ابراهیم که بود؟‏

مردان کمی بوده‌اند که توانسته باشند بر مذاهب جهان چنین تأثیری بگذارند.‏ یهودیان،‏ مسلمانان و مسیحیان،‏ ابراهیم * را محترم می‌شمارند.‏ از او به عنوان «مردی بزرگ در نوشته‌های مقدّس» و «نمونه‌ای برجسته از ایمان» یاد شده است.‏ کتاب مقدّس او را ‹پدر همهٔ کسانی می‌خواند که به خدا ایمان می‌آورند.‏›—‏رومیان ۴:‏۱۱‏،‏ مژده برای عصر جدید.‏

چرا ابراهیم در میان مردم جهان از چنین حرمت و احترام فوق‌العاده برخوردار است؟‏ چون او تنها کسی است که در کتاب مقدّس سه بار مستقیماً دوست خدا خوانده شده است.‏—‏۲تواریخ ۲۰:‏۷‏،‏ ؛‏ اِشَعْیا ۴۱:‏۸؛‏ یعقوب ۲:‏۲۳‏.‏

ابراهیم انسانی معمولی همانند ما بود.‏ او نیز می‌بایست با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کرد،‏ اما توانست آن را به خوبی پشت سر گذارد.‏ بیایید سرگذشت زندگی ابراهیم،‏ یکی از شخصیت‌های منحصربه‌فرد کتاب مقدّس را بررسی کنیم.‏

گذشتهٔ ابراهیم

ابراهیم در سال ۲۰۱۸ ق.‏م.‏ متولّد و در شهر اور بزرگ شد.‏ (‏پیدایش ۱۱:‏۲۷-‏۳۱‏)‏ اور،‏ شهری بزرگ و پررونق و بت‌پرستی در آن متداول بود.‏ تارَح،‏ پدر ابراهیم شاید از جمله کسانی بود که بت‌پرست بودند.‏ (‏یوشَع ۲۴:‏۲‏)‏ اما ابراهیم تصمیم گرفت که فقط یَهُوَه * را پرستش کند،‏ نه بت‌های بی‌جان را.‏

چه امری ابراهیم را برانگیخت که چنین تصمیمی گیرد؟‏ ابراهیم ۱۵۰ سال پیش از مرگ سام،‏ پسر نوح متولّد شد.‏ شاید او مطالبی را در مورد توفان نوح از سام شنیده بود؛‏ کسی که خود شاهد آن واقعه بود.‏ همچنین در مورد اهمیت پرستش یَهُوَه خدا،‏ مطالبی از او آموخته بود؛‏ خدایی که سام و خانواده‌اش را از آن توفان جهانی نجات بخشید.‏

ابراهیم آنچه را که در مورد خدای واقعی شنیده بود،‏ با میل و رغبت پذیرفت؛‏ چه از سام،‏ چه از منابعی دیگر.‏ زمانی که یَهُوَه،‏ «امتحان‌کنندهٔ دل‌ها» اعمال او را دید،‏ خصوصیات خوبی در ابراهیم یافت و به او کمک کرد تا شخصیتش را بهتر شکل دهد.‏—‏امثال ۱۷:‏۳؛‏ ۲تواریخ ۱۶:‏۹‏.‏

زندگی ابراهیم

ابراهیم زندگی‌ای پرمشغله،‏ اما شاد و مهیج داشت؛‏ او اغلب با سختی‌ها و مشکلاتی روبرو بود ولی هیچ گاه احساس نکرد که زندگی‌اش بی‌مفهوم است.‏ در ادامه،‏ به برخی از خاطرات زندگی او می‌پردازیم.‏

▪ زمانی که ابراهیم در اور به سر می‌برد،‏ یَهُوَه به او فرمان داد که شهر اَبّا و اجدادی خود را ترک کند و به سرزمینی برود که به او نشان خواهد داد.‏ با اینکه ابراهیم و سارا دقیقاً نمی‌دانستند که به کجا خواهند رفت و چرا خدا به آنان چنین فرمانی داده است،‏ از او اطاعت کردند.‏ آنان عاقبت به سرزمین کنعان رسیدند و همچون چادرنشینان برای همیشه در آن منطقه اقامت گزیدند.‏—‏اعمال ۷:‏۲،‏ ۳؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۸،‏ ۹،‏ ۱۳‏.‏

▪ زمانی که ابراهیم و سارا هنوز صاحب فرزندی نشده بودند،‏ یَهُوَه به ابراهیم وعده داد که از نسل او قومی بزرگ به وجود خواهد آورد.‏ او همچنین گفت که تمام امّت‌های روی زمین از ابراهیم برکت خواهند یافت.‏ (‏پیدایش ۱۱:‏۳۰؛‏ ۱۲:‏۱-‏۳‏)‏ یَهُوَه بعدها این وعدهٔ خود را تأیید کرد.‏ او به ابراهیم یادآور شد که نسل او همانند ستارگان آسمان بی‌شمار خواهد شد.‏—‏پیدایش ۱۵:‏۵،‏ ۶‏.‏

