فصل ۷۱

ناباوری عمدی فریسیان

والدین گدایی که بینایی‌اش را به دست آورده است از اینکه نزد فریسی‌ها احضار شده‌اند نگرانند.‏ آنها می‌دانند که تصمیم بر آن است که هر کس به عیسی ایمان بیاورد از کنیسه اخراج شود.‏ چنین قطع‌رابطه‌ای با افراد دیگر قوم می‌تواند دردسرهای فراوانی برای خانوادهٔ فقیری مانند آنها ایجاد کند.‏ بنابراین والدین آن مرد با احتیاط تمام عمل می‌کنند.‏

فریسی‌ها می‌پرسند:‏ «آیا این است پسر شما که میگوئید کور متولّد شده؟‏ پس چگونه الحال بینا گشته است؟‏»‏

والدین آن مرد حرف آنان را تأیید کرده می‌گویند:‏ «ما میدانیم که او فرزند ما میباشد و نابینا به دنیا آمده است.‏ اما نمیدانیم اکنون چگونه میتواند ببیند یا کی چشمان او را باز کرده است.‏» تردیدی نیست که پسر آنها همهٔ وقایع را برایشان نقل کرده است،‏ اما با این حال به نحوی ملاحظه‌کارانه می‌گویند:‏ «از خودش بپرسید،‏ او بالغ است حرف خود را خواهد زد.‏»‏

به همین دلیل فریسی‌ها دوباره مرد را احضار می‌کنند.‏ این بار به او می‌گویند که شواهدی حاکی از گناهکاری عیسی در دست دارند و بدین ترتیب سعی می‌کنند او را بترسانند.‏ به او می‌گویند:‏ ‹خدا را تمجید کن،‏ ما میدانیم که این شخص گناهکار است.‏›‏

مرد منکر اتهام آنان نمی‌شود،‏ و چنین اظهار عقیده می‌کند:‏ «اینکه او گناهکار است یا نه من نمیدانم.‏» اما اضافه می‌کند:‏ ‹یک چیز میدانم،‏ که کور بودم و الان بینا شده‌ام.‏›‏

فریسی‌ها می‌خواهند نقصی در شهادت او پیدا کنند،‏ بنابراین دوباره می‌پرسند:‏ «با تو چه کرد؟‏ و چگونه چشمهای ترا باز کرد؟‏»‏

مرد با نارضایتی می‌گوید:‏ ‹الان به شما گفتم،‏ نشنیدید و برای چه باز میخواهید بشنوید؟‏› سپس با کنایه می‌پرسد:‏ ‹آیا شما نیز اراده دارید شاگرد او بشوید؟‏›‏

این حرف فریسی‌ها را به خشم می‌آورد.‏ آنها او را متهم کرده می‌گویند:‏ «تو شاگرد او هستی ما شاگرد موسی میباشیم.‏ ما میدانیم که خدا با موسی تکلّم کرد امّا این شخص را نمیدانیم از کجا است.‏»‏

گدای فروتن با تعجب پاسخ می‌دهد:‏ «چیز عجیبی است که شما نمیدانید او از کجا آمده است در حالیکه چشمان مرا باز کرده است.‏» از این موضوع باید چه نتیجه‌گیری کرد؟‏ مرد گدا به فرضی که مورد قبول همه است اشاره کرده می‌گوید:‏ «میدانیم که خدا دعای گناهکاران را نمیشنود ولیکن اگر کسی خداپرست باشد و ارادهٔ او را بجا آرد او را میشنود.‏ از ابتدای عالم شنیده نشده است که کسی چشمان کور مادرزاد را باز کرده باشد.‏» بدین ترتیب نتیجه روشن است:‏ «اگر این مرد از جانب خدا نیامده بود،‏ نمیتوانست کاری بکند.‏»‏

فریسی‌ها در مقابل چنین منطق صریح و روشنی پاسخی ندارند.‏ و از آنجایی که نمی‌توانند با حقیقت روبرو شوند،‏ به مرد دشنام داده می‌گویند:‏ ‹تو بکلّی با گناه متولّد شده‌ای،‏ آیا تو ما را تعلیم میدهی؟‏› سپس او را بیرون انداخته و ظاهراً حتی از کنیسه اخراج می‌کنند.‏

هنگامی که عیسی درمی‌یابد که چه کرده‌اند،‏ مرد را یافته به او می‌گوید:‏ «آیا تو به پسر خدا ایمان داری؟‏»‏

در جواب،‏ این گدا که بینایی خود را باز یافته می‌پرسد:‏ ‹ای آقا کیست تا به او ایمان آورم؟‏›‏

عیسی پاسخ می‌دهد:‏ «آنکه با تو تکلّم میکند همانست.‏»‏

مرد بلافاصله به پای عیسی می‌افتد و می‌گوید:‏ «ای خداوند ایمان آوردم.‏»‏

عیسی سپس توضیح می‌دهد:‏ ‹من در این جهان به جهت داوری آمدم تا کوران،‏ بینا و بینایان،‏ کور شوند.‏›‏

فریسی‌هایی که سخنان او را می‌شنوند،‏ با شنیدن این حرف می‌گویند:‏ «آیا ما نیز کور هستیم؟‏» اگر آنان بپذیرند که از لحاظ فکری کور هستند،‏ همین امر می‌تواند مخالفت‌شان را با عیسی توجیه کند.‏ از اینرو وقتی عیسی خطاب به ایشان می‌گوید:‏ «اگر کور میبودید گناهی نمیداشتید،‏» با سرسختی اصرار می‌کنند که کور نیستند و نیازی به روشنگری روحانی ندارند.‏ پس عیسی اظهار می‌کند:‏ «الآن میگوئید بینا هستیم پس گناه شما میماند.‏» یوحنا ۹:‏۱۹‏-‏۴۱‏.‏

▪ چرا والدین گدایی که بینایی خود را بازیافته است،‏ از اینکه نزد فریسی‌ها احضار شده‌اند نگرانند،‏ و به همین دلیل آنها چگونه با احتیاط پاسخ می‌دهند؟‏

▪ فریسی‌ها برای اینکه مردی را که بینایی خود را بازیافته است بترسانند چه می‌کنند؟‏

▪ کدام استدلال منطقی آن مرد،‏ خشم فریسی‌ها را برمی‌انگیزد؟‏

▪ چرا فریسی‌ها نمی‌توانند مخالفت خود را با عیسی توجیه کنند؟‏