۱۶

حکومتی برای برقراری صلح جهانی

آیا حکومتی وجود دارد که توانایی برقراری صلح دائمی را بر روی زمین داشته باشد؟‏ بتواند امنیت و رهایی از تبه‌کاری را فراهم کند؟‏ همچنین توانایی فراهم کردن غذای فراوان و خوب را برای همه داشته باشد؟‏ و همین طور توانایی پاکسازی محیط زیست و غلبه بر بیماریها را داشته باشد؟‏

^۲ به سابقهٔ بشر در زمینهٔ حکومت توجه کنید —‏ پادشاهیها،‏ دمکراسیها و حکومتهای سوسیالیستی یا کمونیستی.‏ اینها چه به تنهایی و چه با یکدیگر،‏ حتی در مقیاس کوچک توانایی انجام کارهای خوبی را که به آنها اشاره شد ندارند،‏ چه رسد به مقیاس جهانی.‏ با این حال،‏ برای شما جای امیدواری وجود دارد.‏

 خدا حکومتی را در نظر دارد —‏ ملکوت

^۳ یَهُوَه خود وعده می‌دهد که همهٔ احتیاجات ما را برطرف می‌کند.‏ چگونه می‌توانیم از این بابت مطمئن باشیم؟‏ به خاطر بیاورید که او در ابتدا قصد برقراری بهشتی جهانی را داشت که در آنجا مردم بتوانند از صلح و سعادت برخوردار باشند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۸؛‏ ۲:‏۸،‏۹‏)‏ در آن وقت در باغ عدن سرکشی روی داد.‏ ولی آیا فکر می‌کنید که خدا اجازه می‌داد که مخلوقاتی ناسپاس او را از مقصودش بازدارند؟‏ مسلماً نه.‏ در واقع،‏ اندکی پس از آنکه آدم و حوا نافرمانی کردند،‏ یَهُوَه آمدن نجات‌دهنده‌ای را پیشگویی کرد،‏ ‹ذُریّت›،‏ کسی که برهم‌زنندگان صلح و آرامش را در آسمان و زمین سرکوب خواهد کرد.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱۵‏)‏ ممکن است از خود بپرسید:‏ ‹ولی «حکومت» چگونه وارد صحنه می‌شود؟‏› آن «ذریّت»،‏ مسیح بود،‏ سَروَر سلامتی [یا،‏ صلح]،‏ که در مورد او به اشعیای رسول الهام شد تا چنین بنگارد:‏ «[بر] ترقّئ سلطنت و سلامتئ او .‏ .‏ .‏ انتها نخواهد بود.‏» —‏ اشعیا ۹:‏۶،‏۷؛‏ ۱۱:‏۱-‏۵‏.‏

^۴ بلی،‏ وعدهٔ یَهُوَه حاکی از حکومتی است که عدالت را به اجرا خواهد گذاشت و صلح را با خود خواهد آورد.‏ کتاب مقدس این حکومت را ملکوت خدا می‌خواند.‏ میلیونها نفر دعا کرده‌اند:‏ «ای پدر ما .‏ .‏ .‏ ملکوت تو بیاید.‏» (‏متی ۶:‏۹،‏۱۰‏)‏ اگر شما نیز چنین دعا کرده‌اید،‏ پس برای حکومتی واقعی —‏ ملکوت آسمانی —‏ که صلح را بر روی زمین برقرار خواهد کرد دعا کرده‌اید.‏ (‏مزمور ۷۲:‏۱-‏۸‏)‏ ولی چه وقت خدا این حکومت را به اجرا خواهد گذاشت؟‏ او چگونه حکمرانان آن را دارای صلاحیت دیده و انتخاب می‌کند؟‏

