بیایید به خدا نزدیک شویم

‏«دلِ شکسته و کوبیده» در پی عفو و بخشش است

۲سموئیل ۱۲:‏۱-‏۱۴

همهٔ ما اغلب گناه و خطا می‌ورزیم.‏ هر چند که از کردهٔ خود متأسف و ناراحت می‌شویم اما شاید از خود بپرسیم:‏ ‹آیا خدا به دعاهایم که ندامت و پشیمانی‌ام را نشان می‌دهد گوش می‌کند؟‏ آیا مرا خواهد بخشید؟‏› کتاب مقدّس به موضوعی بسیار آرامش‌بخش اشاره می‌کند:‏ گناه و خطا هرگز مورد قبول یَهُوَه خدا نیست.‏ اما او مایل و راغب است که شخص توبه‌کار را ببخشد.‏ این موضوع را می‌توان در مورد سرگذشت داود،‏ پادشاه اسرائیل دید که در دوّم سموئیل باب ۱۲ به قلم آمده است.‏

اتفاقاتی را که در آن زمان رخ داد مجسم کنید.‏ داود پی در پی به گناهانی دست زد.‏ ابتدا با بَتْشَبَع روابط نامشروع داشت.‏ پس از این که تلاش‌هایش برای سرپوش گذاشتن بر این گناه به نتیجه‌ای نرسید،‏ ترتیبی داد که شوهر بَتْشَبَع کشته شود.‏ گناهان او برای چندین ماه از نظر دیگران پنهان بود و او به آن اعتراف نکرد.‏ اما یَهُوَه خدا،‏ رفتار و عمل او را زیر نظر داشت.‏ او گناه داود را دید.‏ اما پی برد که داود از کردهٔ خود پشیمان است و دلی پاک دارد.‏ (‏امثال ۱۷:‏۳‏)‏ یَهُوَه در این شرایط چه کرد؟‏

یَهُوَه،‏ ناتان نبی را نزد داود فرستاد.‏ (‏آیهٔ ۱‏)‏ ناتان با کمک و راهنمایی روح مقدّس خدا و با سنجیدگی و درایت نزد داود آمد.‏ او می‌دانست که باید با توجه و دقت با داود سخن گوید.‏ اما ناتان چگونه می‌توانست به داود نشان دهد که خود را فریب می‌دهد؟‏ و چگونه می‌توانست به داود یاری رساند که متوجه گناه جدّی‌اش شود؟‏

برای این که داود نتواند عمل خود را توجیه کند،‏ ناتان داستانی برای او تعریف کرد.‏ از آنجایی که داود خود در گذشته شبان بود ناتان داستانی را انتخاب کرد تا به احساسات و افکار درونی او پی ببرد.‏ این داستان در مورد دو مرد بود،‏ یکی ثروتمند و دیگری فقیر.‏ مرد ثروتمند «گوسفند و گاو» فراوان داشت،‏ اما مرد فقیر فقط «یک ماده برّه.‏» روزی مسافری نزد مرد ثروتمند آمد.‏ مرد ثروتمند بجای استفاده از یکی از گوسفندان خود،‏ تنها برّهٔ مرد فقیر را گرفت و با آن برای آن مسافر غذایی آماده کرد.‏ از آنجایی که داود فکر کرد که این داستان واقعی است خشمگین و عصبانی گشت و با شتاب‌زدگی گفت:‏ «کسی که این کار را کرده است،‏ مستوجب قتل است.‏» چرا که به مرد فقیر «هیچ ترحّم ننمود.‏»‏ * —‏ آیات ۲-‏۶.‏

ناتان،‏ واضح و آشکار به او گفت:‏ «آن مرد تو هستی.‏» (‏آیهٔ ۷‏)‏ ناتان از طرف یَهُوَه خدا صحبت می‌کرد پس روشن است که خطا و گناه داود علیه خدا بود.‏ داود با شکستن قانون خدا نشان داد که هیچ احترامی برای خدا و قانون او قائل نیست.‏ خدا در مورد داود چنین گفت:‏ ‹مرا تحقیر نمود.‏› (‏آیهٔ ۱۰‏)‏ داود تحت تأثیر توبیخ ناتان قرار گرفت و چنین اعتراف کرد:‏ ‹به یَهُوَه گناه کرده‌ام.‏› پس از آن ناتان به داود اطمینان داد که خدا او را بخشیده است،‏ اما باید عواقب اعمال خود را متحمّل شود.‏ (‏آیات ۱۳،‏ ۱۴‏)‏ ناتان با استفاده از تشبیه مرد ثروتمند و مرد فقیر به مقصود اصلی خود رسید،‏ چرا که داود از عمل خود متأثر و ناراحت گردید.‏

پس از این که گناه داود مشخص شد او افکار و احساساتش را در مزمور ۵۱ به قلم آورد.‏ امروزه ما این مزمور را در دست داریم.‏ در این آیات داود عمق پشیمانی و ندامت قلبی خود را بیان می‌کند.‏ او با مرتکب شدن به گناهان مختلف،‏ به خدا بی‌احترامی نمود.‏ اما پس از اعتراف به گناهانش به رحمت و بخشش خدا پی برد و به او چنین گفت:‏ «دل شکسته و کوبیده را خوار نخواهی شمرد.‏» (‏مزمور ۵۱:‏۱۷‏)‏ این سخنان به گناهکاران نادم اطمینان می‌بخشد که یَهُوَه در پی بخشش و رحمت آنان است.‏

‏[پاورقی]‏