یَهُوَه به دعای خالصانه پاسخ می‌گوید
یَهُوَه به دعای خالصانه پاسخ می‌گوید
«بدانند تو که اسمت یهُوَه می‌باشد، به تنها بر تمامی زمین متعال هستی.» — مز ۸۳:۱۸.
۱، ۲. الف) بسیاری از افراد با پی بردن به نام خدا چه احساسی می‌کنند؟ ب) در خصوص مزمور ۸۳ چه سؤالاتی مطرح می‌شود؟
خانمی کاتولیک پریشان‌حال از واقعه‌ای که در همسایگی‌اش روی داده بود برای کمک پیش کشیشی رفت. اما کشیش حتی حاضر به صحبت با او نشد. او دلسرد و ناامید از آنچه پیش آمده بود به خدا چنین دعا کرد: «ای خدا می‌دانم که تو هستی. لطفاً به من کمک کن تا تو را بشناسم.» بعد از مدتی شاهدان یَهُوَه به دیدنش آمدند. او از کتاب مقدّس تعالیم بسیاری آموخت و توانست به شناخت و دلگرمی‌ای که به دنبال آن بود برسد. برای مثال، دانست که خدا نامی دارد و نام او یَهُوَه است. این مطلب او را بسیار تحت تأثیر قرار داد. او می‌گوید: «تصوّرش را بکنید، بالاخره خدایی که از بچگی می‌خواستم بشناسم، شناختم.»
۲ بسیاری وقتی به نام خدا پی می‌برند احساسی مشابه دارند. برخی این نام را برای اوّلین بار در مزمور ۸۳:۱۸ خوانده‌اند که می‌گوید: «بدانند تو که اسمت یهُوَه می‌باشد، به تنها بر تمامی زمین متعال هستی.» آیا تا به حال فکر کرده‌اید که مزمور ۸۳ به چه دلیل نوشته شده است؟ در آینده چه رویدادهایی به فردفرد انسان‌ها ثابت خواهد کرد که یَهُوَه خدای متعال است؟ و ما از این مزمور چه می‌آموزیم؟ در ادامهٔ مقاله این سؤالات را بررسی خواهیم کرد. *
تبانی علیه قوم خدا
۳، ۴. چه کسی مزمور ۸۳ را سروده است، و سُرایندهٔ آن به چه حملاتی اشاره می‌کند؟
۳ در توضیح آغازین مزمور ۸۳ چنین آمده است: «سرود و مزمور آساف.» آساف لاوی یکی از نوازندگان دربار داود بود. احتمالاً سرایندهٔ این مزمور یکی از نوادگان اوست. مزمورنویس در این مزمور از خدا استدعا می‌کند که متعال بودن خود را ثابت کند و از نام و حیثیت خود دفاع نماید. قاعدتاً این مزمور پس از مرگ سلیمان سروده شده است. زیرا در زمان پادشاهی داود و سلیمان، پادشاه صور با اسرائیلیان رابطه‌ای دوستانه داشت. اما، این مزمور اشاره می‌کند که اهالی صور با دشمنان قوم خدا همدست شده‌اند.
۴ ده قوم که اطراف سرزمین اسرائیل سکنی داشتند برای نابودی قوم خدا تبانی کرده بودند. در این مزمور نام این ده قوم چنین آمده است: «خیمه‌های اَدوم و اسماعیلیان و مُوآب و هاجریان. جَبَال و عَمّون و عَمالیق و فلسطین با ساکنان صور. آشور نیز با ایشان متفق شدند.» (مز ۸۳:۶-۸) این مزمور به کدام رویداد تاریخی مربوط می‌شود؟ برخی بر این عقیده‌اند که این مزمور به حملهٔ عامون، مُوآب و اهالی کوه سعیر که در زمان یهوشافاط با یکدیگر متحد شده بودند اشاره دارد. (۲توا ۲۰:۱-۲۶) گروهی دیگر معتقدند که منظور مزمورنویس در اینجا به طور کلی همسایگان متخاصم اسرائیل در طول تاریخ است.