^۵ با گذشت قرنها مقصود خدا آشکار شد.‏ به عنوان مثال،‏ او نشان داد که مسیح از نسل ابراهیم و یعقوب و نیز از سِبْط یهودا خواهد بود.‏ (‏پیدایش ۲۲:‏۱۸؛‏ ۴۹:‏۱۰‏)‏ پس از آن یَهُوَه بر اسرائیل ملکوتی برقرار کرد  که الگوی نبوی چیزهای آینده بود.‏ اسرائیل یک تئوکراسی (‏حکومت خدایی)‏ بود.‏ گفته می‌شد که پادشاه آن بر «کرسئ خداوند‏» می‌نشیند.‏ (‏۱تواریخ ۲۹:‏۲۳‏)‏ یَهُوَه صاحب‌اختیار غایی بود؛‏ قوانین و معیارهای او این ملت را هدایت می‌کردند.‏ بالاخره،‏ خدا به داوود پادشاه گفت که از خاندان او کسی خواهد آمد که پادشاه دائمی خواهد بود.‏ —‏ مزمور ۸۹:‏۲۰،‏۲۱،‏۲۹‏.‏

^۶ چنین جزئیات و همین طور اطلاعات دیگر کتاب مقدس در مورد تاریخ اسرائیلیان نیز بااهمیت هستند زیرا به ما نشان می‌دهند که خدا بنیانی قانونی و مطمئن برای آمدن این ملکوت گذارده است.‏ مطابق این،‏ خدا فرشته‌ای را گسیل داشت تا به دختری باکره از خاندان داوود بگوید:‏

‏«پسری خواهی زائید و او را عیسی خواهی نامید.‏ او بزرگ خواهد بود و به پسر حضرت اعلی مسمّی شود و خداوند خدا تخت پدرش داود را بدو عطا خواهد فرمود.‏ و او بر خاندان یعقوب تا بأبد پادشاهی خواهد کرد و سلطنت او را نهایت نخواهد بود.‏» —‏ لوقا ۱:‏۲۸-‏۳۳‏.‏

^۷ او همان مسیح پیشگویی‌شده بود،‏ کسی که خدا به او وعدهٔ بخشیدن حکومت دائمی بر بشر را داده بود.‏ از عیسی به عنوان حاکم چه توقعی می‌توانیم داشته باشیم؟‏ بگذارید کمی سابقهٔ او را بررسی کنیم.‏

^۸ عیسی همیشه بطور کامل خود را وقف خدا و انجام خواست او می‌کرد.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۹؛‏ اشعیا ۱۱:‏۳‏)‏ یکی از راههایی که به وسیلهٔ آن وفاداری خود را به خدا نشان داد،‏ رد کردن رشوهٔ مالی و شهرت بود،‏ درست بر خلاف بسیاری از حکمرانان بشری.‏ (‏لوقا ۴:‏۵-‏۸‏)‏ او بدون واهمه حامی حقیقت بود،‏ به همین دلیل از افشای ریاکاری مذهبی خودداری نمی‌کرد.‏ —‏ یوحنا ۲:‏۱۳-‏۱۷؛‏ مرقس ۷:‏۱-‏۱۳‏.‏

^۹ این واقعیت که مسیح جان خود را برای ما داد،‏ نمایانگر این است که او محبتی فوق‌العاده به انسانها داشت.‏ (‏یوحنا ۱۳:‏۳۴؛‏ ۱۵:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ عیسی با ترحم بیماران را شفا داد،‏ مرده را به زندگی بازگرداند و برای محتاجان خوراک فراهم آورد.‏ (‏لوقا ۷:‏۱۱-‏۱۵،‏۲۲؛‏ ۹:‏۱۱-‏۱۷‏)‏  او همچنین بر نیروهای طبیعی تسلط داشت و از آن به نفع مردم استفاده می‌کرد.‏ (‏متی ۸:‏۲۳-‏۲۷‏)‏ با این وجود خوشرو بود؛‏ حتی کودکان نیز نزد این مرد ملایم احساس راحتی می‌کردند.‏ —‏ متی ۱۱:‏۲۸-‏۳۰؛‏ ۱۹:‏۱۳-‏۱۵‏.‏

^۱۰ تصور کنید که چه برکتی خواهد بود که او با این ویژگیها و تواناییهایش حکمران ما باشد!‏ این چشم‌انداز بزرگی است که پرستندگان یَهُوَه از آن برخوردارند.‏

