برای کسب زندگی ابدی حاضرید از چه بگذرید؟
برای کسب زندگی ابدی حاضرید از چه بگذرید؟
«آدمی چه چیز را فدای جان خود خواهد ساخت؟» — مت ۱۶:۲۶.
۱. چرا عیسی سخنان ملامت‌آمیز پِطْرُس را شدیداً رد کرد؟
عیسی مسیح علنی و صریح به شاگردانش گفت که بزودی پس از تحمّل اذیت و آزار فراوان کشته خواهد شد. برای پِطْرُس رسول این گفتهٔ عیسی محال به نظر می‌رسید. پِطْرُس با نیّت خیر و لحنی ملامت‌آمیز به عیسی گفت: «حاشا از تو ای خداوند که این بر تو هرگز واقع نخواهد شد!» عیسی از او روی گرداند و به سایر شاگردانش نگاه کرد. قطعاً آن‌ها نیز با عقیدهٔ نادرست پِطْرُس موافق بودند. سپس عیسی رو به پِطْرُس کرد و گفت: «دور شو از من ای شیطان زیرا که باعث لغزش من می‌باشی، زیرا نه امور الٰهی را بلکه امور انسانی را تفکّر می‌کنی.» — مرق ۸:۳۲، ۳۳؛ مت ۱۶:۲۱-۲۳.
۲. شاگردان واقعی عیسی باید چگونه باشند؟
۲ گفته‌های بعدی عیسی شاید به پِطْرُس کمک نمود که دلیل عکس‌العمل شدید او را دریابد. عیسی ‹مردم را با شاگردان خود خواند› و به آنان گفت: «هر که خواهد از عقب من آید، خویشتن را انکار کند و صلیب [چوبهٔ شکنجهٔ] خود را برداشته، مرا متابعت نماید. زیرا هر که خواهد جان خود را نجات دهد، آن را هلاک سازد؛ و هر که جان خود را به جهت من و انجیل بر باد دهد آن را برهاند.» (مرق ۸:۳۴، ۳۵) عیسی در اینجا از واژهٔ «جان» به معنی حیات و زندگی استفاده نموده است. او به روشنی نشان داد که خود آمادهٔ قربانی زندگی‌اش است و پیروانش نیز باید خود را ‹انکار کنند› یعنی در خدمت به خدا روحیهٔ از خودگذشتگی در پیش گیرند. اگر چنین کنند پاداشی عظیم دریافت خواهند کرد. — متّیٰ ۱۶:۲۷ خوانده شود.
۳. الف) عیسی از شنوندگانش چه سؤالاتی کرد؟ ب) احتمالاً سؤال دوّم عیسی در ذهن شنوندگانش چه چیز را تداعی کرد؟
۳ در این رابطه عیسی دو سؤال مطرح نمود که انسان را به تفکّر برمی‌انگیزد. او پرسید: «شخص را چه سود دارد هر گاه تمام دنیا را ببرد و نَفْس خود را ببازد؟» و «آدمی چه چیز را به عوض جان خود بدهد؟» (مرق ۸:۳۶، ۳۷) پاسخ به سؤال اوّل مشخص است زیرا شخص را چه حاصل اگر همهٔ مال دنیا را داشته باشد اما جان خود را از دست بدهد. عیسی در سؤال دوّم می‌پرسد: «آدمی چه چیز را به عوض جان خود بدهد؟» شاید این سؤال اتهام شیطان به ایّوب را در ذهن شنوندگان عیسی تداعی کرد. شیطان انسان‌ها را چنین متهم کرد: «هر چه انسان دارد برای جان خود خواهد داد.» (ایو ۲:۴) برای کسانی که یَهُوَه را نمی‌پرستند شاید این ادعای شیطان درست به نظر آید. بسیاری برای نجات جان خود حاضرند هر چیز را زیر پا گذارند. اما مسیحیان در این مورد دیدی متفاوت دارند.
