امروزه بسیاری از مردم ادعا می‌کنند که ایماندار هستند،‏ اما عیسی مسیح تعلیم داد که تعداد افرادی که ایمان حقیقی دارند اندک است.‏ او در این باره چنین فرمود:‏ «فراخ است آن در و عریض است آن راه که به هلاکت منتهی می‌شود و داخل‌شوندگانِ به آن بسیارند.‏ امّا تنگ است آن در و سخت است آن راه که به حیات منتهی می‌شود،‏ و یابندگان آن کم‌اند.‏»‏ a

حال،‏ چگونه می‌توان افرادی را که دارای ایمان حقیقی هستند،‏ شناخت؟‏ به گفتهٔ عیسی مسیح «آنها را از میوه‌هایشان خواهید شناخت» زیرا «هر درخت نیکو میوهٔ نیکو می‌دهد،‏ امّا درخت بد میوهٔ بد.‏»‏ b پس،‏ ثمرهٔ ایمان حقیقی «میوهٔ نیکو» است.‏ چنین ایمانی انسان را بر آن می‌دارد که صفات الٰهی را از خود نشان دهد.‏ اما چگونه؟‏

انسان‌هایی که دارای ایمان حقیقی هستند،‏ از قدرت و اختیارات خود برای تجلیل از خدا و به نفع دیگران استفاده می‌کنند.‏ عیسی مسیح تعلیم داد:‏ «هر که می‌خواهد در میان شما بزرگ باشد،‏ باید خادم شما شود.‏»‏ c مطابق این آیه،‏ مردانِ با ایمان در محیط خانه یا خارج از آن،‏ با زورگویی یا خشونت رفتار نمی‌کنند.‏ ایشان قدر همسر خود را می‌دانند،‏ برای او احترام قائلند و با مهر و محبت به نیازهایش رسیدگی می‌کنند.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «ای شوهران،‏ زنان خود را محبت کنید و به آنان تندی روا مدارید.‏»‏ d همچنین می‌گوید:‏ «ای شوهران،‏ در زندگی با همسرانتان باملاحظه باشید و با آنان چون جنس ظریفتر با احترام رفتار کنید،‏ چرا که همپای شما وارث هدیهٔ سخاوتمندانهٔ حیاتند،‏ مبادا دعاهایتان مستجاب نشود.‏»‏ e

بدین سان نیز،‏ زنی که دارای ایمان حقیقی است،‏ «باید شوهر خویش را حرمت نهد.‏»‏ f زنان باید «شوهردوست» و «فرزنددوست» باشند.‏ g والدینِ با ایمان برای فرزندان خود وقت گذاشته و اصول و قوانین خدا را به آنان می‌آموزند.‏ از این گذشته نه تنها در منزل بلکه در محل کار و هر جای دیگر،‏ احترام دیگران را نگاه می‌دارند و مطابق پند حکیمانهٔ این آیه رفتار می‌کنند:‏ «در احترام گذاشتن به یکدیگر،‏ از هم پیشی بگیرید.‏»‏ h

خادمین خدا بر طبق این فرمان کتاب مقدّس عمل می‌کنند که می‌گوید:‏ «از گرفتن رشوه خودداری کنید.‏»‏ i علاوه بر این،‏ کتاب مقدّس توصیه می‌کند که «از نیکویی کردن و سهیم نمودن دیگران در آنچه دارید غفلت مورزید،‏ زیرا خدا از چنین قربانیها خشنود است.‏»‏ j به همین خاطر،‏ خادمین خدا نه تنها هیچ گاه از موقعیت خود سوءاستفادهٔ شخصی نمی‌کنند،‏ بلکه از هر فرصتی برای کمک به دیگران،‏ به ویژه نیازمندان استفاده می‌نمایند.‏ بنابراین،‏ صحّت فرمودهٔ عیسی مسیح را که «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است،‏»‏ k در عمل می‌بینند.‏

افراد با ایمان با میل و رضایت تمام از احکام و قوانین خدا اطاعت می‌کنند و از دید آنان «این احکام  بار سنگینی نیست.‏»‏ l زیرا می‌دانند که ‹شریعت یَهُوَه کامل است .‏ .‏ .‏ فرایض یَهُوَه راست است و دل را شاد می‌سازد.‏ امر یَهُوَه پاک است و چشم را روشن می‌کند.‏›‏ a

از سوی دیگر،‏ افرادی که ایمان حقیقی دارند از هر گونه پیشداوری و تبعیض پرهیز کرده و هیچ نژاد،‏ ملیت و طبقهٔ اجتماعی را برتر از دیگری نمی‌دانند.‏ در عوض،‏ خدای عادل را سرمشق خود قرار می‌دهند،‏ زیرا در کتاب مقدّس آمده است که «خدا تبعیضی میان مردمان قائل نیست؛‏ بلکه از هر قوم،‏ هر که از او بترسد و پارسایی را به‌عمل آورد،‏ مقبول او می‌گردد.‏»‏ b

ایمان حقیقی،‏ مردم را وا می‌دارد که «از  هر جهت» با صداقت و ‹سربلندی زندگی کنند.‏›‏ c همچنین از غیبت و بدگویی خودداری نمایند.‏ به گفتهٔ داود در کتاب زبور شخص مورد پسند خداوند کسی است «که به زبان خود غیبت ننماید؛‏ و به همسایهٔ خود بدی نکند.‏»‏ d

کسانی که از ایمان حقیقی برخوردارند،‏ اعتقاد دارند که کتاب مقدّس «الهام خداست و برای تعلیم و تأدیب و اصلاح و تربیت در پارسایی سودمند است.‏»‏ e از این جهت اعتقادات خود را فقط بر مبنای این کتاب قرار می‌دهند.‏ چنین اشخاصی در روابط خود با دیگران مطابق حکمتِ الٰهی رفتار می‌کنند.‏ این حکمت «نخست پاک است،‏ سپس صلح‌آمیز و ملایم و نصیحت‌پذیر،‏ و سرشار از رحمت و ثمرات نیکو.‏»‏ f علاوه بر این،‏ از رسومی که پسندیدهٔ خداوند نیست همچون احضار روح و فالگیری دوری می‌نمایند و ‹خود را از بتها محفوظ نگاه می‌دارند.‏›‏ g

موسی،‏ پیامبر خدا گفت:‏ «یَهُوَه خدای خود را به تمامی جان و تمامی قوّت خود محبت نما.‏»‏ h افراد با ایمان چنین محبت عمیقی به خداوند مهربان ابراز می‌کنند.‏ آنان با احترام کامل،‏ ‹نام خدا› یعنی یَهُوَه را از روی ایمان می‌خوانند و او ‹را حمد می‌گویند.‏›‏ i از این گذشته،‏ خادمان خدا از این فرمان او که «همسایهٔ خود را مثل خویشتن محبت نما»‏ j نیز پیروی می‌کنند.‏ به این دلیل،‏ از خشونت گریزانند و تلاش می‌کنند که ‹با همه در صلح و صفا زندگی کنند.‏›‏ k آنان دیگر جنگ را نمی‌آموزند و گویی ‹شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزه‌های خویش را برای ارّه‌ها می‌شکنند.‏›‏ l در نتیجه،‏ با ‹محبت به یکدیگر›‏ a از یک برادریِ جهانی بهره‌مند می‌باشند.‏ آیا اشخاصی را که نمایانگر چنین خصوصیاتی هستند،‏ می‌شناسید؟‏