عیسی فریسی‌ها را سرزنش می‌کند
فصل ۴۲
عیسی فریسی‌ها را سرزنش می‌کند
عیسی استدلال می‌کند که اگر با قدرت شیطان است که دیوها را خارج می‌سازد، پس شیطان بر ضد خود تجزیه شده است. او ادامه می‌دهد: «یا درخت را نیکو گردانید و میوه‌اش را نیکو یا درخت را فاسد سازید و میوه‌اش را فاسد زیرا که درخت از میوه‌اش شناخته میشود.»
احمقانه است که میوهٔ نیکوی بیرون کردن دیوها را نتیجهٔ خدمت عیسی به شیطان بدانیم. اگر میوه نیکوست، درخت نمی‌تواند فاسد باشد. از طرف دیگر، میوهٔ فاسد فریسی‌ها، یعنی اتهامات پوچی که به عیسی وارد می‌آورند و مخالفت بی‌اساس آنان با او، ثابت می‌کند که آنها خود فاسد هستند. عیسی با اعتراض می‌گوید: «ای مارها، شما که آدمهای شریری هستید چگونه می‌توانید سخنان خوب بگوئید؟ زیرا زبان از آنچه دل را پر ساخته است سخن می‌گوید.»
از آنجایی که سخنان ما از وضعیت دلهایمان خبر می‌دهد، بنابراین بر اساس آنچه می‌گوییم داوری می‌شویم. عیسی می‌گوید: «بشما میگویم که هر سخن باطل که مردم گویند حساب آنرا در روز داوری خواهند داد زیرا که از سخنان خود عادل شمرده خواهی شد و از سخنهای تو بر تو حکم خواهد شد.»
علی‌رغم همهٔ کارهای عظیم عیسی، کاتبان و فریسی‌ها از او چنین درخواست می‌کنند: «ای استاد میخواهیم از تو آیتی بینیم.» ممکن است که این مردان اهل اورشلیم شخصاً معجزات عیسی را به چشم ندیده باشند، اما شواهد عینی غیر قابل انکاری برای آنها وجود دارد. بنابراین عیسی به رهبران یهودی می‌گوید: «فرقهٔ شریر و زناکار آیتی میطلبند و بدیشان جز آیت یونس نبئ داده نخواهد شد.»
عیسی ادامه داده توضیح می‌دهد که منظورش چیست: «همچنانکه یونس سه شبانه‌روز در شکم ماهی ماند پسر انسان نیز سه شبانه‌روز در شکم زمین خواهد بود.» پس از آنکه ماهی یونس را بلعید، یونس مانند آنکه رستاخیز یافته باشد از آن بیرون آمد، بنابراین عیسی پیشگویی می‌کند که خواهد مرد و در روز سوم زنده برخواهد خاست. اما رهبران یهودی، حتی وقتی عیسی بعدها رستاخیز یافت، هم «آیت یونس» را نپذیرفتند.
بنابراین عیسی می‌گوید که مردان نینوا که با موعظهٔ یونس توبه کردند، در هنگام داوری برخواهند خاست تا یهودیانی را که عیسی را نپذیرفتند محکوم کنند. به همین شکل، او مثال ملکهٔ سبا را عنوان می‌کند که از آن سوی دنیا برای شنیدن حکمت سلیمان آمد و از چیزهایی که دید و شنید حیرت کرد. عیسی ذکر می‌کند: «اینک شخصی بزرگتر از سلیمان در اینجا است.»
عیسی سپس مثلی می‌آورد از مردی که از او روحی ناپاک بیرون می‌آید. اما آن مرد، جای خالی آن را با چیزهای نیکو پر نمی‌کند، به همین دلیل هفت روح شریرتر بر او مسلط می‌شوند. عیسی می‌گوید: «همچنین باین فرقهٔ شریر خواهد شد.» قوم اسرائیل پاک گشته بود، و اصلاحاتی در آن صورت گرفته بود — درست مانند عزیمت موقتی روح ناپاک. اما این قوم انبیای خدا را نپذیرفتند، و همین امر به مخالفت با شخص مسیح می‌انجامد، و نشانگر آن است که شرارت آنها از ابتدا بسیار بیشتر است.
عیسی هنوز در حال سخن گفتن است که مادر و برادرانش به آنجا می‌رسند و در کنار جمعیت جای می‌گیرند. سپس شخصی می‌گوید: «اینک مادر تو و برادرانت بیرون ایستاده میخواهند با تو سخن گویند!»
عیسی می‌پرسد: «کیست مادر من و برادرانم کیانند؟» سپس در حالی که دستش را به سوی شاگردانش دراز می‌کند، می‌گوید: «اینانند مادر من و برادرانم زیرا هر که ارادهٔ پدر مرا که در آسمانست بجا آوَرَد همان برادر و خواهر و مادر منست!» بدین ترتیب عیسی نشان می‌دهد که با وجود پیوند گرامیی که با خویشاوندانش دارد، پیوندش با شاگردانش در نظر او گرامی‌تر است. متی ۱۲:۳۳-۵۰؛ مرقس ۳:۳۱-۳۵؛ لوقا ۸:۱۹-۲۱.
▪ فریسی‌ها چگونه از بار آوردن «درخت» و «میوهٔ» نیکو عاجز ماندند؟
▪ «آیت یونس» چیست، و چگونه بعدها پذیرفته نشد؟
▪ قوم اسرائیل در قرن اول چه شباهتی با مردی دارد که روحی ناپاک از او خارج شده است؟
▪ عیسی رابطهٔ نزدیک خود را با شاگردانش چگونه مورد تأکید قرار می‌دهد؟
