۱۸

آیا در همهٔ ادیان نیکی وجود دارد؟‏

هنگام بحث دربارهٔ دین،‏ بسیاری از افراد می‌گویند،‏ ‹همهٔ ادیان درست هستند›،‏ یا ‹همهٔ ادیان صرفاً شیوه‌های گوناگون رسیدن به خدا هستند.‏›‏

^۲ درک این موضوع که چرا مردم ممکن است بپندارند که تقریباً در همهٔ ادیان درستی وجود دارد کار آسانی است،‏ زیرا اغلب این ادیان از محبت سخن می‌گویند و قتل،‏ دزدی و دروغگویی را نادرست می‌دانند.‏ گروه‌های دینی،‏ میسیونرهای خود را برای ادارهٔ بیمارستانها و کمک به فقیران گسیل می‌دارند.‏ و بخصوص در طول دو قرن اخیر در ترجمه و توزیع کتاب مقدس شرکت داشته‌اند؛‏ بدین ترتیب به افراد بیشتری امکان بهره‌وری از کلام خدا را داده‌اند.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏)‏ با این حال باید از خود بپرسیم:‏ یَهُوَه و عیسی مسیح چگونه به ادیان مختلف می‌نگرند؟‏

راه درست —‏ راهی تنگ

^۳ بعضی افراد که می‌پندارند در همهٔ ادیان درستی وجود دارد،‏ باور این امر را که خدا اغلب مردم را صرف نظر از اینکه از چه دینی باشند نمی‌پذیرد،‏ تنگ‌نظری می‌دانند.‏ ولی عیسی،‏ کسی که از شیوهٔ تفکر پدر خود آگاه بود و آن را منعکس می‌کرد،‏ نظری متفاوت داشت.‏ (‏یوحنا  ۱:‏۱۸؛‏ ۸:‏۲۸،‏۲۹‏)‏ هیچ کدام از ما منطقاً پسر خدا را به تنگ‌نظری محکوم نمی‌کند.‏ به گفتهٔ او در موعظهٔ سر کوه توجه کنید:‏

‏«از در تنگ وارد شوید زیرا دری که بزرگ و راهی که وسیع است به هلاکت منتهی میشود و کسانیکه این راه را می‌پیمایند بسیارند.‏ اما دری که به حیات منتهی میشود تنگ و راهش دشوار است و یابندگان آن هم کم هستند.‏» —‏ متی ۷:‏۱۳،‏۱۴‏،‏ ا ش.‏

^۴ برای بودن در این راه تنگ و برخورداری از رضای خدا چه باید کرد؟‏ بعضی بر طبق روحیهٔ مدرن روشنفکرانه یا نظریهٔ وحدت کلیسایی،‏ پاسخ خواهند داد،‏ ‹کارهای نیک انجام دهید و به دیگران آزار نرسانید›،‏ یا ‹تنها شرط لازم این است که عیسی را به عنوان سروَر (‏خداوند)‏ خود بپذیرید›.‏ ولی عیسی اظهار داشت که به چیزی بیش از آن نیاز است:‏

‏«نه هر که مرا خداوند خداوند گوید داخل ملکوت آسمان گردد بلکه آنکه ارادهٔ پدر مرا که در آسمانست بجا آورد.‏ بسا در آن روز مرا خواهند گفت خداوندا خداوندا آیا به نام تو .‏ .‏ .‏ معجزات بسیار ظاهر نساختیم.‏ آنگاه بایشان صریحاً خواهم گفت که هرگز شما را نشناختم.‏ ای بدکاران از من دور شوید.‏» —‏ متی ۷:‏۲۱-‏۲۳‏.‏

