‌نگرند یعنی ثروت،‏ نژاد،‏ قوم یا ملیت برایشان اهمیت ندارد.‏ آنچه در نظرشان مهم است رابطهٔ روحانی با هم‌ایمانانشان است.‏

۱۱:‏۱،‏ ۱۶؛‏ ۱۲:‏۱۱ ‏—‏ آیا پولُس در برخورد با قُرِنتیان بی‌فهم یا نامعقول بود؟‏ خیر.‏ البته ممکن است در نظر بعضی‌ها خودستا و نامعقول می‌نمود زیرا که واداشته شده بود از رسول بودن خود دفاع کند.‏

۱۲:‏۱-‏۴ ‏—‏ چه کسی «به فردوس ربوده شد»؟‏ از آنجایی که کتاب مقدّس اسمی از کسی دیگر که چنین رؤیایی را دیده باشد نمی‌برد و این گفته در ادامهٔ دفاعیهٔ پولُس از رسول بودنش است،‏ احتمالاً اشاره به تجربهٔ خود پولُس دارد.‏ آنچه پولُس در رؤیا دید احتمالاً بهشت روحانی در «زمان آخر» است که جماعت مسیحی از بودن در آن لذّت می‌برد.‏ —‏ دانیال ۱۲:‏۴‏.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۳:‏۵‏.‏ اصولاً این آیه به ما می‌گوید که یَهُوَه مسیحیان را با کلام و روح مقدّسش و از طریق بخش زمینی سازمانش برای خدمت واجد شرایط می‌کند.‏ (‏یوحنّا ۱۶:‏۷؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ پس به صلاح ماست که کتاب مقدّس و نشریاتی را که بر اساس آن فراهم شده مستمراً مطالعه کنیم،‏ در دعا خواستار روح مقدّس باشیم و در جلسات مسیحی مرتباً حضور یابیم.‏ —‏ مزمور ۱:‏۱-‏۳؛‏ لوقا ۱۱:‏۱۰-‏۱۳؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۴:‏۱۶‏.‏ از آنجایی که یَهُوَه مایل است ‹باطن ما روزبه‌روز تازه› شود باید مرتباً از تدارکاتی که یَهُوَه فراهم دیده است نهایت استفاده را بکنیم و نگذاریم حتی یک روز هم بدون توجه به امور روحانی سپری شود.‏

۴:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏ به خاطر داشتن این واقعیت که ‹این زحمت سبکِ ما برای لحظه‌ای است› کمک می‌کند تا در سختی‌ها به یَهُوَه وفادار بمانیم.‏

۵:‏۱-‏۵‏.‏ پولُس امید زندگی آسمانی مسیحیان مسح‌شده را چه زیبا بیان می‌دارد!‏

۱۰:‏۱۳‏.‏ قاعدتاً باید در محدوده‌ای که برای جماعتمان در نظر گرفته شده است به خدمت موعظه بپردازیم،‏ مگر این که برای کمک به محدوده‌ای که نیاز در آنجا بیشتر هست مأمور شویم.‏

۱۳:‏۵‏.‏ برای این که ‹خود را امتحان کنیم که در ایمان هستیم یا نه› باید مطمئن شویم که رفتارمان مطابق با آنچه از کتاب مقدّس فراگرفته‌ایم می‌باشد.‏ برای این که ‹خود را بازیافت کنیم› باید رابطه‌مان را با یَهُوَه،‏ قدرت ‹حواسمان› در تشخیص خوب و بد،‏ و مقدار و کیفیت کارهایی را که بر اساس ایمانمان انجام می‌دهیم ارزیابی کنیم.‏ (‏عبرانیان ۵:‏۱۴؛‏ یعقوب ۱:‏۲۲-‏۲۵‏)‏ با به کار بردن پند خردمندانهٔ پولُس می‌توانیم همواره در راه حقیقت گام برداریم.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱]‏

مفهوم عبارت «هر گاه این نان را بخورید و این پیاله را بنوشید» چیست؟‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۱:‏۲۶