حکومت از آسمان

^۱۱ هنگامی که یک حکمران رومی از عیسی دربارهٔ پادشاهی وی پرسید،‏ او پاسخ داد:‏ «پادشاهئ من از اینجهان نیست.‏» (‏یوحنا ۱۸:‏۳۶‏)‏ عیسی در مقابل سیاستهای ملتها بی‌طرفی کامل را حفظ می‌کرد،‏ بدین ترتیب سرمشقی برای پیروان خود به جای گذاشت.‏ (‏یوحنا ۶:‏۱۵؛‏ ۲قرنتیان ۵:‏۲۰‏)‏ به علاوه،‏ مقصود خدا این نبود که پسرش از مکانی زمینی حکمرانی کند.‏ او باید از آسمان حکمرانی می‌کرد،‏ از آنجا می‌توانست قدرت فوق بشری و عالمگیر خود را اعمال کند.‏

^۱۲ با این نظر،‏ پس از آنکه عیسی با وفاداری به خدا،‏ جان سپرد،‏ پدرش او را به شکل مخلوقی روحی و فناناپذیر به زندگی باز گرداند.‏ (‏اعمال ۱۰:‏۳۹-‏۴۳؛‏ ۱قرنتیان ۱۵:‏۴۵‏)‏ مسیح به پیروان خود ظاهر شد و به آنها اطمینان بخشید که زنده و فعال است.‏ سپس به آسمان رفت.‏ در این باره،‏ پطرس رسول چنین نوشت:‏ «بدست راست خدا است و فرشتگان و قدرتها و قوّات مطیع او شده‌اند.‏» —‏ ۱پطرس ۳:‏۲۲؛‏ متی ۲۸:‏۱۸‏.‏

^۱۳ از همان هنگام،‏ در سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ مسیح شروع به حکمرانی بر جماعت مسیحی کرد،‏ و پیروان او با خرسندی سروری او و موقعیت  آسمانی وی را پذیرفتند.‏ (‏کولسیان ۱:‏۱۳،‏۱۴‏)‏ با این حال،‏ مقصود خدا برای عیسی آن نبود که حکمرانی بر دنیای بشری و عالم را از آن زمان آغاز کند.‏

^۱۴ خدا به بشر فرصت داد تا به عین ثمرهٔ حکمرانی خود را مشاهده کند.‏ بنابراین،‏ مسیح می‌بایست انتظار می‌کشید تا زمان مقررشده برای حکمرانی ملکوت بر جهان،‏ فرا برسد.‏ پولس رسول نوشت:‏ «او چون یک قربانی برای گناهان گذرانید بدست راست خدا بنشست تا ابدالآباد.‏ و بعد از آن منتظر است تا دشمنانش پای‌انداز او شوند.‏» —‏ عبرانیان ۱۰:‏۱۲،‏۱۳‏.‏

^۱۵ ولی اگر عیسی در آسمان و نادیدنی است،‏ پس چگونه بدانیم که چه وقت حکمرانی او آغاز می‌گردد؟‏ همانطور که در بخش پیش عنوان شد،‏ عیسی «نشانی» قابل رؤیت ارائه داد تا پیروانش بر روی زمین از فرارسیدن آن هنگام آگاه شوند.‏ (‏متی ۲۴:‏۳-‏۳۱‏)‏ جنگها،‏ قحطیها،‏ زمین‌لرزه‌ها،‏ بازداشت و شکنجهٔ مسیحیان و موعظهٔ جهانی بشارت ملکوت که از هنگام جنگ جهانی اول (‏۱۹۱۴-‏۱۹۱۸)‏ شاهد آنها بوده‌ایم،‏ گواه این است که در پایان این سیستم چیزها بسر می‌بریم.‏ این رویدادها همچنین ثابت می‌کنند که مسیح هم‌اکنون در آسمان حکمرانی می‌کند،‏ زیرا پس از توصیف نبردی بر ضد شیطان در آسمان،‏ کتاب مقدس چنین می‌گوید:‏

‏«اکنون نجات و قوّت و سلطنتِ خدای ما و قدرت مسیح او ظاهر شد .‏ .‏ .‏ از این جهة ای آسمانها و ساکنان آنها شاد باشید.‏ وای بر زمین و دریا زیرا که ابلیس بنزد شما فرود شده است با خشم عظیم چون میداند که زمانی قلیل دارد.‏» —‏ مکاشفه ۱۲:‏۷-‏۱۲‏.‏