^۵ این موضوع درست است که عیسی به شاگردانش اندرز داد تا در مورد اشتباهات جزئی دیگران قضاوت نکنند.‏ (‏متی ۷:‏۳-‏۵؛‏ رومیان ۱۴:‏۱-‏۴‏)‏ ولی دربارهٔ موضوع حیاتی دین،‏ عیسی به عنوان نمونهٔ بارز نشان داد که پای‌بند بودن به کتاب مقدس و به جا آوردن خواست خدا چقدر ضروریست.‏ او اعمال و آموزشهایی را که با کلام خدا مغایرت داشتند محکوم می‌کرد.‏ چرا؟‏ زیرا می‌دانست که شیطان از دین برای به دام انداختن مردم استفاده می‌کند.‏ (‏۲قرنتیان ۴:‏۴‏)‏ کالای پررونق شیطان دروغ است،‏ که به صورتی گیرا و جذاب ارائه می‌شود.‏ (‏پیدایش ۳:‏۴،‏۵؛‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۱-‏۳‏)‏ حتی در بین مدعیان مسیحیت نیز رهبران دینیی وجود دارند که خواسته‌های ابلیس را بجا می‌آورند.‏ (‏۲قرنتیان ۱۱:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ آموزشهای آنان شیوه‌های محبت‌آمیز و بلندنظرانهٔ یَهُوَه را غلط جلوه می‌دهند.‏ پس آیا جای تعجب است که  عیسی رهبران دینی را که آموزشهایشان بر خلاف نوشته‌های مقدس بود،‏ رسوا می‌کرد؟‏ —‏ متی ۱۵:‏۱-‏۲۰؛‏ ۲۳:‏۱-‏۳۸‏.‏

^۶ بسیاری از افراد دین خود را به ارث می‌برند.‏ دیگران فقط در تقلید از اکثر اطرافیانشان رفتار می‌کنند.‏ ولی حتی اگر خلوص نیت نیز داشته باشند،‏ باز هم شخص می‌تواند در «راهی که وسیع است [و] به هلاکت منتهی میشود»،‏ قدم بگذارد.‏ (‏یوحنا ۱۶:‏۲؛‏ امثال ۱۶:‏۲۵‏)‏ پولس رسول (‏که شاؤل نیز نامیده می‌شد)‏ آنقدر نسبت به دین خود غیور بود که تا حد بازداشت و شکنجهٔ مسیحیان پیش رفته بود.‏ ولی برای آنکه مورد پذیرش خدا قرار گیرد،‏ باید به شیوهٔ پرستش جدیدی می‌گروید.‏ (‏۱تیموتاؤس ۱:‏۱۲-‏۱۶؛‏ اعمال ۸:‏۱-‏۳؛‏ ۹:‏۱،‏۲‏)‏ بعدها،‏ به او الهام شد که در مورد بعضی از افراد بسیار مذهبی بنویسد:‏ «برای خدا غیرت دارند لکن نه از روی معرفت.‏» (‏رومیان ۱۰:‏۲‏)‏ آیا شما در مورد خواست خدا که در کتاب مقدس آشکار شده است،‏ معرفت دارید؟‏ آیا بر طبق آن عمل می‌کنید؟‏

^۷ این موضوع را دست کم نگیرید؛‏ شاید تصور کنید که اگر کاملاً در راه راست قدم برنمی‌دارید،‏ خدا درک می‌کند و شما نیازی به تغییر روش خود ندارید.‏ نوشته‌های مقدس قید می‌کنند که خواست خدا برای مردم این است که «بمعرفت راستی گرایند»،‏ و سپس بر طبق آن زندگی کنند.‏ (‏۱تیموتاؤس ۲:‏۳،‏۴؛‏ یعقوب ۴:‏۱۷‏)‏ خدا پیشگویی کرد که در «ایّام آخر» بسیاری از اشخاص «صورت دینداری دارند لیکن قوّت آنرا انکار میکنند».‏ او فرمان داد:‏ «از ایشان اعراض نما.‏» —‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵‏.‏

