چرا بیماری و مرگ وجود دارد؟
۱۱
چرا بیماری و مرگ وجود دارد؟
علی‌رغم تلاش بسیار برای محافظت از سلامتی خویش، پیر و بیمار می‌شویم و سرانجام می‌میریم. هیچکس نمی‌تواند از آن بگریزد. حتی مردانی که خود را وقف خدا کرده بودند نیز نتوانستند از آن بگریزند. (۱پادشاهان ۱:۱؛ ۲:۱،۱۰؛ ۱تیموتاؤس ۵:۲۳) چرا چنین است؟
۲ به نظر می‌آید که سلولهای بدن ما امکان جایگزینی سلولهای از کار افتاده را برای زمانی طولانی‌تر از آنچه که هم‌اکنون می‌بینیم دارند، و ظرفیت مغز ما طوری است که حتی می‌توانیم برای چندین برابر طول عمر خود از آن استفاده کنیم. اگر قرار نبود که از این ظرفیت استفاده کنیم پس چرا از آن برخورداریم؟ در واقع، دانشمندان نمی‌توانند علت پیری، بیماری و مرگ را توضیح دهند. لکن کتاب مقدس می‌تواند.
منشأ بیماری و مرگ
۳ پولس رسول ما را در جهت صحیح هدایت میکند، هنگامی که می‌گوید: «در آدم همه میمیرند.» (۱قرنتیان ۱۵:۲۱،۲۲) در اینجا پولس به شرح کتاب مقدس در مورد آدم و حوا اشاره میکند، شرحی که عیسی مسیح صحت آن را تأیید کرد. (مرقس ۱۰:۶-۸) آفریدگار نخستین زوج را با امید شادی‌بخش زندگی بی‌پایان، زندگیی که بر طبق خواست او بود، در خانه‌ای باغ‌مانند قرار داد. آنها از خوراکیهای سالم و فراوانی که درختان گوناگون و دیگر گیاهان فراهم می‌آوردند برخوردار بودند. علاوه بر آن، آدم و حوا انسانهای کاملی بودند. در مغز و بدن آنها هیچ نارساییی وجود نداشت، و دلیلی برای از کار افتادن آنها نیز وجود نداشت، چیزی که هم‌اکنون برای انسانها پیش می‌آید. — تثنیه ۳۲:۴؛ پیدایش ۱:۳۱.
۴ تنها یک محدودیت برای نخستین زوج انسانی قرار داده شده بود. «امّا از درخت معرفت نیک و بد زنهار نخوری زیرا روزی که از آن خوردی هرآینه خواهی مرد.» (پیدایش ۲:۱۷) با پیروی از این محدودیت، آنان نشان می‌دادند که خدا را به عنوان صاحب‌اختیاری که نیک و بد را برای انسانها تعیین میکند به رسمیت شناخته‌اند. بعدها خود معیارهای نیک و بد را تعیین کردند. (پیدایش ۳:۶،۷) با سرپیچی از فرمان صریح خدا، آنان عملی را مرتکب شدند که کتاب مقدس آن را «گناه» می‌خواند. در هر دو زبان عبری و یونانی، «گناه کردن» به معنای «[به هدف] نزدن» است. آدم و حوا به هدف نزدند یا اطاعت کامل را به جا نیاوردند. آنان دیگر کمال یَهُوَه را منعکس نمی‌کردند، و مشمول حکم عادلانهٔ خدا شدند. — لوقا ۱۶:۱۰.
۵ گناه آدم و حوا، هم بر آنها و هم بر ما تأثیر گذاشت. چرا بر ما؟ خدا حکم مرگ را در مورد آنان فوراً به اجرا نگذاشت. یَهُوَه با در نظر گرفتن همهٔ جوانب امر، اجازه داد که نخستین زوج صاحب فرزندانی شوند. ولی آدم و حوا دیگر کامل نبودند؛ از هنگامی که گناه کردند وضع جسمانی و ذهنی آنان رو به وخامت گذاشت. بنابراین دیگر نمی‌توانستند فرزندان کاملی تولید کنند. (ایوب ۱۴:۴) می‌توان این موضوع را اکنون به شرایط زوجی تشبیه کرد که دارای نارسایی ژنتیکی هستند و این نارسایی را به فرزندان خود انتقال می‌دهند. ما نیز نارسایی گناه را به ارث برده‌ایم، زیرا که همهٔ ما از نخستین زوج ناکامل سرچشمه گرفته‌ایم. پولس چنین شرح می‌دهد: «بوساطت یک آدم گناه داخل جهان گردید و بگناه موت، و باینگونه موت بر همهٔ مردم طاری گشت از آنجا که همه گناه کردند.» — رومیان ۵:۱۲؛ مزمور ۵۱:۵.