۵. امروزه پرستندگان یهُوَه از مزمور ۸۳ چه فایده‌ای می‌برند؟
۵ مسلّم است که این مزمور زمانی که قوم خدا در خطر بودند الهام شده است. در عصر حاضر نیز دشمنان با حملات پی‌درپی‌شان قصد نابودی خادمان خدا را داشته‌اند. از این رو، امروزه نیز خادمان خدا می‌توانند از این مزمور فایده برند و دلگرم شوند. همچنین در آینده‌ای نزدیک زمانی که جوج از زمین ماجوج در حملهٔ نهایی خود به قصد نابودی پرستندگان یهُوَه آمادهٔ رزم شود، این مزمور مایهٔ تقویت خاطر این پرستندگان خواهد بود. — حِزْقِیال ۳۸:۲، ۸، ۹، ۱۶ خوانده شود.
پراهمیت‌ترین موضوع برای مزمورنویس
۶، ۷. الف) مزمورنویس در ابتدای دعای خود در مزمور ۸۳ به چه نکته‌ای اشاره می‌کند؟ ب) پراهمیت‌ترین موضوع برای مزمورنویس چه بود؟
۶ مزمورنویس افکار و احساساتش را در دعا چنین بیان کرده است: «ای خدا تو را خاموشی نباشد! ای خدا ساکت مباش و میارام! زیرا اینک دشمنانت شورش می‌کنند و آنانی که از تو نفرت دارند، سر خود را برافراشته‌اند. بر قوم تو مَکاید می‌اندیشند و بر پناه‌آوردگان تو مشورت می‌کنند. . . . زیرا به یک دل با هم مشورت می‌کنند و بر ضدّ تو عهد بسته‌اند.» — مز ۸۳:۱-۳، ۵.
۷ شکی نیست که مزمورنویس در چنین شرایط مخاطره‌آمیزی نگران امنیت خود و خانواده‌اش بود. اما پراهمیت‌ترین موضوع برای او چه بود؟ موضوع اصلی دعای او حیثیت نام الٰهی و رفتار دشمنان با قوم منتخب خدا بود. باشد که ما نیز همانند آساف در برخورد با نگرانی‌ها و مشکلات زندگی دیدی معقول داشته باشیم تا بتوانیم روزهای سخت این نظام کنونی را متحمّل گردیم. — متّیٰ ۶:۹، ۱۰ خوانده شود.
۸. دشمنان قوم خدا با چه نیّتی علیه آنان همدست گردیدند؟
۸ مزمورنویس از قول دشمنان اسرائیل چنین نقل می‌کند: «بیایید ایشان را هلاک کنیم تا قومی نباشند و نام اسرائیل دیگر مذکور نشود.» (مز ۸۳:۴) قطعاً این دشمنان شدیداً از قوم منتخب خدا نفرت داشتند. اما نیّت دیگری آنان را با یکدیگر همدست ساخته بود. آنان به سرزمین اسرائیل چشم طمع دوخته بودند و با تکبّر می‌گفتند که بیایید «مساکن خدا را برای خویشتن تصرّف نماییم.» (مز ۸۳:۱۲) آیا خادمان خدا در دوران حاضر نیز با چنین وضعیتی روبرویند؟ بلی.
‹مسکن قدس خدا›
۹، ۱۰. الف) در دوران باستان مسکن قدس خدا شامل چه بود؟ ب) چه برکاتی نصیب مسح‌شدگان و «گوسفندان دیگر» می‌گردد؟
۹ در دوران باستان، سرزمین موعود به مسکن قدس خدا معروف بود. اسرائیلیان پس از رهایی از مصر در سرود پیروزی‌شان چنین خواندند: «این قومِ خویش را که فدیه دادی، به رحمانیت خود، رهبری نمودی. ایشان را به قوّت خویش به سوی مسکن قدس خود هدایت کردی.» (خرو ۱۵:۱۳) بعدها «مسکن قدس» شامل معبد و کاهنان آن، همچنین شهر اورشلیم به عنوان پایتخت و سلسله‌ای از پادشاهان از نسل داود که بر تخت یَهُوَه می‌نشستند می‌شد. (۱توا ۲۹:۲۳) به این دلیل نیز عیسی اورشلیم را «شهر پادشاه عظیم» خواند. — مت ۵:۳۵.
