به عاقبت راه خود فکر کنید

ما انسان‌ها در سفر زندگی می‌باید تصمیمات بسیاری بگیریم.‏ پس عاقلانه است قبل از آن که در راهی قدم بگذاریم به عاقبت آن فکر کنیم.‏ بعضی طمع تلخ نتایج تصمیمات غلط خود را چشیده‌اند و بسیار پشیمانند.‏ شاید شما هم با این جمله آشنا باشید:‏ ‹اگر می‌دانستم عاقبت این راه به کجا ختم می‌شود هرگز پایم را در آن نمی‌گذاشتم.‏›‏

مسافر باتجربه قبل از آن که در راهی قدم بگذارد مطمئن می‌شود که آن راه به کجا می‌انجامد.‏ شاید از نقشه کمک بگیرد و یا از کسانی اطلاعات بخواهد که با آن راه آشنایند.‏ طی راه هم مطمئناً به علائم راهنمایی توجه خواهد کرد.‏ حال در سفر زندگی چگونه می‌توانیم مطمئن شویم که بهترین راه را برگزیده‌ایم؟‏ یک بار خدا از طریق موسی به اسرائیلیان باستان چنین گفت:‏ ‹کاش که حکیم بوده،‏ این را می‌فهمیدید و در عاقبت [راه] خود تأمّل می‌نمودید.‏› —‏ تثنیه ۳۲:‏۲۹‏.‏

بهترین توصیه

بدون شک،‏ یَهُوَه خدا می‌تواند بهترین راه را به مسافران زندگی توصیه کند چرا که از موقعیت بی‌نظیری برخوردار است.‏ به همین دلیل می‌توانیم از «عاقبت» راهی که در آن قدم برمی‌داریم کاملاً مطمئن باشیم.‏ یَهُوَه خدا همواره راه‌هایی را که انسان‌ها در زندگی برگزیده‌اند و عاقبتی را که به آن دچار شده‌اند مشاهده کرده است.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ ‹راه‌های انسان در مدّ نظر یَهُوَه است،‏ و تمامی طریق‌های وی را می‌سنجد.‏› —‏ امثال ۵:‏۲۱‏.‏

یَهُوَه خدا از دوستداران خود مراقبت می‌کند.‏ او از طریق کتاب مقدّس بهترین راه را به ما نشان می‌دهد.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «تو را هدایت خواهم نمود و راهی را که باید بروی به تو تعلیم خواهم داد؛‏ تو را نصیحت خواهم کرد و چشم از تو برنخواهم داشت.‏» پس قبل از آن که در راهی گام برداریم عاقلانه است که به توصیهٔ یَهُوَه خدا توجه کنیم.‏ داود پادشاه که همیشه به نصیحت خدا توجه می‌کرد چنین دعا کرد:‏ «راهی را که باید بپیمایم به من نشان ده.‏» —‏ مزمور ۳۲:‏۸؛‏ ۱۴۳:‏۸،‏ ۹‏،‏ تفس.‏

 دنبال کردن مسافری باتجربه به ما احساس اطمینان و امنیت می‌دهد.‏ بدین شکل نگران عاقبت راهی که در آن گام برمی‌داریم نخواهیم بود.‏ داود از یَهُوَه تقاضای راهنمایی و هدایت کرد و آن را دنبال نمود.‏ در نتیجه از آرامش روحی برخوردار شد که در مزمور زیبای ۲۳ می‌توانیم آن را بخوانیم.‏ داود در آنجا نوشت:‏ «خداوند شبان من است؛‏ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود.‏ در مرتع‌های سبز مرا می‌خواباند،‏ به سوی آب‌های آرام هدایتم می‌کند و جان مرا تازه می‌سازد.‏ او به خاطر نام پرشکوه خود مرا به راه راست رهبری می‌کند.‏ حتی اگر از درهٔ تاریک مرگ نیز عبور کنم،‏ نخواهم ترسید.‏» —‏ مزمور ۲۳:‏۱-‏۴‏،‏ تفس.‏