۶ آیا وضعیت چاره‌ناپذیر بود؟ تاریخ و کتاب مقدس هر دو این موضوع را تأیید می‌کنند که اگر وضعیت بدست انسانها سپرده می‌شد چنین می‌بود. ما قادر به پاک کردن خود از ننگ گناه و رها ساختن خود از محکومیت خدایی نیستیم. اگر رهائیی وجود می‌داشت خدا می‌بایست آن را فراهم می‌کرد. این قانون او بود که زیر پا گذاشته شده بود، بنابراین او بود که تعیین می‌کرد چگونه عدالت کامل باید اجرا شود و رهایی فراهم آید. خدا لطف بدون استحقاق خود را با تدارک راهی برای رهایی فرزندان آدم و حوا که ما را نیز شامل می‌شود، نشان داد. کتاب مقدس شرح می‌دهد که این تدارک چیست و چگونه می‌توانیم از آن بهره‌مند شویم.
۷ این قطعه‌ها از کتاب مقدس مبنایی برای درک موضوع به ما عرضه می‌کنند:
«خدا جهانرا [جهان بشری را] اینقدر محبّت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.» — یوحنا ۳:۱۶.
«زیرا که پسر انسان [عیسی] نیز نیامده تا مخدوم شود بلکه تا خدمت کند و تا جان خود را [برای بسیاری به عنوان فدیه بدهد، د ج ].» — مرقس ۱۰:۴۵.
«زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصر میباشند. و بفیض او مجّاناً عادل شمرده میشوند بوساطت آن فدیهٔ که در عیسی مسیح است. که خدا او را از قبل معیّن کرد تا کفّاره باشد بواسطهٔ ایمان بوسیلهٔ خون او.» — رومیان ۳:۲۳-۲۵.
«فدیه» چیست؟
۸ در دو متن از این متنها به «فدیه» اشاره شده است. این اساساً قیمتی است که برای آزادی اسیر می‌پردازند. (اشعیا ۴۳:۳) اغلب این واژه را در مورد پولی می‌شنویم که برای آزادی شخصی که گروگان گرفته شده است می‌پردازند. در مورد ما، اسیر، بشر است. آدم ما را به اسارت گناه فروخت، و از آن، بیماری و مرگ ناشی شدند. (رومیان ۷:۱۴) چه چیز باارزشی می‌تواند آزادی بشر را بخرد و چشم‌انداز زندگیی را که عاری از نارساییهای گناه است در جلوی چشمان ما بگشاید؟
۹ بیاد آورید که کتاب مقدس گفت که عیسی ‹زندگی خود را به عنوان فدیه داد.› (مرقس ۱۰:۴۵) از این می‌توان دریافت که به یک زندگی بشری نیاز بود. با گناه کردن، آدم زندگی کامل بشری خود را از دست داد. برای باز کردن راهی برای بشر به منظور دستیابی مجدد به زندگی کامل، به زندگی یک بشر کامل دیگر نیاز بود تا توازن را برقرار کند، یا آنچه را که آدم از دست داده بود باز بخرد. این امر تأکیدکنندهٔ آن است که چرا هیچکدام از فرزندان آدم نمی‌توانستند فدیه را فراهم آورند. همانطور که مزمور ۴۹:۷،۸ می‌گوید: «هیچ کس هرگز برای برادر خود فدیه نخواهد داد، و کفّارهٔ او را بخدا نخواهد بخشید. زیرا فدیهٔ جان ایشان گرانبهاست. و ابداً بدان نمیتوان رسید.»
