یَهُوَه اجازه نخواهد داد که شریران بهشت را ویران کنند.‏ فقط دوستان خدا در بهشت زندگی خواهند کرد.‏ چه بر سر انسانهای شریر خواهد آمد؟‏ برای یافتن پاسخ،‏ سرگذشت نوح را که هزاران سال پیش زندگی می‌کرد با هم مرور می‌کنیم.‏ او مرد خوبی بود و همیشه نهایت تلاش خود را می‌کرد تا خواست و ارادهٔ یَهُوَه را انجام دهد.‏ اما انسانهای دیگر بر روی زمین مرتکب اعمال بد می‌شدند.‏ از این رو،‏ یَهُوَه به نوح گفت که تصمیم دارد طوفانی عظیم بفرستد و تمام آن انسانهای شریر را نابود کند.‏ او به نوح گفت که کشتیی بسازد تا خود و خانواده‌اش بر اثر طوفان هلاک نگردند.‏​—‏پیدایش ۶:‏۹-‏۱۸‏.‏

نوح و خانواده‌اش آن کشتی را ساختند.‏ نوح به مردم هشدار داد که قرار است طوفانی بیاید ولی آنان به سخنان او گوش فرا ندادند.‏ آنان به شرارت خود ادامه دادند.‏ وقتی ساختن کشتی به پایان رسید،‏ نوح ابتدا حیوانات را به درون کشتی برد و بعد خود و خانواده‌اش به داخل کشتی رفتند.‏ سپس،‏ یَهُوَه طوفانی سهمگین بر زمین آورد.‏ به مدت ۴۰ شبانه‌روز باران بارید.‏ سرانجام،‏ آب تمام روی زمین را پوشانید.‏ —‏ پیدایش ۷:‏۷-‏۱۲‏.‏

 انسانهای شریر به هلاکت رسیدند لیکن نوح و خانواده‌اش نجات یافتند.‏ یَهُوَه آنان را از طوفان محفوظ نگاه داشت تا بتوانند بر روی زمینی دور از شرارت به زندگی ادامه دهند.‏ (‏ پیدایش ۷:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ کتاب مقدس نقل می‌کند که همچنین در آینده،‏ یَهُوَه کسانی را که اعمال درست و پسندیده انجام نمی‌دهند نابود خواهد کرد.‏ اما انسانهای نیکوکار نابود نخواهند شد.‏ آنان تا ابد بر روی زمین بهشتی زندگی خواهند کرد.‏​—‏۲پِطْرُس ۲:‏۵،‏ ۶،‏ ۹‏.‏

امروزه بسیاری از مردم مرتکب شرارت می‌شوند.‏ جهان مملو از مشکلات است.‏ یَهُوَه شاهدان خود را می‌فرستد تا به مردم هشدار دهند،‏ اما اکثر ایشان نمی‌خواهند به سخن یَهُوَه گوش دهند.‏ آنان نمی‌خواهند طریق زندگی خود را عوض کنند و آنچه را که خدا دربارهٔ طریق یا راه درست و اشتباه می‌گوید نمی‌پذیرند.‏ برای اینگونه انسانها چه اتفاقی خواهد افتاد؟‏ آیا روزی تغییری در رفتار خود ایجاد خواهند کرد؟‏ بسیاری از ایشان رفتار خود را هرگز تغییر نخواهند داد.‏ اما زمانی می‌آید که انسانهای شریر از زندگی ساقط خواهند شد.‏​—‏مزمور ۹۲:‏۷‏.‏

زمین نابود نمی‌شود بلکه تبدیل به یک بهشت خواهد شد.‏ کسانی که رابطهٔ دوستی با خدا برقرار می‌کنند تا ابد در بهشت زمینی زندگی خواهند کرد.‏​—‏مزمور ۳۷:‏۲۹‏.‏