هم‌ایمان عزیز:‏

چنان که می‌دانید بخش اعظم کتاب مقدّس در مورد انسان‌هاست.‏ در این کتاب بارها از مردان و زنان وفاداری صحبت شده است که «احساساتی همچون ما» داشته‌اند و با مشکلاتی همچون مشکلات ما روبرو بوده‌اند.‏ (‏یعقوب ۵:‏۱۷‏)‏ برخی زیر بار سختی‌ها و نگرانی‌های زندگی کمر خم کرده بودند.‏ برخی دیگر از هم‌ایمان یا خویشاوندی به‌شدّت رنجیده بودند.‏ شماری نیز بار سنگین گناهان گذشته‌شان را بر دوش می‌کشیدند.‏

این پرستندگان یَهُوَه از او دور شدند،‏ اما آیا او را به‌کلّی ترک کردند؟‏ خیر.‏ بسیاری از آنان احساسی مانند مزمورنویس داشتند که در دعای خود گفت:‏ «همچون گوسفندی گمشده،‏ گمراه گشته‌ام؛‏ خادمت را بجوی،‏ زیرا که فرامین تو را از یاد نبرده‌ام!‏» (‏مزمور ۱۱۹:‏۱۷۶‏)‏ آیا شما نیز چنین احساسی دارید؟‏ آیا خود را در چنین موقعیتی می‌بینید؟‏

یَهُوَه هرگز پرستندگانی را که از گله دور شده،‏ به بیراهه رفته‌اند،‏ فراموش نمی‌کند.‏ او دست یاری به سوی آنان دراز می‌کند و اغلب از طریق هم‌ایمانانشان به کمک آنان می‌شتابد.‏ برای نمونه،‏ ایّوب را در نظر بگیرید.‏ او با مصیبت‌های بسیاری روبرو شد؛‏ فرزندان عزیزش را از دست داد،‏ اموال و دارایی‌اش از میان رفت و به بیماری‌ای جانکاه مبتلا شد.‏ از سوی دیگر،‏ سخنان گزندهٔ کسانی که انتظار داشت به او تسلّی دهند،‏ او را به‌شدّت آزرده خاطر ساخت.‏ با همهٔ این‌ها،‏ ایّوب هرگز به یَهُوَه پشت نکرد.‏ اما برای مدتی تصوّراتی نادرست افکارش را مغشوش کرده بود.‏ (‏ایّوب ۱:‏۲۲؛‏ ۲:‏۱۰‏)‏ یَهُوَه چگونه به ایّوب کمک کرد تا تعادل خود را به دست آورد؟‏

یکی از طرقی که یَهُوَه به ایّوب کمک رساند،‏ از طریق هم‌ایمانش،‏ اِلیهو بود.‏ وقتی ایّوب در مورد نگرانی‌های خود صحبت می‌کرد،‏ اِلیهو به‌دقت به سخنانش گوش فرا داد.‏ او لازم دید که برای کمک به ایّوب سخنی بگوید.‏ اِلیهو چه گفت؟‏ آیا او را سرزنش کرد؟‏ آیا برای اصلاح طرز فکر ایّوب سعی کرد احساس گناه را در او برانگیزد یا او را خجالت‌زده کند؟‏ آیا اِلیهو خود را برتر از ایّوب می‌دانست؟‏ به هیچ وجه!‏ اِلیهو تحت تأثیر روح خدا گفت:‏ «من و تو در نظر خدا فرقی نداریم.‏ او هردوی ما را از گِل سرشته است.‏» سپس به او چنین اطمینان خاطر داد:‏ «تو نباید از من ترس و وحشت داشته باشی و من بر تو فشار نمی‌آورم.‏» (‏ایّوب ۳۳:‏۶،‏ ۷‏،‏ مژده برای عصر جدید‏)‏ آری،‏ اِلیهو باری بر بارهای ایّوب نیفزود،‏ بلکه برای کمک به او،‏ با مهربانی او را تشویق و راهنمایی کرد.‏

هدف و نیّت ما از تهیهٔ این بروشور همین بوده است.‏ ما نیز نخست سخنان شماری از کسانی که از گلهٔ خدا دور شده بودند شنیدیم و به‌دقت موقعیت آنان را مد نظر قرار دادیم.‏ (‏امثال ۱۸:‏۱۳‏)‏ سپس به کتاب مقدّس رجوع کردیم و با دعا شرح حال زندگی خادمانی را که یَهُوَه به آنان در موقعیت‌های مشابه یاری رساند،‏ بررسی کردیم.‏ همچنین شرح حال برادران و خواهرانی را در نظر گرفتیم که چنین سختی‌هایی را در روزگار ما پشت سر گذاشته‌اند.‏ از مجموعهٔ این تجربیات این بروشور را برایتان تنظیم کرده‌ایم.‏ ما قلباً شما را دوست داریم و امیدواریم این بروشور برای شما مفید باشد.‏

هیئت اداره‌کنندهٔ شاهدان یَهُوَه