^۱۶ بنابراین،‏ عیسی مسیح هم‌اکنون مشغول حکمرانی است.‏ این بدان معناست که «زمانی قلیل» به اِعمال قدرت او برای از میان برداشتن همهٔ مخالفان ملکوت،‏ از جمله ابلیس و همهٔ حکومتهای ساخت بشر باقی است.‏ (‏دانیال ۲:‏۴۴‏)‏ پس از آن قادر خواهیم بود که در ملکوتی تئوکراتیک که صلح دائمی را با خود به همراه می‌آورد،‏ شاد باشیم.‏

 حکمرانان مشترک

^۱۷ جنبهٔ مجذوب‌کنندهٔ دیگر ملکوت،‏ در کتاب مقدس آشکار شده است.‏ دانیال ۷:‏۱۳،‏۱۴ به ما توصیفی از دریافت «سلطنت و جلال و ملکوت» توسط پسر خدا ارائه می‌کند.‏ پس از آن رؤیا می‌گوید:‏

‏«و ملکوت و سلطنت و حشمتِ مملکتی که زیر تمامئ آسمانهاست بقوم مقدّسان حضرت اعلی داده خواهد شد که ملکوت او ملکوت جاودانی است و جمیع ممالکْ او را عبادت و اطاعت خواهند نمود.‏» —‏ دانیال ۷:‏۲۷‏.‏

بنابراین مقصود خدا این است که عیسی مسیح شرکایی برای حکمرانی داشته باشد.‏ این بدان معناست که برخی از انسانها به آسمان خواهند رفت.‏ هنگامی که عیسی بر روی زمین بود شروع به انتخاب مردان و زنانی کرد که با او در حکومت شرکت کنند.‏ او اظهار داشت که به آسمان خواهد رفت تا برای آنان مکانی را آماده سازد.‏ —‏ یوحنا ۱۴:‏۱-‏۳‏.‏

^۱۸ این موضوع،‏ کمکی است برای روشن ساختن نکته‌ای برای بسیاری که همهٔ عمر خود به کلیسا رفته‌اند،‏ ولی به خوبی آن را درک نکرده‌اند:‏ از یک طرف کتاب مقدس نشان می‌دهد که مقصود خدا این است که بشر روی زمین زندگی کند؛‏ در عین حال،‏ از کسانی نیز صحبت می‌کند که به آسمان می‌روند.‏ چگونه چنین چیزی عملی است؟‏ خدا وعده داده است که برخی انسانها را به آسمان ببرد تا با پسر او در ملکوت آسمان بسر برند.‏ لکن زمین مبدل به بهشتی مملو از انسانهای سعادتمند و صلح‌جو خواهد شد.‏ —‏ مزمور ۳۷:‏۲۹؛‏ اشعیا ۶۵:‏۱۷،‏۲۰-‏۲۵‏.‏

^۱۹ چند نفر به عنوان اعضای حکومت ملکوت به آسمان خواهند رفت؟‏ عیسی با اشاره به این مطلب می‌گوید:‏ «ای گلهٔ کوچک‏،‏ هیچ نترسید،‏ زیرا خوشی پدر شما در این است که آن پادشاهی را بشما عطا  کند.‏» (‏لوقا ۱۲:‏۳۲‏،‏ ا ش‏)‏ بلی،‏ تعداد آنان محدود است.‏ مکاشفه نشان می‌دهد که تعداد کسانی که «از میان مردم خریده شده‌اند» تا با «برّه» (‏عیسی مسیح)‏ حکومت کنند،‏ ۰۰۰,‏۱۴۴ نفر است.‏ (‏مکاشفه ۱۴:‏۱-‏۵‏)‏ درک این موضوع دشوار نیست.‏ حتی برخی از حکومتهای بشری نیز یک هیئت منتخب از مردان و زنان دارند که به عنوان بخشی از دولت به پایتخت می‌روند.‏