از کجا بدانید؟‏

^۸ با اینکه پرستشی که مطلوب خداست باید بر طبق «معرفت» دقیق باشد،‏ بررسی نشان می‌دهد که اغلب کلیساها اعتقاداتی را تعلیم می‌دهند که با کتاب مقدس منافات دارد.‏ (‏رومیان ۱۰:‏۲‏)‏ به عنوان  مثال،‏ آنها از عقیده‌ای مغایر با نوشته‌های مقدس دفاع می‌کنند،‏ مبنی بر اینکه انسان دارای جانی فناناپذیر است.‏ (‏حزقیال ۱۸:‏۴،‏۲۰‏؛‏ به صفحهٔ ۱۱۵ مراجعه شود.‏)‏ بعضی ممکن است فکر کنند که ‹آیا این عقیده واقعاً عقیده‌ای زیان‌آور است؟‏› فراموش نکنید که نخستین دروغ شیطان این بود که گناه مرگ را به همراه ندارد.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱-‏۴‏)‏ در حالیکه مرگ در حال حاضر غیر قابل اجتناب است،‏ آموزش این که انسان جان فناناپذیر دارد،‏ گرایشی خواهد بود به جانبداری از دروغ شیطان.‏ این امر باعث شده است که میلیونها تن به برقراری روابط هولناک با دیوهایی که وانمود می‌کنند روح مردگان هستند،‏ کشیده شوند.‏ و این عقیده،‏ حقیقت کتاب مقدس را در مورد رستاخیز آیندهٔ مردگان بی‌معنی جلوه می‌دهد.‏ —‏ اعمال ۲۴:‏۱۵‏.‏

^۹ کردار نیز مطرح است،‏ زیرا بسیاری از ادیان،‏ عیدها و رسومی را که بر پایهٔ اعتقاد به فناناپذیری جان هستند،‏ یا می‌پذیرند و یا تشویق می‌کنند.‏ هَلِوین (‏شب اولیاء)‏،‏ روز همهٔ ارواح و دیگر عیدهایی از این قبیل،‏ رسومی را که از ادیان غیرمسیحی گرفته شده‌اند به هم می‌آمیزند.‏

^۱۰ دامنهٔ اختلاط دین غیرمسیحی و دین فرضاً مسیحی به عیدهای دیگر از قبیل کریسمس نیز می‌رسد.‏ خدا به مسیحیان امر کرد که سالروز مرگ مسیح را جشن بگیرند،‏ نه تولد او را.‏ (‏۱قرنتیان ۱۱:‏۲۴-‏۲۶‏)‏ و کتاب مقدس نشان می‌دهد که عیسی در دسامبر (‏آدز،‏ دی)‏،‏ که در اسرائیل فصلی سرد و بارانی است،‏ بدنیا نیامده است.‏ (‏لوقا ۲:‏۸-‏۱۱‏)‏ شما می‌توانید تقریباً هر دایرة‌المعارفی را بررسی کنید و خواهید دید که ۲۵ دسامبر به این دلیل انتخاب شده است که پیش از آن برای رومیان روز عید محسوب می‌شد.‏ سِر جیمز فرِیزِر اظهار می‌کند:‏

‏«رویهمرفته،‏ عیدهای [کریسمَس و ایستِر (‏عید پاک)‏] با بسیاری از عیدهای کافران مصادف است؛‏ نزدیکی و تعدد این عیدها نمی‌تواند تصادفی باشد.‏ .‏ .‏ .‏ [روحانیان] دریافته بودند که اگر مسیحیت بخواهد دنیا را مغلوب سازد،‏ تنها راه آن نرمش بخشیدن به اصول بسیار خشک پایگذار آن و اندکی عریض‌تر کردن درِ تنگی است که به نجات رهنمون می‌شود.‏» —‏ دِ گُلدِن بو.‏

^۱۱ آیا کسی که با خلوص نیت به یَهُوَه محبت می‌ورزد،‏ پس از آن که به حقایق پی می‌برد،‏ به پذیرش عقاید و رسومی که بر پایهٔ  سازش با بت‌پرستی است،‏ ادامه خواهد داد؟‏ برای برخی از افراد این آموزشها یا رسوم ممکن است به نظر خرد و کوچک بیایند.‏ ولی کتاب مقدس آشکارا می‌گوید:‏ «خمیرمایهٔ اندک تمام خمیر را مخمّر میسازد.‏» —‏ غلاطیان ۵:‏۹‏.‏

