۱،‏ ۲.‏ نتیجهٔ مخالفت‌ها در قرن اول چه بود؟‏

 آزار و اذیت شدیدی علیه مسیحیان شروع شده بود.‏ سولُس بی‌رحمانه به اعضای جماعت مسیحی حمله می‌کرد.‏ (‏اعما ۸:‏۳‏)‏ شاگردان مجبور شدند اورشلیم را ترک کنند.‏ بعضی‌ها فکر می‌کردند که سولُس توانسته است جلوی فعالیت موعظه را بگیرد.‏ اما این مخالفت‌ها چه نتیجه‌ای داشت؟‏

^۲ مسیحیانی «که پراکنده شده بودند،‏ به هر جا که می‌رفتند خبر خوش کلام خدا را به مردم اعلام می‌کردند.‏» (‏اعما ۸:‏۴‏)‏ مخالفان نه تنها نتوانستند جلوی کار موعظه را بگیرند بلکه به پیشرفت آن هم کمک کردند،‏ چون شاگردان به هر جایی که می‌رفتند به مردم موعظه می‌کردند.‏ به این شکل خبر خوش به دوردست‌ها هم رسید.‏ امروزه ما هم شاهد این اتفاق هستیم.‏

۳.‏ الف)‏ فیلیپُس که بود؟‏ ب)‏ چرا خبر خوش در سامره اعلام نشده بود و عیسی چه پیشگویی‌ای در مورد این شهر کرده بود؟‏

^۳ یکی از مسیحیانی که اورشلیم را ترک کرده بود،‏ فیلیپُس بود.‏ a (‏اعما ۸:‏۴‏؛‏ کادر «‏ فیلیپُسِ مبشّر‏» ملاحظه شود.‏)‏ او به سامره رفت؛‏ جایی که بیشتر مردم خبر خوش را نشنیده بودند.‏ چون عیسی قبل از این به رسولان گفته بود:‏ «به هیچ کدام از شهرهای سامره داخل نشوید،‏ بلکه فقط پیش کسانی بروید که در قوم اسرائیل مثل گوسفندان گمشده هستند.‏» (‏مت ۱۰:‏۵،‏ ۶‏)‏ اما عیسی می‌دانست که سامریان هم باید خبر خوش را بشنود.‏ برای همین قبل از این که به آسمان برود،‏ گفت:‏ «در اورشلیم،‏ در سراسر یهودیه و سامره و تا دورافتاده‌ترین جاهای زمین شاهدان من باشید.‏»​—‏اعما ۱:‏۸‏.‏

۴.‏ سامریان چه واکنشی به خبر خوش نشان دادند و چرا؟‏

 ^۴ فیلیپُس دید که سامره برای موعظه «آمادهٔ درو» است.‏ (‏یو ۴:‏۳۵‏)‏ پیام او به دل مردم آنجا نشست.‏ چرا؟‏ یهودیان هیچ رابطه‌ای با مردم سامره نداشتند و خیلی از آن‌ها حتی از سامریان متنفر بودند.‏ فَریسیان خودشان را بالاتر از دیگران می‌دانستند و بین مردم تبعیض قائل می‌شدند.‏ اما برخلاف آن‌ها فیلیپُس تبعیض قائل نمی‌شد و تمام تلاشش را می‌کرد که به همهٔ سامریان موعظه کند.‏ برای همین آن‌ها «با دقت به او گوش می‌کردند.‏»​—‏اعما ۸:‏۶‏.‏

۵-‏۷.‏ چه نمونه‌هایی نشان می‌دهد که اذیت و آزارها به پیشرفت موعظه کمک کرده‌اند؟‏

^۵ امروزه هم اذیت و آزارها نمی‌توانند جلوی فعالیت موعظهٔ ما را بگیرند.‏ این اذیت و آزارها باعث شده که مسیحیان به زندان بیفتند یا به کشور دیگری مهاجرت کنند،‏ اما مردم بیشتری خبر خوش را شنیده‌اند.‏ مثلاً،‏ در جنگ جهانی دوم،‏ شاهدان یَهُوَه حتی در اردوگاه‌های کار اجباری هم خبر خوش را به دیگران می‌رساندند.‏ یک زندانی یهودی گفت:‏ «شجاعت شاهدان یَهُوَه به من اطمینان داد که ایمانشان بر اساس کلام خداست و من هم شاهد یَهُوَه شدم.‏»‏