عاقبت بدکاران چه خواهد بود؟‏

یکی از مسافران زندگی،‏ مزمورنویسی به نام آساف یا شخصی از نسل وی بود.‏ او اذعان کرد که نزدیک بود ‹از راه راست منحرف شود.‏› چه اتفاقی برایش افتاده بود؟‏ او برای مدتی به رفاه انسان‌های متقلب و شریر توجه کرده بود.‏ در نتیجه به «موفقیت» آن‌ها حسادت ورزید.‏ در نظر او انسان‌های بدکار از ‹زندگی راحتی برخوردارند.‏› بدتر از همه فکر کرد که گام برداشتن در راه درستکاران عاقلانه نیست.‏ —‏ مزمور ۷۳:‏۲،‏ ۳،‏ ۶،‏ ۱۲،‏ ۱۳‏،‏ ا ش.‏

سپس مزمورنویس به معبد یَهُوَه خدا داخل شد.‏ در آنجا با دعا به عاقبت بدکاران فکر کرد و متوجه شد که چنین انسان‌هایی بر مکان‌های «لغزنده» قرار دارند و ‹ناگهان نابود خواهند شد.‏› حال سرانجامِ راهی که مزمورنویس در آن قرار داشت چه می‌بود؟‏ او متوجه شد که ‹عاقبت،‏ یَهُوَه او را جلال خواهد داد.‏› —‏ مزمور ۷۳:‏۱۷-‏۱۹،‏ ۲۴‏.‏

مزمورنویس با تأمّل کردن در عاقبت اشخاصی که از راه‌های نادرست به رفاه رسیده‌اند متوجه شد که خود در راه درست قرار دارد.‏ پس در خاتمه گفت:‏ «برای من چقدر خوب است که همیشه به خدا نزدیک باشم.‏» بنابراین،‏ نزدیک بودن به یَهُوَه خدا فواید ابدی برایمان به همراه می‌آورد.‏ —‏ مزمور ۷۳:‏۲۸‏،‏ ا ش.‏

مواظب باشید در چه راهی قدم می‌گذارید

امروزه ما نیز با موقعیتی مشابه روبرو هستیم.‏ برای مثال ممکن است به ما پیشنهاد یک قرارداد تجاری چشمگیر یا ترفیع شغلی داده شود یا از ما دعوت شود در کاری پرمنفعت شریک شویم.‏ البته هر کار تجاری‌ای بی‌خطر نیست.‏ پس آیا عاقلانه نیست که قبل  از تصمیم گرفتن «عاقبتِ» آن راه را بررسی کنیم؟‏ تصمیم ما چه عواقبی ممکن است داشته باشد؟‏ آیا ما را موظف می‌سازد که اغلب از خانه به دور بوده،‏ باری بر دوش خود و همسرمان بگذاریم؟‏ آیا مجبور خواهیم بود که برای معاملات تجاری در هتل یا مکانی دیگر با اشخاصی نادرست سر و کار داشته باشیم؟‏ اگر با دقت بیشتری به راهی که می‌خواهیم در آن قدم بگذاریم توجه کنیم مطمئناً تصمیم عاقلانه‌ای خواهیم گرفت.‏ سلیمان توصیه می‌کند:‏ ‹مواظب باشید در چه راهی قدم می‌گذارید.‏› —‏ امثال ۴:‏۲۶‏،‏ تفس.‏

