عیسی در حین سفر به سراسر آن سرزمین،‏ بیماران را نیز شفا می‌دهد.‏ خبر این معجزات در شهرها و دهات اطراف پراکنده می‌شود.‏ بنابراین مردم،‏ لنگان،‏ کوران،‏ گنگان،‏ و بسیاری افراد دیگر را که بیمار هستند،‏ نزد او می‌آورند.‏ و عیسی همهٔ آنها را شفا می‌دهد.‏

اکنون،‏ بیشتر از سه سال از زمانی که یحییٰ عیسی را تعمید داد،‏ می‌گذرد.‏ و عیسی به رَسُولانش می‌گوید که بزودی به اُورشَلیم می‌رود،‏ جایی که کشته خواهد شد،‏ و سپس از مُردگان برمی‌خیزد.‏ در ضمن،‏ عیسی همچنان به شفا دادن بیماران ادامه می‌دهد.‏

روزی عیسی در روز سَبت مشغول تعلیم دادن است.‏ سَبت برای یهودیان روز استراحت است.‏ این زن را که در اینجا می‌بینی،‏ سخت بیمار بوده است.‏ برای ۱۸ سال کمر او خمیده بود و نمی‌توانست راست بایستد.‏ بنابراین عیسی دستش را بر او می‌گذارد و او راست می‌شود،‏ و می‌ایستد.‏ او شفا می‌یابد!‏

این کار رهبران مذهبی را خشمگین می‌سازد.‏ یکی از آنها رو به جماعت فریاد می‌زند:‏ ‹شش روز هست که ما باید کار کنیم.‏ در این روزها باید برای شفا یافتن بیایید،‏ نَه در روز سَبت!‏›‏

اما عیسی جواب می‌دهد:‏ ‹ای بدکاران.‏ هر یکی از شما در روز سَبت الاغ خود را باز نمی‌کند و برای آب دادن بیرون نمی‌بَرد.‏ پس چرا این زن بیچاره که مدت ۱۸ سال بیمار بوده است،‏ نباید در روز سَبت شفا یابد؟‏› جواب عیسی این افراد را خجالت‌زده می‌کند.‏

سپس عیسی و رَسُولانش به طرف اُورشَلیم حرکت می‌کنند.‏ وقتی به بیرون شهر اَریحا می‌رسند،‏ دو گدای کور می‌شنوند که عیسی دارد از آنجا می‌گذرد.‏ بنابراین فریاد می‌زنند:‏ ‹عیسی،‏ به ما کمک کن!‏›‏

عیسی دو مرد کور را صدا می‌کند و می‌پرسد:‏ ‹از من می‌خواهید برایتان چه بکنم؟‏› آنها می‌گویند:‏ ‹ای آقا،‏ بگذار چشمانمان باز شود.‏› عیسی چشمان آنها را لمس می‌کند،‏ و آنها بی‌درنگ بینا می‌شوند!‏ آیا می‌دانی چرا عیسی این همه معجزات شگفت‌انگیز را انجام می‌دهد؟‏ چون او مردم را دوست دارد و می‌خواهد که به او ایمان داشته باشند.‏ و به این ترتیب ما می‌توانیم مطمئن باشیم که وقتی او به عنوان پادشاه سلطنت کند،‏ هیچ کسی بر روی زمین دیگر بیمار نخواهد بود.‏