۱۰ در دوران حاضر چطور؟ در سال ۳۳ م. قومی جدید، یعنی «اسرائیل خدا» متولّد شد. (غلا ۶:۱۶) این قوم از برادران مسح‌شدهٔ مسیح تشکیل شده است که شهود واقعی یَهُوَه خدایند و نام خدا را جلال می‌دهند، عملی که اسرائیلیان در انجام آن کوتاهی کردند. (اشع ۴۳:۱۰؛ ۱پطر ۲:۹) یَهُوَه همان وعده‌ای را به این قوم داد که به قوم اسرائیل داده بود و گفت: «خدای ایشان خواهم بود، و ایشان قوم من خواهند بود.» (۲قر ۶:۱۶؛ لاو ۲۶:۱۲) در سال ۱۹۱۹ یَهُوَه به گروهی از «اسرائیل خدا» که بر زمین بودند، مسئولیتی والا محوّل کرد. یَهُوَه مسئولیت گرداندن فعالیت‌های مربوط به پرستش را به آنان داد و به اصطلاح «ولایتی» به آنان واگذار نمود. به این ترتیب آنان از برکات شادی‌آور این خدمت و بهشتی روحانی بهره بردند. (اشع ۶۶:۸) از سال ۱۹۳۰ میلیون‌ها نفر از «گوسفندان دیگر» به آنان پیوستند. (یو ۱۰:۱۶) شادی و برکات روحانی‌ای که مسیحیان امروزه از آن برخوردارند گواهِ روشنِ این حقیقت است که تابعیت از یَهُوَه به نفع انسان‌هاست. (مزمور ۹۱:۱، ۲ خوانده شود.) می‌توان تصوّر کرد که این امر تا چه حد شیطان را غضبناک می‌کند!
۱۱. هدف اصلی دشمنان خدا چیست؟
۱۱ طی ایّام آخر، شیطان و آنانی که خواست او را بر زمین انجام می‌دهند با خادمان مسح‌شده و یاران آن‌ها مخالفت می‌ورزند. برای نمونه، شیطان از حکومت نازی در اروپای غربی و دولت کمونیست شوروی در اروپای شرقی علیه خادمان خدا استفاده نمود. همچنین در بسیاری از کشورهای دیگر نیز خادمان خدا با مخالفت روبرو بوده‌اند. البته این مخالفت‌ها همچنان ادامه خواهد داشت، به خصوص در زمانی که جوج از زمین ماجوج حملهٔ نهایی خود را آغاز نماید. همانند گذشته در این حمله نیز مخالفان املاک و دارایی قوم خدا را به تصرّف در خواهند آورد. شیطان می‌خواهد که قوم خدا را چنان در هم شکند که دیگر هیچ کس، از شاهدان یَهُوَه نامی نبرد. این اَعمال سرکشی در برابر حاکمیت خداست. یَهُوَه این حرکت را چگونه پاسخ می‌دهد؟ در ادامهٔ این مقاله به سخنان مزمورنویس توجه کنید.
پیروزی یَهُوَه بر دشمنان
۱۲-۱۴. مزمورنویس در بارهٔ دو پیروزی تاریخی در نزدیکی شهر مَجِدّو چه می‌نویسد؟
۱۲ مزمورنویس به توانایی یَهُوَه برای عقیم ساختن توطئه‌های دشمنان اعتماد و اطمینانی کامل داشت. او در مزمور ۸۳ به دو پیروزی مهم اسرائیلیان در نزدیکی شهر قدیمی مَجِدّو اشاره می‌کند. این شهر باستانی در دشت مَجِدّو که کوه‌ها آن را احاطه کرده بودند، واقع بود. در تابستان بستر رودخانهٔ بی‌آب قیشون در میان این دشت دیده می‌شد و در زمستان پس از باران‌های فراوان سیلاب در دشت جاری می‌شد. به همین دلیل این منطقه به «آب‌های مَجِدّو» نیز معروف است. — داو ۴:۱۳؛ ۵:۱۹.
