بیایید به خدا نزدیک شویم

خدا از «دل» همهٔ انسان‌ها آگاه است

۲تواریخ ۶:‏۲۹،‏ ۳۰

همهٔ ما به شکلی با سختی‌ها و مشکلات زندگی دست و پنجه نرم می‌کنیم.‏ گاهی به نظر می‌رسد که هیچ کس نمی‌تواند این مشکل و درد درونی ما را درک کند.‏ اما تنها کسی که می‌تواند متوجه عمق احساسات ما شود یَهُوَه خداست.‏ ما می‌توانیم از سخنان سلیمان که در دوم تواریخ ۶:‏۲۹،‏ ۳۰ به قلم آمده است،‏ دلگرمی و قوّت قلب یابیم.‏

در سال ۱۰۲۶ قبل از میلاد،‏ سلیمان در زمان بازگشایی معبد در اورشلیم دعایی کرد.‏ در این دعا که احتمالاً ده دقیقه به طول انجامید سلیمان یَهُوَه را چنین خطاب کرد:‏ خدایی وفادار و خدایی که وعده‌هایش را عملی می‌سازد و به دعای خدمتگزارانش گوش می‌دهد.‏ —‏ ۱پادشاهان ۸:‏۲۳-‏۵۳؛‏ ۲تواریخ ۶:‏۱۴-‏۴۲‏.‏

سلیمان از خدا با التماس می‌خواهد که به استغاثه و تضرّعات خادمانش گوش فرا دهد.‏ (‏آیهٔ ۲۹،‏ ترجمهٔ دری‏)‏ سلیمان درد و پریشانی انسان را بیان می‌دارد (‏آیهٔ ۲۸،‏ ترجمهٔ دری‏)‏،‏ اما همچنین می‌گوید که هر یک از خدمتگزاران خدا،‏ تنها از ‹غم و مصیبت› خود آگاه است.‏ در حالی که شخص دیگری شاید درد و غم کاملاً متفاوتی داشته باشد.‏

خداترسان با هر مشکلی هم که روبرو شوند باید بدانند که تنها نیستند.‏ سلیمان در دعای خود یکایک پرستندگان یَهُوَه را در نظر داشت؛‏ پرستندگانی که بر آن می‌شوند که «دست‌های خود را به سوی» یَهُوَه برافرازند و از صمیم دل به او تقرّب جویند.‏ * سلیمان شاید دعای پدرش،‏ داود را که به شدّت ناراحت و مضطرب بود،‏ به یاد می‌آورد که چنین می‌گفت:‏ «نگرانی خود را به خداوند بسپار.‏» —‏ مزمور ۵۵:‏۴،‏ ۲۲‏.‏

یَهُوَه چگونه به درخواست‌ها و خواهش‌های ما پاسخ می‌دهد؟‏ سلیمان به یَهُوَه چنین التماس کرد:‏ «از آسمان که جایگاه سکونت تو است بشنو و آن‌ها را ببخش.‏ .‏ .‏ .‏ هر کس را مطابق اعمالش جزا بده.‏» (‏آیهٔ ۳۰‏،‏ ترجمهٔ دری‏)‏ سلیمان می‌دانست که یَهُوَه خدا نه تنها دعای جمعی پرستندگانش را بلکه دعای تک‌تک آنان را نیز می‌شنود.‏ (‏مزمور ۶۵:‏۲‏)‏ یَهُوَه از آنان حمایت و پشتیبانی می‌کند و کسانی که با تمام وجود به سوی او بازگشت کنند،‏ می‌بخشد.‏ —‏ ۲تواریخ ۶:‏۳۶-‏۳۹‏.‏

چرا سلیمان اطمینان داشت که یَهُوَه به تضرّعات خدمتگزاران نادمش ترتیب اثر می‌دهد؟‏ سلیمان در ادامهٔ دعایش چنین گفت:‏ «زیرا که تو به تنهایی عارف قلوب جمیع بنی‌آدم هستی.‏» آری،‏ یَهُوَه از مصیبت‌ها و دردهایی که هر یک از خادمانش در دل دارند،‏ آگاه است و در مقابل درد و غم آنان بی‌تفاوت نیست.‏ —‏ مزمور ۳۷:‏۴‏.‏

ما می‌توانیم از دعای سلیمان تسلّی و دلگرمی یابیم.‏ اطرافیانمان شاید نتوانند به طور کامل احساسات درونی یعنی ‹غم و مصیبت› ما را درک کنند.‏ (‏امثال ۱۴:‏۱۰‏)‏ اما یَهُوَه از «دل» ما آگاه است و شدیداً به فکر ماست.‏ وقتی سفرهٔ دلمان را پیش او می‌گشایم،‏ بهتر می‌توانیم فشارها و سختی‌ها را متحمّل شویم.‏ کتاب مقدّس چنین می‌گوید:‏ «همهٔ نگرانیهای خود را به او بسپارید زیرا او به فکر شما هست.‏» —‏ ۱پِطرُس ۵:‏۷‏.‏

‏[پاورقی]‏