همهٔ ما باید به این توصیه خوب فکر کنیم،‏ مخصوصاً جوانان.‏ تجربهٔ مردی جوان را در نظر بگیرید.‏ او از ویدیو کلوپ فیلمی کرایه کرد که می‌دانست در آن صحنه‌های سکسی به نمایش گذاشته شده است.‏ بعدها اذعان کرد که با تماشای آن فیلم به قدری تحریک شده بود که بلافاصله به سراغ فاحشه‌ای در نزدیکی خانه‌اش رفت.‏ سرانجام این کار او چه بود؟‏ افسردگی،‏ عذاب وجدان و نگرانی از مبتلا شدن به بیماری‌های مقاربتی.‏ راهی که او برگزید عیناً در کتاب مقدّس توصیف شده است:‏ «در ساعت از عقب [آن زن] مثل گاوی که به سلّاخ‌خانه  می‌رود،‏ روانه شد.‏» ای کاش که در «عاقبتِ» راه خود تأمّل می‌کرد.‏ —‏ امثال ۷:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

به علائم توجه کنید

اکثر مردم موافقند که نادیده گرفتن علائم کار عاقلانه‌ای نیست.‏ وقتی به برخی راه درست زندگی نشان داده می‌شود که باب دلشان نیست متأسفانه آن را نادیده می‌گیرند.‏ برای مثال،‏ به مورد اسرائیلیان زمان اِرْمیا توجه کنید.‏ یَهُوَه خدا به قوم اسرائیل که بر سر چندین راه قرار داشت چنین توصیه کرد:‏ «سراغ جاده‌های قدیمی را بگیرید و بپرسید بهترین راه کجاست،‏ و از همان راه بروید.‏» اما آن‌ها با لجاجت گفتند «نه،‏ ما از آن راه نخواهیم رفت!‏» (‏اِرْمیا ۶:‏۱۶‏،‏ ا ش‏)‏ «عاقبتِ» سرکشی آن‌ها چه بود؟‏ در سال ۶۰۷ ق.‏م.‏ بابلیان آمدند و شهر اورشلیم را کاملاً نابود کردند و ساکنان آن را با خود به بابل بردند.‏

نادیده گرفتن علائمی که خدا برایمان قرار داده است به ضررمان خواهد بود.‏ کتاب مقدّس ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ ‹به تمامی دل خود بر یَهُوَه توکّل نما و بر عقل خود تکیه مکن.‏ در همهٔ راه‌های خود او را مدّ نظر داشته باش،‏ و او طریق‌هایت را راست خواهد گردانید.‏› —‏ امثال ۳:‏۵،‏ ۶‏.‏

گاهی خدا چنین هشدار می‌دهد «داخل مشو» که به علامت «ورود ممنوع» شبیه است.‏ برای مثال کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «به راه شریران داخل مشو،‏ و در طریق گناهکاران سالک مباش.‏» (‏امثال ۴:‏۱۴‏)‏ در کتاب امثال به یکی از راه‌های مضر چنین اشاره شده است:‏ «زن بدکاره چرب‌زبان است و سخنان او مانند عسل شیرین می‌باشد؛‏ ولی عاقبت جز تلخی و درد چیزی برای تو باقی نمی‌گذارد.‏» (‏امثال ۵:‏۳،‏ ۴‏،‏ تفس‏)‏ برای برخی رابطهٔ نامشروع بسیار هیجان‌انگیز است.‏ اما نادیده گرفتن علامت «ورود ممنوع» بر سر راه امور غیراخلاقی عاقبت بدی با خود به همراه می‌آورد.‏

قبل از آن که در چنین راهی قدم بگذاریم از خود بپرسیم:‏ ‹سرانجام این راه چیست؟‏› تأمّل کردن در «عاقبتِ» این راه می‌تواند ما را از عواقب بد آن محفوظ بدارد.‏ کسانی که علائم فوق را نادیده گرفتند خود را در معرض ایدز یا دیگر امراض مقاربتی،‏ حاملگی ناخواسته،‏ سِقط جنین،‏ از هم پاشیدگی خانواده و عذاب وجدان قرار داده‌اند.‏ پولُس به طور واضح بیان می‌کند آنانی که زندگی غیراخلاقی دارند از حیات جاودانی محروم خواهند شد.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۶:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