۱۰ برای فراهم آوردن بهای فدیه، خدا پسر روحی کامل خود را از آسمان فرستاد تا به صورت انسانی بدنیا آید. فرشته‌ای برای مریم پاکدامن و باکره شرح داد که خدا اطمینان می‌دهد که عیسی در هنگام تولد کامل خواهد بود: «روح‌القدس بر تو خواهد آمد و قوّت حضرت اعلی بر تو سایه خواهد افکند از آنجهة آن مولود مقدّس پسر خدا خوانده خواهد شد.» (لوقا ۱:۳۵؛ غلاطیان ۴:۴) چون پدر عیسی بشری ناکامل نبود، بنابراین او از گناه موروثی مبرا بود. — ۱پطرس ۲:۲۲؛ عبرانیان ۷:۲۶
۱۱ پس از زندگی بصورت انسان، که با خواست خدا هماهنگی کامل داشت، مسیح زندگی کامل بشری خود را داد. این زندگیی بود همچون زندگیی که آدم از آن در هنگام آفرینش خود برخوردار بود، بنابراین عیسی به کسی که «خود را در راه همه فدا داد» مبدل شد. (۱تیموتاؤس ۲:۵،۶؛ ۱قرنتیان ۱۵:۴۵) آری، آن فدیه «در راه همه» بود به این ترتیب که او بهای خرید کل خانوادهٔ بشری را پرداخت. به همین دلیل، کتاب مقدس می‌گوید که ما «بقیمتی خریده» شده‌ایم. (۱قرنتیان ۶:۲۰) بدین ترتیب، خدا بوسیلهٔ مرگ عیسی، شالوده‌ای برای خنثی کردن عمل آدم که گناه، بیماری و مرگ را بر سر انسانها آورد بنا نهاد. این حقیقت می‌تواند معنایی واقعی داشته باشد و زندگی ما را سعادتمندانه‌تر سازد.
گناهان ما چگونه می‌توانند بخشوده شوند؟
۱۲ دانستن این موضوع از کتاب مقدس که عیسی بهای فدیه را پرداخت کرد بسیار خوب است. ولی چیز دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند مانعی برای برخورداری ما از رضایت و برکت خدا باشد. حقیقت امر این است که ما شخصاً گناهکار هستیم و بسیاری اوقات ‹به هدف نمی‌زنیم›. پولس در این باره چنین نوشت: «زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصر میباشند.» (رومیان ۳:۲۳) در این مورد چه می‌توان کرد؟ چگونه می‌توانیم مورد پذیرش خدای نیکوی خود، یَهُوَه قرار بگیریم؟
۱۳ اگر به راه و روشی که می‌دانیم مخالف خواست خداست ادامه دهیم، بطور حتم نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که به چشم رضایت به ما بنگرد. باید با خلوص نیت از خواهشها، گفتار و کردار نادرست خود توبه کنیم، و سپس در تلاش باشیم تا خود را با معیارهای او که در کتاب مقدس شرح داده شده‌اند سازگار سازیم. (اعمال ۱۷:۳۰) با این حال گناهان ما — در گذشته و در حال حاضر — باید پوشیده شوند. در اینجاست که قربانی فدیهٔ عیسی به کار می‌آید. پولس به این موضوع اشاره میکند هنگامی که می‌نویسد: خدا ‹عیسی را از قبل معین کرد تا کفاره [فدیه، د ج] باشد بواسطهٔ ایمان بوسیلهٔ خون او.› — رومیان ۳:۲۴،۲۵.
۱۴ این رسول در اینجا به چیزی اشاره میکند که خدا مدتها پیش تدارک آن را دیده بود و چیزی بود که مسیح را مجسم و به سوی او اشاره می‌کرد. در اسرائیل باستان، بطور مرتب، قربانی حیوانی برای گناهان مردم تقدیم می‌شد. و افراد، خود در موارد بخصوصی از تخلف، می‌توانستند قربانی جرم تقدیم کنند. (لاویان ۱۶:۱-۳۴؛ ۵:۱-۶،۱۷-۱۹) خدا این قربانیهای خونی را برای جبران یا باطل کردن گناهان بشر می‌پذیرفت. ولی این رهایی دائمی را با خود به همراه نمی‌آورد، زیرا کتاب مقدس می‌گوید که «محال است که خون گاوها و بزها رفع گناهانرا بکند.» (عبرانیان ۱۰:۳،۴) با این وجود، این صورتهای پرستش که مستلزم کاهنان، معبدها، محرابها و قربانیها بودند، «مَثَلی» یا «سایهٔ نعمتهای آینده» بودند که شامل قربانی عیساست. — عبرانیان ۹:۶-۹،۱۱،۱۲؛ ۱۰:۱.