^۲۰ ولی خدا تعیین این را که چه کسی به آسمان برود بر عهدهٔ انسانها نگذاشته است.‏ اوست که آنها را انتخاب می‌کند.‏ (‏۱پطرس ۲:‏۴،‏۵،‏۹؛‏ رومیان ۸:‏۲۸-‏۳۰؛‏ ۹:‏۱۶‏)‏ هنگامی که خدا پولس رسول را انتخاب کرد،‏ روح خود را بر او ریخت،‏ با این کار به پولس اطمینان داد که جزئی از ‹ملکوت آسمانی› خواهد بود.‏(‏۲تیموتاؤس ۴:‏۱۸‏)‏ پولس نوشت:‏ «همان روح بر روحهای ما شهادت میدهد که فرزندان خدا هستیم.‏ و هرگاه فرزندانیم وارثان هم هستیم یعنی وَرَثهٔ خدا و هم‌ارث با مسیح.‏» —‏ رومیان ۸:‏۱۶،‏۱۷؛‏ ۲قرنتیان ۱:‏۲۲؛‏ ۵:‏۵‏.‏

^۲۱ تعداد نسبتاً کمی از پرستندگان خدا برای زندگی در آسمان انتخاب شده‌اند،‏ زیرا مقصود خدا برای بشر زندگی سعادتمندانه بر روی زمین بود.‏ عیسی نخستین کسی بود که به آسمان برده شد.‏ (‏عبرانیان ۶:‏۱۹،‏۲۰؛‏ متی ۱۱:‏۱۱‏)‏ از آن پس خدا به انتخاب ۰۰۰,‏۱۴۴ نفر دیگر پرداخت.‏ هنگامی که این تعداد کامل بشود چه خواهد شد؟‏

^۲۲ پس از آنکه رؤیای تعداد محدود (‏۰۰۰,‏۱۴۴ نفر)‏ که با مسیح در آسمان خواهند بود به یوحنای رسول نشان داده شد،‏ «گروهی عظیم که هیچکس ایشانرا نتواند شمرد» به او ظاهر گشت.‏ (‏مکاشفه ۷:‏۴،‏۹،‏۱۰‏)‏ آنان در طی پایان نابودکنندهٔ این سیستم چیزها توسط خدا محافظت خواهند شد.‏ آنان چشم‌انداز شگفت‌انگیز زندگی جاودانی بر روی زمین را دارند.‏ همین چشم‌انداز نیز برای مردان با ایمانی همچون نوح،‏ ابراهیم و داوود وجود داشت،‏ کسانی که پیش از آنکه خدا راه زندگی آسمانی را برای ۰۰۰,‏۱۴۴ نفر باز کند،‏ درگذشتند.‏ —‏ اعمال ۲:‏۳۴‏.‏

 چه دلایلی برای اطمینان به حکمرانان وجود دارد؟‏

^۲۳ امروز اغلب مردم چندان اطمینانی به حکمرانان خود ندارند.‏ با این حال،‏ آنانی که در ملکوت خدا حکمرانی خواهند کرد با حکمرانان دنیوی بسیار متفاوت هستند.‏ در طی قرنها خدا کسانی را انتخاب کرده است که ایمان خود را به اثبات رسانیده‌اند.‏ تحت هر گونه آزمایش و وسوسه،‏ به آنچه درست و به حق است،‏ پای‌بند مانده‌اند.‏ آنها اطمینان خدا را جلب کرده‌اند،‏ بنابراین آیا ما نیز نمی‌توانیم به آنها اطمینان کنیم؟‏

^۲۴ آنها همچنین قادر هستند که روحیهٔ ما را درک و با ما همدردی کنند،‏ زیرا قبلاً به صورت انسان زندگی کردند.‏ (‏با عبرانیان ۴:‏۱۵،‏۱۶ مقایسه کنید.‏)‏ آنها می‌دانند که معنی خستگی،‏ نگرانی و دلسردی چیست.‏ آنها واقفند که برای رسیدن به صبر،‏ مهربانی و بخشندگی بیشتر به چه تلاشی نیاز است.‏ و برخی از آنها زن بودند و به ویژه از احساسات و نیازهای زنان بر روی زمین آگاه هستند.‏ —‏ غلاطیان ۳:‏۲۸‏.‏