^۶ حتی کسانی که شاهدان یَهُوَه را مورد اذیت و آزار قرار داده‌اند هم خبر خوش را پذیرفته‌اند.‏  مثلاً،‏ برادری به اسم فرانس دِش به اردوگاه کار اجباری در اتریش منتقل شد.‏ او در آنجا توانست کتاب مقدّس را با یک افسر نازی مطالعه کند.‏ سال‌ها بعد این دو نفر همدیگر را در کنگرهٔ شاهدان یَهُوَه دیدند و از این که هر دو یَهُوَه را خدمت می‌کردند خیلی خوشحال شدند.‏

^۷ اگر مسیحیان به خاطر آزار و اذیت مجبور شوند به کشور دیگری مهاجرت کنند،‏ باز هم به خدمت موعظه ادامه می‌دهند.‏ مثلاً،‏ وقتی در دههٔ ۱۹۷۰ شاهدان یَهُوَه مجبور شدند از مالاوی به موزامبیک بروند،‏ به مردم آنجا موعظه کردند.‏ حتی بعدها وقتی مخالفت در موزامبیک شروع شد،‏ فعالیت موعظه همچنان ادامه داشت.‏ برادری به اسم فرانسیسکو کوآنا در این مورد می‌گوید:‏ «بعضی از ما بارها به خاطر کار موعظه دستگیر شدیم.‏ اما وقتی خیلی از مردم پیام پادشاهی خدا را قبول کردند،‏ مطمئن بودیم که یَهُوَه همان طور که به مسیحیان قرن اول کمک کرد،‏ به ما هم کمک می‌کند.‏»‏

۸.‏ مشکلات سیاسی و اقتصادی چطور به پیشرفت فعالیت موعظه کمک کرده است؟‏

^۸ دلیل دیگری که باعث پیشرفت فعالیت موعظه شده،‏ مشکلات اقتصادی و سیاسی بوده است.‏ در سال‌های اخیر خیلی از مردم به خاطر بیکاری یا جنگ مجبور شدند به کشور دیگری مهاجرت کنند.‏ به این شکل،‏ خبر خوش را شنیدند و مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع کردند.‏ بیشتر آن‌ها به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند و لازم است به زبان خودشان به آن‌ها موعظه شود.‏ آیا شما هم تلاش می‌کنید که در محل زندگی‌تان به مردم «از هر ملت و طایفه و قوم و زبان» موعظه کنید؟‏​—‏مکا ۷:‏۹‏.‏

۹.‏ شَمعون که بود و چرا تحت تأثیر معجزات فیلیپُس قرار گرفت؟‏

^۹ فیلیپُس در سامره کارهای شگفت‌انگیزی انجام می‌داد.‏ مثلاً،‏ کسانی را که لنگ و فلج بودند شفا می‌داد و حتی ارواح شریر را از مردم بیرون می‌کرد.‏ (‏اعما ۸:‏۶-‏۸‏)‏ مردی به نام شَمعون خیلی تحت تأثیر معجزات فیلیپُس قرار گرفت.‏ شَمعون جادوگر بود و به قدری باعث حیرت مردم می‌شد که مردم می‌گفتند:‏ «قدرت خدا که قدرت بزرگ نامیده می‌شود،‏ در این مرد است!‏» اما حالا شَمعون می‌توانست قدرت واقعی خدا را در معجزات فیلیپُس ببیند،‏ برای همین مسیحی شد.‏ (‏اعما ۸:‏۹-‏۱۳‏)‏ اما انگیزهٔ شَمعون از این کار چه بود؟‏

۱۰.‏ الف)‏ پِطرُس و یوحنا در سامره چه کردند؟‏ ب)‏ شَمعون چه درخواستی از آن‌ها کرد؟‏

^۱۰ وقتی رسولان شنیدند که خیلی‌ها در سامره مسیحی شده‌اند،‏ پِطرُس و یوحنا را به آنجا فرستادند.‏ (‏کادر «‏ پِطرُس از کلیدهای پادشاهی خدا استفاده کرد‏» ملاحظه شود.‏)‏  این دو رسول دستشان را روی سر آن مسیحیان گذاشتند و آن‌ها روح‌القدس را دریافت کردند.‏ b وقتی شَمعون این صحنه را دید حیرت‌زده شد و به آن دو رسول گفت:‏ «به من هم این قدرت را بدهید تا هر وقت دست روی سر کسی می‌گذارم،‏ روح‌القدس را دریافت کند.‏» او حتی حاضر شد که در ازای آن به رسولان پول بدهد.‏​—‏اعما ۸:‏۱۴-‏۱۹‏.‏

