فصل ۳۹

مغرور و فروتن

عیسی پس از اشاره به فضائل یحیای تعمیددهنده،‏ به افراد مغرور و دمدمی‌مزاج اطراف خود می‌پردازد.‏ و اعلام می‌کند:‏ «مردمان این زمانه .‏ .‏ .‏ مانند کودکانی هستند که در بازار می‌نشینند و با صدای بلند به یکدیگر می‌گویند:‏ ‹ما برای شما نی زدیم نرقصیدید،‏ نوحه‌گری کردیم گریه نکردید.‏› »‏

منظور عیسی چیست؟‏ او چنین توضیح می‌دهد:‏ «یحیی آمد نه میخورد و نمیآشامید میگویند دیو دارد.‏ پسر انسان آمد که میخورَد و مینوشد میگویند اینک مردی پرخور و میگسار و دوست باجگیران و گناهکاران است.‏»‏

راضی کردن مردم کاری است غیرممکن.‏ هیچ چیز آنان را خوشنود نمی‌کند.‏ یحیی مطابق با سخنان فرشته که گفت «هرگز به شراب و باده لب نخواهد زد» به عنوان یک نذیره لذات نفس را ترک کرده و زندگی همراه با ریاضت در پیش گرفته است.‏ با این حال مردم می‌گویند دیوزده است.‏ از طرف دیگر،‏ عیسی که ریاضت نمی‌کشد و مثل دیگران زندگی می‌کند،‏ به افراط متهم می‌شود.‏

خوشنود کردن مردم چقدر مشکل است!‏ آنها به هم‌بازیهایی می‌مانند که وقتی کودکان دیگر فلوت می‌زنند نمی‌رقصند یا از ماتم هم‌نوعان خود اندوهگین نمی‌شوند.‏ با این حال عیسی می‌گوید:‏ «حکمت .‏ .‏ .‏ بوسیله نتایج آن به ثبوت میرسد.‏» بله،‏ شواهد یا نتایج روشن می‌سازند که اتهاماتی که علیه یحیی و عیسی عنوان شده‌اند نادرست می‌باشند.‏

عیسی به سخنان خود ادامه داده سه شهر خورَزین،‏ بیت‌صیدا،‏ و کفرناحوم را که بیشترین معجزات خود را در آنها به انجام رسانیده است،‏ مورد ملامت قرار می‌دهد.‏ عیسی می‌گوید که اگر چنین کارهایی را در شهرهای فنیقی صور و صیدون انجام داده بود،‏ این شهرها در پلاس و خاکستر توبه می‌کردند.‏ عیسی با محکوم کردن کفرناحوم که ظاهراً در طی خدمت موعظه‌اش پایگاه وی به شمار می‌رفت،‏ اعلام می‌کند:‏ «در روزِ جزا حالت زمین سدوم از تو سهلتر خواهد بود.‏»‏

پس از آن عیسی پدر آسمانی خویش را در جلوی عموم ستایش می‌کند.‏ او راغب به انجام این کار است چون خدا حقایق پرارزش روحانی را از حکما و متفکران پنهان داشته ولی این مطالب حیرت‌آور را برای فروتنان،‏ یا کودکان آشکار ساخته است.‏

در آخر عیسی این دعوت گیرا را عنوان می‌کند:‏ «بیائید نزد من ای تمام زحمت‌کشان و گران‌باران و من شما را آرامی خواهم بخشید.‏ یوغ مرا بر خود گیرید و از من تعلیم یابید زیرا که حلیم و افتاده‌دل میباشم و در نفوس خود آرامی خواهید یافت.‏ زیرا یوغ من خفیف است و بار من سبک.‏»‏

عیسی این آرامی و آسودگی را چگونه ارائه می‌کند؟‏ با رهایی بخشیدن مردم از سنتهایی که آنان را تحت اسارت درآورده‌اند،‏ سنتهایی که بوسیلهٔ آنها رهبران مذهبی مردم را تحت فشار قرار می‌دهند،‏ منجمله دستورات دست‌وپاگیر مربوط به نگاه داشتن سَبت.‏ او همچنین راه نجات را به کسانی که تحت سلطهٔ خردکنندهٔ مقامات سیاسی هستند و کسانی که به دلیل گناهانشان،‏ وجدانی آزرده دارند،‏ نشان می‌دهد.‏ او به چنین آزرده‌دلانی نشان می‌دهد که چگونه گناهانشان می‌تواند بخشیده شود و اینکه چگونه می‌توانند از رابطه‌ای پرارزش با خدا برخوردار شوند.‏

یوغ مهربانانه‌ای که عیسی عرضه می‌کند،‏ یوغ وقف کامل خود به خداست،‏ یعنی توانایی خدمت به پدر آسمانی،‏ دلسوز و رحیم ما.‏ و بار سبکی که عیسی به کسانی که به طرف او می‌آیند عرضه می‌کند،‏ بار سبک اطاعت از ضوابط خدا در زندگی است،‏ که فرمانهای مکتوب او در کتاب مقدس است.‏ و اطاعت از اینها سنگین و طاقت‌فرسا نیست.‏ متی ۱۱:‏۱۶-‏۳۰؛‏ لوقا ۱:‏۱۵؛‏ ۷:‏۳۱-‏۳۵؛‏ ۱یوحنا ۵:‏۳‏.‏

▪ مردمان مغرور و دمدمی‌مزاج زمانهٔ عیسی چه شباهتی به کودکان دارند؟‏

▪ چرا عیسی راغب به ستایش پدر آسمانی خود است؟‏

▪ از چه جهاتی بر مردم فشار وارد می‌شود،‏ و عیسی برای رهایی آنان چه چیزی عرضه می‌کند؟‏