چرا شیطان و دیوهای وی برای گمراه کردن مردم اینقدر سخت می‌کوشند؟‏ زیرا آنان می‌خواهند که ما نیز در عصیان و سرکشی به ایشان بپیوندیم.‏ شیطان و دیوهای وی می‌خواهند که ما آنان را پرستش کنیم.‏ آنان می‌خواهند که ما دروغهای ایشان را باور کرده و اعمالی را انجام دهیم که یَهُوَه از آنها بیزار است.‏ بسیاری از این اعمال،‏ شامل آداب و رسومی در رابطه با مرگ می‌باشند.‏

مرگ یک عزیز،‏ واقعه‌ای است که از لحاظ عاطفی دردناک بوده و ابراز غم و غصه کاملاً طبیعی و بجاست.‏ عیسی بعد از مرگ دوست خود،‏ ایلعازَر،‏ «بگریست.‏»—‏یوحنا ۱۱:‏۳۵‏.‏

رسوم فراوانی در رابطه با مرگ در سطح دنیا وجود دارند و این رسوم با یکدیگر بسیار متفاوتند.‏ تعداد زیادی از این رسوم در مغایرت با کتاب مقدس نیستند.‏ معهذا،‏ بعضی از این اعمال بر این عقیده استوار می‌باشند که مردگان زنده هستند و قادرند افراد زنده را ببینند.‏ احیاء گرفتن،‏ عزاداری مفرط و مراسم تشییع‌جنازهٔ مفصل،‏ همگی از ترس عدم رضایت ارواح مردگان ریشه می‌گیرند.‏ لیکن،‏ از آنجایی که مردگان «هیچ نمیدانند،‏» کسانی که چنین اعمالی را انجام می‌دهند،‏ دروغ شیطان را رواج می‌دهند.‏—‏جامعه ۹:‏۵‏.‏

 رسوم دیگری نیز ناشی از این اعتقاد هستند که مردگان محتاج به کمک افراد هستند و اگر رضایت خاطر آنان جلب نشود به افراد زنده آسیب می‌رسانند.‏ در بعضی از سرزمینها بعد از گذشت ۴۰ روز یا یک سال از وفات شخص،‏ مراسمی برگزار شده و قربانی‌هایی گذرانده می‌شود.‏ چنین تصور می‌شود که این اعمال به شخص متوفی کمک می‌کند که به عالم ارواح ‹راه یابد.‏› رسم دیگر این است که به متوفی غذا و یا نوشیدنی تقدیم می‌کنند.‏

این اعمال اشتباه هستند زیرا باعث ترویج دروغهای شیطان دربارهٔ مردگان می‌شوند.‏ اگر این رسوم را که بر اساس تعالیم دیوها هستند به هر وجهی نگاه داریم،‏ آیا یَهُوَه از ما راضی خواهد بود؟‏ هرگز!‏—‏۲قرنتیان ۶:‏۱۴-‏۱۸‏.‏

خادمین خدای حقیقی،‏ به هیچ وجه در اعمالی که به منظور حمایت از دروغهای شیطان انجام می‌گیرند،‏ شرکت نمی‌کنند.‏ در عوض،‏ آنان از روی محبت تلاش خود را بر روی کمک به افراد زنده متمرکز کرده و ایشان را تسلی می‌دهند.‏ آنان می‌دانند که وقتی شخصی فوت کند،‏ فقط یَهُوَه می‌تواند به او کمک کند.‏—‏ایوب ۱۴:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

بعضی از مردم به طور مستقیم و یا توسط یک شخص واسطه با دیوها تماس برقرار می‌کنند.‏ این عمل ارتباط با ارواح نامیده می‌شود.‏ جادوی سیاه،‏ جادوگری،‏ سحر،‏ طالع‌بینی و احضار ارواح،‏ همگی اشکال گوناگون ارتباط با ارواح هستند.‏

کتاب مقدس این اعمال را محکوم کرده و می‌گوید:‏ «در میان تو .‏ .‏ .‏ نه فالگیر [یافت شود] و نه غیب‌گو و نه افسونگر و نه جادوگر و نه ساحر و نه سؤآل‌کنندهٔ از اجنّه و نه رمّال و نه کسیکه از مردگان مشورت میکند.‏ زیرا هر که این کارها را کند نزد خداوند مکروه است.‏—‏تثنیه ۱۸:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

چرا یَهُوَه با این شدت راجع به این اعمال به ما هشدار می‌دهد؟‏

یَهُوَه به منظور سعادت خودمان ما را از هر نوع ارتباط با ارواح برحذر می‌دارد.‏  او به مردم محبت و توجه دارد و می‌داند کسانی که با دیوها سر و کار داشته باشند،‏ متحمل رنج و سختی خواهند شد.‏

یکی از این افراد نیلدا بود که در برزیل زندگی می‌کرد و واسطه برای دیوها بود.‏ دیوها زندگی او را سیاه کرده بودند.‏ نیلدا شرح می‌دهد:‏ «ارواح .‏ .‏ .‏ مرا صاحب شده بودند و به هر کاری وامی‌داشتند.‏ به طور متناوب در حالتهای هوشیاری و عدم هوشیاری بودم و به خاطر مشکلات روانی بستری شدم.‏ دیوها آنقدر مرا شکنجه کرده بودند که بر روی اعصابم اثر گذاشته بود.‏ داروهای آرام‌بخش می‌خوردم و شروع کردم به سیگار کشیدن و مصرف مداوم الکل.‏ این موضوع سالها ادامه داشت.‏»‏

عاقبت،‏ با کمک یَهُوَه و شاهدان زمینی او،‏ نیلدا از زیر سلطهٔ دیوها در آمد و حالا از زندگی غنی و سلامتی برخوردار است.‏ او می‌گوید:‏ «من به همه اکیداً می‌گویم که هرگز،‏ حتی یک دفعه هم با ارواح [شریر] رابطه برقرار نکنند.‏»‏