آیا گاه خاطرات شیرینی را که با هم‌ایمانان مسیحی‌تان داشتید،‏ به یاد می‌آورید؟‏ برای نمونه خاطرهٔ یکی از جلساتی که به‌ویژه برایتان تشویق‌آمیز بود،‏ خاطرهٔ کنگره‌ای پرشور و هیجان یا شاید گفتگویی ثمربخش در خدمت موعظه یا حتی فقط گفتگویی دلگرم‌کننده با یکی از برادران یا خواهرانتان؟‏ واضح است که شما یَهُوَه را از یاد نبرده‌اید.‏ او نیز شما را از یاد نبرده است.‏ او خدمت وفادارانهٔ شما را به یاد می‌آورد و مشتاق است در راه بازگشت به سوی او،‏ یاری‌تان کند.‏

یَهُوَه می‌گوید:‏ «من خودْ گلهٔ خویش را خواهم جُست و از آنان نگهداری خواهم کرد.‏ چنان که شبان آنگاه که در میان گوسفندانِ پراکندهٔ خویش است از گله‌اش نگهداری می‌کند،‏ من نیز از گلهٔ خویش نگهداری خواهم کرد و آنان را از هر جایی که .‏ .‏ .‏ پراکنده شده‌اند،‏ خواهم رهانید.‏»—‏حِزْقیال ۳۴:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