^۲۵ امروز،‏ میلیونها شاهد یَهُوَه اطمینان خود را به مسیح و شرکای حکومتی او اثبات می‌کنند،‏ و نشان می‌دهند که ملکوت تا چه حد برای آنان جنبهٔ حقیقی دارد.‏ آنها با تبعیت وفادارانه از ملکوت خدا این امر را نشان می‌دهند.‏ (‏امثال ۱۴:‏۲۸‏)‏ آنان قوانین نگاشته‌شده در کتاب مقدس را می‌پذیرند و به دیگران توصیه می‌کنند،‏ و حقیقتاً باور دارند که مسیحیت بهترین روش زندگی است.‏ آنها در برنامهٔ آموزشی این حکومت شرکت می‌جویند.‏ کتاب مقدس کتاب درسی اصلی آنان است که همراه با نوشته‌های مرجع دیگر مسیحی و مقالات‌کمکی دیگر برای مطالعه مورد استفاده قرار می‌گیرد.‏ در جلسه‌های جماعت،‏ آنها دربارهٔ ملکوت و زندگی مسیحی مطالب بیشتری فرا می‌گیرند.‏ و برنامهٔ آموزشی را با  تعلیم عمومی و رفتن به خانه‌ها به دیگران منتقل می‌کنند.‏ —‏ اعمال ۲۰:‏۲۰‏.‏

^۲۶ عیسی گفت که یکی از جنبه‌های نشان «ایّام آخر» این خواهد بود:‏ «باین بشارتِ ملکوت در تمام عالم موعظه خواهد شد تا بر جمیع امّتها شهادتی شود آنگاه انتهاء خواهد رسید.‏» (‏متی ۲۴:‏۱۴‏)‏ پیش از آنکه عیسی به آسمان برود،‏ بر این موضوع تأکید کرد که شاگردان او باید شرکتی فعالانه در این کار بشارت داشته باشند.‏ —‏ متی ۲۸:‏۱۹،‏۲۰؛‏ اعمال ۱:‏۸‏.‏

^۲۷ امروز مسیحیان دریافته‌اند که شرکت در این موعظه و کار آموزشی،‏ راه خطیری است برای نمایش محبتشان به خدا و همسایگانشان.‏ (‏مرقس ۱۲:‏۲۸-‏۳۱‏)‏ زندگی افراد مطرح است،‏ بنابراین مسئولیتی بزرگ است.‏ (‏اعمال ۲۰:‏۲۶،‏۲۷؛‏ ۱قرنتیان ۹:‏۱۶‏)‏ همچنین سرچشمهٔ سعادت و رضایت سرشاری است.‏ (‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ شاهدان یَهُوَه با کمال میل حاضرند که شما را برای آموزش دیگران در زمینهٔ حکومت حاکم خدا یاری کنند.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

موضوع بحث‏:‏  حکومتهای بشری از رسیدن به چه چیزهای مطلوبی عاجز هستند؟‏ (‏۱،‏ ۲)‏

چگونه می‌توانیم بدانیم که خدا قصد برقراری حکومتی را دارد که با خود صلح به همراه می‌آورد؟‏ (‏۳،‏ ۴)‏

خدا چه اقداماتی در جهت تشکیل ملکوت انجام داد؟‏ (‏۵،‏ ۶)‏

چرا می‌توانیم مطمئن باشیم که عیسی حکمرانی برجسته خواهد بود؟‏ (‏۷-‏۱۰)‏

چه دلایلی وجود دارند که نشان می‌دهند عیسی از زمین حکومت نخواهد کرد؟‏ (‏۱۱،‏ ۱۲)‏

چه گواهی برای زمان آغاز حکمرانی مسیح بر بشر وجود دارد؟‏ (‏۱۳-‏۱۶)‏

چه کسانی در ملکوت با عیسی حکمرانی خواهند کرد؟‏ (‏۱۷،‏ ۱۸)‏

چه تعدادی به آسمان خواهند رفت،‏ و چرا همهٔ افراد بشر به آنجا نمی‌روند؟‏ (‏۱۹-‏۲۲)‏

چه دلایلی برای اطمینان به این حکمرانان مشترک داریم؟‏ (‏۲۳،‏ ۲۴)‏

چگونه می‌توانیم پشتیبانی خود را از ملکوت نشان دهیم؟‏ (‏۲۵-‏۲۷)‏

‏[کادر در صفحهٔ ۱۵۱]‏

«شکست در پدید آوردن شالوده‌ای حقیقی برای صلح جهان .‏ .‏ .‏ مستقیماً بر گردن ملتها،‏ بخصوص ملل بزرگ است که از به رسمیت شناختن قدرتی که بتواند به آنها بگوید در عرصهٔ بین‌المللی چه بکنند امتناع می‌ورزند.‏

