فصل ۵۵

بسیاری از شاگردان عیسی از او روی می‌گردانند

عیسی در کنیسه‌ای در کفرناحوم در مورد نقش خود به عنوان نان حقیقیِ آسمانی مشغول تعلیم است.‏ سخنان او ظاهراً ادامهٔ بحثی است که با مردم آغاز کرده بود هنگامی که آنها او را در وقت بازگشتشان از ساحل شرقی دریای جلیل ملاقات کردند،‏ و در آنجا بود که نان و ماهیی را که به نحوی معجزه‌آسا تهیه شده بود،‏ خوردند.‏

عیسی به اظهارات خود ادامه داده،‏ می‌گوید:‏ ‹نانی که من عطا میکنم جسم من است که آنرا به جهت حیات جهان می‌بخشم.‏› دو سال پیش،‏ در بهار سال ۳۰ د.‏م.‏،‏ عیسی به نیقودیموس گفته بود که خدا بقدری جهان را دوست دارد که پسر خویش را به عنوان نجات‌دهنده فرستاده است.‏ بنابراین عیسی در اینجا می‌خواهد نشان دهد که هر انسانی در جهان،‏ با ایمان ورزیدن به قربانیی که بزودی تقدیم خواهد کرد،‏ به شکل سمبولیک از جسم او بخورد،‏ می‌تواند زندگی جاودانی یابد.‏

اما مردم در اثر سخنان عیسی می‌لغزند.‏ آنان می‌پرسند:‏ ‹چگونه این شخص میتواند جسد خود را به ما دهد تا بخوریم؟‏› خواست عیسی آن است که شنوندگانش دریابند که خوردن جسم او معنای مجازی دارد.‏ بنابراین،‏ برای تأکید بر این موضوع،‏ مطلبی را عنوان می‌کند که اگر از آن برداشتی غیرمجازی بکنند حتی از موضوع قبلی نیز ناخوشایندتر است.‏

عیسی اعلام می‌کند:‏ «اگر جسد پسر انسانرا نخورید و خون او را ننوشید در خود حیات ندارید.‏ و هر که جسد مرا خوردْ و خون مرا نوشید حیات جاودانی دارد و من در روز آخر او را خواهم برخیزانید،‏ زیرا که جسد من خوردنئ حقیقی و خون من آشامیدنئ حقیقی است.‏ پس هر که جسد مرا میخورد و خون مرا مینوشد در من میماند و من در او.‏»‏

بله اگر آموزش عیسی به آدم‌خواری اشاره می‌کرد بدون شک بسیار نامطبوع بود.‏ اما واضح است که عیسی در واقع خوردن جسم یا نوشیدن خون را تبلیغ نمی‌کند.‏ او فقط بر این نکته تأکید می‌کند که همهٔ کسانی که زندگی جاودانی به آنان داده می‌شود باید به قربانیی که او در هنگام تقدیم بدن کامل انسانی خود و ریختن خون حیات،‏ ارزانی خواهد داشت ایمان بورزند.‏ اما حتی بسیاری از شاگردانش نیز برای درک آموزش او کوششی نمی‌کنند و به همین دلیل اعتراض کرده،‏ می‌گویند:‏ «این کلامْ سخت است،‏ کِه میتواند آنرا بشنود؟‏»‏

عیسی که می‌داند بسیاری از شاگردانش زیر لب شکایت می‌کنند می‌گوید:‏ ‹آیا این شما را لغزش میدهد؟‏ پس اگر پسر انسان را بینید که به جائی که اوّل بود صعود میکند چه؟‏ .‏ .‏ .‏ کلامی را که من به شما میگویم روح و حیات است.‏ ولیکن بعضی از شما هستند که ایمان نمی‌آورند.‏»‏

عیسی به سخنان خود ادامه داده می‌گوید:‏ «از این سبب بشما گفتم که کسی نزد من نمیتواند آمد مگر آنکه پدر من آنرا بدو عطا کند.‏» با شنیدن این سخنان،‏ بسیاری از شاگردانش از او رو برمی‌گردانند و دیگر او را همراهی نمی‌کنند.‏ به همین دلیل عیسی رو به ۱۲ رسول خود می‌کند و می‌پرسد:‏ «آیا شما نیز میخواهید بروید؟‏»‏

پطرس پاسخ می‌دهد:‏ «خداوند نزد کِه برویم؟‏ کلمات حیات جاودانی نزد تو است.‏ و ما ایمان آورده و شناخته‌ایم که تو مسیح پسر خدای حیّ هستی.‏» چه ابراز وفاداری زیبایی،‏ با وجود اینکه پطرس و دیگر رسولان نیز ممکن است آموزش عیسی را در این باره به طور کامل درک نکرده باشند!‏

عیسی با اینکه از پاسخ پطرس خشنود است،‏ اظهار می‌کند:‏ «آیا من شما دوازده را برنگزیدم؟‏ و حال آنکه یکی از شما ابلیسی است.‏» منظور او یهودای اَسخَریوطی است.‏ احتمالاً عیسی در آن موقع «شروع» یا آغاز طرز فکر غلط را در او می‌بیند.‏

عیسی کمی پیش از آن مردم را مأیوس کرده بود زیرا هنگامی که سعی کردند او را پادشاه سازند از قبول این مقام امتناع کرد،‏ و احتمالاً استدلال آنها این است که ‹ اگر این شخص حاضر به بر عهده گرفتن این مقام بحق برای مسیح نیست چگونه ممکن است مسیح باشد؟‏› این موضوع نیز هنوز در ذهن مردم زنده است.‏ یوحنا ۶:‏۵۱-‏۷۱؛‏ ۳:‏۱۶‏.‏

▪ عیسی جسم خود را برای چه کسانی می‌دهد،‏ و اینها چگونه ‹جسد (‏جسم)‏ او را می‌خورند› ؟‏

▪ عیسی چه سخنان دیگری بر زبان می‌آورد که باعث انزجار مردم می‌شود،‏ اما در واقع بر روی چه نکته‌ای تأکید می‌کند؟‏

▪ هنگامی که بسیاری از مردم از همراهی کردن با عیسی دست می‌کشند پطرس چه واکنشی از خود نشان می‌دهد؟‏