فصل ۷۶

صرف شام با یک فریسی

پس از آنکه عیسی به پرسش‌های منتقدان در مورد منبع قدرت خود برای شفای مرد لال،‏ پاسخ می‌دهد،‏ یک فریسی او را برای شام دعوت می‌کند.‏ فریسی‌ها پیش از غذا،‏ طی مراسمی دست‌های خود را تا آرنج می‌شویند.‏ آنها پیش از غذا و پس از آن و حتی بین غذاهای مختلفِ یک وعده،‏ دست‌های خود را می‌شویند.‏ با اینکه این رسم قوانین مکتوب خدا را نقض نمی‌کند،‏ اما بیش از آن چیزی است که خدا در مورد سنت پاکیزگی لازم می‌داند.‏

میزبان عیسی از اینکه او این رسم را بجا نمی‌آورد تعجب می‌کند.‏ با اینکه شاید تعجب خود را اظهار نمی‌کند،‏ اما عیسی متوجه موضوع می‌شود و می‌گوید:‏ ‹همانا شما ای فریسیان بیرونِ پیاله و بشقاب را طاهر می‌سازید ولی درون شما پُر از حرص و خباثت است.‏ ای احمقان آیا او که بیرون را آفرید اندرون را نیز نیافرید؟‏›‏

عیسی با این سخنان ریاکاری فریسی‌ها را نشان می‌دهد که با تشریفات دست‌های خود را می‌شویند اما دل‌های خود را از شرارت پاک نمی‌سازند.‏ او بدین گونه اندرز می‌دهد:‏ «از آنچه دارید صدقه دهید که اینک همه چیز برای شما طاهر خواهد گشت.‏» صدقه و بخشش آنها می‌باید از دلی مملو از محبت سرچشمه بگیرد،‏ نه به این نیت که با عدالت ظاهری خود دیگران را تحت تأثیر قرار دهند.‏

عیسی به سخنانش ادامه داده می‌گوید:‏ ‹وای بر شما ای فریسیان که ده یک از نعناع و سداب و هر قسم سبزی را می‌دهید و از دادرسی و محبت خدا تجاوز می‌نمائید.‏ اینها را می‌باید بجا آورید و آنها را نیز ترک نکنید.‏› بر طبق شریعتی که خدا به اسرائیلیان داد،‏ آنها باید یک دهم محصول مزارع خود را بدهند.‏ نعناع و سداب گیاهان یا سبزی‌های کوچکی هستند که برای خوش‌طعم کردن غذا به آن اضافه می‌کنند.‏ فریسی‌ها به دقت حتی یک دهم این سبزی‌های ناقابل را نیز می‌دهند،‏ اما عیسی آنها را محکوم می‌کند زیرا به شروط مهم‌تری همچون محبت و مهربانی و تواضع بی‌اعتنایی می‌کنند.‏

عیسی آنان را بیشتر محکوم می‌کند و می‌گوید:‏ ‹وای بر شما ای فریسیان که صدر کنایس و سلام در بازارها را دوست می‌دارید.‏ وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار زیرا که مانند قبرهای پنهان شده هستید که مردم بر آنها راه می‌روند و نمی‌دانند!‏› ناپاکی آنها پیدا نیست.‏ دین فریسی‌ها ظاهری آراسته دارد اما ارزش باطنی ندارد!‏ این دین بر ریاکاری استوار است.‏

یکی از فقهای شریعت خدا با شنیدن این سخنان کوبنده اعتراض کرده می‌گوید:‏ «ای استاد،‏ وقتی چنین حرفهائی میزنی به ما هم توهین میشود.‏»‏

عیسی این استادان شریعت را نیز مسئول می‌داند و می‌گوید:‏ ‹وای بر شما نیز ای فقهاء زیرا که بارهای گران را بر مردم می‌نهید و خود بر آن بارها یک انگشت خود را نمی‌گذارید.‏ وای بر شما زیرا که مقابر انبیاء را بنا می‌کنید و پدران شما ایشان را کشتند!‏›‏

منظور عیسی از «بارها» رسم و رسوم شفاهی موجود است که این فقها حتی حاضر نیستند ذره‌ای از مقررات آن را کنار بگذارند و زندگی را برای مردم کمی سهل‌تر کنند.‏ عیسی نشان می‌دهد که آنها حتی با قتل انبیا موافق بوده‌اند و هشدار می‌دهد:‏ ‹انتقام خون جمیع انبیاء که از بنای عالم ریخته شد از این طبقه گرفته شود،‏ از خون هابیل تا خون زکریّا که در میان مذبح و هیکل کشته شد.‏ بلی بشما میگویم که از این فرقه بازخواست خواهد شد.‏›‏

آن بخش از بشریت که می‌تواند با فدیه نجات یابد از هنگام تولد فرزندان آدم و حوا آغاز گشت؛‏ بنابراین،‏ هابیل در هنگام «بنای عالم» می‌زیسته است.‏ به دنبال قتل وحشیانهٔ زکریا،‏ یک قوای اَرامی (‏سوری)‏ یهودا را غارت می‌کند.‏ اما عیسی پیشگویی می‌کند که افراد نسل او چون شریرتر هستند بیشتر غارت خواهند شد.‏ این حمله و غارت حدود ۳۸ سال بعد یعنی در سال ۷۰ د.‏م.‏ رخ می‌دهد.‏

عیسی آنان را همچنان محکوم کرده می‌گوید:‏ ‹وای بر شما ای فقهاء زیرا کلید معرفت را برداشته‌اید که خود داخل نمی‌شوید و داخل‌شوندگان را هم مانع می‌شوید!‏› وظیفهٔ این استادان شریعت آن است که کلام خدا را برای مردم توضیح دهند و مفهوم آن را مشخص کنند.‏ اما آنان چنین نمی‌کنند و حتی به مردم فرصت نمی‌دهند تا شریعت را درک کنند.‏

فریسی‌ها و استادان قانون از اینکه عیسی آنان را رسوا می‌کند بشدت خشمگین می‌شوند.‏ هنگامی که می‌خواهد آن خانه را ترک کند،‏ آنان بنای مخالفت شدید با او می‌گذارند و او را سؤال‌پیچ می‌کنند.‏ مقصود ایشان آن است که از او پاسخی بشنوند که به بهانهٔ آن بتوانند او را دستگیر کنند.‏ لوقا ۱۱:‏۳۷-‏۵۴؛‏ تثنیه ۱۴:‏۲۲؛‏ میکاه ۶:‏۸؛‏ ۲تواریخ ۲۴:‏۲۰-‏۲۵‏.‏

▪ چرا عیسی فریسی‌ها و استادان شریعت را محکوم می‌کند؟‏

▪ فقها چه بارهایی را بر دوش مردم می‌گذارند؟‏

▪ «بنای عالم» چه هنگامی بود؟‏