جنگ و اخلاق

^۱۲ برای شناسایی دین مورد قبول یَهُوَه،‏ عیسی مسیح کمک دیگری ارائه می‌دهد.‏ او به شاگردانش گفت:‏ «بهمین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبّت یکدیگر را داشته باشید.‏» (‏یوحنا ۱۳:‏۳۴،‏۳۵‏)‏ اغلب کلیساها از محبت صحبت می‌کنند،‏ ولی آیا آنان واقعاً رغبتی به نشان دادن محبتی که عیسی داشت،‏ از خود نشان می‌دهند؟‏

^۱۳ پیش از این خواندیم که مسیحیان قرنهای نخست بر طبق شرح نبویی که در اشعیا ۲:‏۴ آمده است می‌زیستند.‏ آنان ‹شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزه‌های خویش را برای اره‌ها شکستند.‏ بر یکدیگر شمشیر نکشیدند و بار دیگر جنگ را نیاموختند.‏› (‏صفحه‌های ۱۶۶،‏ ۱۶۷)‏ کلیساها و روحانیان آنها چه موضعی پیش گرفته‌اند؟‏ بسیاری از مردم از روی تجربهٔ شخصی می‌دانند که کلیساها جنگ را پذیرفته‌اند و برای آن دعا کرده‌اند —‏ کاتولیک،‏ کاتولیک را و پروتستان،‏ پروتستان را می‌کشد.‏ این بدون شک پیروی از الگوی بجای‌ماندهٔ عیسی نیست.‏ جالب توجه آن است که این رهبران دینی یهودی بودند که ادعا می‌کردند منافع ملی در خطر است،‏ و با کشتن عیسی موافقت کردند.‏ —‏ یوحنا ۱۱:‏۴۷-‏۵۰؛‏ ۱۵:‏۱۷-‏۱۹؛‏ ۱۸:‏۳۶‏.‏

^۱۴ در کوشش بیشتر برای تعیین آن که آیا یک گروه دینی مورد رضای خداست یا نه،‏ توجه کنید که آیا این گروه معیارهای اخلاقی  خدا را رعایت می‌کنند یا اینکه براحتی از خلاف‌کاریها چشم‌پوشی می‌کنند.‏ عیسی سعی کرد تا به اشخاص زیر بار گناه،‏ مانند میگساران و فاحشه‌ها،‏ کمک کند.‏ شاگردان او نیز می‌بایست چنین می‌کردند.‏ (‏متی ۹:‏۱۰-‏۱۳؛‏ ۲۱:‏۳۱،‏۳۲؛‏ لوقا ۷:‏۳۶-‏۴۸؛‏ ۱۵:‏۱-‏۳۲‏)‏ و اگر فردی مسیحی مرتکب گناه می‌شد،‏ دیگر مسیحیان می‌توانستند به او کمک کنند،‏ کوشش کنند که او دوباره رضای خدا و نیروی روحانی خود را باز یابد.‏ (‏غلاطیان ۶:‏۱؛‏ یعقوب ۵:‏۱۳-‏۱۶‏)‏ ولی اگر شخص با بی‌ندامتی به گناه ادامه دهد چه باید کرد؟‏

^۱۵ مردی در قُرِنتُس چنین بود.‏ پولس می‌نویسد:‏

‏«اگر کسیکه ببرادر نامیده میشود زانی یا طمّاع یا بت‌پرست یا فحّاش یا میگسار یا ستمگر باشد با چنین شخص معاشرت مکنید بلکه غذا هم مخورید.‏ .‏ .‏ .‏ آن شریر را از میان خود برانید.‏» ‏—‏ ۱قرنتیان ۵:‏۱۱-‏۱۳‏.‏

