نکاتی از رساله‌های پولُس به تَسّالونیکیان و تیموتاؤس
کلام یَهُوَه زنده است
نکاتی از رساله‌های پولُس به تَسّالونیکیان و تیموتاؤس
جماعت تَسّالونیکی از بدو تأسیس زمانی که پولُس به آنجا رفت با مخالفت روبرو بود. وقتی تیموتاؤس که احتمالاً بیست و چندساله بود، گزارشی خوب از مسیحیان تَسّالونیکی به پولُس داد، پولُس بر آن شد برای تحسین و تشویق جماعت تَسّالونیکی نامه‌ای به آنان بنویسد. به احتمال قوی در اواخر سال ۵۰ م. پولُس این نامه را نوشته است که اوّلین نوشتهٔ الهامی اوست. مدت کوتاهی بعد از آن، نامهٔ دوّم خود را به مسیحیان تَسّالونیکی می‌نویسد. این بار، نگرش غلط برخی را تصحیح و برادران را به پایدار ماندن در ایمانشان تشویق می‌کند.
حدود ده سال بعد، پولُس از مَکادونیه نامه‌ای برای تیموتاؤس که در اَفَسُس مشغول به خدمت است می‌نویسد. پولُس تیموتاؤس را تشویق می‌کند که در اَفَسُس بماند و برادران و خواهران را حمایت کند تا با وجود تأثیرات معلّمان کاذب در جماعت رابطه‌شان را با یَهُوَه حفظ کنند. بعد از آتش‌سوزی شهر رم در سال ۶۴ م. مسیحیان با موجی از آزار و ستم روبرو می‌شوند. در آن موقع است که پولُس دوّمین نامهٔ خود را به تیموتاؤس می‌نویسد. این آخرین نوشتهٔ الهامی وی است. امروزه ما هم می‌توانیم از تشویق و نصایح این چهار نامهٔ پولُس فایده ببریم. — عبر ۴:۱۲.
‹بیدار باشیم›
(۱تسا ۱:۱–۵:۲۸)
پولُس ‹اَعمال ایمان، محنتِ محبت و صبر› مسیحیان تَسّالونیکی را تحسین می‌کند و می‌گوید که آنان ‹امید، سُرور و تاج فخر› او می‌باشند. — ۱تسا ۱:۳؛ ۲:۱۹.
پولُس بعد از این که مسیحیان تَسّالونیکی را تشویق می‌کند که یکدیگر را با امید به رستاخیز تسلّی دهند، می‌افزاید: ‹روز یَهُوَه چون دزد در شب می‌آید.› و به آنان خاطر نشان می‌کند که ‹بیدار و هوشیار بمانند.› — ۱تسا ۴:۱۶-۱۸؛ ۵:۲، ۶.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۴:۱۵-۱۷ — چه کسانی برای استقبال عیسی در آسمان «در ابرها ربوده خواهند شد» و این واقعه چگونه صورت می‌گیرد؟ اینان مسیحیان مسح‌شده‌ای هستند که طی حضور مسیح یعنی حکمرانی او در ملکوت، روی زمین زندگی می‌کنند. این مسح‌شدگان پس از مرگ به صورت مخلوقات روحی برمی‌خیزند تا عیسی را در قلمرو نادیدنی آسمان ملاقات کنند. (روم ۶:۳-۵؛ ۱قر ۱۵:۳۵، ۴۴) حضور مسیح مدتی است که آغاز شده، بنابراین مسح‌شدگانی که در این دوران می‌میرند در مرگ نخواهند خوابید، بلکه «گرفته خواهند شد» یعنی فوراً رستاخیز می‌یابند. — ۱قر ۱۵:۵۱، ۵۲.
۵:۲۳ — هنگامی که پولُس دعا می‌کرد منظورش از این که ‹روح و نَفْس و بدن برادران محفوظ باشد› چه بود؟ منظور پولُس اشاره به روح و نَفْس و بدنِ کلِ جماعت مسیحی است که مسح‌شدگان تَسّالونیکی را نیز شامل می‌شود. به جای این که پولُس برای محفوظ بودن جماعت دعا کند، برای محفوظ بودن «روح» یا وضعیت درونی آن دعا می‌کند. او نیز برای «نَفْس» یعنی جان یا وجود جماعت و «بدن» آن که کلّ مسح‌شدگان باشد دعا می‌کند. (۱قر ۱۲:۱۲، ۱۳) دعای پولُس نگرانی عمیق وی را نسبت به جماعت نشان می‌دهد.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۱:۳، ۷؛ ۲:۱۳؛ ۴:۱-۱۲؛ ۵:۱۵. پندی که همراه با تحسین و تشویق باشد مؤثرتر خواهد بود.
۴:۱، ۹، ۱۰. پرستندگان یَهُوَه باید همواره رابطهٔ خود را با یَهُوَه قوی‌تر سازند.
