بخش ۵

داشتن ارادهٔ آزاد —‏  موهبتی شگفت‌انگیز

۱،‏ ۲.‏ چه موهبت شگفت‌انگیزی بخشی از ساخت ما را تشکیل می‌دهد؟‏

برای درک اینکه چرا خدا اجازه داد رنج و عذاب وجود داشته باشد و اینکه در این باره چه خواهد کرد،‏ باید ببینیم ما را چگونه آفرید.‏ او کاری بیش از آفریدن ما با یک بدن و یک مغز انجام داده است.‏ او همچنین ما را با خصوصیتهای ویژهٔ فکری و احساسی خلق کرده است.‏

^۲ ارادهٔ آزاد بخشی مهم از ساخت فکری و احساسی ماست.‏ آری،‏ او در ما توانائی ارادهٔ آزاد را نهاده است.‏ و این براستی موهبتی شگفت‌انگیز از جانب اوست.‏

چطور ساخته شده‌ایم

۳-‏۵.‏ چرا از ارادهٔ آزاد تقدیر می‌کنیم؟‏

^۳ بگذارید ببینیم که چگونه ارادهٔ آزاد در اجازهٔ خدا برای وجود رنج و عذاب دخالت داشته است.‏ برای شروع،‏ به این موضوع فکر کنید:‏ آیا از اینکه آزادی عمل دارید که هر چه می‌خواهید انجام دهید،‏ بگویید،‏ بخورید و بپوشید و هر نوع شغلی را که می‌خواهید انتخاب کنید،‏ و یا اینکه کجا و چطور زندگی کنید،‏ خرسندید؟‏ یا اینکه می‌خواهید یک نفر هر کلمه‌ای را که بر زبان می‌آورید و هر حرکتی را که انجام می‌دهید،‏ به شما دیکته کند؟‏

^۴ هیچ شخص معمولی مایل نیست که اختیار زندگیش از او سلب شود.‏ چرا؟‏ به دلیل طریقی که خدا ما را آفریده است.‏ کتاب مقدس می‌گوید خدا ما را «بصورت و شبیه» خود آفریده است و یکی از خصوصیتهای خدا همین داشتن آزادی اختیار است.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۶؛‏ تثنیه ۷:‏۶‏)‏ هنگامیکه انسانها را آفرید به آنها نیز این توانائی شگفت‌آور را بخشید —‏ موهبت ارادهٔ آزاد.‏ به این دلیل بردگی زیر بار حکمرانان زورگو برای ما طاقت‌فرساست.‏

^۵ بنابراین اشتیاق به آزادی امری اتفاقی نیست،‏ زیرا که خدا،‏ خدای آزادی است.‏ کتاب مقدس می‌گوید:‏ «جائیکه روح خداوند است آنجا آزادی است.‏» (‏دوم  قرنتیان ۳:‏۱۷‏)‏ بنابراین،‏ خدا ارادهٔ آزاد را قسمتی از ساخت ما قرار داد،‏ زیرا می‌دانست که فکر و احساس ما به چه طریقی عمل می‌کنند،‏ و نیز می‌دانست که با ارادهٔ آزاد سعادتمندتر خواهیم بود.‏

۶.‏ چگونه خدا مغز ما را آفرید تا با ارادهٔ آزاد در هماهنگی باشد؟‏

^۶ همراه با ارادهٔ آزاد،‏ خدا به ما قدرت تفکر،‏ سنجش مسائل،‏ تصمیم‌گیری،‏ و تمیز دادن خوب از بد را نیز بخشیده است.‏ (‏عبرانیان ۵:‏۱۴‏)‏ پس،‏ ارادهٔ آزاد باید بر پایهٔ بصیرت و فهم می‌بود.‏ ما همانند آدمهای ماشینی،‏ بی‌اراده و بدون هیچگونه اختیاری از خود ساخته نشده‌ایم.‏ و مانند حیوانات که از روی غریزه عمل می‌کنند نیز آفریده نشده‌ایم.‏ در عوض،‏ مغز حیرت‌آور ما طوری طراحی شده است که بتواند با هماهنگی با آزادی اختیار ما عمل کند.‏

