لیندا از رفتار هم‌ایمانش بسیار رنجیده بود.‏ آیا می‌توانید احساس او را درک کنید؟‏ متأسفانه گاه مسیحیان به دلیل رفتار دیگران چنان آشفته و پریشان می‌شوند که فعالیت‌های مسیحی‌شان مختل می‌شود.‏ آیا شما نیز در چنین شرایطی قرار گرفته‌اید؟‏

باید اذعان کرد که گاه بخشیدن هم‌ایمانی که ما را رنجانده است،‏ چندان آسان نیست؛‏ زیرا انتظار داریم که مسیحیان به یکدیگر محبت داشته باشند.‏ (‏یوحنا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ اگر برادر یا خواهری ما را رنجانده باشد،‏ ناراحتی و دلسردی ناشی از آن می‌تواند واقعاً خردکننده باشد.‏—‏مزمور ۵۵:‏۱۲‏.‏

البته کتاب مقدّس نیز اشاره می‌کند که مسیحیان شاید با موقعیت‌هایی روبرو شوند که به حق «دلیلی برای شکایت» از یکدیگر داشته باشند.‏ (‏کولُسیان ۳:‏۱۳‏)‏ با این حال،‏ سختی آن زمانی است که خود با چنین موقعیتی روبرو شویم.‏ چه چیز می‌تواند به ما کمک کند؟‏ به این سه اصل که در کتاب مقدّس آمده است،‏ توجه کنید:‏

پدر آسمانی ما از همه چیز آگاه است.‏ یَهُوَه هر بی‌عدالتی‌ای که در حق ما می‌شود می‌بیند و از ناراحتی و رنجش ما آگاه است.‏ (‏عبرانیان ۴:‏۱۳‏)‏ به علاوه در چنین شرایطی یَهُوَه درد و رنج ما را به‌خوبی حس می‌کند.‏ (‏اِشَعْیا ۶۳:‏۹‏)‏ او هرگز نمی‌گذارد «مصیبت یا عذاب» یا هیچ چیز دیگری،‏ حتی رفتار برادران و خواهرانمان،‏ «ما را از محبت خدا .‏ .‏ .‏ جدا سازد.‏» (‏رومیان ۸:‏۳۵،‏ ۳۸،‏ ۳۹‏)‏ آیا ما نیز نباید تلاش کنیم تا همواره به یَهُوَه نزدیک بمانیم و نگذاریم هیچ چیز یا هیچ کس ما را از او جدا سازد؟‏

بخشش به مفهوم موجه شمردن گناه نیست.‏ وقتی شخصی را که به ما خطا کرده است می‌بخشیم،‏ به این مفهوم نیست که خطای او را کوچک می‌شماریم،‏ او را بی‌تقصیر می‌دانیم،‏ برای خطایش عذر و بهانه می‌آوریم یا آن را موجه می‌شماریم.‏ به خاطر آورید که وقتی یَهُوَه از گناه شخص می‌گذرد،‏ آن گناه را تأیید نمی‌کند.‏ (‏مزمور ۱۰۳:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ حَبَقوق ۱:‏۱۳‏)‏ پس وقتی از ما می‌خواهد که دیگران را ببخشیم،‏ در واقع از ما می‌خواهد که او را سرمشق قرار دهیم.‏ او «تا ابد خشمگین نمی‌ماند.‏»—‏مزمور ۱۰۳:‏۹‏،‏ ترجمهٔ تفسیری؛‏ مَتّی ۶:‏۱۴‏.‏

غلبه بر غیظ و دلخوری به نفع ماست.‏ چرا؟‏ این موقعیت را در ذهن مجسم کنید.‏ فرض کنید سنگی به وزن حدود یک کیلو را در دست دارید و دست خود را به طرف جلو دراز کرده‌اید.‏ شاید نگاه داشتن آن سنگ برای مدتی کوتاه چندان دشوار نباشد.‏ اما اگر بخواهید برای مدتی طولانی آن را به همین شکل نگاه دارید،‏ چطور؟‏ آیا می‌توانید آن سنگ را چند دقیقه،‏ چند ساعت یا مدتی طولانی‌تر نگاه دارید؟‏ اگر هم بتوانید این کار را بکنید،‏ بی‌شک دستتان بسیار خسته خواهد شد!‏ آری،‏ هر چه طولانی‌تر آن سنگ را نگاه دارید،‏ وزن آن بیشتر به نظر خواهد  رسید.‏ همین امر در مورد نگاه داشتن غیظ و دلخوری در دل نیز صادق است.‏ این غیظ و دلخوری ممکن است کوچک باشد،‏ اما هر چه بیشتر آن را در دل نگاه داریم،‏ بیشتر خود را آزار می‌دهیم.‏ پس جای تعجب نیست که یَهُوَه ما را ترغیب می‌کند که بر غیظ و دلخوری غلبه کنیم.‏ آری،‏ این کار به نفع خود ماست.‏—‏امثال ۱۱:‏۱۷‏.‏

لیندا که از رفتار هم‌ایمانش رنجیده بود،‏ چگونه توانست دلخوری را از دلش بیرون کند؟‏ یکی از راه‌هایی که پیش گرفت،‏ تأمّل بر آیاتی بود که اهمیت بخشش را نشان می‌داد.‏ (‏مزمور ۱۳۰:‏۳،‏ ۴‏)‏ نکته‌ای که لیندا را بیش از همه تحت تأثیر قرار داد آن بود که اگر ما دیگران را ببخشیم،‏ یَهُوَه نیز ما را می‌بخشد.‏ (‏اِفِسُسیان ۴:‏۳۲–‏۵:‏۲‏)‏ لیندا در مورد آیاتی که بر آن‌ها تأمّل کرده بود،‏ چنین گفت:‏ «گویی یَهُوَه خود با من صحبت می‌کرد.‏»‏

با گذشت زمان لیندا توانست بر غیظ و دلخوری خود غلبه کند.‏ او خواهر خود را کاملاً بخشید و حال آن خواهر دوست صمیمی اوست.‏ لیندا به خدمت مسیحی‌اش ادامه داد.‏ یَهُوَه می‌خواهد به شما نیز یاری رساند تا چنین کنید.‏