هنگامی که یَهُوَه بنیان خانواده را نهاد،‏ مسئولیت رسیدگی به فرزندان را به عهدهٔ والدین گذاشت.‏ (‏کولُسیان ۳:‏۲۰‏)‏ مسئولیت شما والدین این است که عشق به یَهُوَه را در دل فرزندتان ایجاد کنید و از او فردی مسئول بسازید.‏ (‏۲تیموتائوس ۱:‏۵؛‏ ۳:‏۱۵‏)‏ شما همچنین باید از آنچه در دل فرزندتان می‌گذرد،‏ آگاه باشید.‏ سرمشقی که خود به جا می‌گذارید،‏ اهمیت بسزا دارد.‏ اگر کلام یَهُوَه نخست در دل شما باشد،‏ می‌توانید بهتر آن را به فرزند خود بیاموزید.‏—‏مزمور ۴۰:‏۸‏.‏

آنچه کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «هرکس باید در شنیدنْ تند باشد،‏ در گفتنْ کُند.‏» (‏یعقوب ۱:‏۱۹‏)‏ آیا می‌خواهید که فرزندانتان به‌راحتی حرف دل خود را با شما در میان بگذارند؟‏ پس باید به آنان نشان دهید که وقتی می‌خواهند با شما صحبت کنند،‏ آمادهٔ شنیدن صحبت‌هایشان هستید.‏ سعی کنید فضایی گرم و آرام ایجاد کنید تا بتوانند به‌راحتی صحبت کنند.‏ (‏یعقوب ۳:‏۱۸‏)‏ اگر فکر کنند که شما برخوردی تند نشان خواهید داد یا فوراً بر کرسی داوری می‌نشینید،‏ حرف دل خود را آن طور که باید،‏ با شما در میان نخواهند گذاشت.‏ با فرزندانتان بردبار باشید و پیوسته به آنان ابراز محبت کنید.‏—‏مَتّی ۳:‏۱۷؛‏ ۱قُرِنتیان ۸:‏۱‏.‏

آنچه می‌توانید انجام دهید:‏

• هنگامی که فرزندانتان نیاز دارند با شما صحبت کنند،‏ وقت خود را به آنان اختصاص دهید.‏

• به طور مرتب با فرزندانتان گفتگو کنید،‏ نه فقط زمانی که با مشکلی روبرو می‌شوند.‏

آنچه کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «هر که در کلام تعقّل کند سعادتمندی خواهد یافت.‏» (‏امثال ۱۶:‏۲۰‏)‏ گاه لازم است منظور فرزند خود را در لابلای سخنانش جستجو کنید.‏ در میان جوانان معمول است که مطلبی را بزرگ جلوه دهند یا چیزی بگویند که واقعاً منظورشان نیست.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «پاسخ دادن پیش از شنیدن،‏ نادانی است.‏» (‏امثال ۱۸:‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ پس فوراً از فرزند خود دلگیر نشوید.‏—‏امثال ۱۹:‏۱۱‏.‏

آنچه می‌توانید انجام دهید:‏

• مصمم باشید که فرزندتان هر صحبتی که کرد،‏ رشتهٔ کلامش را قطع نکنید و عکس‌العمل شدید از خود نشان ندهید.‏

• به خاطر آورید که شما در آن سنین چگونه فکر می‌کردید و چه چیز برایتان اهمیت داشت.‏

آنچه کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «ای پسر من تأدیب پدر خود را بشنو،‏ و تعلیم مادر خویش را ترک منما.‏» (‏امثال ۱:‏۸‏)‏ یَهُوَه مسئولیت تعلیم و تربیت فرزندان را هم به پدر داده است و هم به مادر.‏ پس باید به فرزندان خود بیاموزید که از هر دو شما اطاعت کنند.‏ (‏اِفِسُسیان ۶:‏۱-‏۳‏)‏ فرزندان به‌خوبی حس می‌کنند که چه زمانی شما «در اندیشه و رأی با هم متحد» نیستید.‏ (‏۱قُرِنتیان ۱:‏۱۰‏)‏ اگر با هم اتفاق نظر ندارید،‏ اختلاف نظر خود را در مقابل فرزندان ابراز نکنید؛‏ زیرا این کار چه بسا از احترامی که برای شما قائلند بکاهد.‏

آنچه می‌توانید انجام دهید:‏

• با یکدیگر در مورد تأدیبی که می‌خواهید اِعمال کنید،‏ به توافق برسید.‏

• اگر در مورد تربیت فرزندتان اختلاف نظر دارید،‏ سعی کنید نقطه‌نظر همسرتان را درک کنید.‏

آنچه کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «طفل را در راهی که باید برود تربیت نما.‏» (‏امثال ۲۲:‏۶‏)‏ تربیت خوب خودبه‌خود به وجود نمی‌آید،‏ بلکه نیاز به برنامه‌ریزی دارد.‏ در این برنامه تأدیب نیز جای خاص خود را دارد.‏ (‏مزمور ۱۲۷:‏۴؛‏ امثال ۲۹:‏۱۷‏)‏ تأدیب لزوماً به معنی تنبیه نیست.‏ تأدیب یکی از روش‌هایی است که با کمک آن فرزندتان می‌آموزد چرا قوانینی در خانه وضع کرده‌اید.‏ (‏امثال ۲۸:‏۷‏)‏ همچنین به آنان بیاموزید که کلام یَهُوَه را دوست بدارند و اصول آن را تشخیص دهند.‏ (‏مزمور ۱:‏۲‏)‏ این آموزش در آنان وجدانی سالم ایجاد می‌کند.‏—‏عبرانیان ۵:‏۱۴‏.‏

آنچه می‌توانید انجام دهید:‏

• به فرزندانتان کمک کنید تا خدا را شخصی واقعی بدانند؛‏ شخصی که می‌توانند به او اعتماد و توکّل کنند.‏

• آنان را آموزش دهید که خطرات امور غیراخلاقی را تشخیص دهند و از آن‌ها اجتناب کنند؛‏ از جمله خطرات اینترنت و شبکه‌های اجتماعی.‏ به آنان بیاموزید که چگونه باید از کسانی که می‌خواهند از آنان سوءاستفادهٔ جنسی کنند،‏ دوری نمایند.‏