بهترین شروع

۷،‏ ۸.‏ چه آغاز خوبی خدا در اختیار اولین والدین ما قرار داد؟‏

^۷ این امر که خدا در کنار موهبت ارادهٔ آزاد به اولین والدین ما یعنی آدم و حوا،‏ هر چه را که شخص به طور معقول می‌تواند خواستار آن باشد نیز بخشیده بود،‏ نشانگر آن است که تا چه اندازه دلسوز و مهربان است.‏ آنها در بهشتی وسیع و پارک‌مانند گذارده شده بودند.‏ و از مادیات به حد وفور برخوردار بودند.‏ دارای بدن و ذهنی کامل بودند،‏ به همین دلیل پیر یا مریض نمی‌شدند و حتی نمی‌مردند —‏ آنها می‌توانستند تا ابد زندگی کنند.‏ می‌توانستند فرزندانی کامل داشته باشند با آینده‌ای سعادتمند و جاودان.‏ و آن جمعیت در حال رشد،‏ می‌توانست کار رضایت‌بخش تبدیل تمامی زمین به بهشت را به انجام برساند.‏ —‏ پیدایش ۱:‏۲۶-‏۳۰؛‏ ۲:‏۱۵‏.‏

^۸ با توجه به چیزهائی که فراهم آمده بود،‏ کتاب مقدس نقل می‌کند:‏ «خدا هر چه ساخته بود دید و همانا بسیار نیکو بود‏.‏» (‏پیدایش ۱:‏۳۱‏)‏ کتاب مقدس همچنین در مورد خدا می‌گوید:‏ «اعمال او کامل ‏[است].‏» (‏تثنیه ۳۲:‏۴‏)‏ آری،‏ آفریدگار به خانوادهٔ بشری آغازی کامل بخشید.‏ از آن بهتر نمی‌توانست باشد.‏ چه خدای مهربانی!‏

آزادی محدود

۹،‏ ۱۰.‏ چرا ارادهٔ آزاد باید به طور شایسته تنظیم شود؟‏

^۹ با این وجود آیا مقصود،‏ آن بود که این ارادهٔ آزاد بدون حد و مرز باشد؟‏ شهر شلوغی را مجسم کنید که هیچگونه قوانین راهنمائی و رانندگی در آن وجود نداشته باشد،‏ هر کسی با روش و سرعت دلخواه خود در آن رانندگی کند.‏ آیا مایلید تحت چنین شرایطی رانندگی کنید؟‏ خیر،‏ این به معنای هرج و مرج در رفت و آمد است و به طور حتم باعث تصادفات فراوانی می‌شود.‏

^۱۰ در مورد موهبت خداداد ارادهٔ آزاد نیز چنین است.‏ آزادی بی‌حد به معنی هرج و مرج در جامعه است.‏ باید قوانینی برای راهنمائی فعالیتهای بشر وجود داشته باشد.‏ کلام خدا می‌گوید:‏ «مثل آزادگان امّا نه مثل آنانیکه آزادئ خود را پوشش شرارت میسازند [رفتار کنید].‏» (‏اول پطرس ۲:‏۱۶‏)‏ خدا می‌خواهد که ارادهٔ آزاد برای صلاح عمومی،‏ تنظیم‌شده باشد.‏ منظور او برای ما،‏ داشتن آزادی کامل نیست بلکه برخورداری از آزادی نسبی و تابعیت از حکومت قانون است.‏

