هیچ کس از نگرانی‌های زندگی مصون نیست؛‏ حتی خادمان خدا.‏ مزمورنویس نیز از نگرانی و «غصه‌های» فراوان خود سخن گفت.‏ (‏مزمور ۹۴:‏۱۹‏)‏ همچنین عیسی اشاره کرد که در ایّام آخر «نگرانی‌های زندگی» می‌تواند خدمت به خدا را سخت و طاقت‌فرسا سازد.‏ (‏لوقا ۲۱:‏۳۴‏)‏ برای شما چطور؟‏ آیا نگرانی در خصوص امور مالی،‏ مشکلات خانوادگی یا بیماری،‏ شما را از پا درآورده است؟‏ برای فائق آمدن بر این سختی‌ها،‏ یَهُوَه چه کمکی در اختیارتان قرار می‌دهد؟‏

ما نمی‌توانیم به تنهایی بر نگرانی‌هایمان فائق آییم.‏ پولُس رسول نوشت:‏ «ما از هر جهت سخت در فشاریم،‏» «متحیّریم» و «به زمین افکنده شده‌ایم.‏» البته او همچنین گفت که «آنچنان در تنگنا نیستیم که نتوانیم حرکت کنیم،‏» تا آن حد متحیّر نیستیم که «راه گریز نداشته باشیم» و هر چند افتاده‌ایم «هلاک نگشته‌ایم.‏» ما چگونه چنین سختی‌هایی را تحمّل می‌کنیم؟‏ پولُس خود اشاره کرد که یَهُوَه،‏ خدای قادر مطلق،‏ به ما «قدرت فوق‌العاده» می‌بخشد.‏—‏۲قُرِنتیان ۴:‏۷-‏۹‏.‏

موقعیت‌هایی را به خاطر آورید که یَهُوَه این «قدرت فوق‌العاده» را به شما بخشید.‏ آیا به یاد می‌آورید که چگونه هنگام سخنرانی‌ای تشویق‌آمیز،‏ به عمق مهر و محبت یَهُوَه پی بردید؟‏ آیا به خاطر می‌آورید وقتی وعدهٔ زیبای یَهُوَه را در مورد بهشت با کسی سهیم شدید،‏ چگونه ایمان شما نیز به وعده‌های خدا قوی‌تر شد؟‏ شرکت در جلسات و خدمت موعظه،‏ به ما آرامش خاطر می‌بخشد و قدرت تحمّلمان را در برابر نگرانی‌های زندگی بالا می‌برد.‏ بدین سان می‌توانیم یَهُوَه را با شادی خدمت کنیم.‏

واقعیت این است که شاید شما خود را از هر سو تحت فشار ببینید.‏ از یک سو،‏ یَهُوَه از همهٔ ما مسیحیان خواسته است که نخست در پی پادشاهی او باشیم و برای فعالیت‌های مسیحی‌مان برنامه‌ای مرتب بگذاریم.‏ (‏مَتّی ۶:‏۳۳؛‏ لوقا ۱۳:‏۲۴‏)‏ از سوی دیگر،‏ ممکن است مخالفت،‏ بیماری یا مشکلات خانوادگی شما را خسته و درمانده کرده باشد،‏ یا شاید شغلتان به قدری وقت و نیروی‌تان را گرفته باشد که دیگر نتوانید به فعالیت‌های جماعت بپردازید.‏ در این وضعیت چه بسا تحمّل مشکلات و رسیدگی به مسئولیت‌ها را خارج از توان خود ببینید.‏ شاید حتی تصوّر کنید که یَهُوَه از شما انتظار بیش از حد دارد.‏

یَهُوَه محدودیت‌های ما را می‌داند.‏ او هرگز بیش از توانمان از ما انتظار ندارد.‏ یَهُوَه همچنین می‌داند که اگر فشار مسئولیت‌ها و مشکلات زندگی،‏ روح و جسم ما را خسته کرده باشد،‏ برای تجدید قوا و بازیافتن نیروی گذشته‌مان نیاز به زمان داریم.‏—‏مزمور ۱۰۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