بنابراین مسئلهٔ اساسی امروز این است —‏ چگونه می‌توان قدرتی جهانی پدید آورد که حافظ صلح باشد و اطمینان مردم جهان را پشت سر خود داشته باشد.‏» —‏ نورمَن کوزینْز،‏ سردبیر «سَتِردِی ری‌وی‌یو».‏

 ‏[کادر در صفحهٔ ۱۵۹]‏

واقع‌بینی در زمینهٔ حکومت

ستِلْویو که در طی سالهای ۱۹۷۰ از فعالین سیاسی اروپای جنوبی بود،‏ می‌گوید:‏ «سلاح ما چماق،‏ گرز سربی،‏ زنجیر و تپانچه بود».‏ به او در اردوگاههای شبه‌نظامی سری آموزش داده شده بود که چگونه چماق به دستها و درگیریهای شهری را سازماندهی کند.‏

ولی پس از چند سال تغییری رخ داد.‏ یکی از شاهدان یَهُوَه برای آموزش کتاب مقدس به خانهٔ ستِلْویو آمد.‏ تأثیر آن چه بود؟‏ «این آموزش چشمان مرا باز کرد که ببینم ملیت‌گرایی و اختلافات سیاسی مردم را از یکدیگر جدا می‌کنند.‏ از روی کتاب مقدس فرا گرفتم که خدا از یک انسان همهٔ ملل را ساخت تا بر روی زمین بسر برند.‏ (‏اعمال ۱۷:‏۲۶‏)‏ فراگیری این مطلب سبب اتحاد می‌شود.‏ این امر مرا از تنفر نسبت به دیگران تنها به این دلیل که عقاید سیاسی متفاوتی داشتند،‏ رها ساخت.‏»‏

این مرد که سابقاً فعال و خشن بود،‏ می‌افزاید:‏ «همیشه از خود می‌پرسم:‏ چگونه انسان می‌تواند مشکلات خود را با سیاستی که خود باعث جداییهاست حل کند؟‏ برای آنکه انسانها با یکدیگر متحد شوند علل جداییها باید از میان برود.‏ من در بین شاهدان یَهُوَه مشاهده کرده‌ام که چگونه سیاه‌پوستان و سفیدپوستان در یک آب تعمید می‌گیرند،‏ پروتستانها و کاتولیکهای سابق در ایرلند دست از تنفر نسبت به یکدیگر برمی‌دارند،‏ عربها و یهودیان در طی جنگ شش روزه در جلساتشان با یکدیگر ملاقات می‌کنند.‏ فرا گرفتم که به آنانی که از آنها تنفر داشتم،‏ مهر بورزم.‏

هیچکس نمی‌تواند بگوید که ملکوت خدا،‏ که شاهدان یَهُوَه چشم به انتظار آن هستند،‏ رؤیایی واهی است،‏ زیرا که هم‌اکنون جامعه‌ای بین‌المللی و متحد تحت حکومت این ملکوت وجود دارد.‏ بکار بستن اصول کتاب مقدس چنان نتایجی به بار آورده است که هیچ گروه مذهبی،‏ سیاسی یا اجتماعیی تاکنون بدانها دست نیافته است.‏

به کسانی که همچون من در گذشته،‏ در تلاش برای برقراری عدالت،‏ صلح و نظم اجتماعی هستند،‏ می‌گویم:‏ ‹واقع‌بین باشید و بپذیرید که انسان از برقراری اینها عاجز مانده است.‏ ولی به شاهدان یَهُوَه نگاه کنید.‏ آیا آنها بر مشکلات مربوط به جنگ،‏ جداییهای سیاسی،‏ تبعیض نژادی،‏ صلح و اتحاد فایق نیامده‌اند؟‏ انسان اگر به انسان اعتماد کند دچار دردسر خواهد شد.‏ شاهدان یَهُوَه از ملکوت خدا تابعیت می‌کنند و مشکلات اصلی زندگی را حل کرده‌اند.‏›»‏