فصل ۷۵

سرچشمهٔ سعادت

عیسی معجزاتی را که در طی خدمت موعظهٔ خود در جلیل انجام داده بود حالا در یهودیه نیز تکرار می‌کند.‏ به عنوان مثال،‏ دیوی را که مانع صحبت کردن مردی می‌شد از او خارج می‌کند.‏ جمعیت متحیر می‌شود،‏ اما منتقدان همان ایرادی را از او می‌گیرند که در جلیل مطرح شده بود.‏ آنها ادعا می‌کنند:‏ ‹دیوها را به یاری بعلزبول رئیس دیوها بیرون میکند.‏› بعضی دیگر برای شناخت هویت عیسی از او شواهد محکم‌تری می‌طلبند،‏ و برای آزمایش از او تقاضای آیت یا نشانی آسمانی می‌کنند.‏

عیسی که از افکار آنها آگاه است همان پاسخی را که به منتقدین در یهودیه داده بود به این منتقدین در جلیل نیز می‌دهد.‏ او می‌گوید که هر پادشاهیی که بر ضد خود تقسیم شود سقوط می‌کند.‏ و می‌پرسد:‏ ‹پس شیطان نیز اگر به ضد خود منقسم شود سلطنت او چگونه پایدار بماند؟‏› سپس وضعیت خطرناک منتقدین خود را با این سخنان نشان می‌دهد:‏ «هرگاه به انگشت خدا دیوها را بیرون میکنم هر آینه ملکوت خدا ناگهان بر شما آمده است.‏»‏

واکنش کسانی که معجزات عیسی را مشاهده کرده‌اند باید مشابه واکنش کسانی باشد که قرن‌ها پیش ناظر معجزهٔ موسی بودند.‏ آنان با تحیر گفتند:‏ «این انگشت خداست!‏» همچنین این «انگشت خدا» بود که ده فرمان را بر روی لوحه‌های سنگی حک کرد.‏ و «انگشت خدا» یعنی روح‌القدوس یا نیروی فعال اوست که عیسی را قادر می‌سازد که دیوها را بیرون کند و بیماران را شفا دهد.‏ بنابراین ملکوت خدا حقیقتاً بر این منتقدین آمده است زیرا عیسی یعنی پادشاه منتخبِ آن ملکوت در میان آنهاست.‏

عیسی سپس نشان می‌دهد که توانایی او در اخراج دیوها گواهی است بر برتری قدرت او بر شیطان،‏ همانطوری که مردی قوی‌تر می‌آید و بر مردی که تا دندان مسلح است و از قصر خویش پاسداری می‌کند،‏ غالب می‌آید.‏ او همینطور مثلی را که در جلیل در مورد روحی ناپاک عنوان کرده بود تکرار می‌کند.‏ این روح،‏ مرد را ترک می‌کند اما مرد جای خالی آن را با چیزهای خوب پر نمی‌کند،‏ به همین دلیل روح با هفت روح دیگر بازمی‌گردد،‏ و وضع مرد بدتر از ابتدای او می‌شود.‏

زنی در میان جمعیت از شنیدن این آموزش‌ها چنان تحت تأثیر قرار می‌گیرد که با صدای بلند می‌گوید:‏ ‹خوشا به حال آن رَحِمی که تو را حمل کرد و پستان‌هایی که مکیدی!‏› آرزوی هر زن یهودی آن است که مادر یک پیامبر و بخصوص مسیح باشد،‏ از این رو می‌توان دلیل سخنان این زن را درک کرد.‏ او ظاهراً گمان می‌کند که مریم باید از اینکه مادر عیسی می‌باشد خیلی احساس سعادت بکند.‏

اما عیسی به سرعت گفتهٔ زن را در مورد سرچشمهٔ حقیقی سعادت تصحیح می‌کند.‏ و پاسخ می‌دهد:‏ «خیر،‏ خوشا بحال آن کسانیکه کلام خدا را بشنوند و آن را بجا بیاورند!‏» عیسی هیچگاه مطلبی دال بر اینکه به مریم باید احترام خاصی گذارده شود بیان نکرد.‏ بلکه نشان داد که فرد با خدمت وفادارانه به خدا به سعادت دست می‌یابد،‏ نه به دلیل خویشاوندانش یا دست‌آوردهای خود.‏

عیسی مانند هنگامی که در جلیل بود مردم یهودیه را از اینکه از او تقاضای نشان یا آیتی آسمانی می‌کنند سرزنش می‌کند.‏ او به آنها می‌گوید که هیچ آیتی به آنها داده نخواهد شد مگر آیت یونس.‏ یونس از دو جهت آیت است،‏ یکی اینکه سه روز در درون ماهی به سر برد و دوم آنکه با شهامت موعظه کرد که باعث شد اهالی نینوا توبه کنند.‏ عیسی می‌گوید:‏ «اینک در اینجا کسی بزرگتر از یونس است!‏» به همین شکل ملکهٔ سَبا (‏جنوب)‏ نیز از حکمت سلیمان حیرت کرده بود.‏ عیسی همچنین می‌گوید:‏ «در اینجا کسی بزرگتر از سلیمان است.‏»‏

عیسی می‌گوید که وقتی کسی چراغی را روشن می‌کند آن را در محلی پنهان یا زیر پیمانه قرار نمی‌دهد بلکه بر روی چراغدان می‌گذارد تا مردم بتوانند نورش را ببینند.‏ شاید منظور عیسی آن است که هنگامی که به مردم آموزش می‌دهد و معجزاتی در میان آنان انجام می‌دهد،‏ با وجود چنین افراد خودرأی و لجوجی در بین آنها،‏ مانند آن است که نور چراغ را پنهان کرده باشد.‏ چشمان چنین افرادی ساده نیست یا به عبارت دیگر آنها دیدی روشن ندارند،‏ به همین دلیل معجزات او به هدف مورد نظر خود نمی‌رسند.‏

عیسی بتازگی دیوی را اخراج کرده و قدرت سخن گفتن را به مردی لال بازگردانده بود.‏ این امر باید افرادی را که چشمی ساده و روشن دارند وادارد تا این کار اعجازآمیز را تمجید کنند و بشارت را اعلام کنند!‏ اما این امر در مورد این منتقدان صدق نمی‌کند.‏ بنابراین عیسی چنین نتیجه‌گیری می‌کند:‏ ‹باحذر باش مبادا نوری که در تو است ظلمت باشد.‏ بنابرین هرگاه تمامی جسم تو روشن باشد و ذرّه‌ای ظلمت نداشته باشد همه‌اش روشن خواهد بود مثل وقتی که چراغ به تابش خود،‏ تو را روشنائی می‌دهد.‏› لوقا ۱۱:‏۱۴-‏۳۶؛‏ خروج ۸:‏۱۸،‏ ۱۹؛‏ ۳۱:‏۱۸؛‏ متی ۱۲:‏۲۲،‏ ۲۸‏.‏

▪ هنگامی که عیسی مرد را شفا می‌دهد،‏ مردم چه واکنشی نشان می‌دهند؟‏

▪ «انگشت خدا» چیست،‏ و ملکوت خدا چگونه بر شنوندگان عیسی آمده است؟‏

▪ سرچشمهٔ سعادت حقیقی چیست؟‏

▪ فرد چگونه می‌تواند چشمی ساده داشته باشد؟‏