۴. چرا برای مسیحیان سؤالات عیسی مفهومی عمیق‌تر دارند؟
۴ سؤالات عیسی برای ما مسیحیان مفهومی عمیق‌تر دارد. ما می‌دانیم که عیسی به زمین نیامد تا در این دنیای شریر برای ما ثروت، عمر طولانی و سلامتی جسمی آورد. در حقیقت او به زمین آمد که برای ما راه زندگی جاودانی به دنیای جدید را باز سازد؛ زندگی‌ای که همگی ما آن را ارج می‌نهیم. (یو ۳:۱۶) سؤال اوّل عیسی برای فرد مسیحی این مفهوم را دارد که «چه فایده اگر کسی همهٔ دنیا را داشته باشد اما از زندگی ابدی محروم گردد؟» (۱یو ۲:۱۵-۱۷) برای این که بتوانیم سؤال دوّم عیسی را پاسخ دهیم بجاست که هر یک از ما از خود بپرسیم: ‹برای دستیابی به حیات جاودانی در دنیای جدید تا چه حد حاضرم ازخودگذشتگی نشان دهم؟› جواب این سؤال را می‌توان در شیوهٔ زندگی خود جستجو کرد. هر چه ایمان ما به حیات جاودانی استوارتر باشد بیشتر در زندگی ازخودگذشتگی نشان می‌دهیم. — با یوحنّا ۱۲:۲۵ مقایسه شود.
۵. چگونه می‌توانیم از موهبت زندگی ابدی برخوردار شویم؟
۵ البته منظور عیسی این نبود که ما با تلاش‌هایمان می‌توانیم به زندگی ابدی دست یابیم. در حقیقت زندگی و حیات موهبتی از طرف خداست. حتی زندگی ما در حال حاضر نیز هدیه‌ای از طرف اوست. باید به یاد داشته باشیم که ما نمی‌توانیم به هیچ شکلی زندگی را بخریم یا به دست آوریم. تنها راهی که می‌توانیم این موهبت یعنی زندگی ابدی را به دست آوریم ‹ایمان به عیسی مسیح› و یَهُوَه است، زیرا پاداشی که یَهُوَه به «جویندگان» خود می‌دهد حیات جاودانی است. (غلا ۲:۱۶؛ عبر ۱۱:۶) پس باید ایمان خود را با اَعمالمان ابراز نماییم، زیرا که ‹ایمان بدون اَعمال مرده است.› (یعقو ۲:۲۶) بنابر این هنگامی که روی این سؤال عیسی تعمّق می‌کنیم بجاست که با جدّیت در مورد این دو نکته نیز بیندشیم؛ اوّل این که اکنون تا چه حد حاضریم از خواسته‌های خود در این دنیا بگذریم. و دوّم این که در خدمتمان به یَهُوَه چگونه نشان می‌دهیم که ایمانی زنده داریم.
«عیسی خوشی خود را طالب نبود»
۶. عیسی به چه چیز اولویت می‌داد؟
۶ عیسی در پی زرق و برق دنیا و راحتی و آسایش خود نبود، بلکه توجه خود را روی مسائل مهم‌تری متمرکز ساخته بود. زندگی‌او بر محور ازخودگذشتگی و اطاعت از خدا قرار داشت. عیسی رضایت و خوشنودی خود را طالب نبود، بلکه ‹کارهای پسندیدهٔ خدا را به جا می‌آورد.› (یو ۸:۲۹) اما او تا چه حد حاضر بود آنچه پسندیدهٔ یَهُوَه است به جا آورد؟
۷، ۸. الف) عیسی چه ازخودگذشتگی‌ای نشان داد، و چه پاداشی دریافت کرد؟ ب) ما باید از خود چه سؤالی کنیم؟
۷ یک بار عیسی به شاگردانش چنین گفت: «پسر انسان نیامد تا مخدوم شود بلکه تا خدمت کند و جان خود را در راه بسیاری فدا سازد.» (مت ۲۰:۲۸) قبل از این، زمانی که عیسی برای اوّلین بار به شاگردانش اظهار نمود که زندگی‌اش را فدا خواهد کرد، پِطْرُس به او گفت که لازم نیست تا این حد زندگی را به خود سخت گیرد. اما عیسی تحت تأثیر گفتهٔ او قرار نگرفت. او با کمال میل زندگی انسانی خود را برای بشر داد و با این عمل فداکارانه آیندهٔ خود را در خدمت به یَهُوَه تضمین کرد. آری، رستاخیز پیدا کرد و «به دست راست خدا بالا برده شد.» (اعما ۲:۳۲، ۳۳) به این ترتیب نمونه‌ای عالی برای ما به جا گذاشت.