۵:۱-۳، ۸، ۲۰، ۲۱. همچنان که روز یَهُوَه نزدیک‌تر می‌شود، باید «هوشیار بوده، جوشن ایمان و محبت و خُودِ امید نجات را بپوشیم.» به علاوه، باید به دقت به کلام نبوی خدا، کتاب مقدّس، گوش فرا دهیم.
«استوار باشید»
(۲تسا ۱:۱–۳:۱۸)
ظاهراً برخی در جماعت گفته‌های پولُس را در نامهٔ اوّلش تحریف کرده بودند و استدلال می‌کردند که ‹روز یَهُوَه رسیده است.› برای اصلاح دیدگاه آنان پولُس می‌گوید که چه چیز باید ‹اوّل واقع شود.› — ۲تسا ۲:۱-۳.
پولُس آن برادران را چنین ترغیب می‌کند: ‹استوار باشید و آن روایات را که آموخته‌اید نگاه دارید.› به آن‌ها حکم می‌کند ‹که از هر برادری که بی‌نظم رفتار می‌کند اجتناب نمایند.› — ۲تسا ۲:۱۵؛ ۳:۶.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۲:۳، ۸ — منظور از «مرد شریر» کیست و چگونه هلاک می‌گردد؟ منظور از «مرد» روحانیون جهان مسیحیت است. آن کسی که اقتدار یافته حکم خدا را در مورد آن مرد شریر اعلام و اجرا کند «کلمه،» یعنی سخنگوی ارشد خدا، عیسی مسیح است. (یو ۱:۱) بنابراین می‌توان گفت که عیسی آن مرد شریر را «به نَفَس [روح یا قدرت] دهان خود هلاک خواهد کرد» چون در واقع حکم نابودی او را اعلام می‌کند.
۲:۱۳، ۱۴ — منظور از عبارت ‹خدا مسح‌شدگان را از ابتدا برای نجات برگزید› چیست؟ منظور این است که یَهُوَه از ابتدا مقرّر کرده بود که گروهی برای کوبیدن سر شیطان انتخاب شوند. این گروه ذریّت زن خوانده شده‌اند. (پیدا ۳:۱۵) یَهُوَه همچنین انتظارات خویش را از ایشان، کاری را که انجام می‌دادند و مشقّاتی را که می‌کشیدند اظهار داشته است. بنابراین می‌توان گفت که یَهُوَه آن‌ها را مقرّر کرده است.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۱:۶-۹. یَهُوَه فردفرد انسان‌ها را عادلانه داوری خواهد کرد.
۳:۸-۱۲. نزدیک شدن روز یَهُوَه نباید بهانه‌ای باشد که امرار معاش و تأمین مخارج خدمتمان را نادیده بگیریم. بیکاری شخص را تنبل می‌کند که نتیجهٔ آن دخالت در کار دیگران یا «فضولی» خواهد بود. — ۱پطر ۴:۱۵.
«آن امانت را محفوظ دار»
(۱تیمو ۱:۱–۶:۲۱)
پولُس به تیموتاؤس توصیه می‌کند که ‹جنگ نیکو کند، و ایمان و ضمیر صالح را نگاه دارد.› این رسول خصوصیاتی را برمی‌شمارد که مردان برای منصوب شدن در جماعت باید دارا باشند. پولُس همچنین به تیموتاؤس نصیحت می‌کند که ‹از افسانه‌های حرام دوری نماید.› — ۱تیمو ۱:۱۸، ۱۹؛ ۳:۱-۱۰، ۱۲، ۱۳؛ ۴:۷.
پولُس به تیموتاؤس می‌نویسد: «مرد پیر را توبیخ منما.» او چنین تأکید می‌کند: «آن امانت را محفوظ دار و از بیهوده‌گویی‌های حرام و از مباحثات معرفت دروغ اعراض نما.» — ۱تیمو ۵:۱؛ ۶:۲۰.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۱:۱۸؛ ۴:۱۴ — چه «نبوّت‌هایی» در بارهٔ تیموتاؤس شده بود؟ این پیشگویی‌ها احتمالاً در رابطه با نقش تیموتاؤس در جماعت مسیحی بوده است که در سفر دوّم میسیونری پولُس به شهر لِسْتَرَه الهام شده بود. (اعما ۱۶:۱، ۲) بر مبنای آن ‹نبوّت‌ها،› پیران جماعت «دست‌های» خود را بر تیموتاؤس نهاده، او را برای خدمتی مخصوص منصوب کردند.
۲:۱۵ — چگونه زن «به زاییدن رستگار خواهد شد»؟ زایمان، نگهداری از بچه و رسیدگی به امور خانه زن را از بیکاری و خصوصیاتی مثل «بیهوده‌گویی و فضولی» یا دخالت در امور دیگران حفظ می‌کند. — ۱تیمو ۵:۱۱-۱۵.
