بیشتر از ۱۰ سال از زمانی که نَبُوکَدنَصَر تحصیل‌کرده‌ترین افراد اسرائیل را به بابِل بُرده است،‏ می‌گذرد.‏ و حالا به آنچه اتفاق می‌افتد،‏ نگاه کن!‏ اُورشَلیم در حال سوختن است.‏ و اسرائیلیانی که کشته نشده‌اند به بابِل به اسیری بُرده می‌شوند.‏

به خاطر بیاور،‏ پیامبران یَهُوَه به مردم اخطار دادند که اگر دست از اعمال بدشان برندارند،‏ این اتفاق خواهد افتاد.‏ اما اسرائیلیان به حرف پیامبران گوش نکردند.‏ آنها به پرستش خدایان دروغین،‏ به جای یَهُوَه ادامه دادند.‏ بنابراین سزاوار مجازات هستند.‏ ما این را می‌دانیم،‏ زیرا که حِزْقِیال،‏ پیامبر خدا،‏ دربارهٔ کارهای بدی که اسرائیلیان انجام می‌دادند،‏ ما را با خبر می‌سازد.‏

آیا می‌دانی حِزْقِیال کیست؟‏ او یکی از مردان جوانی است که توسط پادشاه نَبُوکَدنَصَر ده سال قبل از این نابودی بزرگ اُورشَلیم به بابِل بُرده شدند.‏ دانیال و سه دوستش شَدرَک و میشَک و عَبدنَغُو هم در همان زمان به بابِل بُرده شدند.‏

هنگامی که حِزْقِیال هنوز در بابِل است،‏ یَهُوَه به او چیزهای بدی را که در معبد اُورشَلیم اتفاق می‌افتد،‏ نشان می‌دهد.‏ یَهُوَه این کار را به وسیلهٔ معجزه‌ای انجام می‌دهد.‏ حِزْقِیال واقعاً در بابِل است،‏ اما یَهُوَه می‌گذارد که او آنچه را که در معبد روی می‌دهد،‏ ببیند.‏ و آنچه که حِزْقِیال می‌بیند،‏ تکان‌دهنده است!‏

یَهُوَه به حِزْقِیال می‌گوید:‏ ‹به کارهای نفرت‌انگیزی که مردم،‏ اینجا در معبد انجام می‌دهند نگاه کن.‏ به دیوارهای پوشیده از تصویرهای حیوانات نگاه کن.‏ و اسرائیلیان را که در حال پرستش آنها هستند ببین!‏› حِزْقِیال می‌تواند این چیزها را ببیند،‏ و آنچه را که روی می‌دهد می‌نویسد.‏

یَهُوَه از حِزْقِیال می‌پرسد:‏ ‹آیا می‌بینی رهبران اسرائیلی پنهانی چه می‌کنند؟‏› بلی،‏ او این را هم می‌تواند ببیند.‏ آنها ۷۰ نفر هستند و همگی در حال پرستش خدایان دروغین هستند.‏ آنها دارند می‌گویند:‏ ‹یَهُوَه ما را نمی‌بیند.‏ او سرزمین ما را ترک کرده است.‏›‏

سپس یَهُوَه به حِزْقِیال چند زن را در نزدیکی دروازهٔ شمالی معبد نشان می‌دهد.‏ آنها آنجا نشسته و در حال پرستش تَمُّوز خدای دروغین هستند!‏ و به مردانی که نزدیک در ورودی معبد یَهُوَه هستند،‏ نگاه کن!‏ آنها در حدود ۲۵ نفر هستند.‏ حِزْقِیال آنها را می‌بیند.‏ آنها به طرف مشرق خم شده‌اند و خورشید را می‌پرستند!‏

یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹این مردم برای من هیچ احترامی قائل نیستند.‏ آنها نَه تنها کارهای بد می‌کنند،‏ بلکه می‌آیند و درست در معبد من این کارها را انجام می‌دهند!‏› پس یَهُوَه قول می‌دهد:‏ ‹آنها نیروی خشم مرا احساس خواهند کرد.‏ و وقتی که نابود می‌شوند،‏ برای آنها متأسف نخواهم شد.‏›‏

حدود سه سال بعد از آنکه یَهُوَه به حِزْقِیال این چیزها را نشان می‌دهد،‏ اسرائیلیان بر ضد پادشاه نَبُوکَدنَصَر قیام می‌کنند.‏ پس او هم به جنگ آنها می‌رود.‏ بعد از یک سال و نیم،‏ بابِلیان دیوارهای اُورشَلیم را خراب می‌کنند و شهر را به آتش می‌کشند و آن را با خاک یکسان می‌کنند.‏ اکثر مردم کشته می‌شوند و یا به بابِل به اسارت بُرده می‌شوند.‏

چرا یَهُوَه اجازه داد،‏ چنین نابودی وحشتناکی بر اسرائیلیان رخ دهد؟‏ بلی،‏ زیرا آنها به حرف یَهُوَه گوش نداده‌اند و از قانون او اطاعت نکرده‌اند.‏ این نشان می‌دهد چقدر برای ما مهم است که همیشه آنچه را که خدا می‌گوید،‏ انجام دهیم.‏

ابتدا،‏ تعداد کمی از مردم اجازه دارند در سرزمین اسرائیل بمانند.‏ پادشاه نَبُوکَدنَصَر یک نفر یهودی به نام جَدَلیا را بر مردم می‌گمارد.‏ ولی بعد چند نفر اسرائیلی جَدَلیا را به قتل می‌رسانند.‏ اکنون مردم از این می‌ترسند که بابِلیان دوباره بیایند و همهٔ آنها را به دلیل این عمل بد نابود کنند.‏ بنابراین آنها اِرمیا را وادار می‌کنند که با آنها به مصر فرار کند.‏

به این ترتیب سرزمین اسرائیل خالی از مردم می‌شود.‏ برای ۷۰ سال هیچ کس در این سرزمین زندگی نمی‌کند.‏ آنجا کاملاً خالی است.‏ اما یَهُوَه قول می‌دهد که قوم خود را بعد از ۷۰ سال به این سرزمین برگرداند.‏ در این مدت،‏ برای قوم خدا که به سرزمین بابِل بُرده شده‌اند،‏ چه اتفاقی می‌افتد؟‏ بگذار ببینیم.‏