۱۵ کتاب مقدس نشان می‌دهد که این امر تا چه حد برای کسب آمرزش ما اهمیت دارد و می‌گوید: «در وی بسبب خون او [عیسی] فدیه یعنی آمرزش گناهانرا . . . یافته‌ایم.» (افسسیان ۱:۷؛ ۱پطرس ۲:۲۴) بنابراین، مرگ او علاوه بر فراهم آوردن فدیه، می‌تواند گناهان ما را نیز بپوشاند؛ یعنی ما می‌توانیم از آمرزش گناهان خود بهره‌مند شویم. ولی از ما چیزی درخواست شده است. از آنجایی که ما خریده شده‌ایم، آری، توسط فدیهٔ مسیح «بقیمتی خریده» شده‌ایم، باید مایل به پذیرش عیسی به عنوان سرور یا صاحب خود باشیم و از او اطاعت کنیم. (۱قرنتیان ۶:۱۱،۲۰؛ عبرانیان ۵:۹) در نتیجه، باید از گناهان خود توبه کنیم و همراه با آن به قربانی عیسی، سرور خود ایمان آوریم.
۱۶ اگر چنین کنیم، نیازی نیست که برای آمرزش تأمل کنیم، تا اینکه خدا بشر را از همهٔ اثرات گناه رهایی دهد و به بیماری و مرگ خاتمه بخشد. نوشته‌های مقدس از این آمرزش به عنوان چیزی که هم‌اکنون می‌توانیم از آن برخوردار شویم سخن می‌گویند که به وجدانی پاک در مقابل خدا منتج می‌شود. — ۱یوحنا ۲:۱۲.
۱۷ بنابراین قربانی عیسی، باید هر روزه برای ما معنایی بسیار شخصی داشته باشد. بوسیلهٔ آن، خدا می‌تواند خطاهایی را که مرتکب می‌شویم بیامرزد. یوحنای رسول چنین شرح می‌دهد: «اینرا بشما مینویسم تا گناه نکنید و اگر کسی گناهی کند شفیعی داریم نزد پدر یعنی عیسی مسیح عادل.» (۱یوحنا ۲:۱؛ لوقا ۱۱:۲-۴) این تعلیمی اساسی از کتاب مقدس است و برای سعادت دائمی ما حیاتی می‌باشد. — ۱قرنتیان ۱۵:۳.
شما چه خواهید کرد؟
۱۸ در مقابل آنچه که کتاب مقدس در مورد علت بیماری و مرگ، فدیه و تدارک آمرزش به وساطت عیسی مسیح، می‌گوید، چه واکنشی نشان می‌دهید؟ شخص ممکن است این جزئیات را بدون آنکه بر قلب و زندگی او تأثیر بگذارد به خاطر بسپارد. ولی چیزی بیش از این برای ما لازم است.
۱۹ آیا از محبت خدا به دلیل فراهم آوردن فدیه تقدیر می‌کنیم؟ یوحنای رسول نوشت: «زیرا خدا جهانرا اینقدر محبّت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.» (یوحنا ۳:۱۶) بخاطر داشته باشید که این انسانها افرادی گناهکار و با خدا بیگانه بودند. (رومیان ۵:۱۰؛ کولسیان ۱:۲۱) آیا شما عزیزترین کس خود را برای افرادی که اغلب آنها به شما علاقهٔ اندکی دارند و یا اصلاً علاقه‌ای ندارند، خواهید داد؟ با این حال یَهُوَه پسر پاک و وفادار خود، نخست‌زادهٔ عزیز خود را به زمین فرستاد که با تحقیر، شرمساری و مرگ روبرو گردد تا رهایی بشر فراهم آید. این مطلب، پولس را وادار کرد که چنین بنگارد: «خدا محبّت خود را در ما ثابت میکند از اینکه هنگامیکه ما هنوز گناهکار بودیم مسیح در راه ما مرد.» — رومیان ۵:۸.