۸ پند پولُس رسول به مسیحیان در روم این بود که ‹خوشی خود را طالب نباشند› و به آنان یادآور شد که «مسیح نیز خوشی خود را طالب نمی‌بود.» (روم ۱۵:۱-۳) ما مسیحیان تا چه حد این پند پولُس را به کار می‌گیریم و عیسی را در فداکاری و ازخودگذشتگی الگو قرار می‌دهیم؟
یَهُوَه مستحق بهترین قربانی‌هاست
۹. وقف ما به یَهُوَه به چه مفهوم است؟
۹ در شریعت برای غلامان عبری قانونی وجود داشت مبنی بر این که آنان می‌بایست در سال هفتم غلامی خود یا سال یوبیل آزاد می‌شدند. این قانون تبصره‌ای نیز داشت. اگر غلامی ارباب و آقای خود را صمیمانه دوست می‌داشت، می‌توانست تا آخر عمر در خانهٔ او غلامی کند. (تثنیه ۱۵:۱۲، ۱۶، ۱۷ خوانده شود.) ما نیز هنگامی که خود را وقف یَهُوَه ساختیم تصمیم گرفتیم از امیال و خواسته‌های خود بگذریم و با کمال میل خواست و ارادهٔ مالک و آفریدگارمان را در زندگی به انجام رسانیم. با وقف خود به یَهُوَه نشان داده‌ایم که او را صمیمانه دوست داریم و می‌خواهیم تا ابد به خواست و ارادهٔ او عمل کنیم.
۱۰. چرا یَهُوَه آقا و مالک ماست، و این واقعیت باید چه تأثیری بر اَعمال و افکار ما داشته باشد؟
۱۰ ما شما عزیزانی را که اکنون کتاب مقدّس را با شاهدان یَهُوَه مطالعه می‌کنید و در فعالیت موعظه و جلسات مسیحی شرکت می‌نمایید بسیار تحسین می‌کنیم. همچنین امیداوریم که بزودی بر آن شوید که خود را به یَهُوَه وقف کنید و همانند «خواجه‌سرای حبشی» از خود بپرسید: «از تعمید یافتنم چه چیز مانع می‌باشد؟» (اعما ۸:۳۵، ۳۶) بدین شکل، رابطه‌تان با خدا همانند مسیحیانی می‌شود که پولُس به آنان می‌نویسد: «از آن خود نیستید، زیرا که به قیمتی خریده شدید.» (۱قر ۶:۱۹، ۲۰) چه آتیهٔ حکومت در آسمان در انتظارمان باشد، چه زندگی ابدی روی زمین، همگی ما خود را به یَهُوَه وقف کرده‌ایم و او آقا و مالک ماست. پس چقدر مهم است که امیال و خواسته‌های شخصی خود را زیر پا بگذاریم و تلاش کنیم که ‹غلام انسان نشویم.› (۱قر ۷:۲۳) براستی موهبتی والاست که می‌توانیم یَهُوَه را وفادارانه خدمت کنیم و غلامانی مفید برای او باشیم!
۱۱. مسیحیان باید چه قربانی‌ای به خدا تقدیم کنند، و این قربانی را چگونه می‌توان با قربانی‌ای که مطابق شریعت موسی تقدیم می‌شد مقایسه کرد؟
۱۱ پولُس به هم‌ایمانانش چنین تذکر داد: «بدن‌های خود را قربانی زندهٔ مقدّس پسندیدهٔ خدا بگذرانید که عبادت معقول شما است.» (روم ۱۲:۱) گفته‌های او برای مسیحیان یهودی‌نژاد یادآور قربانی‌هایی بود که قبل از آن برای پرستش خدا می‌گذراندند. هر اسرائیلی در شریعت موسی موظف بود بهترین حیوانات را برای خدا قربانی کند. اگر حیوان نقص یا عیبی داشت مقبول واقع نمی‌شد. (ملا ۱:۸، ۱۳) ما نیز خود را به عنوان قربانی زنده به یَهُوَه تقدیم می‌کنیم و می‌خواهیم بهترین بخش آن را برای او کنار گذاریم. حال اگر بعد از رفع تمام نیازها و خواسته‌های شخصی خود آنچه باقی ماند به یَهُوَه دهیم، آیا می‌توانیم این قربانی را مقبول بخوانیم؟ خیر. اگر خود را به یَهُوَه وقف کرده‌ایم پس باید زندگی خود را نیز بی‌کم‌وکاست به او تقدیم کنیم؛ یعنی این که با تمام نیرو و توانایی خود او را خدمت کنیم و آنچه در اختیار داریم در راه او صرف کنیم. (کول ۳:۲۳) ما چگونه می‌توانیم قربانی‌ای بی‌عیب و نقص به یَهُوَه تقدیم کنیم؟
فرصت‌ها را غنیمت بشماریم
۱۲، ۱۳. چگونه می‌توانیم قربانی خود را به بهترین شکل ممکن به یَهُوَه تقدیم کنیم؟
۱۲ یکی از راه‌هایی که می‌توانیم قربانی خود را به بهترین شکل ممکن به یَهُوَه تقدیم کنیم استفادهٔ بجا از وقتمان است. (اَفَسُسیان ۵:۱۵، ۱۶ خوانده شود.) برای این منظور باید از خود خویشتنداری نشان دهیم. تأثیرات این دنیا و ناکاملی، ما را بر آن می‌دارد که وقت خود را تنها برای لذات و منافع شخصی به کار گیریم. درست است که «برای هر چیز زمانی است» و ما مسیحیان نیز زمانی را برای استراحت و زمانی را برای کسب درآمد به منظور انجام مسئولیت‌های مسیحی خود احتیاج داریم. (جا ۳:۱) اما یک مسیحی وقف‌شده باید معقول باشد و از وقت خود بجا استفاده کند.