۳:۱۶ — سرّ عظیم دینداری چیست؟ این سؤال که آیا جانبداری و اطاعت کامل از سلطنت یَهُوَه برای انسان‌ها مقدور می‌بود یا نه، مدت‌ها به صورت یک راز بود. عیسی با اطاعت کامل از یَهُوَه و وفاداری به او تا پای مرگ پرده از این راز برداشت.
۶:۱۵، ۱۶ — این آیات اشاره به یَهُوَه خدا دارند یا به عیسی مسیح؟ این آیات اشاره به آن کسی دارند که ظهورش توصیف شده است؛ یعنی عیسی مسیح. (۱تیمو ۶:۱۴) در مقایسه با انسان‌هایی که به عنوان پادشاه و سَرور فرمانروایی می‌کنند، عیسی «قادر وحید» است و تنها او فناناپذیر می‌باشد. (دان ۷:۱۴؛ روم ۶:۹) از زمان صعود عیسی به آسمان‌های نادیدنی هیچ انسانی بر زمین او را «نمی‌تواند دید.»
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۴:۱۵. هر مسیحی صرف‌نظر از این که چه مدت به یَهُوَه خدمت می‌کند باید همچنان در قوی‌تر و استوارتر ساختن رابطه‌اش با او تلاش کند.
۶:۲. اگر در استخدام هم‌ایمانی هستیم، نباید از این فرصت برای نفع شخصی استفاده کنیم. حتی باید در خدمت به او رغبت بیشتری داشته باشیم تا در خدمت به شخصی خارج از جماعت مسیحی.
‹به کلام موعظه کن›
(۲تیمو ۱:۱–۴:۲۲)
پولُس برای این که تیموتاؤس را برای روزهای سخت آماده کند چنین می‌نویسد: «خدا روح جُبْن [ترس] را به ما نداده است بلکه روح قوّت و محبت و تأدیب را.» و به او می‌نویسد که ‹بندهٔ خدا نباید نزاع کند، بلکه باید با همه کس ملایم و راغب به تعلیم باشد.› — ۲تیمو ۱:۷؛ ۲:۲۴.
پولُس، تیموتاؤس را چنین ترغیب می‌کند: «اما تو در آنچه آموختی و ایمان آوردی قائم باش.» پولُس رسول با آگاهی از این که تعالیم مرتدانه در حال پخش شدن بود تیموتاؤس، سرپرست جوان را چنین نصیحت می‌کند: ‹کلام را موعظه کن و در فرصت و غیرفرصت مواظب باش و تنبیه و توبیخ و نصیحت نما.› — ۲تیمو ۳:۱۴؛ ۴:۲.
پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:
۱:۱۳ — منظور از ‹نمونه گرفتن از سخنان صحیح› چیست؟ «سخنان صحیح،» ‹کلام سَرور ما عیسی مسیح› یعنی تعالیم مسیحیت حقیقی است. (۱تیمو ۶:۳) هر آنچه عیسی تعلیم و انجام می‌داد در هماهنگی با کلام خدا بود. پس می‌توان گفت که عبارت «سخنان صحیح» اشاره به تمامی تعالیم کتاب مقدّس دارد. این تعالیم انتظارات یَهُوَه را برای ما روشن می‌کند. ما با به کار بستن آن‌ها از «سخنان صحیح» نمونه می‌گیریم.
۴:۱۳ — «رُقوق» یا نسخه‌های پوستی چه بودند؟ منظور از «رُقوق» دست نوشته‌هایی است که روی پوست دباغی‌شده نوشته شده بود. احتمالاً پولُس طومارهایی از نوشته‌های عبری را درخواست کرده بود تا بتواند طی حبس آن‌ها را مطالعه کند. بعضی از آن طومارها از جنس پاپیروس و بعضی از جنس پوست بودند.
از این آیات چه می‌آموزیم؟
۱:۵؛ ۳:۱۵. دلیل اساسی ایمان تیموتاؤس به عیسی مسیح و هر آنچه بر اساس آن انجام می‌داد شناختی بود که از کودکی در بارهٔ نوشته‌های مقدّس کسب کرده بود. بنابراین بسیار مهم است که اعضای خانواده در مورد به اجرا گذاشتن مسئولیت خود در قبال خدا و فرزندانشان به طور جدّی فکر کنند.
۱:۱۶-۱۸. هنگامی که هم‌ایمانانمان تحت آزمایش یا آزار و اذیت قرار می‌گیرند یا زندانی می‌شوند، برای آن‌ها دعا کنیم و در کمک به آن‌ها از هیچ کاری دریغ نکنیم. — امث ۳:۲۷؛ ۱تسا ۵:۲۵.
۲:۲۲. مسیحیان، به خصوص جوانان مسیحی نباید چنان به زیبایی‌اندام، ورزش، موسیقی، تفریح و سرگرمی، سفر، گفتگوی بیهوده و امثال آن مشغول شوند که برایشان وقت کمی برای امور روحانی بماند.
[تصویر در صفحهٔ ۱۰]
آخرین نامهٔ الهامی پولُس کدام نامه است؟