۲۰ پسر نیز چنین محبتی را نشان داد. هنگامی که وقت آن فرا رسید، با رضایت خود را کوچک و خوار کرد تا مبدل به انسان شود. او برای انسانهای ناکامل بندگی کرد، آنان را تعلیم و شفا داد. و با آنکه بیگناه بود، تمسخر، شکنجه و مرگی شرم‌آور را بدست دشمنان حقیقت، پذیرفت. به عنوان کمکی برای درک و قدردانی این موضوع، وقتی کنار بگذارید و شرح خیانت به او، محاکمه، بدرفتاری با او و اعدام وی را در لوقا ۲۲:۴۷ تا ۲۳:۴۷ مطالعه کنید.
۲۱ شما چگونه در مقابل همهٔ اینها واکنش نشان خواهید داد؟ البته شخص نباید اجازه دهد که پذیرش تدارک مهربانانهٔ فدیه برای او بصورت بهانه‌ای برای کردار نادرست درآید. در اینصورت از مقصود دور شده است و این امر حتی می‌تواند منجر به گناهی شود که قابل آمرزش نخواهد بود. (عبرانیان ۱۰:۲۶،۲۹؛ اعداد ۱۵:۳۰) در عوض باید تلاش کنیم که به طریقی زندگی کنیم که برای آفریدگارمان عزت و احترام بیاورد. و ایمان به این تدارک عظیم که به وساطت پسر او به تحقق پیوست باید ما را وادار کند که با دیگران راجع به آن صحبت کنیم و برای درک این موضوع که تا چه اندازه آنها نیز می‌توانند از این تدارک بهره‌مند شوند، آنان را یاری کنیم. — اعمال ۴:۱۲؛ رومیان ۱۰:۹،۱۰؛ یعقوب ۲:۲۶؛ ۲قرنتیان ۵:۱۴،۱۵.
۲۲ هنگامیکه عیسی مسیح بر روی زمین بود گفت که می‌تواند از جانب خدا گناهان را آمرزش دهد. بعضی دشمنان به این دلیل به او اعتراض کردند. بنابراین عیسی با شفای مرد افلیج آن را ثابت کرد. (لوقا ۵:۱۷-۲۶) پس، همانطور که گناه تأثیرات جسمانی بر بشر داشت، از آمرزش گناهان نیز فوایدی می‌تواند منتج شود. دانستن این امر پراهمیت است. آنچه که عیسی بر روی زمین انجام داد نشانگر آن است که خدا می‌تواند به بیماری و مرگ پایان بخشد. این امر با گفتهٔ عیسی مسیح که یَهُوَه خدا، پسر خود را داد تا افراد باایمان بتوانند از «حیات جاودانی» برخوردار شوند هماهنگی دارد. (یوحنا ۳:۱۶) ولی چگونه؟ چه وقت؟ و عزیزان ما که مرده‌اند چطور؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
موضوع بحث: چرا بیماری و مرگ حالت معما دارند؟ (۱، ۲)
بیماری و مرگ چگونه بر ما عارض شدند؟ (۳-۵)
چرا راه حل بیماری و مرگ در دست خداست؟ (۶، ۷)
چگونه فدیه‌ای فراهم شده است؟ (۸-۱۱)
چه مبنایی برای آمرزش گناهان ما وجود دارد؟ (۱۲-۱۷)
چگونه در مقابل آنچه که خدا و عیسی انجام داده‌اند واکنش نشان می‌دهید؟ (۱یوحنا ۴:۹-۱۱) (۱۸-۲۱)
آمرزش گناهان ما چه دورنمایی را می‌تواند دربر داشته باشد؟ (۲۲)
[کادر در صفحهٔ ۱۰۳]
نویسندهٔ کتابهای علمی ایساک آسیموف توضیح می‌دهد که مولکولهای آر.اِن.اِی. در مغز انسان «سیستم بایگانی کاملی را تشکیل می‌دهند که قادر هستند از عهدهٔ هرگونه بار فراگیری و حافظه که انسان بر آنها تحمیل کند برآیند — حتی اگر یک میلیارد برابر آن باشد.» — «مجلهٔ تایمز» نیویورک.
[تصویر در صفحهٔ ۱۰۸]
قربانی کردن حیوانات در اسرائیل، به قربانی فدیهٔ عیسی اشاره می‌کردند.
