واقعیت در خصوص جهنّم چه تأثیری بر اشخاص دارد؟‏

کسانی که آموزش می‌دهند جهنّم جایی است که خدا انسان‌ها را در آن عذاب می‌دهد تصویری بسیار ناخوشایند از یَهُوَه آفریدگار عالَم ایجاد می‌کنند.‏ درست است که کتاب مقدّس می‌گوید یَهُوَه شریران را نابود خواهد کرد.‏ (‏۲تَسّالونیکیان ۱:‏۶-‏۹‏)‏ اما خشم یَهُوَه خصوصیت بارز او نیست.‏

یَهُوَه خدایی بدخواه و انتقامجو نیست.‏ او حتی می‌گوید:‏ «آیا من از مردن مرد شریر مسرور می‌باشم؟‏ نی بلکه از اینکه از رفتار خود بازگشت نموده،‏ زنده ماند.‏» (‏حِزْقِیال ۱۸:‏۲۳‏)‏ اگر خدا از مرگ شریران مسرور نمی‌شود چگونه می‌تواند ببیند که آنان تا ابد عذاب می‌کشند؟‏

خصوصیت بارز یَهُوَه محبت اوست.‏ (‏۱یو ۴:‏۸‏)‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ ‹یَهُوَه برای همگان نیکو است،‏ و رحمت‌های وی بر همهٔ اَعمال وی است.‏› (‏مزمور ۱۴۵:‏۹‏)‏ خدا در مقابل از ما می‌خواهد که با تمام دل او را دوست بداریم.‏ —‏ متّیٰ ۲۲:‏۳۵-‏۳۸‏.‏

تأثیر کدام بیشتر است ترس از جهنّم یا محبت خدا؟‏

اعتقاد به عذاب روح در جهنّم وحشت از خدا را در دل انسان ایجاد می‌کند.‏ بر عکس،‏ کسی که خدا را چنان که هست می‌شناسد و محبت او در دلش می‌افتد ترسی سالم نسبت به او پیدا می‌کند.‏ منظور از این ترس سالم چیست؟‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «انسان چگونه خردمند می‌شود؟‏ خداترسی نخستین گام در این راه است.‏» (‏مزمور ۱۱۱:‏۱۰‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ خداترسی‌ای که کتاب مقدّس در مورد آن صحبت می‌کند،‏ خوف و وحشت از موجودی ترس‌آور نیست.‏ بلکه ترس از شکستن دل کسی است که به ما محبت دارد.‏ در واقع ترسی است که از احترام نشأت می‌گیرد.‏

توجه کنید که دانستن حقیقت در مورد جهنّم چه تأثیری بر زن جوان ۳۲ ساله‌ای به نام کَتلین که به مواد مخدّر معتاد بود گذاشت.‏ کَتلین از خودش بدش می‌آمد.‏ زندگی‌اش در معاشرت با افراد ناباب،‏ خشونت و بی‌بندوباری خلاصه می‌شد.‏ او در این مورد می‌گوید:‏ «من به دختر یک‌ساله‌ام نگاه می‌کردم و به خودم می‌گفتم:‏ ‹من دارم چه بلایی سر این بی‌چاره می‌آورم.‏ به خاطر این کارها خدا مرا در آتش جهنّم خواهد سوزاند.‏› » کَتلین به طرق مختلف تلاش کرد اعتیادش را ترک کند ولی هر بار با شکست روبرو می‌شد.‏ او می‌گوید:‏ «می‌خواستم آدم خوبی شوم.‏ اما هیچ چیز در زندگی شوق این کار را در من ایجاد نمی‌کرد.‏ گاهی با خودم فکر می‌کردم که در این دنیا اصلاً چرا باید خوب بود.‏»‏