 شاهدان یَهُوَه در این باره از راهنماییهای خدا پیروی می‌کنند.‏ اگر گناهکار بزرگی از قبول کمک امتناع کند و از روش غیراخلاقی خود دست برندارد،‏ چنین فردی باید بیرون انداخته شود یا از جماعت اخراج گردد.‏ چه بسا همین برای او ضربه‌ای باشد و او را سر عقل آورد.‏ با این حال،‏ چه اینطور بشود و چه نشود،‏ این روش از اعضای صادق جماعت محافظت می‌کند،‏ کسانی که با وجود آن که خود ناکامل هستند،‏ تلاش می‌کنند تا معیارهای خدا را رعایت کنند.‏ —‏ ۱قرنتیان ۵:‏۱-‏۸؛‏ ۲یوحنا ۹-‏۱۱‏.‏

^۱۶ با این حال ممکن است کلیساروهایی را بشناسید که آشکارا دست به گناه می‌زنند،‏ شاید حتی به دلیل ثروت یا موقعیت‌شان از امتیازات ویژه‌ای نیز در کلیسای خود برخوردار باشند.‏ با امتناع از پیروی از فرمان خدا مبنی بر اخراج گناهکارانی که توبه نمی‌کنند،‏ کلیساها باعث می‌شوند که دیگران نیز تصور کنند که آنها نیز می‌توانند گناه کنند.‏ (‏جامعه ۸:‏۱۱؛‏ ۱قرنتیان ۱۵:‏۳۳‏)‏ خدا کسانی را که چنین ثمره‌ای به بار می‌آورند نمی‌پذیرد.‏ —‏ متی ۷:‏۱۵-‏۲۰؛‏ مکاشفه ۱۸:‏۴-‏۸‏.‏

باقی ماندن در جادهٔ زندگی

^۱۷ وقتی راهی را که ‹به حیات منتهی می‌شود› یافتید،‏ باید به مطالعهٔ کتاب مقدس ادامه دهید تا در آن راه باقی بمانید.‏ سعی کنید که هر روز کتاب مقدس را مطالعه کنید؛‏ برای این کار در خود اشتیاق به وجود آورید.‏ (‏۱پطرس ۲:‏۲،‏۳؛‏ متی ۴:‏۴‏)‏ این کار شما را برای «هر عملِ نیکو» مهیا خواهد ساخت.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶،‏۱۷‏.‏

^۱۸ این اعمال نیکو شامل زندگی با معیارهای اخلاقی خدا،‏ همینطور مهربانی به دیگران و یاری کردن آنهاست،‏ به ویژه کسانی که با ما هم‌ایمان هستند.‏ (‏یعقوب ۱:‏۲۷؛‏ غلاطیان ۶:‏۹،‏۱۰‏)‏ عیسی اینگونه بود.‏ علاوه بر به جای گذاشتن سرمشق اخلاقی نیکو،‏ بیماران را شفا می‌داد،‏ گرسنگان را سیر می‌کرد و افسردگان را تسلی می‌داد.‏ بخصوص شاگردان خود را آموزش و نیرو می‌داد.‏ با وجود آن که نمی‌توانیم  معجزات او را انجام دهیم،‏ ولی می‌توانیم تا حد توان خود،‏ به دیگران کمک مؤثر برسانیم،‏ کمکی که ممکن است برخی افراد را به تمجید خدا وا دارد.‏ —‏ ۱پطرس ۲:‏۱۲‏.‏

^۱۹ ولی کارهای نیکوی عیسی چیزی بیش از این را شامل می‌شد.‏ او می‌دانست که بهترین کمکی که می‌توان به دیگران کرد این است که آنها را یاری کنیم تا پرستش مورد قبول خدا را بشناسند و در مورد مقاصد ملکوت خدا به آنها آموزش دهیم.‏ این به آنها کمک می‌کند تا به هدف برسند،‏ یعنی زندگی ابدی همراه با سعادت.‏ —‏ لوقا ۴:‏۱۸-‏۲۱‏.‏

