پاسخ به سؤالات خوانندگان

اگر آدم کامل بود چرا گناه کرد؟‏

از آنجایی که آدم مختار آفریده شده بود می‌توانست مرتکب گناه شود.‏ مختار بودن وی به هیچ وجه در تضاد با کاملیتش نبود.‏ کاملیت در هر کس یا هر چیز نسبی است.‏ برای مثال،‏ چاقو برای بریدن گوشت وسیله‌ای کامل است ولی نمی‌توان از آن برای خوردن سوپ استفاده کرد.‏ در واقع،‏ هر چیزی در رابطه با مقصودی که ساخته شده است کامل است.‏ اما خدا به طور مطلق کامل می‌باشد.‏ —‏ تثنیه ۳۲:‏۳،‏ ۴؛‏ مزمور ۱۸:‏۳۰؛‏ مَرقُس ۱۰:‏۱۸‏.‏

با این تفاصیل،‏ خدا آدم را برای چه مقصودی آفریده بود؟‏ قصد خدا این بود که از طریق آدم انسان‌هایی باهوش و مختار تولید شوند؛‏ انسان‌هایی که عشق و محبت به خدا و معیارهایش را در خود رشد می‌دادند و از قوانینش اطاعت می‌کردند.‏ بنابراین،‏ اطاعت می‌بایست از دل ابراز می‌شد زیرا که در ذهن انسان‌ها برنامه‌ریزی نشده بود.‏ (‏تثنیه ۱۰:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۳۰:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ پس،‏ اگر در امر اطاعت کردن،‏ به آدم حق انتخاب داده نمی‌شد،‏ انسانی کامل نمی‌بود.‏ بلکه،‏ او ناکامل می‌بود چرا که اختیار عمل از او گرفته شده بود.‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که آدم در رابطه با «درخت معرفت نیک و بد» به اختیار خود از زنش اطاعت کرد نه از خدا.‏ —‏ پیدایش ۲:‏۱۷؛‏ ۳:‏۱-‏۶‏.‏

پس آیا خدا آدم را طوری آفریده بود که قادر به تصمیم‌گیری صحیح نمی‌بود یا نمی‌توانست در برابر وسوسه مقاومت کند؟‏ قبل از نافرمانی آدم،‏ یَهُوَه خدا تمامی آفرینش زمینی‌اش،‏ منجمله آدم را آزمایش کرده و دیده بود که همه چیز «بسیار نیکو» است.‏ (‏پیدایش ۱:‏۳۱‏)‏ وقتی آدم گناه کرد،‏ آفریننده در پی یافتن ایرادی در آفرینش آدم برنیامد زیرا که او را کامل آفریده بود.‏ یَهُوَه آدم را بحق مقصر دانست.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ آدم در دوست داشتن خدا و معیارهای کامل او قصور کرد؛‏ معیارهایی که او را برمی‌انگیخت خدا را بیشتر از هر چیز و هر کس اطاعت کند.‏

عیسی همچون آدم مردی کامل بود.‏ برخلاف نسل ناکامل آدم،‏ نطفهٔ عیسی به وسیلهٔ روح‌القدس بسته شده و هیچ نقصی را که باعث شود در مقابل وسوسه مقاومت نکند به ارث نبرده بود.‏ (‏لوقا ۱:‏۳۰،‏ ۳۱؛‏ ۲:‏۲۱؛‏ ۳:‏۲۳،‏ ۳۸‏)‏ گرچه عیسی تحت فشار بزرگی قرار گرفت به اختیار خود به خدا وفادار ماند.‏ اما آدم به اختیار خود در اطاعت از فرامین یَهُوَه کوتاهی کرد.‏

چرا آدم تصمیم به نافرمانی گرفت؟‏ آیا فکر می‌کرد که با این کار به وضعیت بهتری دست می‌یابد؟‏ خیر.‏ پولُس رسول نوشت:‏ «آدم فریب نخورد.‏» (‏۱تیموتاؤس ۲:‏۱۴‏)‏ آدم تصمیم گرفت به خواست همسرش که از میوهٔ درخت ممنوعه خورده بود عمل کند.‏ او بیشتر تمایل داشت زن خود را خوشنود سازد تا آفریننده خویش را.‏ آدم با در نظر گرفتن اطلاعاتی که در مورد میوهٔ ممنوعه داشت،‏ می‌بایست به عاقبت نافرمانی از خدا و رابطه‌اش با وی فکر می‌کرد.‏ کمبود عشق و محبت عمیق به خدا،‏ آدم را در مقابل فشار منجمله از جانب همسرش آسیب‌پذیر ساخت.‏

آدم قبل از آن که صاحب فرزندی شود گناه کرد.‏ در نتیجه نسل او ناکامل متولّد می‌شد.‏ با این حال،‏ ما نیز همچون آدم مختار هستیم.‏ باشد که در اَعمال نیک یَهُوَه تعمّق کرده،‏ محبت به او را عمیقاً در خود پرورش دهیم.‏ شایسته است که یَهُوَه را از دل اطاعت و پرستش کنیم.‏ —‏ مزمور ۶۳:‏۶؛‏ متّیٰ ۲۲:‏۳۶،‏ ۳۷‏.‏