▪ زمانی که ابراهیم ۹۹ سال و سارا نزدیک به ۹۰ سال  داشت،‏ یَهُوَه به آنان وعده داد که صاحب پسری خواهند شد.‏ این امر از دیدگاه بشری ناممکن به نظر می‌رسید،‏ اما طولی نکشید که ابراهیم و سارا پی بردند که ‹هیچ امری نزد یَهُوَه مشکل نیست.‏› (‏پیدایش ۱۸:‏۱۴‏)‏ یک سال بعد،‏ ابراهیم در ۱۰۰ سالگی صاحب پسری شد که او را اسحاق نامید.‏ (‏پیدایش ۱۷:‏۲۱؛‏ ۲۱:‏۱-‏۵‏)‏ خدا دقیقاً وعده داد که انسان‌ها از طریق اسحاق برکات عظیمی به دست خواهند آورد.‏

▪ پس از گذشت سال‌های بسیار،‏ یَهُوَه از ابراهیم درخواستی غیرمعمول کرد:‏ او به ابراهیم گفت که پسر عزیزش اسحاق را قربانی کند.‏ اسحاق در آن زمان هنوز ازدواج نکرده بود و فرزندی نداشت.‏ با اینکه برای ابراهیم قربانی پسر عزیزش،‏ سخت و دردآور می‌بود،‏ او آمادهٔ انجام خواست خدا شد.‏ ابراهیم کاملاً ایمان و اطمینان داشت که در صورت لزوم،‏ خدا قدرت بازگرداندن اسحاق را دارد تا وعده‌های خود را عملی سازد.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۱۹‏)‏ در لحظات حساسی که ابراهیم قصد داشت اسحاق را قربانی کند،‏ خدا مانع این کار شد و جان اسحاق را حفظ کرد.‏ یَهُوَه ابراهیم را به خاطر فرمانبرداری بی‌نظیرش تحسین نمود و وعده‌های پیشین خود را به او یادآور شد.‏—‏پیدایش ۲۲:‏۱-‏۱۸‏.‏

▪ ابراهیم در ۱۷۵ سالگی چشم از جهان فرو بست.‏ کتاب مقدّس می‌گوید که او «در کمال پیری،‏ کامیاب از دنیا رفت.‏» (‏پیدایش ۲۵:‏۷،‏ ۸‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ بنابراین ابراهیم تحقق وعدهٔ دیگری را نیز به چشم خود دید.‏ خدا به او گفته بود که پس از عمری طولانی،‏ در آرامش به خواب مرگ فرو خواهد رفت.‏—‏پیدایش ۱۵:‏۱۵‏.‏

آنچه که از ابراهیم به یادمانده است

ابراهیم تنها یک شخصیت تاریخی یا مذهبی نیست که در زمان‌های گذشته می‌زیست.‏ امروزه ما می‌توانیم از سرگذشت زندگی او درس‌هایی گیریم و آن را سرمشق خود سازیم.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۸-‏۱۰،‏ ۱۷-‏۱۹‏)‏ بیایید چهار خصوصیت زیبای ابراهیم را با هم بررسی کنیم.‏ در ابتدا نگاهی به ایمان ابراهیم می‌اندازیم که احتمالاً معروف‌ترین خصوصیت اوست.‏

‏[پاورقی]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۴]‏

شخصیتی برجسته در کتاب مقدّس

در اوّلین ۱۰ فصل کتاب پیدایش می‌توان داستان زندگی چندین مرد باایمان از جمله هابیل،‏ خنوخ و نوح را یافت.‏ اما در ۱۵ فصل بعدی،‏ داستان زندگی یک مرد یعنی ابراهیم نقل می‌شود.‏

به علاوه در این بخش،‏ مهم‌ترین موضوعات کتاب مقدّس برای اوّلین بار در مورد ابراهیم عنوان می‌شود.‏ در زیر می‌توانیم چندین نمونه را بیابیم:‏

▪ برای اوّلین بار،‏ خدا همچون سپری معرفی می‌شود که از خادمانش محافظت می‌کند.‏—‏پیدایش ۱۵:‏۱‏؛‏ همچنین به تثنیه ۳۳:‏۲۹؛‏ مزمور ۱۱۵:‏۹؛‏ امثال ۳۰:‏۵ مراجعه کنید.‏

▪ برای اوّلین بار،‏ به ایمان ورزیدن اشاره شده است.‏—‏پیدایش ۱۵:‏۶‏.‏

▪ برای اوّلین بار،‏ کلمهٔ نبی به چشم می‌خورد.‏—‏پیدایش ۲۰:‏۷‏.‏

▪ برای اوّلین بار،‏ به عشق و محبت پدر و مادر اشاره شده است.‏—‏پیدایش ۲۲:‏۲‏.‏