۱۳ هنگامی که پولُس در آتن بود متوجه شد که «تمام اهالی آتن و حتی خارجیان آنجا گویی کاری نداشتند بجز این که دور هم جمع شوند و تمام وقت خود را صرف گفتگو در بارهٔ عقاید تازه کنند.» (اعما ۱۷:۲۱، ترجم‍هٔ تفسیری) امروزه نیز بسیاری وقت خود را به شکلی مشابه تلف می‌کنند. تلویزیون، بازی‌های کامپیوتری، اینترنت و سایر سرگرمی‌ها و تفریحات امروزی سبب اتلاف وقت بسیاری از مردم می‌شود. اگر ما وقت خود را با چنین سرگرمی‌هایی پر کنیم، دیگر فرصتی برای مطالعهٔ کلام خدا باقی نخواهد ماند. شاید حتی تصوّر کنیم که چنان مشغولیم که دیگر وقتی برایمان باقی نمی‌ماند تا به «چیزهای بهتر» یعنی اموری که مربوط به پرستش یَهُوَه است بپردازیم. — فیل ۱:۹، ۱۰.
۱۴. چه سؤالاتی را باید جداً بررسی کنیم؟
۱۴ ما خادمان خدا بجاست از خود بپرسیم: ‹آیا برنامهٔ منظم روزانه‌ای برای مطالعهٔ کتاب مقدّس، تعمّق در آن و دعا دارم؟› (مز ۷۷:۱۲؛ ۱۱۹:۹۷؛ ۱تسا ۵:۱۷) ‹آیا زمانی را برای آماده کردن دروس جلسات اختصاص می‌دهم؟ آیا دیگران را با جواب‌های خود در طی جلسات تشویق می‌کنم؟› (مز ۱۲۲:۱؛ عبر ۲:۱۲) در کتاب مقدّس آمده است که پولُس و بَرنابا در سفر به ایقونیه «مدت زیادی در آن شهر ماندند و بدون ترس دربارهٔ خداوند سخن می‌گفتند.» (اعما ۱۴:۳، انجیل شریف) آیا شما می‌توانید شرایط زندگی خود را به نحوی تغییر دهید تا زمان بیشتری، حتی همچون پولُس «مدت زیادی» را در خدمت موعظه بگذرانید یا به خدمت پیشگامی مشغول شوید؟ — عبرانیان ۱۳:۱۵ خوانده شود.
