چگونه می‌توانیم مورد قبول خدا باشیم؟‏ آیا در این خصوص باید قوانین بی‌شماری را رعایت کنیم؟‏ مسلّماً خیر.‏ مطابق با گفتهٔ عیسی مسیح آنچه خدا از ما انتظار دارد در یک کلمه خلاصه می‌شود.‏‏—‏مَرقُس ۱۲:‏۲۸-‏۳۱ خوانده شود.‏

در ابتدا موقعیتی را در نظر گیرید که عیسی این سخنان را گفت.‏ او در ۱۱ نیسان یعنی چند روز پیش از مرگش،‏ در معبد به مردم آموزش می‌داد.‏ دشمنانش با مطرح کردن سؤالاتی بحث‌انگیز می‌خواستند او را امتحان کنند.‏ عیسی هر بار با پاسخ خود آنان را خاموش می‌ساخت.‏ سپس از عیسی پرسیدند:‏ «کدام حکم شریعت،‏ مهمترینِ همه است؟‏»—‏آیهٔ ۲۸‏.‏

این سؤال بس دشوار بود.‏ یهودیان بیش از ۶۰۰ قانون داشتند که شریعت موسوی را تشکیل می‌داد.‏ برخی از آنان بر سر این که کدام یک از این قوانین اولین یا مهم‌ترین قانون است با یکدیگر جرّوبحث می‌کردند.‏ ظاهراً برخی دیگر در مخالفت با این گروه،‏ همهٔ قوانین را به یک اندازه پراهمیت می‌دانستند و معتقد بودند که نباید برخی از قانون‌ها را پراهمیت‌تر از قانون‌های دیگر خواند.‏ عیسی به پرسش آنان چگونه پاسخ داد؟‏

عیسی در پاسخ به آنان،‏ نه به یک فرمان بلکه به دو فرمان اشاره کرد.‏ اول این که «خداوندْ خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی فکر و با تمامی قوّت خود محبت نما.‏» (‏آیهٔ ۳۰‏؛‏ تثنیه ۶:‏۵‏)‏ با این که عیسی به واژه‌های «دل»،‏ «جان»،‏ «فکر» و «قوّت» جداگانه اشاره کرده است،‏ اما همهٔ آن‌ها از لحاظ معنایی وجه اشتراکی با یکدیگر دارد.‏ * عشق و محبت به یَهُوَه باید از تمام وجود شخص سرچشمه گیرد؛‏ به عبارت دیگر شخص باید از تمام توانایی‌ها،‏ استعدادها و قابلیت‌هایش در راه خدا بهره جوید.‏ یک مرجع کتاب مقدّس این امر را چنین بیان می‌کند:‏ «باید به خدا با تمام وجود عشق ورزید.‏» پس اگر به خدا عشق و محبت ورزید،‏ با دل و جان مطابق با معیارهای او عمل می‌کنید و مورد رضایت او واقع می‌شوید.‏—‏۱یوحنا ۵:‏۳‏.‏

دوم این که عیسی گفت:‏ «همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن.‏» (‏آیهٔ ۳۱‏؛‏ لاویان ۱۹:‏۱۸‏)‏ عشق به خدا و ‹همسایه› یا همنوع با هم در ارتباطند.‏ عشق به همنوع،‏ نتیجهٔ عشق به خداست.‏ (‏۱یوحنا ۴:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ چنانچه به همنوع خود عشق و محبت ورزیم،‏ با آنان همان گونه رفتار می‌کنیم که می‌خواهیم آنان با ما رفتار کنند.‏ (‏مَتّی ۷:‏۱۲‏)‏ بدین شکل نشان می‌دهیم که به خدایی که ما و همنوعانمان را شبیه خود آفرید،‏ عشق می‌ورزیم.‏—‏پیدایش ۱:‏۲۶‏.‏

حال این دو فرمان کتاب مقدّس در مورد عشق به خدا و همنوع تا چه حد اهمیت دارد؟‏ عیسی گفت:‏ «بزرگتر از این دو حکمی نیست.‏» (‏آیهٔ ۳۱‏)‏ عیسی در گزارش مشابه دیگری گفت که این دو فرمان پایه و اساس تمام فرمان‌های دیگر است.‏—‏مَتّی ۲۲:‏۴۰‏.‏

کسب رضایت و خشنودی خدا،‏ کاری سخت و دشوار نیست.‏ آنچه که خدا از ما انتظار دارد در یک کلمه خلاصه می‌شود:‏ عشق.‏ خدا همواره از خادمانش خواسته و می‌خواهد به او عشق ورزند.‏ اما عشق را نمی‌توان تنها با گفتار و احساسات ابراز داشت،‏ بلکه باید آن را در عمل نشان داد.‏ (‏۱یوحنا ۳:‏۱۸‏)‏ باشد که عشق به خدا را در دل خود پرورش دهیم و همواره آن را به یَهُوَه،‏ خدایی که «محبت است» ابراز داریم.‏—‏۱یوحنا ۴:‏۸‏.‏