برای مثال،‏ توجه کنید که یَهُوَه چگونه به ایلیّای نبی کمک کرد.‏ وقتی ایلیّا از فرط نومیدی و ترس سر به بیابان گذاشت،‏ آیا یَهُوَه،‏ نبی خود را سرزنش کرد و به او دستور داد که بازگردد و مسئولیت خود را از سر گیرد؟‏ خیر.‏ یَهُوَه دو بار فرشته‌ای را نزد نبی خود فرستاد تا او را با ملایمت بیدار کند و به او غذا دهد.‏ اما ایلیّا ۴۰ روز پس از آن هنوز نگران و هراسان بود.‏ یَهُوَه چه کمک  دیگری به او کرد؟‏ در ابتدا به ایلیّا ثابت کرد که می‌تواند از او محافظت کند.‏ سپس،‏ یَهُوَه با «نجوای آرامی» به ایلیّا آرامش بخشید.‏ در آخر،‏ او بر ایلیّا آشکار کرد که هنوز هزاران نفر خالق خود را با وفاداری پرستش می‌کنند.‏ چندی نگذشت که ایلیّا،‏ این نبی خدا بار دیگر با شور و غیرت خدمت خود را از سر گرفت.‏ (‏۱پادشاهان ۱۹:‏۱-‏۱۹‏)‏ از شرح حال ایلیّا چه درسی می‌آموزیم؟‏ هنگامی که ایلیّا زیر بار نگرانی‌ها کمر خم کرده بود،‏ یَهُوَه با او با بردباری و دلسوزی رفتار کرد.‏ یَهُوَه از آن زمان تا کنون تغییر نکرده است.‏ او امروزه نیز به همان گونه با ما رفتار می‌کند.‏

نسبت به آنچه می‌توانید در خدمت به یَهُوَه انجام دهید،‏ معقول باشید.‏ توانایی‌های امروز خود را با توانایی‌های گذشته‌تان مقایسه نکنید.‏ مثالی بزنیم:‏ دونده‌ای که برای ماه‌ها یا سال‌ها تمرینات خود را متوقف کرده است،‏ نمی‌تواند بلافاصله به همان روال سابق تمرین کند.‏ بلکه،‏ برای خود هدف‌هایی کوچک می‌گذارد تا رفته‌رفته قدرت و استقامت بیابد.‏ مسیحیان نیز همچون دوندگانند.‏ آنان نیز به اصطلاح تمرینات خود را با هدفی مشخص برنامه‌ریزی می‌کنند.‏ (‏۱قُرِنتیان ۹:‏۲۴-‏۲۷‏)‏ شما می‌توانید یک هدف روحانی را انتخاب کنید که اکنون رسیدن به آن بیش از همه برایتان امکان‌پذیر است.‏ برای مثال،‏ می‌توانید حضور در یکی از جلسات مسیحی را هدف خود بسازید.‏ از یَهُوَه بخواهید که برای رسیدن به این هدف،‏ شما را یاری کند.‏ همچنان که قدرت خود را بازمی‌یابید،‏ می‌چشید و می‌بینید که یَهُوَه نیکوست.‏ (‏مزمور ۳۴:‏۸‏)‏ به خاطر داشته باشید که ابراز محبتتان به یَهُوَه به هر شکل که باشد و هر چقدر هم که کوچک باشد،‏ در نظر او ارزشمند است.‏—‏لوقا ۲۱:‏۱-‏۴‏.‏

یَهُوَه چگونه به جون،‏ خواهرمان قدرت بخشید تا به سویش بازگردد؟‏ او می‌گوید:‏ «من مرتب در دعا از یَهُوَه می‌خواستم که به من کمک کند.‏ سپس عروسم به من خبر داد که در شهری که زندگی می‌کنم،‏ مجمعی برگزار می‌شود.‏ تصمیم گرفتم که در یکی از روزهای مجمع در آن شرکت کنم.‏ از این که بار دیگر در کنار خادمان یَهُوَه بودم،‏ شادی و نشاط بسیار یافتم!‏ آن مجمع همان چیزی بود که لازم داشتم.‏ آری،‏ من خدمتم را از سر گرفتم و حال یَهُوَه را بار دیگر با شادی خدمت می‌کنم.‏ زندگی‌ام بیش از گذشته،‏ هدف و معنا پیدا کرده است.‏ من واقعاً پی بردم که نمی‌توانم به تنهایی بر مشکلات فائق آیم و به برادران و خواهرانم نیازمندم.‏ یَهُوَه را شکر می‌کنم که این فرصت را به من داد که به سوی او بازگردم.‏»‏