۱۵. پیران جماعت چگونه از وقت خود بجا استفاده می‌کنند؟
۱۵ هنگامی که پولُس رسول و بَرنابا به ملاقات جماعت انطاکیه رفتند «مدت مدیدی با شاگردان به سر بردند» تا آنان را تشویق و دلگرم کنند. (اعما ۱۴:۲۸) پیران مسیحی مهربان نیز وقت خود را برای تشویق و دلگرمی دیگر خادمان خدا صرف می‌کنند. علاوه بر خدمت موعظه این پیران سخت تلاش می‌کنند تا برادران را شبانی کنند، برّه‌های گمشدهٔ عیسی را به آغوش گرم جماعت بازگردانند، بیماران را یاری دهند و به بسیاری از وظایف دیگر جماعت رسیدگی کنند. آیا شما برادران تعمیدیافته شرایط آن را دارید که وظایفی را در خدمت به یَهُوَه بر دوش گیرید؟
۱۶. ما مسیحیان با انجام چه فعالیت‌هایی می‌توانیم به ‹جمیع مردم احسان نماییم، علی‌الخصوص به اهل بیت ایمان›؟
۱۶ بسیاری با کمک رسانی به مصیبت‌دیدگان فجایع طبیعی و فجایعی که عامل آن انسان‌ها بوده‌اند رضایت و شادی کسب کرده‌اند. برای نمونه خواهری که ۶۵ سال دارد و در بیت‌ئیل خدمت می‌کند چندین بار برای کمک‌رسانی به چنین مناطق مصیبت‌زده‌ای سفر کرد. چرا این خواهر تعطیلات خود را به این کار اختصاص داد؟ او می‌گوید: «با وجود این که تخصص خاصی ندارم، اما این افتخار را داشتم در جایی که نیاز به کمک بود خدمت کنم. دیدن ایمان قوی برادران و خواهرانم که تمام دارایی خود را از دست داده بودند ایمان مرا نیز تقویت می‌کرد.» به علاوه، در سراسر دنیا هزاران نفر در بازسازی و بنای سالن‌های ملکوت و سالن‌های مجمع فعالیت داشته‌اند. ما مسیحیان با شرکت در چنین فعالیت‌هایی با ازخودگذشتگی به ‹جمیع مردم احسان می‌نماییم، علی‌الخصوص با اهل بیت ایمان.› — غلا ۶:۱۰.
‹من هر روزه همراه شما می‌باشم›
۱۷. برای رسیدن به موهبت زندگی ابدی چه باید کرد؟
۱۷ بزودی افرادی که با خدا بیگانه‌اند نابود می‌گردند. ما از زمان دقیق این رویداد بی‌خبریم. اما می‌دانیم که «وقت تنگ است» و «صورت این جهان در گذر است.» (۱قُرِنتیان ۷:۲۹-۳۱ خوانده شود.) آگاهی از کوتاه بودن این زمان ما را به یاد سؤال عیسی می‌اندازد که پرسید: «آدمی چه چیز را به عوض جان خود بدهد؟» برای رسیدن به موهبت زندگی ابدی ما حاضریم در راه یَهُوَه هر گونه ازخودگذشتگی و فداکاری را به جان بخریم. (۱تیمو ۶:۱۹) بلی، بسیار پراهمیت است که پند عیسی را به گوش گرفته او را ‹متابعت کنیم› و ‹اوّل ملکوت خدا را بطلبیم.› — مت ۶:۳۱-۳۳؛ ۲۴:۱۳.
۱۸. ما چه اعتمادی داریم، و چرا؟
۱۸ آری، پیروی از عیسی همیشه آسان نیست، همان طور که او گفته بود برخی پیروانش در راه او زندگی خود را از دست دادند. ما همانند عیسی همواره مراقبیم در دام راحتی و آسایش این دنیا گرفتار نشویم و به وعدهٔ عیسی به مسیحیان مسح‌شدهٔ قرن اوّل اطمینان کامل داریم که گفت: «من هر روزه تا انقضای عالَم همراه شما می‌باشم.» (مت ۲۸:۲۰) باشد که وقت و توانایی‌های خود را تا حد امکان در خدمت به خدا به کار گیریم. ما برای موهبت زندگی ارزش قائلیم و اطمینان داریم که یَهُوَه می‌تواند ما را از مصیبت عظیم رهایی بخشد یا در دنیای جدید به زندگی بازگرداند. — عبر ۶:۱۰.
مرور مقاله
• عیسی میل و آمادگی خود را برای خدمت به خدا و مردم چگونه نشان داد؟
• چرا ما مسیحیان باید ازخودگذشتگی نشان دهیم، و چگونه؟
• در اسرائیل باستان، چه قربانی‌هایی در نظر یَهُوَه قابل قبول بود، و ما امروزه چگونه باید رفتار کنیم؟
• چگونه می‌توانیم از وقتمان معقولانه استفاده کنیم؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصاویر در صفحهٔ ۲۹]
عیسی همیشه در پی رضایت و خوشنودی خدا بود
[تصویر در صفحهٔ ۳۱]
اسرائیلیان با تقدیم بهترین قربانی‌های خود از پرستش یَهُوَه پشتیبانی می‌کردند
[تصاویر در صفحهٔ ۳۲]
وقت را غنمیت شماریم و خدا را خوشنود سازیم