 کَتلین پس از چندی با شاهدان یَهُوَه آشنا شد.‏ او در این مورد می‌گوید:‏ «من با مطالعهٔ کتاب مقدّس یاد گرفتم که مکانی به نام جهنّم وجود ندارد که در آن انسان‌ها را بسوزانند و آیات بسیاری این موضوع را ثابت می‌کرد.‏ دانستن اینکه قرار نیست در جهنّم بسوزم شدیداً خاطرم را آسوده کرد.‏ همچنین یاد گرفتم که خدا وعدهٔ دنیایی عاری از هر گونه فساد و شرارت را داده است که انسان‌ها می‌توانند در آن تا ابد زندگی کنند.‏» (‏مزمور ۳۷:‏۱۰،‏ ۱۱،‏ ۲۹؛‏ لوقا ۲۳:‏۴۳‏)‏ کَتلین می‌گوید:‏ «امکان زندگی ابدی در بهشت روی زمین برای اوّلین بار نور امید را بر دلم تاباند.‏»‏

آیا کَتلین بدون ترس از آتش جهنّم توانست بر اعتیاد خود غلبه کند؟‏ او در این مورد می‌گوید:‏ «وقتی شدیداً هوس می‌کردم که به مواد مخدّر روی آورم فوراً دست به دعا می‌شدم و از یَهُوَه کمک می‌خواستم.‏ به این فکر می‌کردم که یَهُوَه چقدر از این عمل ناراحت می‌شود.‏ نمی‌خواستم او را از خودم ناامید کنم.‏ یَهُوَه هیچ‌گاه دست کمک خود را از من دریغ نکرد.‏» (‏۲قُرِنتیان ۷:‏۱‏)‏ در واقع ترس از ناخوشنود کردن یَهُوَه بود که به کَتلین کمک کرد اعتیادش را ترک کند؛‏ نه ترس از آتش جهنّم.‏

آری،‏ محبت به یَهُوَه و ترسی سالم از او ما را بر آن می‌دارد تا خواست او را در زندگی به جا آوریم و سعادتمند شویم.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «خوشا به حال کسی که خداوند را گرامی می‌دارد و از او اطاعت می‌کند.‏» —‏ مزمور ۱۲۸:‏۱‏،‏ تفس.‏

‏[کادر/تصاویر در صفحهٔ]‏

چه کسی رستاخیز خواهد یافت؟‏

در برخی ترجمه‌های کتاب مقدّس دو واژهٔ یونانی گِئِنا و هادیس که دو معنی متفاوت دارند به یک واژه،‏ یعنی «جهنّم» ترجمه شده و باعث سردرگمی برخی گردیده است.‏ در کتاب مقدّس گِئِنا به مرگ کسانی اشاره دارد که امیدی به رستاخیز برای آنان نیست.‏ اما در مقابل آنانی که به هادیس می‌روند رستاخیز خواهند یافت.‏

بعد از مرگ عیسی و رستاخیز او پِطْرُس رسول به شنوندگانش چنین اطمینان داد که عیسی «در جهنّم ترک نخواهد شد.‏» (‏اَعمال ۲:‏۲۷،‏ ۳۱،‏ ۳۲؛‏ مزمور ۱۶:‏۱۰‏،‏ ترجمهٔ کینگ جیمز‏)‏ قطعاً عیسی به جهنّمی آتشین نرفت.‏ کلمه‌ای که در این ترجمه به اشتباه «جهنّم» ترجمه شده است در یونانی هادیس می‌باشد.‏ هادیس به معنی قبر است که عیسی از آن رستاخیز یافت.‏ البته،‏ عیسی تنها کسی نیست که خدا او را از هادیس آزاد ساخت.‏

کتاب مقدّس در ارتباط با رستاخیز می‌گوید:‏ «موت و [هادیس] مردگان خود را باز خواهند داد.‏» (‏مکاشفه ۲۰:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ خالی شدن هادیس به این معنی است که خدا تمام کسانی را که شایستهٔ رستاخیز می‌شمارد به زندگی باز خواهد گرداند.‏ (‏یوحنّا ۵:‏۲۸،‏ ۲۹؛‏ اَعمال ۲۴:‏۱۵‏)‏ به راستی که چه امید زیبایی.‏ اینکه عزیزانمان که در قبر آرمیده‌اند دوباره به زندگی باز خواهند گشت.‏ یَهُوَه خدایی که محبت بی‌پایان به انسان‌ها دارد چنین خواهد کرد.‏