۱۳ حدود پانزده کیلومتر در میان دشت مَجِدّو تپهٔ موره واقع است. در زمان یکی از داوران اسرائیل به نام جِدْعُون، ارتشی متشکل از «مدیان و عَمالیق و جمیع بنی‌مشرق» برای جنگ با اسرائیلیان در این منطقه گرد هم آمدند. (داو ۷:۱، ۱۲) سپاه کوچک جِدْعُون متشکل از ۳۰۰ مرد جنگی توانستند با کمک یَهُوَه نیروهای دشمن را شکست دهند. چگونه؟ آنان مطابق راهنمایی یَهُوَه، در شب مشعل‌هایشان را در کوزه‌ها مخفی کردند و اردوگاه دشمن را محاصره نمودند. با فرمان جِدْعُون کوزه‌ها را شکستند و شعلهٔ مشعل‌ها نمایان گردید. هم‌زمان شیپورها را به صدا در آوردند و فریاد زدند ‹شمشیر یَهُوَه و جِدْعُون.› دشمنان چنان گیج و سردرگم شدند که شروع به کشتن یکدیگر کردند. آنانی که از این مهلکه جان سالم به در بردند از طریق رودخانهٔ اردن پا به فرار گذاشتند. در این میان برای تقویت نیروهای اسرائیلی، اسرائیلیان بیشتری به آنان پیوستند و فراریان را تعقیب کردند و کشتند. در این ماجرا ۱۲۰٬۰۰۰ نفر از نیروهای دشمن کشته شدند. — داو ۷:۱۹-۲۵؛ ۸:۱۰.
۱۴ در حدود شش کیلومتری تپهٔ موره، در میان دشت مَجِدّو، کوه تابور واقع است. در آنجا باراق، داور قوم اسرائیل ۱۰٬۰۰۰ اسرائیلی را گرد هم آورده بود تا با سپاه یابین، پادشاه کنعانی حاصُور روبرو شود. این لشکر کنعانی به فرماندهی سِیسَرا دارای ۹۰۰ عرابهٔ جنگی بود که روی چرخ‌های آن‌ها تیغه‌های آهنی نصب شده بود. ارتش مجهز سِیسَرا با دیدن سپاه ضعیف اسرائیل بر کوه تابور با اطمینان از پیروزی‌شان به دشت مَجِدّو سرازیر شدند، اما در آنجا به دام افتادند. در کتاب مقدّس آمده است: ‹یَهُوَه سِیسَرا و تمامی عرابه‌ها و تمامی لشکرش› را به وحشت انداخت. احتمالاً بارانی شدید و ناگهانی سبب طغیان رود قیشون می‌شود و عرابه‌های جنگی دشمن در گل فرو می‌روند. کتاب مقدّس می‌گوید تمامی ارتش سِیسَرا به دست اسرائیلیان کشته شدند. — داو ۴:۱۳-۱۶؛ ۵:۱۹-۲۱.
۱۵. الف) مزمورنویس در دعا از یَهُوَه چه می‌خواهد؟ ب) نام جنگ پایانی خدا یادآور چیست؟
۱۵ مزمورنویس به یَهُوَه التماس می‌کند که همانند گذشته دشمنان اسرائیل را نابود کند. او در دعایش می‌گوید: «بدیشان عمل نما چنانکه به مدیان کردی. چنانکه به سِیسَرا و یابین در وادی قیشون. که در عَینْ‌دوُر هلاک شدند و سرگین برای زمین گردیدند.» (مز ۸۳:۹، ۱۰) درخور توجه است که جنگ پایانی خدا با دنیای شیطان نیز حارمَجِدّون (یعنی کوه مَجِدّو) نامیده شده است. این نام یادآور نبردهای سرنوشت‌ساز در منطقهٔ نزدیک مَجِدّو است. پیروزی‌های یَهُوَه در گذشته در این منطقه به ما اطمینان می‌دهد که او حتماً در جنگ حارمَجِدّون پیروز می‌گردد. — مکا ۱۶:۱۳-۱۶.
در دعا از یَهُوَه بخواهیم متعال بودنش را ثابت کند
۱۶. این که روی مخالفان به ‹ذلّت پر شده است› به چه مفهوم است؟
۱۶ یَهُوَه در این ایّام آخر تمام تلاش‌ها را برای نابودی قومش عقیم می‌سازد. (۲تیمو ۳:۱) از این رو مخالفان او ذلیل و حقیر شده‌اند. در مزمور ۸۳:۱۶ این امر چنین بیان شده است: ‹روی‌های ایشان را به ذلّت پر کن تا نام تو را ای یَهُوَه بطلبند.› در هر کشور تلاش مخالفان برای ساکت کردن شاهدان یَهُوَه با شکستی ذلّت‌بار روبرو شده است. حتی استواری و استقامت پرستندگان یَهُوَه شهادتی بوده است بر صادق‌دلان تا ‹نام خدا را بطلبند.› در شماری از کشورهایی که شاهدان یَهُوَه قربانی اذیت و آزار شده‌اند اکنون ده‌ها هزار یا حتی صدها هزار نفر با شادی یَهُوَه را پرستش می‌کنند. براستی که چه پیروزی‌ای برای یَهُوَه و چه شکست و ذلتی برای دشمنان او! — اِرْمیا ۱:۱۹ خوانده شود.