 قوانین چه کسی؟‏

۱۱.‏ ما برای فرمانبرداری از قوانین چه کسی ساخته شده‌ایم؟‏

^۱۱ ما برای فرمانبرداری از قوانین چه کسی ساخته شده‌ایم؟‏ قسمت دیگر متن اول پطرس ۲:‏۱۶ می‌گوید:‏ ‹شما بندهٔ کسی جز خدا نیستید.‏› این به معنی بندگی تحت ظلم و ستم نیست،‏ بلکه به معنی آن است که وقتی از قوانین خدا تابعیت می‌کنیم،‏ سعادتمندتر هستیم.‏ (‏متی ۲۲:‏۳۵-‏۴۰‏)‏ قوانین او بیش از هر قانونی که توسط انسانها وضع شده باشد،‏ راهنمای ما هستند.‏ «من یَهُوَه خدای تو هستم و ترا تعلیم میدهم تا سود ببری و ترا براهیکه باید بروی هدایت مینمایم.‏» —‏ اشعیا ۴۸:‏۱۷‏.‏

۱۲.‏ از چه آزادی اختیاری در چهارچوب قوانین خدا برخورداریم؟‏

^۱۲ در عین حال،‏ قوانین خدا حق انتخاب وسیعی را در چهارچوب خود جایز می‌دانند.‏ همین باعث تنوع و گوناگونی شده و خانوادهٔ بشری را جذاب و جالب ساخته است.‏ به انواع مختلف غذا،‏ لباس،‏ موسیقی،‏ هنر،‏ و خانه‌ها در سرتاسر جهان فکر کنید.‏ به طور حتم ترجیح می‌دهیم در این موارد آزادی انتخاب داشته باشیم تا اینکه شخص دیگری برای ما تصمیم بگیرد.‏

۱۳.‏ چه قوانین فیزیکی را باید برای صلاح خودمان رعایت کنیم؟‏

^۱۳ بنابراین طوری آفریده شده‌ایم که وقتی تابع قوانین اخلاقی خدا برای بشر باشیم،‏ از همه وقت سعادتمندتر خواهیم بود.‏ این مانند تابعیت از قوانین فیزیکی خداست.‏ به عنوان مثال،‏ اگر قانون جاذبه را ندیده بگیریم و از محل مرتفعی به پائین بپریم،‏ مجروح یا کشته خواهیم شد.‏ اگر قوانین مربوط به بدن خود را نادیده بگیریم و غذا نخوریم،‏ آب ننوشیم،‏ یا هوا استنشاق نکنیم،‏ خواهیم مرد.‏

۱۴.‏ از کجا می‌دانیم که انسانها طوری ساخته نشده‌اند که بتوانند جدا از خدا بسر برند؟‏

^۱۴ همانطور که نیاز به رعایت قوانین فیزیکی خدا داریم،‏ نیاز به تابعیت از قوانین اخلاقی و اجتماعی او نیز داریم.‏ (‏متی ۴:‏۴‏)‏ انسانها ساخته نشده‌اند که جدا و مستقل از سازندهٔ خود،‏ موفق باشند.‏ ارمیای پیامبر می‌گوید:‏ «آدمیکه راه میرود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمیباشد.‏ ای خداوند مرا تأدیب نما.‏» (‏ارمیا ۱۰:‏۲۳،‏۲۴‏)‏ بنابراین همهٔ انسانها آفریده شده‌اند که زیر فرمان خدا باشند،‏ نه تحت فرمان خودشان.‏

۱۵.‏ آیا قوانین خدا باری بر دوش آدم و حوا بود؟‏

^۱۵ فرمانبرداری از قوانین خدا بار سنگینی بر دوش والدین اولیهٔ ما نبود.‏ در عوض،‏ می‌توانست برای رفاه آنها و کل خانوادهٔ بشری باشد.‏ اگر زوج اولیه در محدودهٔ قوانین خدا باقی می‌ماندند،‏ همه چیز خوب پیش می‌رفت.‏ در واقع،‏ ما حالا در بهشتی فرح‌بخش و شگفت‌انگیز همانند خانواده‌ای،‏ با محبت و اتحاد زندگی می‌کردیم!‏ شرارت،‏ رنج و عذاب و مرگ وجود نمی‌داشت.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۱]‏

آفریدگار به انسانها شروعی کامل عطا کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

آیا اگر قوانین راهنمائی و رانندگی وجود نداشتند،‏ مایل به رانندگی در ترافیک سنگین می‌بودید؟‏