‏«راه این است»‏

بعضی اوقات مشکل است که از سرانجام راهی آگاه شویم.‏ حقیقتاً باید از خدا برای راهنمایی‌های محبت‌آمیزش سپاسگزار باشیم!‏ یَهُوَه خدا می‌گوید:‏ «راه این است،‏ از این راه بروید.‏» (‏اِشَعْیا ۳۰:‏۲۱‏،‏ تفس‏)‏ عاقبت راهی که یَهُوَه به ما نشان می‌دهد چیست؟‏ عیسی گفت عاقبت این راه به زندگی ابدی می‌انجامد،‏ گرچه باریک و دشوار است.‏ —‏ متّیٰ ۷:‏۱۴‏.‏

در راهی که گام برمی‌داریم لحظه‌ای درنگ کرده،‏ از خود بپرسیم:‏ آیا در راه درستی قرار دارم؟‏ پایان این راه به کجا می‌انجامد؟‏ در دعا از یَهُوَه تقاضای راهنمایی کنیم.‏ به «نقشه» یعنی کتاب مقدّس رجوع کنیم.‏ اگر لازم دیدیم با مسافری باتجربه که مدت‌هاست در راه خدا گام برمی‌دارد مشورت کنیم.‏ اگر متوجه شدیم که باید راه خود را تغییر دهیم،‏ درنگ نکنیم.‏

شخص مسافر اغلب با دیدن علائمی که نشانگر راه درست است خوشحال می‌شود.‏ اگر با بررسی زندگی خود متوجه شدیم که در راه درستی گام برمی‌داریم با خوشحالی به راه خود ادامه دهیم.‏ پاداش اصلی سفرِ زندگی در پیش روی قرار دارد.‏ —‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۳‏.‏

هر راهی سرانجامی دارد.‏ اما وقتی به پایان راهی که انتخاب کردیم می‌رسیم چه عاقبتی در انتظار ماست؟‏ در آن زمان گفتن این که ‹ای کاش راه دیگری را انتخاب می‌کردم› بی‌فایده است.‏ در سفر زندگی،‏ قبل از آن که قدمی دیگر برداریم از خود بپرسیم:‏ ‹«عاقبتِ» این راه چه خواهد بود؟‏›‏

‏[کادر/‏تصاویر در صفحهٔ ۱۸]‏

به عاقبت آن فکر کردید؟‏

شما جوانان اغلب در معرض انجام کارهایی قرار می‌گیرید که وسوسه‌انگیز و مردم‌پسند می‌باشند.‏ در زیر چند مورد از آن آورده شده است.‏

▪ کسی می‌گوید اگر سیگار نکشی ترسو هستی.‏

▪ معلّمی که نیّتش خوب است تو را تحت فشار قرار می‌دهد تا برای به دست آوردن تحصیلات عالی به دانشگاه بروی.‏

▪ به پارتی‌ای دعوت شدی که در آن مشروبات الکلی و احتمالاً مواد مخدّر موجود است.‏

▪ کسی می‌پرسد:‏ «چرا برای خودت در اینترنت پروفایل درست نمی‌کنی؟‏»‏

▪ دوستی تو را دعوت می‌کند تا با هم فیلمی را تماشا کنید که صحنه‌های خشونت‌آمیز و غیراخلاقی دارد.‏

اگر شما جوانان عزیز با یکی از این موقعیت‌ها روبرو شوید چه خواهید کرد؟‏ آیا تسلیم می‌شوید یا به «عاقبتِ» آن فکر می‌کنید؟‏ عاقلانه است که از خود بپرسید:‏ ‹آیا می‌توانم آتش را در آغوش بگیرم و نسوزم؟‏ آیا می‌توانم روی آتش راه روم و پایم نسوزد؟‏› —‏ امثال ۶:‏۲۷،‏ ۲۸‏،‏ ا ش.‏