۱۱.‏ پِطرُس چه پندی به شَمعون داد و عکس‌العمل او چه بود؟‏

^۱۱ پِطرُس صریح و روشن به شَمعون گفت:‏ «پولت با خودت نابود شود!‏ فکر کردی که می‌توانی این هدیهٔ رایگان خدا را با پول بخری؟‏ تو در این خدمت هیچ سهم و نصیبی نداری،‏ چون از دید خدا دلت صاف نیست.‏» بعد پِطرُس به شَمعون گفت:‏ «از این کار بدی که کردی توبه کن و در دعا به یَهُوَه التماس کن تا اگر ممکن باشد تو را به خاطر این نیّت شریرانه‌ات ببخشد.‏» شَمعون مرد شریری نبود و می‌خواست کار درست را انجام بدهد،‏ اما یک لحظه تسلیم نیّت بد شده بود.‏ او فهمید که درخواستش اشتباه بوده،‏ برای همین به رسولان گفت:‏ «از طرف من به یَهُوَه التماس کنید که هیچ کدام از چیزهایی که در مورد من گفتید به سرم نیاید.‏»​—‏اعما ۸:‏۲۰-‏۲۴‏.‏

۱۲.‏ گرفتن مقام و منصب با پول،‏ چقدر در جهان مسیحیت معمول بود؟‏

 ^۱۲ پندی که پِطرُس به شَمعون داد،‏ هشداری است برای ما مسیحیان.‏ گرفتن مقام و منصب با پول،‏ کار نادرستی است.‏ این کار در جهان مسیحیت معمول است.‏ مثلاً در دایرة‌المعارف بریتانیکا (‏۱۸۷۸)‏ آمده:‏ «وقتی پاپ‌ها می‌خواستند انتخاب بشوند،‏ آن‌ها برای گرفتن این مقام پول می‌دادند.‏ خیلی از آن‌ها از این عمل خودشان شرمی نداشتند و حتی سعی نمی‌کردند آن را پنهان کنند.‏»‏

۱۳.‏ چرا مسیحیان نباید مسئولیت یا افتخاری را با پول بگیرند؟‏

^۱۳ اگر کسی بخواهد در جماعت افتخار یا مسئولیتی را با پول بگیرد،‏ گناه بزرگی می‌کند.‏ باید مراقب باشیم که در این دام نیفتیم.‏ ما نباید برای گرفتن مسئولیت یا افتخاری در جماعت،‏ سعی کنیم برادران مسئول را تحت تاثیر قرار دهیم؛‏ مثلاً به آن‌ها هدیه بدهیم یا آن‌ها را بزرگ کنیم.‏ همین طور،‏ برادران مسئول نباید به خاطر وضعیت مالی یا موقعیت خوب هم‌ایمانی به او افتخار یا مسئولیتی بدهند.‏ همهٔ خادمان یَهُوَه باید با فروتنی منتظر روح مقدّس یَهُوَه باشند که آن‌ها را برای مسئولیت یا افتخاری منصوب کند.‏ به این شکل آن‌ها نشان می‌دهند که ‹همچون کوچک‌تر رفتار می‌کنند.‏› (‏لو ۹:‏۴۸‏)‏ ما نباید در سازمان یَهُوَه در پی «تعریف و تمجید» دیگران باشیم.‏​—‏امث ۲۵:‏۲۷‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ خواجه‌سرای اهل اتیوپی که بود و فیلیپُس او را چطور پیدا کرد؟‏ ب)‏ خواجه‌سرا چه واکنشی به گفته‌های فیلیپُس نشان داد و چرا تعمیدش عجولانه نبود؟‏ (‏پاورقی ملاحظه شود.‏)‏

^۱۴ فرشتهٔ یَهُوَه به فیلیپُس گفت:‏ «به جاده‌ای که از اورشلیم به غزه می‌رود برو.‏» احتمالاً فیلیپُس با خودش فکر کرد چرا باید این کار را بکند.‏ اما وقتی خواجه‌سرای اهل اتیوپی را دید که «کتاب اِشَعْیای نبی را با صدای بلند می‌خواند» جواب سؤالش را گرفت.‏ (‏کادر «‏ چرا مرد اهل اتیوپی خواجه‌سرا خوانده شده است؟‏‏» ملاحظه شود.‏)‏ روح مقدّس یَهُوَه به فیلیپُس نشان داد که خودش را به ارابهٔ خواجه‌سرا برساند.‏ وقتی فیلیپُس کنار ارابه می‌دوید از او پرسید:‏ «آیا چیزی را  که می‌خوانی می‌فهمی؟‏» خواجه‌سرا جواب داد:‏ «البته که نه!‏ اگر کسی مرا راهنمایی نکند،‏ چطور می‌توانم بفهمم؟‏»​—‏اعما ۸:‏۲۶-‏۳۱‏.‏