۱۷. برای بشر چه فرصتی باقی است، و زمانی که دولت‌ها در صدد نابودی ما برآیند چه گفته‌ای را به یاد خواهیم آورد؟
۱۷ ما می‌دانیم که نبرد هنوز پایان نیافته است و همچنان مژدهٔ کلام خدا را حتی به مخالفان نیز می‌رسانیم. (مت ۲۴:۱۴، ۲۱) البته، برای توبه و نجات مخالفین فرصت چندانی باقی نمانده است. نام و حیثیت خدا بسیار بیش از نجات انسان‌ها اهمیت دارد. (حِزْقِیال ۳۸:۲۳ خوانده شود.) زمانی که تمام دولت‌ها برای نابودی قوم خدا گرد هم آیند، ما این دعای مزمورنویس را به خاطر خواهیم آورد که می‌گوید: «خجل و پریشان بشوند تا ابدالآباد و شرمنده و هلاک گردند.» — مز ۸۳:۱۷.
۱۸، ۱۹. الف) چه چیز در انتظار آنانی است که با سرسختی در مقابل حاکمیت یَهُوَه قد علم می‌کنند؟ ب) این که به زودی یَهُوَه متعال بودن خود و حاکمیتش را به اثبات می‌رساند چه تأثیری بر شما دارد؟
۱۸ کسانی که سرسختانه در مقابل حاکمیت یَهُوَه قد علم کرده‌اند سرافکنده می‌شوند. کلام خدا نشان می‌دهد آنانی که «انجیل خداوند ما عیسی مسیح را اطاعت نمی‌کنند» در حارمَجِدّون به «هلاکت جاودانی» می‌رسند. (۲تسا ۱:۷-۹) نابودی شریران و نجات پرستندگان یَهُوَه گواهی مسلّم بر متعال بودن یَهُوَه خداست. پیروزی عظیم خدا برای صالحان در دنیای جدید به یادماندنی خواهد بود. ‹عادلان و ظالمانی› که رستاخیز پیدا می‌کنند اَعمال فوق‌العادهٔ یَهُوَه را خواهند آموخت. (اعما ۲۴:۱۵) در دنیای جدید رستاخیزیافتگان به عین خواهند دید که بهترین زندگی، زندگی زیر لوای حاکمیت خداست. و در میان رستاخیزیافتگان صادق‌دلانی هستند که خیلی زود در خواهند یافت که یَهُوَه خدای متعال است.
۱۹ براستی که یَهُوَه برای پرستندگان وفادارش چه آیندهٔ دلپذیری در نظر دارد! دعای ما نیز این است که یَهُوَه به زودی درخواست مزمورنویس را به طور کامل اجابت نماید که می‌گوید: «[دشمنانت] خجل و پریشان بشوند تا ابدالآباد و شرمنده و هلاک گردند. و بدانند تو که اسمت یهُوَه می‌باشد، به تنها بر تمامی زمین متعال هستی.» — مز ۸۳:۱۷، ۱۸.
[پاورقی]
مرور مقاله
• زمانی که مزمور ۸۳ نوشته شد اسرائیلیان در چه وضعیتی بودند؟
• پر اهمیت‌ترین موضوع برای نگارندهٔ مزمور ۸۳ چه بود؟
• امروزه شیطان با چه کسانی سر دشمنی دارد؟
• یَهُوَه به درخواستی که در مزمور ۸۳:۱۸ آمده است چگونه پاسخ خواهد داد؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[نقشه در صفحهٔ ۱۸]
(برای دیدن شکل صحیح به نشریه رجوع شود)
جنگ‌هایی که در قدیم در نزدیکی مَجِدّو صورت گرفت چگونه به آیندهٔ ما مرتبط است؟
رود قیشون
حَروشَت
کوه کَرْمَل
دشت یزْرَعِیل
مَجِدّو
تَعَنَک
کوه جِلْبُوع
چاه حرود
موره
عَینْ‌دوُر
کوه تابور
دریای جلیل
رود اردن
[تصویر در صفحهٔ ۱۷]
چه چیز مزمورنویس را برانگیخت تا مزمور ۸۳ را بسراید؟