بیایید به خدا نزدیک شویم

داوری که به حق داوری می‌کند

اعداد ۲۰:‏۲-‏۱۳

داوران اغلب ناعادلانه یا نادرست قضاوت می‌کنند.‏ اما یَهُوَه خدا چنین نیست زیرا که «انصاف را دوست می‌دارد.‏» (‏مزمور ۳۷:‏۲۸‏)‏ او با این که صبور است تخلّفات را نادیده نمی‌گیرد و خطاکار را به حق داوری می‌کند.‏ برای مثال به دعوا و شورش اسرائیلیان در کتاب اعداد باب ۲۰ توجه کنید.‏

اسرائیلیان در انتهای سرگردانی‌شان در بیابان با کمبود آب مواجه شدند.‏ * آنان با موسی و هارون دعوا کردند و گفتند:‏ «چرا جماعت خداوند را به این بیابان آوردید تا ما و بهایم ما،‏ در اینجا بمیریم؟‏» (‏آیهٔ ۴‏)‏ آنان از این که به ‹جای بدی› آورده شده بودند عصبانی بودند و می‌گفتند اینجا «انجیر و مو و انار» ندارد؛‏ همان میوه‌هایی که جاسوسان اسرائیلی سال‌ها پیش همراه خود از سرزمین موعود آورده بودند.‏ همچنین شکایت می‌کردند:‏ «آب نیست که بنوشیم.‏» (‏آیهٔ ۵‏؛‏ اعداد ۱۳:‏۲۳‏)‏ اسرائیلیان سرگردانی در بیابان بی‌آب و علف را تقصیر موسی و هارون می‌دانستند.‏ در صورتی که نسل پیشین مقصر بود چرا که از ورود به سرزمین موعود امتناع کرد.‏

یَهُوَه اسرائیلیان شاکی را نگذاشت که از تشنگی هلاک شوند.‏ او به موسی گفت:‏ عصایش را بردارد،‏ جماعت را جمع کند و ‹در نظر ایشان به صخره بگوید که آب خود را بدهد.‏› (‏آیهٔ ۸‏)‏ موسی دو فرمان اوّل را اطاعت کرد اما در اجرای سوّمین فرمان کوتاهی نمود.‏ او به جای آن که رو به صخره فرمان یَهُوَه را اعلام کند با تلخ‌کامی به مردم گفت:‏ «ای مردم سرکش بشنوید.‏ آیا می‌خواهید که ما از این صخره برای شما آب بیرون بیاوریم؟‏» (‏آیهٔ ۱۰،‏ مژ؛‏ مزمور ۱۰۶:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ سپس موسی دو مرتبه به صخره ضربه زد و ‹آب فوران نمود.‏› —‏ آیهٔ ۱۱‏.‏

موسی و هارون مرتکب گناهی بزرگ شدند.‏ خدا به آنان گفت:‏ هر دوی شما «از دستور من سرپیچی کردید.‏» (‏اعداد ۲۰:‏۲۴‏،‏ تفس.‏‏)‏ موسی و هارون،‏ اسرائیلیان را «سرکش» خطاب کردند در حالی که خود نیز سرپیچی از فرمان خدا سرکشی نمودند.‏ بنابراین،‏ خدا آن‌ها را محکوم کرد و گفت که موسی و هارون اسرائیلیان را به سرزمین موعود هدایت نخواهند کرد.‏ آیا این داوری غیرعادلانه بود؟‏ به چندین دلیل خیر.‏

اوّلاً،‏ خدا نه به موسی دستور داده بود که با مردم سخن گوید و نه اجازه داده بود آنان را قضاوت کند.‏ دوّماً،‏ موسی و هارون به خدا حرمت نگذاشتند و او را تقدیس ننمودند.‏ (‏آیهٔ  ۱۲‏)‏ چرا که موسی خطاب به اسرائیلیان گفت:‏ ‏«ما ‏.‏ .‏ .‏ برای شما آب بیرون بیاوریم.‏» سخن موسی این مفهوم را داشت که او و برادرش به طور معجزه‌آسایی آب را برای آنان تهیه کردند نه خدا.‏ سوّماً،‏ داوری خدا با حکم‌های گذشته ارتباط داشت.‏ خدا نسل پیشین اسرائیلیان را محکوم کرده بود که وارد کنعان نخواهند شد و چنین حکمی را هم برای موسی و هارون صادر کرد.‏ (‏اعداد ۱۴:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ چهارماً،‏ موسی و هارون رهبران قوم اسرائیل بودند.‏ در نتیجه،‏ اشخاصی که مسئولیت سنگینی در سازمان خدا دارند بازخواست بیشتری از آن‌ها خواهد شد.‏ —‏ لوقا ۱۲:‏۴۸‏.‏

یَهُوَه خدا به حق داوری می‌کند چرا که انصاف را دوست دارد و در ذات او نیست که ناعادلانه و بی‌رحمانه داوری کند.‏ پس می‌توان به داوری خدای متعال کاملاً اعتماد کرد.‏ این خصوصیت خدا باعث می‌شود که احترام بیشتری برای او قائل شویم.‏

‏[پاورقی]‏