^۱۵ خواجه‌سرا از فیلیپُس خواست که سوار ارابه شود.‏ حتماً گفتگوی جالبی داشتند.‏ خواجه‌سرا مثل خیلی‌ها نمی‌دانست که منظور از «گوسفند» یا «خادم» در پیشگویی اِشَعْیا چیست.‏ (‏اشع ۵۳:‏۱-‏۱۲‏)‏ اما فیلیپُس برایش توضیح داد که منظور از «گوسفند» و «خادم،‏» عیسی مسیح است.‏ خواجه‌سرا قبلاً یهودی شده بود و حالا حقیقت را در مورد عیسی فهمید.‏ پس مثل یهودیان دیگر که در پِنتیکاست ۳۳ میلادی تعمید گرفتند،‏ او هم می‌خواست تعمید بگیرد و به فیلیپُس گفت:‏ «ببین این هم آب!‏ پس چه چیز مانع تعمید گرفتنم می‌شود؟‏» فیلیپُس همان موقع او را تعمید داد.‏ c (‏کادر «‏ شیوهٔ درست تعمید چیست؟‏‏» ملاحظه شود.‏)‏ بعد روح یَهُوَه فیلیپُس را به اَشدود فرستاد تا خبر خوش را در آنجا هم اعلام کند.‏​—‏اعما ۸:‏۳۲-‏۴۰‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ فرشته‌ها چطور فعالیت موعظه را هدایت می‌کنند؟‏

^۱۶ ما مسیحیان مثل فیلیپُس این افتخار را داریم که در فعالیت موعظه نقش داشته باشیم.‏ بیشتر وقت‌ها به صورت غیررسمی موعظه می‌کنیم،‏ مثلاً در سفر.‏ معمولاً آشنایی ما با مردم در این شرایط تصادفی نیست.‏ ما از این موضوع تعجب نمی‌کنیم،‏ چون فرشتگان کار موعظه را هدایت می‌کنند تا خبر خوش به گوش مردم «از هر ملت و طایفه و زبان و قوم» برسد.‏ (‏مکا ۱۴:‏۶‏)‏ عیسی هم این موضوع را تأیید کرد.‏ او در مَثَلش در مورد گندم و علف‌هرز با اشاره به «فصل درو» یعنی «روزهای آخرِ این دنیا» گفت «دروگران،‏ فرشته‌ها هستند.‏» عیسی در ادامه گفت:‏ «فرشتگانش را خواهد فرستاد تا کسانی را که دیگران را به گناه می‌کشانند و افرادی را که کارهای شریرانه می‌کنند از پادشاهی او جدا کنند.‏» (‏مت ۱۳:‏ ۳۷-‏۴۱‏)‏ یَهُوَه همین طور از طریق فرشته‌ها کسانی را که دلی پذیرا دارند جذب سازمانش می‌کند.‏ این اشخاص،‏ شامل مسح‌شدگان هستند که در آسمان با عیسی حکمرانی می‌کنند و «گروه عظیمی» که تا ابد روی زمین زندگی می‌کنند.‏​—‏مکا ۷:‏۹؛‏ یو ۶:‏۴۴،‏ ۶۵؛‏ ۱۰:‏۱۶‏.‏

^۱۷ نمونه‌های زیادی نشان می‌دهد که فرشته‌ها فعالیت موعظه را هدایت می‌کنند.‏ برای مثال،‏ یک روز دو خواهر همراه یک بچه موعظه می‌کردند.‏ نزدیک ظهر آن‌ها تصمیم گرفتند که برای آن روز موعظه را تمام کنند.‏ اما آن بچه اصرار کرد که درِ خانهٔ بعدی را هم بزنند.‏ بعد رفت و خودش درِ خانهٔ بعدی را زد!‏ خانم جوانی در را باز کرد.‏ خواهران رفتند تا با او صحبت کنند.‏ آن خانم گفت همین الآن دعا کرده بود که یک نفر کمکش کند تا کتاب مقدّس را بهتر بفهمد.‏ خواهرانمان خیلی تعجب کردند و مطالعهٔ کتاب مقدّس را با او شروع کردند.‏

۱۸.‏ چرا باید برای فعالیت موعظه قدردان باشیم؟‏

^۱۸ فعالیت موعظه به شکل بی‌سابقه‌ای در سراسر جهان انجام می‌شود.‏ هر یک از ما این افتخار را داریم که در این فعالیت با فرشتگان همکاری کنیم.‏ همیشه قدر این افتخار را بدانید.‏ همچنان با شور و اشتیاق و جدّیت ‹خبر خوش دربارهٔ عیسی› را با دیگران در میان بگذارید.‏​—‏اعما ۸:‏۳۵‏.‏