فصل ۷۰

شفای یک نابینای مادرزاد

عیسی با اینکه یهودیان دست به سنگسار کردن او می‌زنند،‏ اورشلیم را ترک نمی‌کند.‏ بعداً در روز سَبت،‏ او و شاگردانش در حالی که در شهر قدم می‌زنند مردی را می‌بینند که از هنگام تولد نابینا بوده است.‏ شاگردان از عیسی می‌پرسند:‏ «ای استاد،‏ به علت گناه کی بود که این مرد،‏ نابینا بدنیا آمد؟‏ خود او گناهکار بود یا والدینش؟‏»‏

احتمالاً شاگردان همچون برخی از فقهای یهودی عقیده داشتند که شخص در رحم مادر خود نیز می‌تواند مرتکب گناه شود.‏ اما عیسی پاسخ می‌دهد:‏ «گناه نه این شخص کرد و نه پدر و مادرش بلکه تا اعمال خدا در وی ظاهر شود.‏» نابینایی این مرد نتیجهٔ خطا یا گناهی نیست که او یا والدینش مرتکب شده‌اند.‏ بلکه گناه نخستین انسان یعنی آدم،‏ به ناکاملی همهٔ انسانها انجامیده است،‏ و بدین ترتیب باعث شده است که آنها نقص‌هایی پیدا کنند که نابینا متولد شدن،‏ یکی از آنهاست.‏ این نقصی که در این مرد وجود دارد به عیسی فرصت می‌دهد که در اینجا کارهای خدا را نمایان سازد.‏

تأکید عیسی بر فوریت و ضرورت انجام این کارهاست.‏ او می‌گوید:‏ «مادامیکه روز است مرا باید به کارهای فرستندهٔ خود مشغول باشم شب میآید که در آن هیچکس نمیتواند کاری کند.‏ مادامیکه در جهان هستم نور جهانم.‏» بزودی مرگ،‏ عیسی را به تاریکی گور خواهد کشید،‏ جایی که در آن کاری از دست او ساخته نخواهد بود.‏ تا آن زمان،‏ وی سرچشمهٔ روشنایی جهان خواهد بود.‏

عیسی پس از ادای این سخنان بر زمین آب دهان می‌اندازد و با آن کمی گِل می‌سازد.‏ سپس این گل را بر چشمان مرد نابینا می‌گذارد و می‌گوید:‏ ‹برو در حوض سیلوحا بشوی.‏› مرد اطاعت می‌کند.‏ و وقتی این کار را می‌کند،‏ بینایی وی به او باز می‌گردد!‏ هنگام بازگشت از اینکه برای نخستین بار در عمرش می‌تواند ببیند بسیار شادمان است!‏

همسایگان و افراد دیگری که او را می‌شناسند همه حیرت کرده‌اند.‏ آنان می‌پرسند:‏ ‹آیا این آن نیست که می‌نشست و گدائی می‌کرد؟‏› برخی پاسخ می‌دهند:‏ «همانست.‏» اما برخی دیگر باور نمی‌کنند و می‌گویند:‏ «نه این شخص به او شباهت دارد.‏» اما آن مرد می‌گوید:‏ «من همانم.‏»‏

مردم می‌پرسند:‏ «پس چگونه چشمان تو باز گشت؟‏»‏

‏‹شخصی که او را عیسی می‌گویند گِل ساخت و بر چشمان من مالیده به من گفت به حوض سیلوحا برو و بشوی،‏ آنگاه رفتم و شسته بینا گشتم.‏›‏

آنها می‌پرسند:‏ ‹آن شخص کجا است؟‏›‏

پاسخ می‌دهد:‏ «نمیدانم.‏»‏

در اینجا مردم آن مرد را که پیش از این نابینا بود نزد رهبران مذهبی خود یعنی فریسی‌ها می‌برند.‏ آنها نیز از مرد می‌پرسند که چگونه بینایی خود را به دست آورده است.‏ مرد توضیح می‌دهد:‏ ‹گِل به چشم‌های من گذارد پس شستم و بینا شدم.‏›‏

فریسی‌ها بی‌تردید باید از این که این گدا شفا یافته است خوشحال باشند!‏ اما خیر در عوض عیسی را متهم می‌کنند.‏ و ادعا می‌کنند:‏ ‹آن شخص از جانب خدا نیست.‏› دلیل این گفتهٔ آنان چیست؟‏ «زیرا که سبت را نگاه نمیدارد.‏» اما برای بعضی دیگر از فریسی‌ها این پرسش مطرح است:‏ «چگونه شخص گناه‌کار میتواند مثل این معجزات ظاهر سازد؟‏» لذا در میان آنان دو دستگی ایجاد شده است.‏

از اینرو از مرد می‌پرسند:‏ «تو دربارهٔ او چه میگوئی که چشمان ترا بینا ساخت؟‏»‏

مرد پاسخ می‌دهد:‏ «نبیّ است.‏»‏

فریسی‌ها سخنان او را باور نمی‌کنند.‏ آنها اطمینان دارند که عیسی و این مرد برای تحمیق مردم با یکدیگر قول و قرارهای مخفیانه گذاشته‌اند.‏ بنابراین برای حل مسئله،‏ والدین گدا را احضار می‌کنند تا از آنها تحقیق کنند.‏ یوحنا ۸:‏۵۹؛‏ ۹:‏۱-‏۱۸‏.‏

▪ عامل نابینایی این مرد چیست،‏ و چه چیزی عامل نابینایی او نیست؟‏

▪ شبی که در آن از هیچکس کاری ساخته نیست چه زمانی است؟‏

▪ هنگامی که مرد شفا می‌یابد،‏ افرادی که او را می‌شناسند چه واکنشی نشان می‌دهند؟‏

▪ در مورد شفا یافتن مرد در بین فریسی‌ها چه دو دستگیی ایجاد شده است؟‏