آیا فکر می‌کنید که مقصودی در پس حیات است؟‏ تکامل‌گرایی به نام ویلیام پِروواین می‌گوید:‏ «آنچه که در مورد تکامل آموخته‌ایم،‏ حتی بر دیدگاه ما در رابطه با مقصود زندگی تأثیر گذاشته است.‏» نتیجه‌گیری او چیست؟‏ «هیچ مقصود خاصّی در پس زندگی و عالم نمی‌بینم.‏»‏³²

توجه کنید که این سخنان در واقع به چه معناست.‏ اگر واقعاً هیچ مقصودی در پس زندگی نیست،‏ باید قبول کنیم که تنها هدف از زندگی این است که چند کار خوب انجام دهیم و ژن‌های خود را به نسل بعدی منتقل کنیم و هنگام مرگ نیز همه چیز تمام می‌شود.‏ همچنین باید بپذیریم که مغز ما با توانایی تفکر،‏ استدلال و تعمّق بر مفهوم زندگی،‏ تنها حاصل تصادف و اتفاق است.‏

مسئله به اینجا ختم نمی‌شود.‏ اکثر کسانی که به تکامل اعتقاد دارند،‏ مصرّانه می‌گویند،‏ خدا وجود ندارد یا در امور انسان‌ها دخالت نمی‌کند.‏ اگر چنین باشد باید بپذیریم که آیندهٔ ما در دستان سیاستمداران،‏ رهبران مذهبی و دانشمندان قرار دارد و با توجه به سابقهٔ این اشخاص،‏ دیگر امیدی باقی نمی‌ماند که جنگ،‏ آشوب و فساد از میان برود.‏ در واقع اگر عقیدهٔ تکامل درست باشد،‏ دیگر زحمت و تلاش چه فایده‌ای دارد؟‏ آیا بهتر نیست مطابق این شعار زندگی کنیم:‏ «بیایید بخوریم و بیاشامیم؛‏ زیرا فردا خواهیم مرد»؟‏—‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۲‏.‏

در حالی که کتاب مقدّس تعلیم می‌دهد:‏ «نزد [خدا] چشمهٔ حیات است.‏» (‏مزمور ۳۶:‏۹‏)‏ این سخنان اهمیت فراوانی دارد.‏

اگر گفته‌های کتاب مقدّس درست باشد،‏ زندگی حقیقتاً مفهوم دارد.‏ آفریدگار ما برای تمام کسانی که می‌خواهند طبق ارادهٔ او زندگی کنند،‏ مقصودی بسیار والا دارد.‏ (‏جامعه ۱۲:‏۱۳‏)‏ او زندگی‌ای به دور از جنگ و آشوب و فساد و حتی عاری از مرگ،‏ به ما وعده داده است.‏—‏مزمور ۳۷:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ اِشَعْیا ۲۵:‏۶-‏۸‏.‏

بی‌دلیل نیست که میلیون‌ها نفر در سرتاسر دنیا معتقدند که آموختن دربارهٔ خدا و اطاعت از او به زندگی معنا و مفهومی می‌بخشد که به هیچ روش دیگری نمی‌توان به آن دست یافت.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۳‏)‏ چنین اعتقادی خیال‌پردازی نیست.‏ گواهی روشن وجود دارد که به‌راستی حیات آفریده شده است.‏