‏«خیلی زحمت کشیدید.‏» این عبارت را معمولاً برای قدردانی از کاری خوب که انجام داده‌ایم یا هدیه‌ای که با عشق و علاقه به کسی داده‌ایم،‏ می‌شنویم.‏ همهٔ ما می‌خواهیم که دیگران از تلاش‌هایمان قدردانی کنند،‏ به خصوص آنانی که دوستشان داریم.‏ به طور یقین ما به خدایمان یَهُوَه بیش از هر کس و هر چیز عشق می‌ورزیم.‏ آیا او برای تلاش‌هایمان ارزشی قائل است؟‏ بیایید ببینیم که خدا چگونه با عَبَدْمَلَک رفتار کرد؛‏ مردی که زندگی‌اش را برای نجات جان یکی از پیامبران خدا به خطر انداخت.‏—‏ اِرْمیا ۳۸:‏۷-‏۱۳ و ۳۹:‏۱۶-‏۱۸ خوانده شود.‏

عَبَدْمَلَک که بود؟‏ ظاهراً او یکی از مقامات دربار صِدِقیّا،‏ پادشاه یهودا * و یکی از همعصران اِرْمیای نبی بود.‏ خدا اِرْمیا را نزد مردم بی‌ایمان یهودا فرستاد تا به آنان هشدار دهد که نابودی اورشلیم نزدیک است.‏ با وجود این که عَبَدْمَلَک در میان سرورانی بی‌ایمان بود،‏ ولی او ایمانی قوی به خدا داشت و برای اِرْمیا احترام بسیاری قائل بود.‏ این سروران بدکار،‏ به اِرْمیا تهمت آشوبگری و فتنه‌انگیزی زدند و او را به چاهی پرگل و لای انداختند و به حال خود رها کردند تا بمیرد.‏ در چنین شرایطی بود که رابطهٔ عَبَدْمَلَک با خدا در بوتهٔ آزمایش قرار گرفت.‏ (‏اِرْمیا ۳۸:‏۴-‏۶‏)‏ او چه کرد؟‏

عَبَدْمَلَک بدون ترس از رفتار تلافی‌جویانهٔ این سروران،‏ با قاطعیت و شجاعت دست به عمل زد.‏ او در ملا عام به حضور پادشاه رسید و به رفتار ناعادلانه‌ای که در حق اِرْمیای صورت گرفته بود،‏ اعتراض کرد.‏ عَبَدْمَلَک با اشاره به آن سروران به پادشاه گفت:‏ «این مردان .‏ .‏ .‏ شریرانه عمل نموده‌اند.‏» (‏اِرْمیا ۳۸:‏۹‏)‏ عَبَدْمَلَک نظر پادشاه را جلب کرد و به دستور او ۳۰ مرد را همراه خود برداشته،‏ اِرْمیا را نجات داد.‏

حال عَبَدْمَلَک خصوصیت پسندیدهٔ دیگری یعنی لطف و مهربانی از خود نشان داد.‏ او ‹مقداری پارچه و لباس‌های کهنه برداشت.‏ .‏ .‏ .‏ و آنها را برای اِرْمیا با طناب پایین فرستاد.‏› عَبَدْمَلَک از پارچه و لباس‌های کهنه استفاده کرد تا اِرْمیا بتواند آن را زیر بغل خود بگذارد تا هنگام بالا کشیدن طناب از چاه گل‌آلود آسیبی به بدنش وارد نشود.‏—‏اِرْمیا ۳۸:‏۱۱-‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

یَهُوَه شاهد عمل عَبَدْمَلَک بود.‏ آیا یَهُوَه از او قدردان بود؟‏ او از طریق اِرْمیای نبی به عَبَدْمَلَک گفت که نابودی یهودا نزدیک است.‏ سپس به عَبَدْمَلَک به پنج طریق اطمینان داد که او را رهایی خواهد داد.‏ یَهُوَه گفت:‏ «من تو را .‏ .‏ .‏ نجات خواهم داد و به دست کسانی که از ایشان می‌ترسی تسلیم نخواهی شد .‏ .‏ .‏ تو را البته رهایی خواهم داد و به شمشیر نخواهی افتاد و جان تو برایت غنیمت خواهد شد.‏» چرا یَهُوَه به عَبَدْمَلَک وعده داد که او را حفظ می‌کند؟‏ او به عَبَدْمَلَک گفت:‏ «از این جهت که بر من توکّل نمودی.‏» (‏اِرْمیا ۳۹:‏۱۶-‏۱۸‏)‏ یَهُوَه می‌دانست که عَبَدْمَلَک نه تنها به دلیل توجه و علاقه‌اش به اِرْمیا،‏ بلکه به دلیل ایمان و اعتمادش به خدا چنین عمل کرده است.‏

درس روشنی از شرح‌حال عَبَدْمَلَک می‌گیریم.‏ یَهُوَه برای فعالیت‌هایی که در راه پرستشش انجام می‌دهیم،‏ ارزش قائل است.‏ کتاب مقدّس به ما اطمینان می‌دهد که او حتی کم‌اهمیت‌ترین عمل ما را در یاد دارد؛‏ عملی که از ایمانی قلبی سرچشمه می‌گیرد.‏ (‏مَرقُس ۱۲:‏۴۱-‏۴۴‏)‏ یقیناً شما نیز می‌خواهید به چنین خدایی نزدیک‌تر شوید که قدر زحمات و تلاش‌هایتان را می‌داند؛‏ خدایی که به ما وعده داده است که «جویندگان خود را پاداش می‌دهد.‏»—‏عبرانیان ۱۱:‏۶‏.‏

‏[پاورقی]‏