^۲۰ مسیحیان امروز نیز باید تلاش کنند تا شاهدانی برای یَهُوَه باشند.‏ آنها می‌توانند با کردار نیکو،‏ که شامل کمک به دیگران و خود را ‹از آلایش دنیا نگاه داشتن› است،‏ شهادت دهند.‏ (‏اشعیا ۴۳:‏۱۰-‏۱۲؛‏ یعقوب ۱:‏۲۷؛‏ تیطس ۲:‏۱۴‏)‏ آنها همچنین می‌توانند «بشارت» را به خانهٔ افراد ببرند،‏ و در این کار از خود پشتکار نشان دهند،‏ تا هنگامی که خدا بگوید کافیست.‏ (‏لوقا ۱۰:‏۱-‏۹‏)‏ آیا شما مایل نیستید هم‌نوعان خود را،‏ که شامل خانوادهٔ شما نیز می‌شود،‏ در فراگیری پرستش مورد قبول خدا یاری کنید؟‏ پس شما نیز باید در بیان عمومی ایمان خود شرکت کنید؛‏ با انجام این کار می‌توانید دیگران را برای یافتن راه زندگی یاری کنید.‏ —‏ رومیان ۱۰:‏۱۰-‏۱۵‏.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

موضوع بحث:‏ چرا باید این موضوع را که آیا در همهٔ ادیان نیکی وجود دارد مورد توجه قرار دهیم؟‏ (‏۱،‏ ۲)‏

نظر عیسی در مورد دین چه بود،‏ و چرا؟‏ (‏۳-‏۵)‏

چرا داشتن معرفت دقیق اهمیت دارد؟‏ (‏۶،‏ ۷)‏

چگونه برخی از تعالیم و رسوم با کتاب مقدس مغایرت دارند؟‏ (‏۸-‏۱۱)‏

چگونه می‌توان کلیساها و مسیحیت واقعی را در مورد مسئلهٔ جنگ با یکدیگر مقایسه کرد؟‏ (‏۱۲،‏ ۱۳)‏

مسیحیت حقیقی در مورد پای‌بندی به معیارهای اخلاقی خدا چه موضعی را اتخاذ می‌کند؟‏ (‏۱۴-‏۱۶)‏

چگونه می‌توانید در جادهٔ زندگی باقی بمانید؟‏ (‏۱۷،‏ ۱۸)‏

مسیحیان چه کار حیاتی دیگری باید انجام دهند؟‏ (‏۱۹،‏ ۲۰)‏

‏[کادر در صفحهٔ ۱۷۴]‏

‏«ارزشها و خشونت در آشویتس»‏

آنا پاوِاوچینسْکا،‏ جامعه‌شناس لهستانی،‏ در کتاب خود با عنوان فوق،‏ اظهار کرد که در آلمان نازی «شاهدان یَهُوَه به دلیل عقیدهٔ خود دست به مقاومت مسالمت‌آمیز زدند،‏ مقاومتی که با هر جنگ و خشونتی مخالف است.‏» با چه نتیجه‌ای؟‏ او چنین توضیح می‌دهد:‏

«این گروه کوچک از زندانیان،‏ نیروی عقیدتی استواری بودند که در نبرد بر ضد نازیسم پیروز شدند.‏ گروه آلمانی این فرقه،‏ جزیرهٔ کوچکی بود از مقاومت خستگی‌ناپذیر در دل ملتی وحشت‌زده،‏ که با همین روحیهٔ بی‌باکانه در اردوگاه آشویتس عمل می‌کردند.‏ آنان موفق شدند احترام هم‌بندان خود .‏ .‏ .‏ کارمندان زندان،‏ و حتی افسران اِس.‏اِس.‏ را کسب کنند.‏ همه می‌دانستند که هیچکدام از شاهدان یَهُوَه فرمانی را که بر خلاف عقیدهٔ دینی وی باشد،‏ اجرا نخواهد کرد.‏»‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۷۶]‏

آیا شما در راه پهن قدم برمی‌دارید .‏ .‏ .‏

‏.‏ .‏ .‏ یا در راه تنگ؟‏